Şimdi Ara

Golden cinsi köpeğim öldü. Kendimi çok suçlu hissediyorum.

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
59
Cevap
1
Favori
6.053
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
12 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 123
Sayfaya Git
Git
sonraki
Giriş
Mesaj
  • Etrafa neşe saçan köpeğim bundan yaklaşık 2 ay önce öldü. Ne yaptım ettimse onu içimden çıkaramadım. Benim için bir dost bir arkadaştan çok öteydi. Çok akıllıydı bir görseniz sözümden asla çıkmazdı. Bir gün sabah terasa çıktığımda o kapıda beklemiyordu beni. Her sabah benim geleceğimi bildiği için kapının önünde beni beklerdi. Tırnaklarını kapının camına sürterdi. Çok mutlu olurdu. Yukarıya çıkarken hiç ses duymadım bir gün, ama hiç aklıma gelmiyordu böyle bir şey olacağı. Kapıyı yavaşça açtım halen ses çıkartmamıştı. Normalde olsa üstüme atlardı. Baktım kulübesinde kafası değişik bi hal almış uyuyor gibiydi. Yaklaştım yanına ama ayaklarım gitmiyor. Korkuyorum bir şey mi oldu ona diye. Bu arada ismi Ares'ti. Adını söylüyorum ses çıkarmıyor. Yaklaştım dokundum ona taş gibi olmuştu. Ve ben zaten sonrasını hatırlamıyorum. Acaba neden böyle oldu hala aklım almıyor. Yaşı daha 1.5 du. Bi hastalığı yoktu. Bütün aşıları tamdı. Çok suçlu hissediyorum kendimi. İnsanlarla konuşmak istemiyorum uzaklaştım herkesten. Yardım edin bana. İhtiyacım var buna gerçekten.
     Golden cinsi köpeğim öldü. Kendimi çok suçlu hissediyorum.







  • Yapay Zekanın Yanıtı

    Köpeğinizin Ölümünden Sonra Suçluluk Duygusuyla Başa Çıkmak

    Sevgili evcil hayvanınızı kaybettiğinizde derin bir keder ve suçluluk duygusu yaşamak doğaldır. İşte köpeğinizin ölümünden sonra suçluluk duygusuyla başa çıkmanıza yardımcı olacak bazı ipuçları:

    • Suçluluk duygusunun normal olduğunu kabul edin: Köpeğinizi kaybetmek üzücü bir deneyimdir ve kendinizi suçlu hissetmek normaldir. Bu duyguların geçmesi zaman alacaktır.
    • Kendinize karşı sert olmayın: Köpeğinizin ölümüyle ilgili kontrol edemediğiniz durumlar olabilir. Kendinizi suçlamak yerine neler yapabileceğinizi düşünün.
    • Köpeğinize olan sevginizi hatırlayın: Köpeğinize olan sevginiz onun ölümünden sorumlu değildir. Köpeğiniz sizinle geçirdiği zamanı mutlu geçirdi.
    • Profesyonel yardım alın: Suçluluk duygusuyla başa çıkmakta zorlanıyorsanız bir terapist veya danışmanla görüşün. Onlar duygularınızı anlamanıza ve başa çıkma mekanizmaları geliştirmenize yardımcı olabilir.
    • Kendinize zaman tanıyın: Keder ve suçluluk üstesinden gelmek zaman alır. Kendinize iyileşmek için zaman tanıyın ve sabırlı olun.

    Köpeğinizin ölümüyle ilgili suçluluk duygusunu hissetmek yalnız bir deneyim olmayabilir. Başkalarının da benzer duygular yaşadığını hatırlamak önemlidir. Köpeğinizi kaybettiğiniz için üzgün olduğunuzu ve suçlu hissettiğinizi başkalarına anlatmaktan korkmayın. Onların desteği bu zor zamanı atlatmanıza yardımcı olacaktır.

    Yapay Zekanın Yanıtını Genişlet
  • golden köpekler çok güzel ve tatlı oluyorlar hep golden köpeğim olsun istemişdim

    çok üzüldüm
  • Keşke hayatta olsaydı yaşasaydıda sevmeye gelseydin.
  • Up
  • Senin durumuna benzer bir durum yaşadım. Bana ilk geldiğinde bir Pet şişesinden bile küçük olan, biberonla baktığım büyüttüğüm boxer cinsi köpeğim hala aklımda. Tam iki yaşına kadar onunla geçirdim her günümü her anımı açlığı tokluğu uykusuzluğu sıcağı soğuğu.. Kendi dışkısını yiyip de hasta olmasın diye okula gitmez başında nöbet tutardım. Üşümesin diye ona yün kazak bile diktirdim. İnanın bir süre sonra o artık hayvan değil sizin bir evladınız gibi oluyor. Yani bunu besleyen bilir. Sonra anne oldu tam on bir tane yavrusu oldu:) hepsi sağlıklı bir şekilde doğdu. Zamanı gelince sahiplendirildi. Ve bir gün babamın tayini dolayısıyla vermek zorunda kaldım. Bir köpek çiftliğine ücretsiz damızlık dişi olarak bıraktım. Verirken tek isteğim köpeğe iyi bakmaları oldu. Köpeği almaya gelen adam ve minibüs hala aklımda. O sahne hala gözlerimin önünde. Yeni yere taşındıktan sonra aylarca aklımdaydı. Şuanda bu anlattıklarım 7 sene önce yaşadığım olaylar. Belki linda ölmüştür ama unutulmadı. Diyeceğim o ki onu unutmayacaksın ama acın dinecek ve bununda tek ilacı zaman olacak




  • Sen yapacağını yapmışsın zaten, kendini suçlu hissetmene gerek yok. Pek tabi ölümüne üzülebilirsin.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: yakapaca37

    Sen yapacağını yapmışsın zaten, kendini suçlu hissetmene gerek yok. Pek tabi ölümüne üzülebilirsin.
    Çok üzüldüm kardeşim başın sağolsun
  • Sağlıklı hayvan durduk yere ölmez bence suçlusun nasıl terasa koyarsın bu köpeği benim böyle köpeğim olsa yatağımda yatırırdım

    Terasta birşey sokmuş olabilir mi acaba büyük örümcekler falan oluyoya birde zehirliyse.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Guest-1B6F58693 -- 10 Eylül 2016; 14:14:52 >
  • hocam daha önce halsizlik hastalık belirtisi varmıydı küt diye birden gittiyse hayvan kalpkrizi geçirmiş olabilir başka biş gelmiyor aklıma
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Simone Simons

    hocam daha önce halsizlik hastalık belirtisi varmıydı küt diye birden gittiyse hayvan kalpkrizi geçirmiş olabilir başka biş gelmiyor aklıma

    Her hangi bi hastalığı yok veterinere götürdüm her hangi bir yerinde bir yara v.s bişey yok. Anlayamadık bizde.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Ghonzoos

    Sağlıklı hayvan durduk yere ölmez bence suçlusun nasıl terasa koyarsın bu köpeği benim böyle köpeğim olsa yatağımda yatırırdım

    Terasta birşey sokmuş olabilir mi acaba büyük örümcekler falan oluyoya birde zehirliyse.

    Veterinere kontrol ettirdim hiç bir yerinde her hangi bir şey yok. Başka bir şey vardı bilemiyoruz




  • quote:

    Orijinalden alıntı: Ma Vie Mes Regles

    quote:

    Orijinalden alıntı: Ghonzoos

    Sağlıklı hayvan durduk yere ölmez bence suçlusun nasıl terasa koyarsın bu köpeği benim böyle köpeğim olsa yatağımda yatırırdım

    Terasta birşey sokmuş olabilir mi acaba büyük örümcekler falan oluyoya birde zehirliyse.

    Veterinere kontrol ettirdim hiç bir yerinde her hangi bir şey yok. Başka bir şey vardı bilemiyoruz

    Alıntıları Göster
    Allah rahmet etsin, kendini suçlu hissetme hocam. Eceli gelmiş demekki yapacak bir şey yok.




  • quote:

    Orijinalden alıntı: Barni Moloztaş

    Allah rahmet etsin, kendini suçlu hissetme hocam. Eceli gelmiş demekki yapacak bir şey yok.

    Hocam öyle kötü bir duygu ki. Sanki insan öldürmüşcesine vicdan azabı çekiyorum ya.
  • başınız sağolsun. aşılar maalesef %100 işe yarayamıyor. köpeğiniz ise bambaşka bir hastalığa yakalanmış veya o hastalıkla doğmuş olabilir. üzülmeyin, başka bir golden alın ve ömrü en az 10-15 yıl olur sağlıklıysa.
  • O kadar kötü hissettiysen otopsi yaptırsaydın, kalp krizi geçirmiştir herhalde benim de kedim daha 4 yaşındaydi pat diye gitti. Sen hayvanın iç organları nasıl çalışıyor bilmiyorsun ki ne yapabilirsin o zamana kadar bir hayvanı mutlu etmişsin iste şimdi yeni bir tane al bu kadar takma dışarda hayvanlar ne işkenceler görüyor en azından mutlu gitmiş...
  • quote:

    Orijinalden alıntı: RoSSoJoZeF

    Senin durumuna benzer bir durum yaşadım. Bana ilk geldiğinde bir Pet şişesinden bile küçük olan, biberonla baktığım büyüttüğüm boxer cinsi köpeğim hala aklımda. Tam iki yaşına kadar onunla geçirdim her günümü her anımı açlığı tokluğu uykusuzluğu sıcağı soğuğu.. Kendi dışkısını yiyip de hasta olmasın diye okula gitmez başında nöbet tutardım. Üşümesin diye ona yün kazak bile diktirdim. İnanın bir süre sonra o artık hayvan değil sizin bir evladınız gibi oluyor. Yani bunu besleyen bilir. Sonra anne oldu tam on bir tane yavrusu oldu:) hepsi sağlıklı bir şekilde doğdu. Zamanı gelince sahiplendirildi. Ve bir gün babamın tayini dolayısıyla vermek zorunda kaldım. Bir köpek çiftliğine ücretsiz damızlık dişi olarak bıraktım. Verirken tek isteğim köpeğe iyi bakmaları oldu. Köpeği almaya gelen adam ve minibüs hala aklımda. O sahne hala gözlerimin önünde. Yeni yere taşındıktan sonra aylarca aklımdaydı. Şuanda bu anlattıklarım 7 sene önce yaşadığım olaylar. Belki linda ölmüştür ama unutulmadı. Diyeceğim o ki onu unutmayacaksın ama acın dinecek ve bununda tek ilacı zaman olacak

    O bana geldiğinde daha küçücük bir şeydi ufacık patileri vardı. Paytak paytak yürüyordu. Havlamaya çalışırken çıkardığı sesler bütün aileyi kırıp geçiriyordu. Hasta olduğu zaman kendi hastalığımı unutup onu veterinere götürdüğümü bilirim. Veteriner ona iğne yaptığı zaman suratının aldığı şekli unutamazdım günlerce. Şimdi insanlara kolay geliyor diyorlar ki bi köpek değil mi hepi topu. Yenisini alırsın ama işte öyle olmuyor on size herkesten yakın oluyor. Onu bir evlat gibi büyüttüm. Şimdi insanların evladı ölünce nasıl unutamıyor üzülüyor bu da ona eşdeğer bir şey. Sonuçta o da can taşıyor. O da canlı. Üzülüyoruz işte psikolojimiz bozuluyor.




  • Eğer ilk sahibi sen değilsen üzüntüden ölebiliyorlar.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Aydogans


    quote:

    Orijinalden alıntı: RoSSoJoZeF

    Senin durumuna benzer bir durum yaşadım. Bana ilk geldiğinde bir Pet şişesinden bile küçük olan, biberonla baktığım büyüttüğüm boxer cinsi köpeğim hala aklımda. Tam iki yaşına kadar onunla geçirdim her günümü her anımı açlığı tokluğu uykusuzluğu sıcağı soğuğu.. Kendi dışkısını yiyip de hasta olmasın diye okula gitmez başında nöbet tutardım. Üşümesin diye ona yün kazak bile diktirdim. İnanın bir süre sonra o artık hayvan değil sizin bir evladınız gibi oluyor. Yani bunu besleyen bilir. Sonra anne oldu tam on bir tane yavrusu oldu:) hepsi sağlıklı bir şekilde doğdu. Zamanı gelince sahiplendirildi. Ve bir gün babamın tayini dolayısıyla vermek zorunda kaldım. Bir köpek çiftliğine ücretsiz damızlık dişi olarak bıraktım. Verirken tek isteğim köpeğe iyi bakmaları oldu. Köpeği almaya gelen adam ve minibüs hala aklımda. O sahne hala gözlerimin önünde. Yeni yere taşındıktan sonra aylarca aklımdaydı. Şuanda bu anlattıklarım 7 sene önce yaşadığım olaylar. Belki linda ölmüştür ama unutulmadı. Diyeceğim o ki onu unutmayacaksın ama acın dinecek ve bununda tek ilacı zaman olacak

    O bana geldiğinde daha küçücük bir şeydi ufacık patileri vardı. Paytak paytak yürüyordu. Havlamaya çalışırken çıkardığı sesler bütün aileyi kırıp geçiriyordu. Hasta olduğu zaman kendi hastalığımı unutup onu veterinere götürdüğümü bilirim. Veteriner ona iğne yaptığı zaman suratının aldığı şekli unutamazdım günlerce. Şimdi insanlara kolay geliyor diyorlar ki bi köpek değil mi hepi topu. Yenisini alırsın ama işte öyle olmuyor on size herkesten yakın oluyor. Onu bir evlat gibi büyüttüm. Şimdi insanların evladı ölünce nasıl unutamıyor üzülüyor bu da ona eşdeğer bir şey. Sonuçta o da can taşıyor. O da canlı. Üzülüyoruz işte psikolojimiz bozuluyor.

    hocam köpeğim yok ama ne hissettiğini anlayabiliyorum , fakat buraya konu açman sadece trolleri getiriyorbu da seni daha çok üzer. hiçbişey ciddiye alamayan insanlar genelde burda takılıyor




  • quote:

    Orijinalden alıntı: KingBella

    Eğer ilk sahibi sen değilsen üzüntüden ölebiliyorlar.
    Tesadüfen o canlının seninle hayatı bir yerde kesişti ve sonuçta bir canlı olduğu için bir sebepten öldü. Yıldız tozu olmak her canlının kaçınılmaz sonu. Hayatına devam et.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Kjaerbye

    quote:

    Orijinalden alıntı: Aydogans


    quote:

    Orijinalden alıntı: RoSSoJoZeF

    Senin durumuna benzer bir durum yaşadım. Bana ilk geldiğinde bir Pet şişesinden bile küçük olan, biberonla baktığım büyüttüğüm boxer cinsi köpeğim hala aklımda. Tam iki yaşına kadar onunla geçirdim her günümü her anımı açlığı tokluğu uykusuzluğu sıcağı soğuğu.. Kendi dışkısını yiyip de hasta olmasın diye okula gitmez başında nöbet tutardım. Üşümesin diye ona yün kazak bile diktirdim. İnanın bir süre sonra o artık hayvan değil sizin bir evladınız gibi oluyor. Yani bunu besleyen bilir. Sonra anne oldu tam on bir tane yavrusu oldu:) hepsi sağlıklı bir şekilde doğdu. Zamanı gelince sahiplendirildi. Ve bir gün babamın tayini dolayısıyla vermek zorunda kaldım. Bir köpek çiftliğine ücretsiz damızlık dişi olarak bıraktım. Verirken tek isteğim köpeğe iyi bakmaları oldu. Köpeği almaya gelen adam ve minibüs hala aklımda. O sahne hala gözlerimin önünde. Yeni yere taşındıktan sonra aylarca aklımdaydı. Şuanda bu anlattıklarım 7 sene önce yaşadığım olaylar. Belki linda ölmüştür ama unutulmadı. Diyeceğim o ki onu unutmayacaksın ama acın dinecek ve bununda tek ilacı zaman olacak

    O bana geldiğinde daha küçücük bir şeydi ufacık patileri vardı. Paytak paytak yürüyordu. Havlamaya çalışırken çıkardığı sesler bütün aileyi kırıp geçiriyordu. Hasta olduğu zaman kendi hastalığımı unutup onu veterinere götürdüğümü bilirim. Veteriner ona iğne yaptığı zaman suratının aldığı şekli unutamazdım günlerce. Şimdi insanlara kolay geliyor diyorlar ki bi köpek değil mi hepi topu. Yenisini alırsın ama işte öyle olmuyor on size herkesten yakın oluyor. Onu bir evlat gibi büyüttüm. Şimdi insanların evladı ölünce nasıl unutamıyor üzülüyor bu da ona eşdeğer bir şey. Sonuçta o da can taşıyor. O da canlı. Üzülüyoruz işte psikolojimiz bozuluyor.

    hocam köpeğim yok ama ne hissettiğini anlayabiliyorum , fakat buraya konu açman sadece trolleri getiriyorbu da seni daha çok üzer. hiçbişey ciddiye alamayan insanlar genelde burda takılıyor

    Eyvallah hocam. Ne bileyim dertleşecek sıkıntımı paylaşacak birilerini arıyordum buraya yazdım. Zaten bir daha ciddi konuda buraya yazmam.




  • 
Sayfa: 123
Sayfaya Git
Git
sonraki
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.