DÜNYANIN EN AKILLI İNSANININ KİTAPLARINI BİLİYORMUSUNUZ?

Bugün
Erdal Demirkıran, hayatı ve kendini alabildiğine seviyor. “Ben Dünyanın En Akıllı İnsanıyım” ,“Adam Dediğin Benim Gibi Olur” , "İflas Etmenin Yolları", "Dünyanın En Akıllı İnsanı'ndan Masallar" , "Sadece Aptallar 8 Saat Uyur" ve "Yerim Seni ÖSS" adında altı kitabı bulunan Demirkıran, birinci kitabını yurtdışı pazarına çıkarmak için yurtdışında faaliyet gösteren çılgın bir yayınevi arıyor.

Dünyanın En Akıllı İnsanı, kolej, dershane, şirket, belediye, siyasi partiler gibi kurum ve kuruluşlarda “dahi” yetiştiriyor. İstanbul Yeşilköy’de bulunan Kashna Dahi Fabrikası’nda, Kashna Öğretileri’ni insanlarla paylaşırken dünyayı değiştirmeye çalışıyor.

2006
Türkiye’deki faaliyetleri devam eden Erdal Demirkıran, dünyaya açılmaya hazırlanıyor. Bu arada altıncı kitabını da yayınlayan Demirkıran, kendi kitapları dışında başkalarının yazdığı ama Kashna çizgisine uyan kitaplar da yayınlıyor.

2008
Eğitim sektöründe tüm dünyanın bir dünya devi olarak kabul ettiği Kashna Dahi Fabrikası, eğitim çalışmalarını dünyanın her yerinde sürdürmeye devam ediyor. Erdal Demirkıran’ın senaryosunu yazdığı sinema filmi 35 ülkede gösterime girdi. Kashna Kitap Ağacı, 12 tanesi Erdal Demirkıran’a ait olmak üzere 150 özgün meyve verdi.

2010
Dünya Liderleri Erdal Demirkıran’dan eğitim almaya başladı.

2015
Kitapları 25 dile çevrilen ve dünyanın en fazla satan yazarı olarak tarihe geçen Erdal Demirkıran yazmaya doymuyor.

2018
Dünyanın her yerinde enstitüler kuran Erdal Demirkıran, kitapları, filmleri, seminerleriyle yüz milyonlarca insana ulaştı.

2020
Dünyaca ünlü starlar, konserlerinden önce Kashna Öğretisi’nden mesajlar veriyorlar.

2022
Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri, Erdal Demirkıran’la yaptığı üçüncü görüşmesinden sonra bir demeç vererek, “Benim dönemimde, hangi gerekçeyle olursa olsun savaşa onay verilmeyecektir!” dedi.

2026
Kashna o kadar etkili bir öğreti oldu ki, dünyada silah üretimi yapılmıyor artık, hatta üretilmiş olan silahlar da ortak bir deklarasyonla toplatılıp imha ediliyor. Her yıl silaha ayrılan bütçe aç ülkelere dağıtılıyor, aç ülke kavramı tarihe karışıyor...

2029
Suç oranı minimize edildiği gibi, suç işleme akıl hastalığı statüsünde değerlendiriliyor. İnsanlar artık sinirlenmiyor. Özgüven artık özel bir vasıf değil. Cinayet, intihar ya da benzeri kavramlar iflas etti.

15 Mart 2030
İstanbul’da, “Barış Vadisi”nde saat 10:00 itibariyle Dünya Barış Zirvesi başladı. Ülkemiz adına Cumhurbaşkanımız açılış konuşmasını yaptıktan sonra, kürsüye gelen Erdal Demirkıran, sözlerine “Başardık Çocuklar*” diye başladı. 26 dakika süren konuşmasından sonra tüm Devlet Başkanları, daha önce imzalamayı kabul ettikleri Barış Bildirisi’ni imzaladılar.

15 Mart 2030, saat 16.00 itibariyle dünya artık savaşmıyor…

* Çocuklar asla savaşmaz.

Dün Bugün ve Yarın
Kimsenin geçmişi ilgilendirmiyor beni. Ben hep bugüne ve yarına bakarım. Benim için geçmiş, sadece zamanın ne kadar çabuk geçtiğini ispat eden bir aracıdır.

Senin neler yapabileceğin sadece bugünkü tutumuna bağlıdır...

Dün için pişman olma, yarın için kaygılanma, bugünü yaşa. Bugünü sanki en son gününmüş gibi yaşa! Unutma ki, yarın bugüne “dün” diyeceksin. Tıpkı dün, bugün için “yarın” dediğin gibi...

“Daima Büyük Düşünen İnsanlarla Karşılaşabilmen Umuduyla...”

ERDAL DEMİRKIRAN
Dünyanın En Akıllı İnsanı

khanturks1

Yüzbaşı

578 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

desci

Binbaşı

1585 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Ali Sami Yen

Yüzbaşı

697 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

desci

Binbaşı

1585 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

ax

Yarbay

5297 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

d@ndelo

Yüzbaşı

369 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Deep BluESeA

Teğmen

196 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

quote:

Orijinalden alıntı: d@ndelo

Hemem kötü yorumlarda bulunmayın.Adam Ben dünyanın en akıllı adamıyım derken kendinize güvenmelisiniz,içinizdeki cevheri dışa çıkarmalısınız demek istiyor.Kitaplarını okuyun ne demek istediğini anlarsınız.Öyle kendini beğenmiş biri filan değil.

Alıntıları Göster

quote:

Orjinalden alıntı: d@ndelo

Hemem kötü yorumlarda bulunmayın.Adam Ben dünyanın en akıllı adamıyım derken kendinize güvenmelisiniz,içinizdeki cevheri dışa çıkarmalısınız demek istiyor.Kitaplarını okuyun ne demek istediğini anlarsınız.Öyle kendini beğenmiş biri filan değil.

Nihayet önyargısız,kompleksiz bir yorum yapan çıktı. Hay Allah razı olsun ya. Erdal Demirkıran'ın bir milleti şahlandıracak bir konuşması var,herkesle paylaşmak istiyorum:

Ulusa Sesleniş (BAŞBAKANA ÖNERİ OLABİLİR ASLINDA BENCE)

Ey benim büyük milletim. Destanlar yazan, dünyayı dize getiren, tarihi boyunca daima özgür yaşamış eşsiz milletim. Seni özgürlüğe duyduğum kadar yüce bir saygıyla selamlıyorum. Oksijen kadar önemli, su kadar gerekli, atom kadar akıl almaz bir dehanın, gökyüzü kadar derin bir fedakarlık mucizesinin önünde eğilmekten onur duyuyorum.

Bunca yıldır başımıza gelen sayısız felakete rağmen, “Bu vatan benim vatanımdır!” diyerek her türlü acıyı bağrına bastın. Bazen canın çok yandı, içinden kızdın bana. Gönül koydun kimi zaman; ama ben yurt dışında seni temsil ettiğimde ellerini açıp dualar ettin hep bana. Kızdığında bile sen beni hep çok sevdin. Hani babası çocuğunu döverken bile sever ya, öyleydi işte bana olan kırgınlığın. Nasıl sevmezsin ki sen beni. İnsan evladını nasıl sevmez ki. Beni bu topraklar doğurdu. Beni sen doğurdun.

‘Kurtuluş Destanı’ nı yazdığımız o günleri hatırlıyor musun? Beraber yazmıştık. Sen ve ben. Ben komutan olmuştum, sen asker.Çanakkale’de şehit olan sendin. Atatürk bendim. 300 kiloluk mermiyi topa sen sürmüştün. El ele vermiştik seninle. Dize getirmiştik yedi düveli. Beraber koparmıştık Yunan’ın Fransız’ın elinden bu cennet vatanı. ‘Hangi çılgın bize zincir vurabilir?’ diye gülüşmüştük şark cephesinde.

El ele verince dağlar küçülüyordu karşımızda! Ne girdaplardan geçmiş gitmiştik, diz boyu saplanmıştık çamurlara, beraber basmıştık bütün mayınlara hayatını koymuştun benimkinin yanına gözünü hiç kırpmadan, göğsünü siper etmiştin bana. Umurumuzda değildi dünya. Kokutmuyordu ölüm bizi. Süngümüzdü ecel, yanımızda ki mataraydı Azrail. Sen yanımdayken ne aslan kaplan, ne kurt ne kuş, ne Fransız ne Rus korkutuyordu beni.

Hatırlıyor musun o uçuşan kafaları, kolları, bacakları?… Hatırlıyor musun gökten parça parça sen yağdığını, ben aktığımı. Hatırlıyor musun o amansız o zamansız ölmelerimizi?

Peki şimdi ne oldu bize? O kıyasıya, o çıldırasıya, o ölümüne girdiğimiz savaşları, kan gölüne dönen Çanakkaleleri, İzmirleri, Erzurumları kurtarıp geçen biz ufacık bir derede tıkandık, öylece kala kalakaldık. Geçemiyoruz. Aman vermiyorlar bize. İçim yanıyor! O koca kan gölünde boğulmadık da beş para etmez bir derede aman diliyoruz muhannete.

Borçlandık, muhannete borçlandık. Nasılını nedenini sorma borçlandık işte. Başımızı dik tutamıyoruz eskisi gibi. Tüm dünya birleşerek; topla, tüfekle, silahla, dipçikle ezemedi de bizi, şimdi ‘faiz’ diye uydurma bir belayla eziyorlar şimdi. Peki yakışır mı bu bizim şanımıza?

Dağlardan gemiler yürüten bir ecdadın torunları olarak şimdi 100 milyon dolar için sıra bekliyoruz el kapısında. 10 milyon dolar bile büyük para gibi geliyor bize. Elin adamı tek başına 30 yılda 700 milyar dolar kazanabiliyor da biz 70 milyon insan bir araya gelip şu üç kuruş borcumuzu ödeyemiyoruz. Neden? Çünkü inancımızı yitirdik, güvenimizi kaybettik, tatillere gömüldük, tembelliklere boğulduk.

Yılın yarısından çoğunu tatille geçiriyoruz. 30 Ağustos gibi bir günü resmi tatile dönüştürmek ne kadar anlamlı geliyor sana. 30 Ağustos’ ta dedemiz savaşıyordu. Biz de hiç olmazsa çalışmalıyız. Tüm zaferlerimizi çalışarak kutlamalıyız; çünkü zaferler ancak ter dökülerek kazanılır, tatil yaparak değil.

Olağanüstü zaferlerden sonra borçlu yaşayıp, el alemden aman dilemek benim zoruma gidiyor! Sonra seni düşünüyorum. Senin o asil duruşun var ya, o bir hilal uğruna binlerce güneş batıran akıl almaz mücadeleciğin var ya... Bana “Dur, korkma, üzülme, vazgeçme,diren, dayan!” diyor. “Senin sırtın, asla yere gelmez!” diyor.

Bütün bunları düşünüp senin adına söz verdim onlara. “Biz borcumuzu bir yılda öderiz!” dedim. “O beni yalnız bırakmaz!” dedim. “O öldü bu cennet vatan için. Okyanuslar geçti derede boğulmaz o!” dedim. “Çalışır didinir öderiz!” dedim. “Biz ne destanlar yazdık onunla. Yine yazarız dedim.” Ben sana inandım da dedim bunları.

Biliyorum sen yine elini uzatacaksın bana. Bu yıl istirahat etmeyeceksin, bu yıl durup dinlenmeyeceksin, arkana hiç bakmayacaksın. Ben de bakmayacağım. Sabahlara kadar çalışacağız.

Sabah gün ağarırken dalgalanan o bayrağı seyrettin mi hiç? O nasıl bir asalet, o nasıl bir duruş öyle? Elimden gelse açıp göğe salacağım o hürriyet timsali ay yıldızımızı. Direğe bağlı olması bile zoruma gidiyor. Şimdi söyle bana, kimin gücü yeter onu dindirmeye. Kimin gücü yeter onu durdurmaya. Biz adamın o kalan son dişini de sökeriz. O bayrak uğruna neler feda ettiğimizi kim nereden bilecek?

Çoluğunu çocuğunu unutacaksın bu yıl, ben de unutacağım. Söz veriyorum sana, eğer bu yıl uyursam namert olayım, durursam kahrolayım. Böyle bir zamanda dinlenirsem dedem bana ne der? “Bu mu senin adamlığın” demez mi dedem bana? “Ben sana borçlan muhannete muhtaç yaşa diye mi teslim ettim bu vatanı? Bunun için mi şehit oldum?” demez mi dedem.

Ey benim aziz milletim, ben sana güvendim. Söz verdim senin adına. “Bu yıl bitecek borç ve başımızı dik tutacağız artık!”

“Kurtuluş Destanı” yazarken kan dökmüştük. Şimdi özgürlük destanı yazmak için ter dökeceğiz. Gökten ecdat inecek. Alnımızdan öpecek, o pak alnımızdan...

Ebediyete kadar hür yaşayacak olan milletimin önünde saygıyla eğilmekten onur duyuyorum.

Sebastos Ozius

Yarbay

4830 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

quote:

Orijinalden alıntı: vti_1.6

quote:

Orjinalden alıntı: d@ndelo

Hemem kötü yorumlarda bulunmayın.Adam Ben dünyanın en akıllı adamıyım derken kendinize güvenmelisiniz,içinizdeki cevheri dışa çıkarmalısınız demek istiyor.Kitaplarını okuyun ne demek istediğini anlarsınız.Öyle kendini beğenmiş biri filan değil.

Nihayet önyargısız,kompleksiz bir yorum yapan çıktı. Hay Allah razı olsun ya. Erdal Demirkıran'ın bir milleti şahlandıracak bir konuşması var,herkesle paylaşmak istiyorum:

Ulusa Sesleniş (BAŞBAKANA ÖNERİ OLABİLİR ASLINDA BENCE)

Ey benim büyük milletim. Destanlar yazan, dünyayı dize getiren, tarihi boyunca daima özgür yaşamış eşsiz milletim. Seni özgürlüğe duyduğum kadar yüce bir saygıyla selamlıyorum. Oksijen kadar önemli, su kadar gerekli, atom kadar akıl almaz bir dehanın, gökyüzü kadar derin bir fedakarlık mucizesinin önünde eğilmekten onur duyuyorum.

Bunca yıldır başımıza gelen sayısız felakete rağmen, “Bu vatan benim vatanımdır!” diyerek her türlü acıyı bağrına bastın. Bazen canın çok yandı, içinden kızdın bana. Gönül koydun kimi zaman; ama ben yurt dışında seni temsil ettiğimde ellerini açıp dualar ettin hep bana. Kızdığında bile sen beni hep çok sevdin. Hani babası çocuğunu döverken bile sever ya, öyleydi işte bana olan kırgınlığın. Nasıl sevmezsin ki sen beni. İnsan evladını nasıl sevmez ki. Beni bu topraklar doğurdu. Beni sen doğurdun.

‘Kurtuluş Destanı’ nı yazdığımız o günleri hatırlıyor musun? Beraber yazmıştık. Sen ve ben. Ben komutan olmuştum, sen asker.Çanakkale’de şehit olan sendin. Atatürk bendim. 300 kiloluk mermiyi topa sen sürmüştün. El ele vermiştik seninle. Dize getirmiştik yedi düveli. Beraber koparmıştık Yunan’ın Fransız’ın elinden bu cennet vatanı. ‘Hangi çılgın bize zincir vurabilir?’ diye gülüşmüştük şark cephesinde.

El ele verince dağlar küçülüyordu karşımızda! Ne girdaplardan geçmiş gitmiştik, diz boyu saplanmıştık çamurlara, beraber basmıştık bütün mayınlara hayatını koymuştun benimkinin yanına gözünü hiç kırpmadan, göğsünü siper etmiştin bana. Umurumuzda değildi dünya. Kokutmuyordu ölüm bizi. Süngümüzdü ecel, yanımızda ki mataraydı Azrail. Sen yanımdayken ne aslan kaplan, ne kurt ne kuş, ne Fransız ne Rus korkutuyordu beni.

Hatırlıyor musun o uçuşan kafaları, kolları, bacakları?… Hatırlıyor musun gökten parça parça sen yağdığını, ben aktığımı. Hatırlıyor musun o amansız o zamansız ölmelerimizi?

Peki şimdi ne oldu bize? O kıyasıya, o çıldırasıya, o ölümüne girdiğimiz savaşları, kan gölüne dönen Çanakkaleleri, İzmirleri, Erzurumları kurtarıp geçen biz ufacık bir derede tıkandık, öylece kala kalakaldık. Geçemiyoruz. Aman vermiyorlar bize. İçim yanıyor! O koca kan gölünde boğulmadık da beş para etmez bir derede aman diliyoruz muhannete.

Borçlandık, muhannete borçlandık. Nasılını nedenini sorma borçlandık işte. Başımızı dik tutamıyoruz eskisi gibi. Tüm dünya birleşerek; topla, tüfekle, silahla, dipçikle ezemedi de bizi, şimdi ‘faiz’ diye uydurma bir belayla eziyorlar şimdi. Peki yakışır mı bu bizim şanımıza?

Dağlardan gemiler yürüten bir ecdadın torunları olarak şimdi 100 milyon dolar için sıra bekliyoruz el kapısında. 10 milyon dolar bile büyük para gibi geliyor bize. Elin adamı tek başına 30 yılda 700 milyar dolar kazanabiliyor da biz 70 milyon insan bir araya gelip şu üç kuruş borcumuzu ödeyemiyoruz. Neden? Çünkü inancımızı yitirdik, güvenimizi kaybettik, tatillere gömüldük, tembelliklere boğulduk.

Yılın yarısından çoğunu tatille geçiriyoruz. 30 Ağustos gibi bir günü resmi tatile dönüştürmek ne kadar anlamlı geliyor sana. 30 Ağustos’ ta dedemiz savaşıyordu. Biz de hiç olmazsa çalışmalıyız. Tüm zaferlerimizi çalışarak kutlamalıyız; çünkü zaferler ancak ter dökülerek kazanılır, tatil yaparak değil.

Olağanüstü zaferlerden sonra borçlu yaşayıp, el alemden aman dilemek benim zoruma gidiyor! Sonra seni düşünüyorum. Senin o asil duruşun var ya, o bir hilal uğruna binlerce güneş batıran akıl almaz mücadeleciğin var ya... Bana “Dur, korkma, üzülme, vazgeçme,diren, dayan!” diyor. “Senin sırtın, asla yere gelmez!” diyor.

Bütün bunları düşünüp senin adına söz verdim onlara. “Biz borcumuzu bir yılda öderiz!” dedim. “O beni yalnız bırakmaz!” dedim. “O öldü bu cennet vatan için. Okyanuslar geçti derede boğulmaz o!” dedim. “Çalışır didinir öderiz!” dedim. “Biz ne destanlar yazdık onunla. Yine yazarız dedim.” Ben sana inandım da dedim bunları.

Biliyorum sen yine elini uzatacaksın bana. Bu yıl istirahat etmeyeceksin, bu yıl durup dinlenmeyeceksin, arkana hiç bakmayacaksın. Ben de bakmayacağım. Sabahlara kadar çalışacağız.

Sabah gün ağarırken dalgalanan o bayrağı seyrettin mi hiç? O nasıl bir asalet, o nasıl bir duruş öyle? Elimden gelse açıp göğe salacağım o hürriyet timsali ay yıldızımızı. Direğe bağlı olması bile zoruma gidiyor. Şimdi söyle bana, kimin gücü yeter onu dindirmeye. Kimin gücü yeter onu durdurmaya. Biz adamın o kalan son dişini de sökeriz. O bayrak uğruna neler feda ettiğimizi kim nereden bilecek?

Çoluğunu çocuğunu unutacaksın bu yıl, ben de unutacağım. Söz veriyorum sana, eğer bu yıl uyursam namert olayım, durursam kahrolayım. Böyle bir zamanda dinlenirsem dedem bana ne der? “Bu mu senin adamlığın” demez mi dedem bana? “Ben sana borçlan muhannete muhtaç yaşa diye mi teslim ettim bu vatanı? Bunun için mi şehit oldum?” demez mi dedem.

Ey benim aziz milletim, ben sana güvendim. Söz verdim senin adına. “Bu yıl bitecek borç ve başımızı dik tutacağız artık!”

“Kurtuluş Destanı” yazarken kan dökmüştük. Şimdi özgürlük destanı yazmak için ter dökeceğiz. Gökten ecdat inecek. Alnımızdan öpecek, o pak alnımızdan...

Ebediyete kadar hür yaşayacak olan milletimin önünde saygıyla eğilmekten onur duyuyorum.

Alıntıları Göster

Lüzumsuz ve ezik bir şahsiyet. Kendini bu şekilde tatmin ediyor O kadar akıllı olsa S. Hawking yerine bu isimi duyardık.

< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Sebastos Ozius -- 25 Ağustos 2007; 10:36:06 >

Kulak Misafiri

Yarbay

4052 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

hocaaa

Yüzbaşı

346 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Brothers of Metal

Binbaşı

1481 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

DÜNYANIN EN AKILLI İNSANININ KİTAPLARINI BİLİYORMUSUNUZ?

Benzer içerikler