Üye Girişi
Bağlan Google+ ile Bağlan Facebook ile Bağlan
Yeni Kayıt
Tüm Forumlar
  • Tüm Forumlar
  • Konu Dışı / Off Topic
  • Konu Dışı
  • Bu Konuda
Şimdi Ara

Eşimi kaybettim kansere yenildik! (39. sayfa)

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
926
Cevap
17
Favori
85.198
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
Konuya Özel
939 oy
Öne Çıkar
Cevapla
Sayfa: önceki 3738394041
Sayfaya Git
Git
sonraki
Giriş
Mesaj
  • overhead O kullanıcısına yanıt
    Sakın bırakmayın kendinizi, savaşta yenilgiden bahsedilmez, bilimsel yöntemler ile bitkisel ilaç denemenizi tavsiye ederim iyice araştırıp biz son evrede kullanamadık...

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Başınız sağolsun. Zor bir durum gerçekten kolay değil. Annemi 2004 yılında beyin ve akciğer kanserinden kaybettim. En küçük kardeşim 14 yaşındaydı. Öldüğünü uzun süre idrak edemedi. Hatta tabutu evin bahçesine geldiğinde arkadaşlarıyla kovalamaca oynuyordu.

    Kanserin tek bir olumlu tarafı varsa size zaman tanıyor sizde hazırlanıyorsunuz. Özellikle son dönemlerinde tamamen bitkisel duruma geçiyor. Artık onun rahat etmesi için ölümünün bir kurtuluş olduğunu anlıyorsunuz. Gittiği zaman kocaman bir boşluk oluyor içinizde. Ama insan alışıyor yokluğuna; ancak hiç unutulmuyor. Her dönem aklınıza geliyor. Evlilik hazırlıklarında, düğünde, çocuğunuz olduğunda, çocuğunuz büyüyüp annenizi sorduğunda...

    Ama zaman, o gün yaşadığınız acı tadı, yavaş yavaş anılarla mayalıyor. Şu anda annemi hatırladığımda yüzümde bir gülümseme beliriyor.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • Başın sağolsun Allah mekanını cennet eylesin. Allah bazı sevdiği kullarını erkenden yanına alırmış. Hayat devam ediyor ve insan zamanla alışıyor her şeye. Söylemesi kolay gibi görünse de çok zor bir durum ama ne varki zaman gerçekten hayatın bize sunduğu en iyi ilaçlardan biri ve hayata sıkı sıkı tutunun ki o da sizinle beraber hep mutlu olsun.

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • Başınız sağolsun hocam. Gerçekten hayat arkadaşınızı kaybetmenin acısı, hüzünü tarifsiz bir şey olsa gerek, yaşanmadan bilinmez. O yüzden bir şey diyemiyorum. Allah sabır versin. Bundan sonraki hayatınızda kızınızla eksik te olsa mutlu olmanız dileğiyle, kalın sağlıcakla.
  • Allah rahmet eylesin. Başınız sağolsun

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Başınız sağolsun Allah sabir versin

    < Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı >
  • Allah rahmet eylesin hocam
  • Başınız sağ olsun değerli kardeşim, ne söylense az, acınızı anlamak tarifsiz, sadece yazdıklarınızı okurken dahi insan nefessiz kalıyor. Ama bir de şöyle düşünün ölümsüz kimse yok, şu an bu satırları yazan da, okuyan da,siz de hepimiz öleceğiz. Nice sultanlar, peygamberler, kundaktaki sabiler bile öldü, ölüyor. Milyarlarca yaşında olduğu söylenen bir evrende bir saniye hükmündeki yaşamımızı kısa veya uzun olarak tanımlamak ne kadar boş. Aslında ölüm diye bir şey yok, yaşam diye bir şey olmadığı gibi. Çünkü her şey zıddıyla var olur, yaşam ve ölüm tek bir gerçeğin farklı boyutlarıdır. Grafiğin sıfır noktası ise hiçliktir. (Ya da her şey). Suyun buharlaşması gibi, çaydanlıktaki su biter ama yok olmaz. Sadece şekil, form değiştirir. Ölen yok olmamıştır, bizden önce fizik kurallarının cenderesindeki bedeni tutsaklığı son bularak (inançlı iseniz) ruhu, (inanmıyorsanız) enerjisi bir başka enerji biçimine dönüşmüştür. Enerjinin yok olmayıp dönüşmesi, devinimi sonrasızca tekrarlanır durur, o artık, evren (ya da Tanrı) dediğimiz aslında her şeyin temeli ve kendisi, tek gerçek olan sonsuz enerjinin çok küçük bir parçası, kozmik alemin bir toz zerreciğine dönüşmüştür ve hep yanımızdadır. Ta ki biz de tek mutlak gerçekleşip O'na döndürüldüğümüzde aslında ölümlere neden üzüldüğümüze şaşıracağız.




  • Allah sizlere ömür versin kizinizla sağlıkla inşallah

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
  • Mekanı cennet olsun. Allah zorluklara karsı sabredenlerle beraberdir.
  • Öncelikle başınız sağolsun. Çocuğunuzla ilgili doğru durum şudur aslında mesleğim bu olduğu için rahatlıkla konuşabilirim diye düşünüyorum. Çocuğunuz yaşı itibariyle ölümü yetişkinler gibi anlayamaz. Bir pedagog psikolog veya çocuk psikiyatristi eşliğinde söylenmesine gerek yok çok uygun Bir şey değil. Çocuklar bu yaşlarda ölümün geri dönüşlü olduğunu düşünür 10 yaş civarında yetişkin gibi ölümü anlarlar. En doğrusu çocuğa durumu kendiniz söylemeniz. Bizim cenaze merasimlerimiz bu konuda oldukça hafifletici çocuğun kısmen de olsa katılması yaptığınız gibi mezara götürülmesi belki biraz başbaşa kalmalarına izin vermek, sorduğu soruyu tam anlayıp anlayacağı şekilde kısa cevap vermek ve YETERİNCE İYİ BABA olmak çocuğunuzun ve sizin yükünüzü hafifletecektir. Sakın mükemmel baba olmaya çalışmayın hayatta öyle bir baba veya insan yok. Çocuk konuşmak isterse annesi hakkında konuşun, genelde şu olur, aileler çocuk konuşmuyoru bahane edip konuşmaz ama çocukta bu durum babamı üzüyor diye konuşmamaya başlar. Unutmayın ki hüzünler paylaşıldıkça azalır ve konuşmayarak bu yük paylaşılmadan tüm yakınların üstüne kalır. Kaybınız için üzüntülerimi iletir, YETERİNCE iyi baba olmayı unutmamanızı rica ederim. Arada mezara gitmek ve çocuğun özel sohbetine izin vermeniz yeterli. Siz de bu süreçte kendinizi ihmal etmeyin, çok güçlü gözükmeye çalışmayın hepimiz insaniz çünkü ve bu kızınızı da kandırmak olur. Süreç içinde yapilacak en büyük hata ise çocuğun annesi yok her istediğini yapayım gibi yanlış bir görüş olur ki bu uzun vadede çok büyük sıkıntı yaratıyor. Davranım bozukluğu gelişme riski var. Çocuğunuzu sevin bunu hissettirin ama her istediğini anında yapmayın.

    Saygılarımla



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Asklepioss -- 20 Eylül 2018; 0:22:11 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • hayat bazen cok acımasız olabiliyor allh sabır versin ailenizle bu durumu yaşamanıza üzüldüm umarım bu durumu kısa zamanda atlatırsınız tüm sevdiklerini kaybedenlere allah rahmet eylesin

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • ölümle ilgili konu açılıp ölümle dalga gecılmıcekmış,yani bu konuya fake dıyen liseliler var..keşke onları banlasalar
    forumun düştüğü hale bak,konuda açılmıcak yani
    çok ileri giden üyeler var bir yakalasam sokakta 12 yasında ya var ya yok
  • Bize hayatın gerçeklerini hatırlattın hocam. Kızının yanında hep güçlü ol hep arkasında olduğunu hissettir. Allah sabır versin.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: overhead

    quote:

    Orijinalden alıntı: hidolgoo

    10 aydır mücadele ettiğimiz beyin tümörü eşimi benden aldı, dün toprağa verdik, nefes almakta zorlanıyorum ne yapacağım bilemiyorum, 4.5 yaşındaki kızım ile kaldık bir başımıza, daha ona söylemedim, anneannesinde kalıyorduk son iki aydır orada sanıyor hâlâ annesini, aslında en zor hallerini gördü kızım annesinin, en son konuşamıyor, yiyemiyor, yürüyemiyordu ama en azından yanımızda idi şimdi yok, toprağa verdik geldik, biliyorum kızıma söylemem lazım bir an önce söylemem lazım ama iki aydır gelmediğimiz evde bir o yana bir bu yana dolaşıyor, sanki benden kaçıyor, nasıl bir acıdır bu nasıl geçer bu zaman bilemiyorum, 40 yaşımdayım ilk kez bir yakınımı kaybettim o da herşeyimdi herşeyim... Buraya yazıp biraz rahatlamak istedim sadece...

    Acımı paylaşan destek veren tüm herkese çok teşekkür ederim, yazdıklarınızı tek tek okuyorum iyi dileklerinizi okumak rahatlatıyor içimi, benim ile aynı durumda olan kaç kişi varmış yazmış buraya da hepsinden Allah razı olsun beni rahatlatmak için yazmışlar kendi dertlerini bırakıp, eşim 34 yaşındaydı daha, kızımın düğününde olamam ben diyordu hep, o zamana kadar yaşlanır hayatta olmam diyordu, dün mezarına götürdüm kızımızı, çiçek seçti kendisi anneme götüreceğim diye, su döktü mezarına, yüzünü görebilir miyim diyene kadar iyiydik biz, sonra filmlerde izlediğimiz sahneler gibi kızım ile eşimin mezarı başında kaldım öylece, gitmek istemedi bir süre minik kızım, yine gelir miyiz diye sordu, inanın amacım duygu sömürüsü yapmak falan değil buraya yazarken, insanlardan gelen iyi dilekler ne kadar değerli bilemezsiniz, kötü düşünenler de kendileri bilir benim burada ne çıkarım olabilir ki.. Hepinizden Allah razı olsun, kimseye bu acıyı yaşatmasın..

    Allah rahmet eylesin...size sabırlar versin..
    Ben de 38 yaşındayım,6 aydır kemik tümörü kanseriyle uğraşıyorum (ewing sarkoma)...
    Bu tip vefat haberleri gördükçe moralim bozuluyor ister istemez,kendimi bırakıyorum..

    Alıntıları Göster
    Hocam her hastalıkta moral önemlidir ama bu kanserde daha da fazla. Her moral bozukluğu kanser illetine bir fırsat. Sakına sakın mahal vermeyin. Bu vücut sizin. O sonradan geldi ve sizin bağışıklık sisteminizi sizi alt etmeye çalışıyor. Biz forumdaşlar olarak apayrı görüşlere sahip olsak bile bu konularda sonsuz arkanızdayız tartışma konusu bile olamaz. İnanın.

    "Gevşeklik göstermeyin, üzüntüye kapılmayın. Eğer inanmışsanız, üstün gelecek olan sizsiniz."(Âl-i İmran, 3/139)



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Ömerayhan -- 20 Eylül 2018; 0:33:58 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • Tarih sahnesinden sayısı belli olmayan insan geldi geçti. Ve kimse kimsenin umrunda değil, hatta sevdikleriniz bile yasınızı sayılı gün tutuyo.



    Ecel ve emel yere atılan iki taş misali.



    Başınız sağolsun, Allah sabır versin.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Başınız sağolsun Hocam. Allah size de o minik meleğe de sabırlar versin. Elden gelen bir şey olursa bir mesaja bakar.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Başınız sağ olsun hocam başına gelmeyen bilemez küçük kardeşimize de allah eksikliğinizi vermesin ona siz anne sevgisi veremezsiniz belki ama aslan gibi dağ gibi dik durarak bu sevgiyi aramasını azaltabilirsiniz tekrar başınız sağ olsun

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Bir mesaj sayınıza baktım birde yazdıklarınıza. Bu forumda ilk defa bu konularda birine yazıyorum.
    Allah Rahmet eylesin Yarabbim yardımcınız olsun. Halimize her şeye Rağmen yine de şükürler olsun. Ben acınızı anlayamam o kadar yakınımdan birini kaybetmedim hiç. Çevremde ise çok rastladım. Hiç bişey için olumsuz düşünmemeniz gerekiyor.Yaşıyorsunuz ve minik dünyalar tatlısı bir kızınız var. Siz mutluysanız kızınızda mutlu bunu unutmayın.Çevremdekiler in acısı dinmiş.kimisi evlenmiş.Kimisi hala bekar ve Şu anda mutlu olanda var. Unutmaya çalışmayın Çünkü insan mutlu olduğu anıları unutamaz. Onunla yaşamayı öğrenin. Belli Bir zaman sonra inşallah rahata kavuşmanız dileğiyle. Tekrar başınız sağ olsun.
  • Allah rahmet eylesin

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
    • 
Sayfa: önceki 3738394041
Sayfaya Git
Git
sonraki
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.
Hizmet kalitesi için çerezleri kullanabiliriz, DH'yi kullanırken depoladığımız çerezlerle ilgili veri politikamıza gözatın.
Kabul Ediyorum