H1Z1 (2015) [ANA KONU] (246. sayfa)

3 arkadaşlımla birlikte oynadığım oyun... inanılmaz bir 24 saat yaşatmıştır bize ve inanılmaz bir role play havası var. bu oyuna neden bütün eksikliklerine rağmen şans verilmeli konulu oyun anısı geliyor;
server'a yeni başladığımız gün ranchito'nun yakınlarında base'imizi kurduk. base'imiz ranchito'ya inanılmaz hakim bir pozisyonda olduğu için, bir arkadaşımız çatıda dürbünle kasabayı gözetleyip bize tehlikeli bir durum olduğunda haber vermekle görevliyken, biz 3 arkadaş da ranchito'yu loot'lamakla görevleydik.
bir anda gözetmen arkadaşımızdan şehre bir jeep'in daldığını duyduk. 3'ümüzde birbirimize uzak olduğumuzdan kendimizi sakladık ve olanları izlemeye başladık.
jeep'den 4 kişi indi ve bir arkadaşımızı gördüler. arkadaşımızı öldürmekle tehdit ettiler ama o hala "ı'm friendly guys, come on" diyip duruyordu. hemen planı yaptık. farkedilen arkadaşımız adamları oyalarken diğer arkadaşımız adamların jeep'ini çaldı ve oradan uzaklaşmaya başladı.
gözetmen arkadaş ve ben de uzaktan sniper ateşi ile adamların dikkatini dağıttık ve arabanın peşinden koşmalarını engelledik. onlar daha olayın farkına varamadan, jeep'lerini base'imize koymuş ve birbirimizi tebrik etmeye başlamıştık bile.

radyo'dan tehditler yağdırıyorlardı jeep'lerini çalanlar için ama umrumuzda değildi. nereden bulabilirlerdi bizi ? buldular... base'imizin önüne mumlarla ve büyük harflerle "die" yazdılar. yaratıcı adamlardı vesselam.
hoşumuza gitti bu olay, bize daha fazla role play hissi verdi. base'mizi ranchito'ya hakim olsun, her şeyi görelim diye apaçık bir yere kurmuştuk. bu yüzden ranchito'ya giren bize bomba sallamadan gitmiyordu. abartmıyorum saatlerce aralıksız çatıştık. onlar geliyorlardı, 4 kişi olarak base'imizden çatışıyorduk, adamları indirince 2 arkadaşımız push'layıp indirdiklerimizin itemlerını alıyordu. mantıken çatışınca merminizin azalması gerekir ya, bizim mermimiz ve silahlarımız çığ gibi artmıştı bu sayede.
saatlerce çılgınlar gibi base koruması yaptıktan sonra, arabayı verin gidelim dediler. aramızda oylama yaptık ve çıkan sonuç tabiki "comrades!defend the motherland!" oldu. server'daki ilk günümüzde sayısız düşman kazansakta, arabayı vermeyip çatışmaya devam edecektik fakat oyundaki bug'lardan ve base'imizi tamamen bitirememizden kaynaklanan bir durum yüzünden çaldığımız arabayı patlatıp, gittiler.
biz çok eğlenmiştik ve oyunu kapatıp gitmeye niyetimiz yoktu. silahlarımızı kuşanıp keşif yapmaya çıktık. adını tam hatırlamadığım ama ranchito'dan koşarak 4-5 dakika uzaklıktaki bir kasabada base'lerini yeni yapmaya çalışan iki kişi gördük. base'lerinde truck vardı.
ufak bir çatışmanın ardından üstünlük kurduk ve adamlarla dialog kurmayı tercih ettik. arabayı verirlerse onları rahat bırakacaktık. kısa bir süreli sessizliğin ardından teklifimizi kabul ettiler ama "bizi oyalıyorlar, arkadaşları gelebilir dikkatlı olun" düşünceside bizde panik yaratıyordu. neyse base'lerinin açık tarafından adamlardan birini görebiliyordum ve namlumu ona doğrultup, "don't be fool, just give us the car and we will leave. easy peasy. hurry up man!" dedim. bu cümleler ağzımdan çıkarken hissettiğim role play hissi var ya... inanılmazdı. sonunda adamlar arabayı çıkardı, bir daha onlara bulaşmayacağımızın sözünü verip, truck'a atlayıp base'imize geri döndük. oyunu kapatmaya hala niyetimiz yoktu. base'imize geri dönerken, bize daha önce gereksiz yere saldıran 3-4 kişinin base'ini keşfettik. amaç belliydi, o gece o base patlatılacaktı. hemen hazırlıklar başladı. mayınlar, patlayıcılar yapıldı. ve sanrım h1z1'deki en ilginç anımda başlamıştı. 2 arkadaşımız önden düşman base'ini gözetlemek için gittiler. ben de diğer arkadaşımla arabaya patlayıcı maddeleri doldurup, son hazırlıkları yapıp yola koyulacaktım ki, gözetmen arkadaşlardan biri düşman base'ine saldıran başka bir grupun olaya dahil olduğunu söyledi. sayıca bizden çok fazlalardı ve ortalık iyi karışmıştı. yani düşünün marketi soymaya gidiyorsunuz ve tam içeri girecekken başka soyguncular marketi soymaya başlıyor... base'lerini savunanlar, diğer soyguncularla pazarlığa tutuştu, yalvarmalarına rağmen, gitmeleri için çok fazla şey teklif etmelerine rağmen soyguncular çok gaddar bir tavır alıp base'i yerle bir etmeden gitmeyeceklerini bildirdiler. bu olaylar olurken biz de diğer 2 arkadaşımızın yanına gelmiştik. diğer soyguncuların muhtemelen patlayıcı dolu olan arabaları gözümüzün önündeydi ve soyguncular bizim farkımızda bile değildi. arabayı çalmaya karar vermişken çalıların arasından bir anda bir adam fırladı. ne yapacağımızı şaşırmıştık, adam "lütfen beni vurmayın, sadece sizinle pazarlık yapmaya çalışıyorum, anlaşma yaparsak kazan-kazan durumu olabilir." dedi ve saldırılan base'e doğru koşmaya başladı. meğerse bizi diğer soygunculardan sanmış ve onu vurmadığımız için adamlara güvenip saldırılan base'e doğru koşmuş. tabi bu yaklaşınca diğer soyguncular adamın "arkadaşlarınızla pazarlık yaptım. vurm..." demesine kalmadan indirdiler adamı. şok olmuştuk ve skype'ta bile kimsenin sesi çıkmıyordu. sessizlik bozulduğu anda hızlı bir kararla bana patlayıcı dolu arabayı çalma görevi verildi, diğer arkadaşlarımda benden daha tecrübeli oldukları için beni koruyacaktı ve sıcak çatışmaya gireceklerdi. evet olmuştu. soyguna gidip, soyacağımız yeri soymaya gelen diğer soyguncuları soymuştuk ve işin iyisi, soyguncular, arabayı çalanın patlatmaya çalıştıkları base'in sahipleri olduğunu sanıyordu. 1 günde bütün server'ı karıştırmıştık ve radyoda küfür, tehdit gırla gidiyordu. hayatımda o kadar çok güldüğüm anlar çok nadirdir diye düşünüyorum. ardından da ele geçirdiğimiz patlayıcılarla başka bir sağlam base'i patlattık, base'in önüne mumlarla "ty" yazmayı da ihmal etmedik tabiki. ganimetin dibine vurmuş ragnar lothbrok edasıyla oyunu kapatıp, uyumaya karar verdik.
işte bu da benim en muhteşem h1z1 günümdü