Üye Girişi
Bağlan Google+ ile Bağlan Facebook ile Bağlan
Yeni Kayıt
Tüm Forumlar
  • Tüm Forumlar
  • Sinema - Dizi - Televizyon - Müzik - Kitap
  • Diğer sanatlar
  • Bu Konuda
Şimdi Ara

Dertler demlenince…

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
4
Cevap
0
Favori
354
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
Konuya Özel
0 oy
Öne Çıkar
Cevapla
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Dertler demlenince…
    Afşin Selim


    Yazarın nerede yazdığına değil, ne yazdığına dikkat ediyorum, okuduğum yazıların içeriği ile alâkalıyım, muhatabım yazar değil, kara kaş, kara göz ilgi alanıma girmiyor, insanları olur olmaz etiketlemekten Allah'a sığınıyorum" dedi ve doğruldu. Çünkü bu mekânda bu tip insanlarla aynı atmosferi paylaşarak zamanın ırzına geçmemeliydi. Kalabalıkları uzaktan seyretmeliydi artık. Filozofik bir ruh haline büründü. Fakat başka bir şey oldu o esnada; ben-cilleşti, ben-merkezleşti. Enkaz altında kalmıştı. Etrafına bakındı. "İmdat" diyemedi. Bir çift gözdü belki de tek aradığı şey... Bulamadı. Boğuldu oracıkta. Sonra, az sonra, nefes alış verişleri normale dönmeye başladı. Diğer insanlar gibi mi oluyordu? Hayır... Perde henüz yeni açılmıştı, seyirciler müthiş bir heyecana garkolmuştu. Oyun yeni başlamıştı. Her defasında suçluydu. Çağının en azılı suçlusu...

    Rakamlar uçuşuyordu etrafında. Faturalar vesaire. Patavatsızlıklarıyla irkildi. Her şeyi her halükârda rakamla kıyaslamak, modern çağın en büyük hastalığıydı zaten; mahiyetine almadığı ne kaldı ki? Rakamlardan tiksindi. Kelimelere sığındı. İnsan, bilmediğinin, tanımadığının düşmanıymış ya hani, o hesap belki de? Matematiği iyi yahut pekiyi olabilirdi aslında. Yahu bu kadar rakam nasıl tutuşturulmuştu şu kâğıda? Olsun, hesapsız olabilirdi ama kitapsız değildi. "Bana harfleri bahşeden Allah'a şükrediyorum" duasının hemen akabinde, "Allah'ım sen bizi yaratılmışların şerrinden koru" dedi. Hesap gününe inanıyordu.

    Düşündü... Kelimeleri felç oldu, kıpırdayamadılar. Kalabalıklar büyük harflerle konuşuyordu; gürültü kimsesizleştiriyordu insanı. Bir meczup tebessümündeki safiyete gömülmek istedi çoğu kez. Çünkü daha dinlendiriciydi bu. Artık küçük şeylerden mutluluklar kotaran küçük insanların yavan sırıtışlarına karşı, bir mustaripler kampına çekilerek baş kaldırmak istedi. Uzun zamandır pozitif değerler katmıyordu hayatıma. Mahkûmiyetine acıyan bütün insanlara gardiyanını postalayacaktı bir gün: "Hamili kart, yakınımdır."

    Kaçınılmaz sonlarından birini yaşıyordu yine: Yalnızlığın ıssız sokağında duraksamaksızın volta attı. İçtimai hayata yabancılaştı. Kahroldu! Yaşamak ne garip şeydi sahiden. Ve hangi çanağın hangi uydusunda gidip gidip gelen parazitli bir frekanstı, kim bilir... Ah şu frekans ayarı!

    Bir hayat kurdu acı ile; acısızlıkla kıydı hayatına; acı veren mutlulukları tadarken, acıdı acısızlara... "Küstüğü dağın odununu" aramamayı, atalarından öğrenen o, halen daha minnetsizlik algısı ile alâkalandırıyordu hayat düsturunu. Mutluydu esasen, çünkü mutsuzlukları bırakmıyordu peşini. Kallavi bir acıya tutundu. Yalnızlaştıkça yabancılaştı, direndikçe dilendi.

    Sahifelerine daldığı kitabın, fikir ıstırabını denedi üzerinde; bir beden büyük geldi! Koridordaki aynaya koştu hemen, kendini kendisiyle tedavi etmeye başladığım an, zil sesi alt üst etti terapiyi. Allah, birazcık mola vermesini istiyordu galiba.

    İki ayaklıya rağmen insan olmak ve insan kalmak cenginde, sessizliğin senfonisini dinlemek; din-lenmek, itina ile... Fakat her halükârda malûm son, kimisi için mutlu son, kimisi için mutsuz son. Perdenin çekilişi: Ölüm! "Yalnız öleceğiz" diyordu, bir bilge. Kanaatimce, yalınayak bir yalnızlıkla... İnsan, bu randevusuna istese dahi geç kalamazdı. Haz ve hız tutkunu şehirli, hızlıca tüketiyordu günleri; devrede devrede...



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi etusch -- 5 Mayıs 2009; 20:18:18 >







  • güzel yazı
  • quote:

    Orjinalden alıntı: etusch

    İki ayaklıya rağmen insan olmak ve insan kalmak cenginde, sessizliğin senfonisini dinlemek; din-lenmek, itina ile... Fakat her halükârda malûm son, kimisi için mutlu son, kimisi için mutsuz son. Perdenin çekilişi: Ölüm! "Yalnız öleceğiz" diyordu, bir bilge. Kanaatimce, yalınayak bir yalnızlıkla... İnsan, bu randevusuna istese dahi geç kalamazdı. Haz ve hız tutkunu şehirli, hızlıca tüketiyordu günleri; devrede devrede...


    Allah cümlemize hayırlı ölümler, imanımızla ölmeyi nasip etsin inşaallah.

    Sağol etusch.
    • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Demleniyorum
    2 hafta önce açıldı
    Geceleri efkar çöküyor
    2 ay önce açıldı
    bol su içsem damarlarım açılır mı
    3 ay önce açıldı
    Daha Fazla Göster
    
Sayfa: 1

Benzer içerikler

- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.
Hizmet kalitesi için çerezleri kullanabiliriz, DH'yi kullanırken depoladığımız çerezlerle ilgili veri politikamıza gözatın.
Kabul Ediyorum