Üye Girişi
Bağlan Google+ ile Bağlan Facebook ile Bağlan
Yeni Kayıt
Tüm Forumlar
  • Tüm Forumlar
  • Sinema - Dizi - Televizyon - Müzik - Kitap
  • Sinema
  • Film Tavsiyeleri
  • Bu Konuda
Şimdi Ara

Ekşi sözlük teki IMDB ye alternatif en iyi 150 film listesi

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
19
Cevap
4
Favori
12.035
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
Konuya Özel
0 oy
Öne Çıkar
Cevapla
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • https://eksisozluk.com/entry/54934986

    Arkadaş emek vermiş. Aralarından çoğu filmi bilmiyorum şahsem. İzleyecek film bulamayanlara iyi bir alternatif olabilir..

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >



    • Yapay Zekanın Yanıtı

    Ekşi Sözlük'ün IMDb Alternatifi: En İyi 150 Film Listesi

    Sinema tutkunları olarak, izlenmesi gereken en iyi yapımları merak ettiğinizin farkındayız. Ekşi Sözlük'ün kullanıcıları tarafından oluşturulan ve IMDb'ye alternatif olarak sunulan "En İyi 150 Film Listesi", harika film önerileri sunuyor.

    Bu liste, gizemli ve bağımlılık yapan "Fatal Seduction"dan yürek burkan "Vahşi Dostum"un yapım sürecine kadar çeşitli filmleri kapsıyor. Her bir film, kullanıcı oyları ve yorumları ile desteklenerek en iyilerin yer aldığı bir seçki oluşturulmuş.

    İster yeni film önerileri arıyor ister klasikleri yeniden keşfetmek istiyor olun, Ekşi Sözlük'ün listesi ihtiyacınız olan rehberi sunuyor. En iyi filmleri keşfederek unutulmaz sinema anları yaşayabilirsiniz.

    Anahtar kelimeleri içeren cümleler:

    • "Fatal Seduction" gibi gizemli filmleri keşfetmek için "En İyi 150 Film Listesi"ne göz atın.
    • "Vahşi Dostum" filminin nasıl çekildiğini öğrenmek için kullanıcı yorumlarını inceleyin.
    • İzlenmesi gereken en iyi filmleri bulmak için Ekşi Sözlük'ün listesine güvenin.
    Yapay Zekanın Yanıtını Genişlet
  • dram filmleri ağırlıklı bir liste olsada genel anlamda çok başarılı
  • Başarılı.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Şu ekşisözlük ne kadar saçma salak bir yer adamın emeğine teşekkür edeceklerine hala tanım yapmaya çalışıyorlar bir de böyle dandik bir yere üye olmak için bekleyen o kadar insan var
  • Seviye o yüzden sabit. Seviyesiz başlıklar açıyorlar, altına seviyeli mesajlar döşüyorlar. Bence kaliteyi tanım zorunluluğu sağlıyor.
  • idi i smotri

    İzledim, hayata bakışınızı değiştirecek bir film. Duygusalsanız izlemeyin derim.
  • Başarılı

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
    • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    google drive da film dizi arşivi olan yok mu
    2 yıl önce açıldı
    IMDB En İyi 250 Oyun Listesi
    3 yıl önce açıldı
    Netflix'in yeni yerli filmi Beni Çok Sev, globalde en çok izlenen 10 film arasına girdi
    3 yıl önce açıldı
    Daha Fazla Göster
  • Emek verilmiş, birikim gerektiren güzel bir liste olmuş. İzlemedim bir çok film var, not aldım zaman buldukça izleyip yorum düşerim.
  • Sam Peckinpah takıntısını anlayamadım pek arkadaşın. Çok iyi bir yönetmen değildir Peckinpah ama ilk 50'ye 5 film sokmuş ondan.

    Quiz Show
    Kramer vs. Kramer
    Blood Simple
    Thelma and Louise
    American Hustle
    Gravity
    Dallas Buyers Club
    Eastern Promises


    gibi belli bir seviyenin üstünde olmayan filmleri de koymuş arkadaş aralara ama o kadarı da olsun artık.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Erwin

    idi i smotri

    İzledim, hayata bakışınızı değiştirecek bir film. Duygusalsanız izlemeyin derim.

    ben de ekşideki yazıyı gördükten sonra izlemiştim, zaten meraklıyım bu tür filmlere de cidden sevemedim bu filmi. oyuncuların ifadelerini "scary prank" videolarındaki tiplerin hale çevirerek ve sivillerin çığlık atmasını sağlayarak etkileyici bir film yapılmıyor. ha yapmışlar, bir çok kişi de sevmiş etkilenmiş saygı duyarım ama savaş filmlerinde sivillerin bakış açısından bakıp da sağlam, acıtasyon yapmadan net bir şekilde ordaki atmosferi seyirciye yaşatabilen bir drama filmi ben şahsen hala görmedim. askerlerin bakış açısından baktığımız zamansa bu konuda en çok saygı duyduğum filmse "das boot" heralde..

    listede izlediklerimin içinde en çok etkilendiğim film ise "all the president's men". amerika'da istifa eden ilk ve tek başkan olan nixon'ın, istifasına yol açan watergate skandalını açığa çıkarmaya çalışan 2 gazetecinin gazetecilik nasıl yapılır sorusuna nefis bir cevabı. izlemeyen ve bu tür filmlere meraklı olanlar varsa kesinlikle izlesin




  • bir birlerine hakaret etmekten biri fırsat bulmuş, ne güzel..

    edit. şuraya kopyalayımda bir daha malum siteye girmeyim.

    alıntı sahibi immanuelkantinsaygidegerbiryakiini

    --------------------------------------------------------------

    başlangıçta imdb'ye alternatif en iyi 100 film olmasını planlıyordum ancak hazırlanış aşamasında sayının 100 filmi aşması sonucu listeye 50 film daha ekleme gereği duydum. sayıyı 250'ye tamamlamama sebebim, listeyi tamamen kaliteli ve nitelikli filmlerden oluşturma çabamdan kaynaklanıyor.

    neden 1965 yılından günümüze kadarki filmleri seçtiğime de değineyim. 1965 yılından itibaren siyah-beyaz filmlerin sayısı ciddi oranda azalıyor. bununla birlikte bu tarihi seçmemin en önemli sebebi günümüzden geriye son 50 senelik süreci ele alma isteğimdir. dolayısıyla son 50 sene gibi yuvarlak bir rakamı tercih ettim.

    filmlerin sıraları tek tek beğeni çıtama göre oluşturulmuştur. her filmin listedeki mevcut sırasını ince eleyip sık dokudum. buna mukabil, ilk 50 filme şahsi yorumlarımı da kattım. ayrıca şunu da belirteyim; her film türünden eşit miktarda listede yer vermeye özen gösterdim. yaklaşık bir aylık bir çalışma neticesinde yazılmıştır. buyurunuz:

    1. a woman under the influence, 1974, john cassavetes : film, evli bir kadının iç dünyasında yaşadığı çalkantı ve sürtüşmeleri, kendince aradığı mutlu bir yuva özlemini olağanüstü bir gerçeklikle işliyor. bunun yanısıra en az kadın kadar, kocasının üzerine titremesi ve yaşadığı problemlere bir çözüm bulma çabası da filmdeki bunaltıyı, evlilik içerisindeki sıkıntıları, renksizliği daha gerçekçi bir hale getiriyor. aile içi bir dramı, çıldırırcasına mutlu olmayı arzulayan bir kadını bu kadar gerçeklikle anlatan başka bir film yoktur sanıyorum. performansların olağanüstülüğüne değinmeye gerek dahi görmüyorum.

    2. amarcord, 1973, federico fellini: mussolini dönemi italya'sının ufak bir kasabasında yaşanan olağan hayatların kışıyla baharıyla yansıtıldığı, fellini'nin delikanlılık çağlarının italya'sına döndüğü eseridir. fellini delikanlılık çağına dönüyor tabii bunu kariyerinin, yönetmenliğinin olgunluğuna, adeta zirvesine ulaştığı yerde yapıyor. filmin lezzetinde büyük ölçüde bunun da payı olsa gerek.

    3. idi i smotri, 1985, elem klimov: öyle vurucu bir film ki, belki bu yüzdendir yönetmen hayatının sonuna kadar başka bir film çekmiyor. yarattığı dehşet öyle büyük ki, neden oscar'a aday dahi yapılmamıştır diye soracak olsak "filmde yahudilerin veya cesur amerikan askerlerinin olmayışı" diyerek açıklanabilir sanıyorum. bataklık sahnesi, köyün ateşe verilmesi, inek ölüsü, değişen taraflar vs. savaş filmi değil de canlı kanlı savaşın kendisi sanki. izlendiğinde bünyelerde bir süreliğine hasar yaratıyor.

    4. all the president's men, 1976, alan j. pakula: nixon'ı istifaya götüren watergate skandalı'nı ortaya çıkaran iki muhabirin yaptıkları takip ve bu siyasi oyunu nasıl deşifre ettiklerini anlatan politik gerilim türündeki film. nefesleri kesen aksiyon dolu sahneler yok fakat şahane bir gerilim olduğu aşikar. bittikten sonra gazetecelik budur dedirtiyor.

    5. the thin red line, 1998, terrence malick: savaşın anlamsızlığını vurgulayan etkileyici diyalogların hemen arkasından sanki her biri kafamızın içinde patlarmışçasına arka arkaya atılan bombalar ve yaşanan çatşımalar filmin yakaladığı etkiyi inanılmaz boyutlara ulaştırıyor. aynı yıl çekilmiş er ryan devasa bir kahramanlık destanı olduğundan akademi tarafından büyük övgülere mazhar olmuşken, bu film ise nedir ki, savaşın anlamsızlığı mesajı falan filan.. peh... şaka bir yana gerçekten bu büyük filmin hakkı yenmiştir.

    6. balkanski spijun, 1984, dusan kovacevic: yüksek dozda paranoyaklık içeren ve bunu komünizm taşlamasıyla harmanlayan şahane bir komedi filmi. performanslar olağanüstü, karakterlerin her biri birbirinden ilginç ve tuhaf. konusundan kısaca bahsedecek olursak, evini kiraya verdiği masum komşusunun batılı bir ajan olduğundan şüphelenen orta yaşın biraz üzerinde bir adam, bu gizemli komşusunun her hareketini takip etmeye başlıyor. tabii biraz içe kapanık karısının olaylara kayıtsız kalışı, hatta dehşetli gözlerle seyredişi, bir de üstüne adamın ağabeyi ve çocuklarının da adama yardıma gelişi vs. derken zaten kısacık olan film müthiş bir finalle sona eriyor.

    7. glengarry glen ross, 1992, james foley: butik bir pazarlama şirketinin entrikalarını konu alan şahane kadroya sahip, diyalog ve performans ağırlıklı bir film. karmaşık ilişkiler ağı içerisinde kimin eli kimin cebinde takip etmekte zolanıyoruz. filmin tek oscar adaylığı al pacino'ya ait olsa da film bittikten sonra " al pacino mu yoksa alec baldwin, kevin spacey, ed harris yada jack lemmon'ın performansı mı daha iyiydi?" diye kendi kendinize düşünmeden edemiyorsunuz. ben jack lemmon derim tabii ki.

    8. punishment park, 1971, peter watkins: hayranlık uyandırıcı, cesur bir film. devlet tarafından muhalif görülen gençler, özgürlüklerini kazanmak için zoraki olarak insanlık dışı bir yarışa sokulurlar. filmin vuruculuğunun yanısıra; mahkemede hakim ve gençler arasında öyle ideolojik tartışmalar duyarız ki, bırakın şikayet etmeyi, her biri, bir ötekinden daha etkileyici olduğundan filme olan hürmetimiz bir nebze daha artar.

    9. todo sobre mi madre, 1999, pedro almodovar: normal ve sıradan bir anne-oğulun yaşantısıyla açılan filmin daha ilk dakikalarında genç çocuğun kaza yapıp ölmesiyle, sıradan sandığımız tablonun annenin yaşadığı ne kadar karmaşık bir sürecin meyvesi olduğuna şahit oluyoruz. kadının geçmişi bizi bir anda madrid'in nezih semtlerinden alıp, barcelona'nın travestiler, kadın satıcıları ve daha nice kıyısından köşesinden geçmeye imtina edeceğimiz arka sokaklarına götürüyor.

    10. the killing of a chinese bookie, 1976, john cassavetes: tek kelimeyle "fiyakalı" bir film. listedeki diğer filmlere nazaran öyle derinliği olan bir öyküsü filan yok, diğer cassavetes filmlerine kıyasla da aynı şekilde. konusu da çok öyle sıradışı değil. başı, borç ve alacaklıdan kurtulamayan kumarbaz bir striptiz kulübü sahibinin durumdan kurtulmaya çalışırken aksine debelenişini, dibe batışını anlatıyor. üstüne üstlük, filme adını veren çinli bahisçinin ölümüyse filmin en fazla on dakikasılık kısmında işleniyor. peki bu filmi listenin ilk onununa sokacak kadar iyi yapan şey nedir? kesinlikle izlerken aldığınız tarifi imkansız seyir zevki. iddiam odur ki, scorsese'in goodfellas'ından daha estetiktir, daha karizmatiktir, bu yönleriyle onu katbekat aşmıştığı söylenebilir. filmin baş karakterinin adının "cosmo vitelli" olduğunu da not düşeyim.

    11. repulsion, 1965, roman polanski: roman polanski'nin apartman üçlemesinin ilk ilk ve en iyi filmi. cinsel duyguları bastırılmış bir insanın, nasıl bir ruh halinde olacağını kah çeşitli simgelerle, kah başroldeki kızın çevresindekilerle kurduğu ilişkiler yoluyla gösteren catherine deneuve'un harika bir oyunculuk performansı sergilediği başyapıt.

    12. dersu uzala, 1975, akira kurosawa: ağaçla, kaplanla, ateşle konuşan, doğaya hakim bir insan: dersu... bir araştırma ekibine liderlik eden kaşif vladimir (kapitan!)... aralarında filizlenen dostluk. bilhassa filmin ikinci yarısının ortlarında dersu'nun, kaşifin eviyle kurduğu ilişkinin anlatımı hayranlık uyandırıcıdır. dersu, doğaya ve dolayısıyla yaşama adanmış bir ömür.

    13. mulholland dr, 2001, david lynch: lynch sinemasının zirve eseri diyebiliriz ancak yine hemen hemen her lynch filminde karşılaştığımız üzere, ilk izleyişte filmin parçalarını tam olarak doğru yere oturtamıyoruz. ikinci kere, belki üçüncü kere izlemek gerekiyor hatta bir rehber okumak gerekiyor. ancak bana kalırsa david lynch yıllar geçtikçe kademe kademe gerçeklikten uzaklaştı ve bu film gerçeklikten hem uzak ve hem de sağlıklı yorumlanabilecek son filmi diyebilirim. şöyle ki, önce blue velvet, arkasından twin peaks, hemen arkasından daha karmaşık kayıp otoban ve iki tık daha ötesi "mulhollan çıkmazı." basamağın son ayağı inland empire ise bana göre anlaşılması çok güç isteyen, çok daha karışık bir film.

    14. belle de jour, 1967, luis bunuel: yine luis bunuel ve yine şahane bir burjuva eleştirisi. şaşaalı hayat yaşayan güzel bir kadının; bastırılmış ve gizlenmiş duygularının da kışkırtmasıyla kocasına karşı hiçbir zaman üstlenemediği eşlik görevini ve dolayısıyla filmin çekildiği dönmdeki tüm ahlaksal tabuları yıkarak bir randevu evine gidip gelen fahişelere dönüşmesini anlatan harikulade bir klasik.

    15. blue velvet, 1986, david lynch: konusu ağır işliyor ancak sürükleyicilik ve gizemini (atmosferini) filmin sonuna kadar koruyor. bu yönüyle tam anlamıyla bir neo-noir filmi de diyebiliriz. bir de bonus olarak lynch'in çok fazla kafa yormadan izlenebilecek en iyi ve gizemli filmi. ayrıca filmin müzikleri de en az filmin kendisi kadar kendi kadar şahane.

    16. solyaris, 1972, andrey tarkovski: tarkovsky'nin bir bilim-kurgu eserini sanatıyla harmanlayıp konuşturduğu filmdir diyebiliriz. alışkın olduğumuz bilimkurgu filmlerinden çok öte bir film, çok daha derin. bilimselden ziyade sanatsal bir bilim-kurgu filmi diyebiliriz çünkü kitabın yazarı stanislaw lem dahi tarkovski'nin solyaris'i için ''o solyaris'i değil, suç ve ceza'yı çekti'' diyor. bu sözün üzerine bu başyapıtla alakalı daha ne söylenebilir ki?

    17. bring me the head of alfredo garcia, 1974, sam peckinpah: adından da anlaşılacağı üzere, çok ama çok sert bir film. vahşi batı, modern şehir, şiddet ve suçu bünyesinde barındırmasıyla bu başyapıt, kendisinden sonraki coen kardeşler ve daha birçok yönetmenin filmlerine ilham kaynağı olmuştur diyebiliriz.

    18. volver, 2006, pedro almodovar: fazlasıyla kadınsı bir film. ismini estrella morente'nin volver şarkısından almış. zaten bu şarkıyı penelope cruz'un ağzından filmde dinliyoruz. filmde neler yok ki? batıl inançlarda, kadınların dünyasına, hayatın zorluğundan, olağan kasaba yaşamının ince detaylarına kadar pek çok konu tek bir şekilde inceleniyor. dahası film, çocuk istismarcısı tecavüzcülerin veya katillerin (penelope cruz'un canlandırdığı karakter gibi) aslında günlük hayatımızın birer parçası olduğu, içimizde dolaşışını seslendiriyor, fazlasıyla almodovarvari.

    19. boogie nights, 1997, paul thomas anderson: porno alemi, pornocu kimliği, hızlı hayat, hayat tarzının getirdiği buhranlar, 70'lerden 80'lere geçiş, harikulade atmosfer, yerine göre cuk oturan müzik seçimleri, sağlam oyuncu kadrosu ve klas bir yönetmen. hem acımasız, hem de renkli bir film.

    20. dogville, 2003, lars von trier: öyle çok cafcaflı bir film değil, nedir yani bir tiyatro sahnesi var gibi eleştirilere katılmıyorum. alt metni, filmden çıkarılacak anlam oldukça fazla. adaletin sağlanışı, tanrı-isa, melek-şeytan vs. çok geniş bir yorumlar zinciri yapılabilir film için, ancak genel itibarıyla "insanlık" diyebiliriz.

    21. as good as it gets, 1997, james l. brooks: kendini çevresindeki insanlardan soyutlamış, patavatsız ve işkolik bir adamın ikinci baharını yakalaması olarak tanımlayabiliriz filmi. senaryo basit gelebilir ancak jack nicholson ağabeyimizden film boyunca işittiğimiz beylik laflar, harikulade performanslar ve üstüne üstlük buram buram hissedilen duygusal taşkınlıkla adeta büyüleyici bir film.

    22. once were warriors, 1994, lee tamahori: aile şiddet ve alkolizm sebebiyle mahvolmanın eşiğindeki bir aileyi büyüleyici bir yalınlıkla adeta gözümüzün içine sokuyor. filme adını veren "bir zamanlar savaşçıydık" ifadesi filmde sıklıkla karşılaştığımız yeni zellanda'daki maori kültürüne yapılmak istenen vurgudur. filmdeki şiddetle de oldukça uyum sağlamış.

    23. midnight cowboy, 1969, john schlesinger: sıkı bir düzen taşlaması. sürekli kovboy kıyafetleri ile dolaşan yakışıklı, neşeli, kendine güvenen joe bir gün new york'a gidip kolay yoldan para kazanmaya karar verir. film ara ara tebessüm ettiriyor, bazense, filmin bir yerinde olduğu gibi kaldırımda yatan evsizin ölüsüne kimsenin dönüp bakmaya tenessül etmemesi gibi fazlasıyla düşündüren sahneler de mevcut. filmdeki iki karakterin de birbirlerine destek çıkışı, yer yer filmde artan duygusal derinliği ve şahane müzikleri dönemin underground yapımı olan bu filmi bir altın haline getiriyor.

    24. quiz show, 1994, robert redford: toplum tarafından ağzı açık izlenen tv yarışmalarının ve televizyon showlarının arka planını tüm gerçekliğiyle gözler önüne seren; insanları uyutmanın ve kandırmanın nasıl nakite ve prestije dönüşebileceğini, toplumların tv tarafından nasıl mışıl mışıl uyutulduğunu gözler önüne seren, televizyon patronlarını da doyasıya taşlayan düşündüren ve sorgulatan bir film.

    25. getaway, 1972, sam peckinpah: entrika, kovalamaca, birbirinden acayip yan karakterler, sam packinpah'a özgü şiddet... yahu filmde bir çöp kamyonun içinde kaçış var, filmi yüceltmek için sırf bu sahnenin dahi yeterli olabileceğini düşünüyorum. sam peckinpah'a özgü göndermeler oldukça boldur filmde. mesela filmin bir sahnesinde soyguncuların oldukça kirli bir konuşmasına şahit oluruz. konuştukları mekandan çıkıp arabalarına yöneldiklerinde mekanın dış duvarında kocaman bir coco-cola billboardunun asılı olduğu göze çarpıyor. çok kötü bir dünyanın içinde yaşadığımız söylenmişti değil mi bize?

    26. roma, 1972, federico fellini: fellini yine roma'yı anlatıyor. şehrin loş sokaklarına, bilinçaltına iniyor. filmdeki sinema salonunda geçen uzun sahne kesinlikle cinema paradiso'nun ilham kaynağı olmuştur diye düşünüyorum. fellini'nin fantezi dünyasını yansıtan bir takım bölümler de bulunmakta.

    27. kramer vs. kramer, 1979, robert benton: ayrılığın bilhassa çocukların üzerinde bıraktığı etkiyi, çok ciddi bir konuyu gayet dokunaklı şekilde işliyor. velayet, veda, tıkanma noktasına gelen evlilik, kısacası boşanma sürecine ait hemen hemen tüm konulara değinilmiş filmde. filmi bu denli güzel kılan bir diğer unsur ise abartının olmayışı. herşey olduğu gibi, olağan şekliyle anlatılmış. bu yönüyle bir hayli gerçekçi diyebiliriz. performansların olağanüstülüğüne değinmiyorum bile.

    28. paris, texas, 1984, wim wenders: aramak, kazanmak, kaybetmek, üzülmek, denemek, bırakmak, kaçmak, boşvermişlik, eğlenmek gibi en temel duyguları wim wenders öyle bir ustalıkla bizlere yansıtıyor ki, film bu yönüyle sinema tarihinin en iyilerinden birisi olmayı fazlasıyla hakediyor. başroldeki travis karakterinin ruh hali ve performansı filmin atmosferini tamamlar nitelikte. wim wenders'ın diğer iki yol filminden ayrılan en önemli yanı, filmdeki hikayenin aslında her insanın başına gelebilecek bir kayboluşu barındırıyor olması bana göre. diyalogların filmi daha da güzelleştirdiğine değinmeyeceğim bile.

    29. blood simple, 1984, joel coen, ethan coen: coen kardeşlerin "biz geliyoruz." diye haykırdıkları filmdir. kaba ancak kesinlikle zevkli bir film. coenlerin ustalıklarını konuşturdukları ilk film olsa da kesinlikle filmin bilinçaltında bir "sam peckinpah" vardır diye düşünüyorum. para dedektifleri, şuh bir kadın, gayet güzel bir atmosfer ve arka plan... tüm bunlara bakınca neo-noir kategorisine koyabiliriz filmi ancak salt neo-noir filmi olarak nitelendirmenin çok yanlış olacağını düşünüyorum. çünkü film hem donuk, hem sakin, hem de bir o kadar absürd.

    30. the wild bunch, 1969, sam peckinpah: aksiyon filmlerine bir dönem damga vurmuş, kilometre taşı olmuş, çatışma sahnelerinin yavaş çekim tekniğiyle çekildiği ilk film. ruh hali pek de sağlıklı olmayan karakterlere sahip, kadınlar dövülüyor, hayvanseverlerin üzerine ateş açılıyor ancak filmi aksiyon ve western filmi olarak düşünürsek kesinlikle kült bir film.

    31. santa sangre, 1989, alejandro jodorowsky: dövmeli kadın, şişman üvey baba, kolsuz anne, ona kol olan bir evlat ögeleriyle bezeli çarpıcı, eşi benzeri olmayan sürreal bir intikam filmi. anne gerçekte ölü mü? yaşananlar düş mü yoksa gerçek mi? spoiler vermek istemiyorum ancak kesinlikle çok farklı bir deneyim bu filmi izlemek.

    32. barton fink, 1991, joel coen, ethan coen: izlendikten sonra damakta hoş bir tat bırakan filmlerden. sahilde uzanan genç bir kıza ait kartpostalı cenet olarak tasvir edersek, cehennem yaşanan süreçte tam olarak nerede duruyor, nasıl tasvir edilmiş? çok fazla yorum çıkarmaya müsait, satır araları oldukça dolu tutulmuş bir film. anlaşılmaz bir film olduğunu düşünmüyorum ancak coen kardeşlerin çizgisinden uzaklarda durduğu da aşikar.

    33. they shoot horses, don't they?, 1969, sydney pollack: kurtlar sofrasına dönüşen sistemimizde kolay para kazanmanın cazibesi, insaları günlerce, haftalarca delirmek pahasına dans ettirir hale getiriyor. filmin uyarlandığı kitabı okumadım, bir yorumda bulunamayacağım ancak film için antik roma'daki gladyatör müsabakası seyrediyormuş hissi yaşattığını rahatlıkla söyleyebiliriz. siz ne kadar az düşünürseniz, kafanız ne kadar az çalışırsa bizim cebimiz o kadar dolar özdeyişini de anımsatmıyor değil.

    34. straw dogs, 1971, sam peckinpah: fazlasıyla erkek egemen bir film. şiddetin dozu, diğer sam peckinpah filmlerine kıyasla bir nebze daha fazla diyebiliriz. film için kadın düşmanlığı yapıldığı yorumlarına katılmıyorum. yönetmenin her filminde bolca bulunan nefret edilesi karakterler mevcut ancak el insaf, dustin hoffman'ın başrolde canlandırdığı sam karakteri herhangi bir peckinpah filminde görülebilecek en melek insandır yahu. ancak şu söylenebilir, kadını aşağılayan ve dolayısıyla kadın düşmanlığını hortlatan yan karakterler mevcuttur ancak filmden kasaba muhafazarlığı, doğurduğu linç kültürü mesajını çıkarmak sanıyorum en uygun olanıdır.

    35. thelma and louise, 1991, ridley scott: kadınlar arası dayanışmanın ön planda tutulduğu (bir yol filmi olmasına nazaran) kadınsı ve eğlenceli bir film. gayet tekdüze ve monoton hayatları olan biri evli, diğeri evlilik harici beraberliği olan iki kadının bu sıradanlıktan biraz da olsa uzaklaşabilmek için çıktıkları yolculuğun, planladıklarından çok daha tehlikeli bir hal alması anlatılıyor. performanslar üst düzeyde, karakterlerin birbirleriyle uyumu şahane. film anlattığı hikaye kadar en az bizi de sorunlarımızdan bir süreliğine de olsa uzaklaştırıyor.

    36. lost highway, 1997, david lynch: yine bir bilinmezlikle karşı karşıyayız. hayal mi yoksa gerçek mi olduğunu filmdeki diyaloglardan, sarfedilen herhangi bir cümleden çıkarmaya uğraştığımız kırılma noktalarının bulunduğu yine anlaşılması zor bir lynch filmi. kesin bir yargıda bulunmak gerçekten çok zor. kendi içerisinde döngüleri var filmin ve bu döngülerin ipuçları var, kimi yerde lynch bize açık kapı bırakıyor her zamanki gibi. üzerine tez yazılacak bir film doğrusu.

    37. the king of comedy, 1983, martin scorsese: günümüz şov dünyasına ve beraberinde getirdiği popülerliğe hayranlık beslemenin çaresizliğini yansıtmanın yanısıra robert de niro'nun filmdeki oyunculuğuna da şapka çıkartmak gerekiyor. muazzam bir oyunculuk. film ise bilhassa yaptığı yerinde tespitlerin yanında barındırdığı mizahla da (bilhasa robert pumpkin'in muziplikleri) güldüren bir film. scorsese ve de niro ortaklığının diğer filmlerine nazaran daha gölgesinde kalsa da filmin çok iyi olduğu gerçeğini değiştirmiyor.

    38. nostalghia, 1983, andrey tarkovski: filmin sonunda deli(!)'nin, meydanda feryat figan bağırış ve kendini yakış sahnesi gerçekten muazzamdır. gerçeğin izini süren adam, kadın, hasret... bunların hepsi bir kenara, yalnızca filmin sonundaki haykırıştır izleyeni koltuğa çivileten. "...delinin biri size kendinizden utanmanızı söylüyorsa, ne biçim bir dünyadır burası!"

    39. being there, 1979, hal ashby: kinayeli bir film. kinayeler o denli natural ve başarılı bir şekilde harmanlanmış ki günümüz dizilerindeki absürtlüğünden oldukça farklı olduğu göze çarpıyor. konusuna kısaca değinecek olur isek karşısındaki ne derse desin yüzünde artık kalıplaşmış gülümseyişiyle olumlu yanıt veren aslında hayat hakkında çok az şey bilen bir bahçıvanın dış dünyanın acımasızlığına yaptığı yolculuk diyebiliriz.

    40. being john malkovich, 1999, spike jonze: alışılmışın dışında bir konusu olmasının yanı sıra, bir bilim-kurgu filminde karşılaşması imkansız bir samimiyet ve olağanlık var bu filmde. malkovich'in kendi bedenine girdikten sonra yaşadığı travma bilhassa iyi kotarılmış. bağımsız sinemadan hoşlananlar için bulunmaz nimet.

    41. 4 zuli, 3 saptamani şi 2 zile, 2007, cristian mungiu: baskıcı bir devletin koyduğu kürtaj yasağıyla mücadele eden hamile bir kadının yaşadıklarını bütün çıplaklığıyla görüyoruz. donuk bir film fakat yaşattığı kasvetle, kaskatı kestirten sahneleriyle adeta kırık bir fay hattına dönüyorsunuz. filmdeki uzun diyalogları beğenmeyen veya filmin süresini uzatmak için konulmuş yapay diyaloglar diye eleştirenler filmin gişe filmi olmadığı söylenerek savuşturulmalı.

    42. brazil, 1985, terry gilliam: günümüz bürokratik meselelerinin tüm eksik ve aksayan taraflarına yaptığı eleştirilerle takdire şayan. filmin fantastik dünyası öyle güçlü tasvir edilmiş ki sahnelerin pek çoğu hafızalara kazınacak cinsten. finaliyle de insanı muallakta bırkamıyor değil, film sonlara doğru iyice kafa karıştırıcı bir hal almaya başlıyor. ara ara robert de niro'yu da görmek filmin bir diğer artısı,ayrı bir zevk katmış filme.

    43. rushmore, 1998, wes anderson: film, liseli genç bir delikanlının, okulundaki kadın öğretmene duyduğu platonik aşktan ziyade, filmdeki orta yaşlı erkek öğretmenle kuruduğu samimi dostluk ile daha fazla beğenimi kazanmıştı. yer yer güldürmesinin yanı sıra oyunculuklar şahane, karakterlerin birbirleriyle uyumu mükemmel. finaliyle az da olsa şaşırtmıyor değil. fazlasıyla anderson tarzı bir film olduğunu da not düşeyim.

    44. pat garret and billy the kid, 1973, sam peckinpah: daha ilk dakikalarından itibaren yönetmen, vahşi batıyı bir tabuta koyup bilinmezliğe doğru postalıyor. bunu simgesel bir anlatımla filan da yapmıyor üstad, baya baya bir cenaze merasimi düzenleyip eski tip kovboy karakter ve hikayelerini adeta tarihin tozlu raflarına kaldırdığını ilan ediyor ve üstüne üstlük bunu sırıtarak, gayet memnun, gayet keyifli bir şekilde yapıyor. hiç şüphesiz ki bu denli bir meydan okumayı sam peckinpah'tan başkası da yapamazdı, yapmamalıydı. filmin konusuna gelicek olursak sıkı bir takip filmi diyebiliriz ancak kesinlikle bir takip filminden çok daha fazlası vardır bu filmde. sam peckinpah'ın aynı semtte oturmaya dahi imtina edeceğimiz kirli ve pis adamlarla dolu karakter ve şiddet yüklü olay örgüsüne merhaba derken, eski tip kahramanvari western anlatımlarının ise bir cenaze korteji eşliğinde kaybolup gidişine el sallıyoruz.

    45. festen, 1998, thomas vinterberg: sosyetik bir ailenin şölen maksadıyla bir araya geldiği sofrada, bir gerçeğin açığa çıkmasıyla filmin başındaki mutlu aile tablosu bir anda dağılıyor ve biz de gerçekte parçalanmaya yüz tutmuş bir ailenin dramını seyreder hale geliyoruz. filmin çekim teknikleri, -bilhassa kamera kullanımı- dogma 95 akımının prensiplerine göre çekilmiş olduğunu not düşmekte yarar var.

    46. thunderball, 1965, terence young: listede kendine yer bulan tek bond filmi. bunun sebebi en başarılı bulduğum, en beğendiğim bond filmi olmasından kaynaklanıyor. bilhassa döneminin çok üzerinde olan aksiyon sahneleri, birbirinden güzel ve tehlikeli bond kızlarının filme kattığı fantezi, filmin diğer bond filmlerine oranla daha estetik olması filmi hem en iyi hem de en favori bond filmi haline getiriyor.

    47. krotki film o milosci, 1988, krzysztof kieslowski: aşkı fazla söze gerek duymadan oldukça yalın bir şekilde anlatabilen bir film. evet, bu genç hayran kalıyor belki de seviyor, sevmekten de öte sevdiği kadının duygudan yoksun yaşamına bir anlam katıyor. aşk, çok nadide bir değişkenlik üzerine kurulu. film de zaten aşk budur dememiş, bizi biraz da olsa acabalarla bırakıp sorgulamamızı istemiş.

    48. the last seduction, 1994, john dahl: bolca ters köşeye yatıran, gelmiş geçmiş en soğuk ve belki de en seksi femme fatalelerden (kelimenin tam manasıyla bir kara melekten söz ediyoruz.) birini barındıran alabildiğne karanlık bir neo noir filmi. karmaşık kurgulanmış olsa da bu, filmin mükemmeliğinin önüne geçemiyor.

    49. in cold blood, 1967, richard brooks: film, yaşanmış bir aile katliamını soğukkanlılık ve titizlikle aktarıyor. katliamı gerçekleştiren iki şahsın suçluluk potansiyali taşımayan, yalnıca ufak bir soygun planlamış iki delikanlı olarak lanse edilmeye çalışılması (biraz zorlama da olsa)filmin vurgulamak istediği idam karşıtlığı mesajının içini doldurmak istemesi olarak yorumlanabilir. doğrusu her yönüyle sarsıcı, her saniyesi merak uyandıran, mücevher gibi bir film.

    50. opening night, 1977, john cassavetes: bir hayranını kendisinin sebep olduğunu düşündüğü bir trafik kazasında yitiren orta yaşlı tiyatro oyuncusu bir kadının, bu durumu üzerinden atamaması neticesinde yaşadığı tramvalar, biraz da yaşlanmasının getirdiği özgüven eksikliğiyle canlandıracağı karakterle bir bağ kuramayacak hale gelmesi, john cassavetes filmografisinden alışkın olduğumuz üzere kadını gitgide dengesiz bir hale getiriyor. biraz da kadın cazibesini yitirmekten korkuyor. tabii kadın varoluşsal problemlerle boğuşurken oyunun prömiyeri de anbean yaklaşmakta. su gibi akıp geçen bir film.
    ufak bir not: filmin başındaki kaza sahnesi pedro almodovar da dahil pekçok yönetmenin filmlerinde kullandığı kaza sahnesine ilham kaynağı olmuştur diyebiliriz.

    ilk 50 film içerisinde en çok filmi bulunan yönetmenler:

    sam peckinpah: 5 film
    john cassavetes: 3 film.
    david lynch: 3 film.
    andrei tarkovsky: 2 film
    federico fellini: 2 film
    pedro almodovar: 2 film

    51. il conformista, 1970, bernardo bertolucci
    52. magnolia, 1999, paul thomas anderson
    53. eastern promises, 2007, david cronenberg
    54. hable con ella, 2002, pedro almodovar
    55. spalovac mrtvol, 1969, juraj herz
    56. the evil dead 2, 1987, sam raimi
    57. 21 grams, 2003, alejandro gonzález ıñárritu
    58. love streams, 1984, john cassavetes
    59. alice in den stadten, 1974, wim wenders
    60. fitzcarraldo, 1982, werner herzog
    61. la mala educacion, 2004, pedro almodovar
    62. nikita, 1990, luc besson
    63. american hustle, 2013, david o. russell
    64. professione*, 1975, michelangelo antonioni
    65. le scaphandre et la papillon, 2007, julian schnabel
    66. abre los ojos, 1997, alejandro amenabar
    67. blow up, 1966, michelangelo antonioni
    68. texas chainsaw massacre, 1974, tobe hooper
    69. hannah and her sisters, 1986, woody allen
    70. dom za vesanje, 1988, emir kusturica
    71. die ehe der maria braun, 1979, rainer werner fassbinder
    72. garden state, 2004, zach braff
    73. der himmel über berlin, 1987, wim wenders
    74. into the wild, 2007, sean penn
    75. la double vie de veronique, 1991, krzysztof kieslowski

    76. filantropica, 2002, nae caranfil
    77. gravity, 2013, alfonso cuaron
    78. spoorloos, 1988, george sluizer
    79. lost in translation, 2003, sofia coppola
    80. ed wood, 1994, tim burton
    81. giulietta degli spiriti, 1965, federico fellini
    82. the dirty dozen, 1967, robert aldrich
    83. der amerikanische freund, 1977, wim wenders
    84. the last emperor, 1987, bernardo bertolucci
    85. brokeback mountain, 2005, ang lee
    86. the straight story, 1999, david lynch: kalpleri yumuşatan, sıcacık bir david lynch filmi.
    87. der siebente kontinent, 1989, michael haneke: sanıyorum gelmiş geçmiş en rahatsız edici film. bilhassa ikinci yarısı.
    88. vargtimmen, 1968, ıngmar bergman
    89. after hours, 1985, martin scorsese
    90. darbareye elly, 2009, asghar farhadi
    91. party, 1968, blake edwards
    92. down by law, 1986, jim jarmusch
    93. the wrestler, 2008, darren aronofsky
    94. underground, 1995, emir kusturica
    95. akira, 1988, katsuhiro otomo
    96. falling down, 1993, joel schumacher
    97. mujeres al borde de un ataque de "nervios", 1988, pedro almodovar
    98. mccabe and mrs. niller, 1971, robert altman
    99. persepolis, 2007, marjane satrapi
    100. living in oblivion, 1995, tom dicillo: bir filmin çekim aşamasında yaşanması tüm muhtemel sorunlar bu filmde mevcut diyebiliriz.

    101. ah fei zing zyun, 1990, kar wai wong
    102. mean streets, 1973, martin scorsese
    103. dallas buyers club, 2013, jean-marc vallee
    104. radio days, 1987, woody allen
    105. das weisse band, 2009, michael haneke
    106. crimes and misdemeanors, 1989, woody allen
    107. im lauf der zeit, 1976, wim wenders
    108. nebraska, 2013, alexander payne
    109. patton, 1970, franklin j. schaffner
    110. midnight run, 1988, martin brest
    111. good night and good luck, 2005, george clooney
    112. stranger than paradise, 1984, jim jarmusch
    113. przypadek, 1981, krzystof kieslowski: 3 şekilde gelişen (genç adam, trene yetişirse, yetişemezse, yetişemeyip görevlilerle kavga ederse başına gelecekler.) lola rennt gibi filmlerin türünün ilk örneği diyebiliriz.
    114. a bronx tale, 1993, robert de niro
    113. children of men, 2006, alfonso cuaron
    114. the untouchables, 1987, brian de palma
    115. eyes wide shot, 1999, stanley kubrick
    116. gloria, 1980, john cassavetes
    117. wait until dark, 1967, terence young
    118. don't look now, 1973, nicolas roeg
    119. nueve reinas, 2000, fabián bielinsky
    120. la promesse, 1996, jean-pierre dardenne, luc dardenne: sanıyorum bugünlerde en çok izlenmesi gereken filmlerden.
    121. miller's crossing, 1989, joel coen, ethan coen

    122. insomnia, 1997, erik skjoldbjaerg: aynı isimli bir benzerini christopher nolan yıllar sonra çekmişti.
    123. amour, 2012, michael haneke
    124. mystic river, 2003, clint eastwood
    125. walkabout, 1971, nicolas roeg
    126. changeling, 2008, clint eastwood
    127. johnny got his gun, 1971, dalton trumbo
    128. funny games, 1997, michael haneke
    129. the poseidon adventure, 1972, ronald neame
    130. true romance, 1993, tony scott
    131. prisoners, 2013, denis villeneuve
    132. fatal attraction, 1987, adrian lyne
    133. ang-ma-reul bo-at-da, 2010, jee-woon kim
    134. zwartboek, 2006, paul verhoeven
    135. match point, 2005, woody allen
    136. the three burials of melaquades estralda, 2005, tommy lee jones
    137. clerks, 1994, kevin smith
    138. a simple plan, 1998, sam raimi
    139. kiss of the spider woman, 1985, hector babenco
    140. out of sight, 1998, steven soderbergh
    141. 28 days later, 2002, danny boyle
    142. the crying game, 1992, neil jordan
    143. ondskan, 2003, mikael hafström
    144. the ballad of cable hogue, 1970, sam peckinpah
    145. titanic, 1997, james cameron
    146. angel heart, 1987, alan parker
    147. dzien swira, 2002, marek koterski
    148. edward scissorhands, 1990, tim burton
    149. nattevagten, 1994, ole bornedal
    150. carne tremula, 1997, pedro almodovar

    listede en çok filmi bulunan yönetmenler:

    6 film: pedro almodovar, sam peckinpah.
    5 film: john cassavetes, wim wenders.
    4 film: michael haneke, woody allen, david lynch.
    3 film: federico fellini, joel ve ethan coen kardeşler, martin scorsese, krzystof kieslowski.

    ....................................................................................................................................................................

    son elli yıla ait, 25 adet türk sinemasından seçkiler:

    25. büyük adam küçük aşk, 2001, handan ipekçi
    24. baba, 1971, yılmaz güney
    23. bir avuç cennet, 1987, muammer özer
    22. çöpçüler kralı, 1977, zeki ökten
    21. duvar, 1983, yılmaz güney
    20. tabutta rövaşata, 1996, derviş zaim
    19. babam ve oğlum, 2005, çağan ırmak
    18. kapıcılar kralı, 1976, zeki ökten
    17. insan nedir ki?, 2004, reha erdem
    16. uçurtmayı vurmasınlar, 1989, tunç başaran
    15. canım kardeşim, 1973, ertem eğilmez
    14. selvi boylum, al yazmalım, 1978, atıf yılmaz
    13. muhsin bey, 1987, yavuz turgul
    12. umut, 1970, yılmaz güney
    11. gemide, 1998, serdar akar
    10. gülen gözler, 1977, ertem eğilmez
    9. yol, 1982, şerif gören,
    8. bir zamanlar anadolu'da, 2011, nuri bilge ceylan
    7. tosun paşa, 1976, kartal tibet
    6. kibar feyzo, 1978, atıf yılmaz
    5. züğürt ağa, 1985, nesli çölgeçen
    4. eşkıya, 1996, yavuz turgul
    3. masumiyet, 1997, zeki demirkubuz
    2. hababam sınıfı (ertem eğilmez'in yönettiği serinin ilk dört filmi) 1975, 1976, 1977, 1978
    1. sürü, 1979, zeki ökten

    edit: girişteki "siyah beyaz filmler" ifadesi ile günümüzde birer klasik haline gelmiş la dolce vita (1960) ve le trou (1960) gibi renklendirilerek restore edilmesi halinde büyüsü bozulacak klasikler kastedilmiştir.

    edit 2: türk sinemasını kapsayan ayrı bir seçki eklendi.

    edit 3: izledikçe film eklediğim konuyla biraz yakından, biraz uzaktan alakalı #52971921 no'lu entrymi not düşeyim.
    eleştirme, yorum yapma zahmetine giren her bir yazar arkadaşıma çok teşekkür ediyorum.

    iyi seyirler dilerim.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi MertMeteAlp -- 9 Ekim 2015; 2:56:46 >




  • Dandik liste eski filmleri ilk siralara koymus 1920 lerde cikan filmleri koysaydi daha cool olurdu begenmedim ben



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi AİGUN -- 10 Ekim 2015; 19:05:36 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: U and I

    Dandik liste eski filmleri ilk siralara koymus 1920 lerde cikan filmleri koysaydi daha cool olurdu begenmedim ben

    Senin Listeni bekleriz o zaman.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: M@rvelous

    quote:

    Orijinalden alıntı: Erwin

    idi i smotri

    İzledim, hayata bakışınızı değiştirecek bir film. Duygusalsanız izlemeyin derim.

    ben de ekşideki yazıyı gördükten sonra izlemiştim, zaten meraklıyım bu tür filmlere de cidden sevemedim bu filmi. oyuncuların ifadelerini "scary prank" videolarındaki tiplerin hale çevirerek ve sivillerin çığlık atmasını sağlayarak etkileyici bir film yapılmıyor. ha yapmışlar, bir çok kişi de sevmiş etkilenmiş saygı duyarım ama savaş filmlerinde sivillerin bakış açısından bakıp da sağlam, acıtasyon yapmadan net bir şekilde ordaki atmosferi seyirciye yaşatabilen bir drama filmi ben şahsen hala görmedim. askerlerin bakış açısından baktığımız zamansa bu konuda en çok saygı duyduğum filmse "das boot" heralde..

    listede izlediklerimin içinde en çok etkilendiğim film ise "all the president's men". amerika'da istifa eden ilk ve tek başkan olan nixon'ın, istifasına yol açan watergate skandalını açığa çıkarmaya çalışan 2 gazetecinin gazetecilik nasıl yapılır sorusuna nefis bir cevabı. izlemeyen ve bu tür filmlere meraklı olanlar varsa kesinlikle izlesin

    Yapma allah aşkına ne acıtasyonu? Orada yaşananlar sonucu o sivillerin öyle tepkiler vermeleri gayet doğal, abartılı bir anlatım yok bence.




  • quote:

    Orijinalden alıntı: Yılmaz Güney

    quote:

    Orijinalden alıntı: M@rvelous

    quote:

    Orijinalden alıntı: Erwin

    idi i smotri

    İzledim, hayata bakışınızı değiştirecek bir film. Duygusalsanız izlemeyin derim.

    ben de ekşideki yazıyı gördükten sonra izlemiştim, zaten meraklıyım bu tür filmlere de cidden sevemedim bu filmi. oyuncuların ifadelerini "scary prank" videolarındaki tiplerin hale çevirerek ve sivillerin çığlık atmasını sağlayarak etkileyici bir film yapılmıyor. ha yapmışlar, bir çok kişi de sevmiş etkilenmiş saygı duyarım ama savaş filmlerinde sivillerin bakış açısından bakıp da sağlam, acıtasyon yapmadan net bir şekilde ordaki atmosferi seyirciye yaşatabilen bir drama filmi ben şahsen hala görmedim. askerlerin bakış açısından baktığımız zamansa bu konuda en çok saygı duyduğum filmse "das boot" heralde..

    listede izlediklerimin içinde en çok etkilendiğim film ise "all the president's men". amerika'da istifa eden ilk ve tek başkan olan nixon'ın, istifasına yol açan watergate skandalını açığa çıkarmaya çalışan 2 gazetecinin gazetecilik nasıl yapılır sorusuna nefis bir cevabı. izlemeyen ve bu tür filmlere meraklı olanlar varsa kesinlikle izlesin

    Yapma allah aşkına ne acıtasyonu? Orada yaşananlar sonucu o sivillerin öyle tepkiler vermeleri gayet doğal, abartılı bir anlatım yok bence.

    işte o yüzden "şahsen" diye devam ettirdim o cümlemi sanırım biraz beklenti ile ilgili bir durum, sivillerden öyle bir tepki gelmesi beklenen bir durum ama bütün sivillerden mi beklenmesi lazım, öleceğini kabul etmiş tek bir allahın kulu yok muydu şimdi? oradaki herkesten aynı tepkiyi beklemek ne kadar mantıklı? çocuğun köye girerken kadınların karşıladığı sahneye bakın, belki kendi eşlerini, çocuklarını, yakınlarını kaybetmiş birisi için o çocuğa ne olmuş ne olmamış umurlarında olur mu? kesinlikle üzülmez diyorum ama ciddi manada umurlarında olur mu?

    yangın, çığlık gibi ögelerden etkilenmek yerine filmdeki insanların savaş durumundaki tutarlı psikolojisinin iyi bir şekilde perdeye yansıtılarak beni etkilemesini beklerdim, başta da belirttiğim gibi beklenti ile ilgili bir durum heralde




  • Başarılı bir liste olmuş

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Bugün иди и смотри (come and see) yi izledim, izlemesi çok zor oldu gerçekten. O kadar acı dolu ki izlerken yeter deyip birkaç kez mola verdim. Savaşın acımasız yüzünü çok sert bir şekilde suratınıza çarpıyor. İyiki 2.Dünya Savaşı'na girmemişiz diyorum.

  • Bazı filmlere göz attıktan sonra bizim derdimiz bize yeter dedim ve listeyi terk ettim.  Dram severler için değerli bir maden olmuş bu liste.

  • imdb neden ref olamazsa, saçmasözlükte o yüzden ref olamaz.
    • 
Sayfa: 1

Benzer içerikler

- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.
Hizmet kalitesi için çerezleri kullanabiliriz. DH’ye girerek kullanım izni vermiş sayılırsınız.
Anladım Veri Politikamız