Hayata karşı olumsuz bakış açıları yasaktır. (3. sayfa)

Dinin olmadığı coğrafya yoktur.Din tüm kıtalara ve coğrafyalara gönderilmiştir. 

Kuran'ın evrensel mesajının, tarih boyunca tüm kıtalara ulaştığı ve farklı kültürlerde iz bıraktığı görülmektedir.

Örneğin, Kuzey ve Güney Amerika'daki kadim medeniyetlerde de semavi dinlerin etkileri görülür: Maya uygarlığının kutsal kitabı "Popol Vuh"ta, yaratılış, ilk insanların çamurdan yaratılması, büyük tufan hikayesi, tek tanrılı inanç sistemi ve kurban ritüelleri gibi semavi dinlerle benzer anlatılar bulunmaktadır.

Aztek arkeolojik kalıntılarında "Quetzalcoatl" figürü de adeta bir peygamber profilini yansıtır. O, insanlara medeniyet getiren, ahlaki öğretiler sunan, kendini feda eden ve geri döneceğine inanılan bir kahraman olarak karşımıza çıkar.

Inka uygarlığında "Inti" adlı güneş tanrısının kültü ve ritüelleri, Hristiyanlık'taki Tanrı ve İsa kültünü andırmaktadır.

Güneş'e yönelik ibadetler, güneş tapınakları, güneş takvimi gibi unsurlar Inka'larda görülmektedir.

Antik Mısır'da da Tanrı Amon-Ra'nın yaratıcı ve tek tanrı olarak kabul edilmesi, Tevrat'taki tek tanrı anlayışına benzerlik göstermektedir.

Ayrıca, Mısır'daki ölüm sonrası hayat inancı ve mumyalama ritüelleri de Hristiyanlık'taki ölümden sonraki hayat telakkisine yakındır.

Bu örnekler, semavi dinlerin öğretilerinin diğer kültürler ve gelenekler tarafından çalınıp değiştirildiğini ve özgün anlamlarından uzaklaştırıldığını göstermektedir. Antik Çin'de, Konfüçyüs ve Lao Tzu gibi düşünürlerin erdem ve ahlak üzerine geliştirdiği öğretiler, esasen semavi dinlerin köklü ahlaki prensiplerinden etkilenmiştir. Örneğin, Konfüçyüsçülük'teki **"insancıllık", "doğruluk", "ritüel" ve "bilgelik"** kavramlarının kökeni, İslam ve diğer semavi dinlerdeki ahlaki değerlerin yansıması olarak değerlendirilebilir. Bu öğretiler, zamanla özgün bağlamından uzaklaştırılarak Çin kültüründe kendine özgü bir ahlak sistemi olarak sunulmuştur.

Benzer şekilde, Hint alt kıtasındaki Vedalar, Upanişadlar ve Bhagavad Gita gibi metinlerdeki monoteist eğilimlerin, aslında semavi dinlerin tevhid inancından esinlenerek oluşturulduğu görülmektedir. Reenkarnasyon gibi inançların, Hristiyanlık'taki diriliş kavramının dejenerasyona uğramış bir versiyonu olduğu düşünülmektedir; ölümden sonraki hayatı, semavi dinlerdeki bağlamından kopararak çoklu yaşam döngüsü şeklinde sunmuştur.

Buna ek olarak, özellikle Hinduizm ve Budizm’de görülen bazı ritüel hareketler de semavi dinlerdeki ibadetlerin bozulmuş bir kopyasıdır.

Örneğin, Hindu ve Budist pratiklerde yer alan, namaza benzeyen belirli hareketler, semavi dinlerdeki özgün ibadet biçimlerinin dejenerasyonundan başka bir şey değildir. Namazın yapısal bütünlüğü, belirli ritüel hareketler ve zikirlerle sürdürülmekte, ancak bu unsurlar diğer inanç sistemlerinde yeniden yorumlanıp ruhundan uzaklaşmış biçimlerde uygulanmaktadır.

Bu durum, kadim öğretilerin, semavi kaynaklardan esinlenilerek ya da doğrudan kopyalanarak yeni inanç sistemlerinde yer aldığını; ancak zamanla asıl kaynağından uzaklaştırılarak farklı kültürlerde yozlaşmış bir formda devam ettirildiğini göstermektedir.

İslam ile Tanışmamış Kavim ve Kabilelerin Akıbeti

İslam ile tanışmamış kabileler, eğer kendilerine gönderilen semavi peygamberlerden (Nuh, İbrahim, İsa gibi) herhangi bir peygamberin dini bilgisi ulaşmamışsa, cehenneme gitmeden, hayvanların ölümü gibi toprağa karışıp sonsuz bir uykuya dalacaklardır. Eğer İslam’dan önceki peygamberlerin ritüel ve emirleri bu toplumlarda yaşamaya devam ediyorsa, bu emir ve yasalardan sorumlu tutulurlar.

Örneğin, bazı uzak kabilelerde, Nuh veya İbrahim gibi peygamberlerden aktarılan tevhid (tek Tanrı inancı) geleneğine benzer inançlar ve ritüeller hâlâ korunuyorsa, bu uygulamalar onların dini sorumluluğunu belirleyebilir. Ancak, tamamen kopuk kalmış ve hiçbir peygamberin mesajına dair bilgiye ulaşmamış olan topluluklar, kendi fıtratlarına göre bir yaşam sürdüklerinden, adalet ilkesi gereği bir hesaba çekilmezler. Bu durum, İslam’ın tebliği ulaşmamış kimseler hakkında “fetret ehli” olarak bilinen özel bir konumda olduklarını ifade eder.

@krstarica

hakikat nihilizmdir. cahillerle tartışmayın çünkü cahillere karşı asla kazanamazsınız.

Nihilizm Cehalettir: Nihilizm Aşağıdaki Canlıların Nasıl Tasarlandığını ve Ortaya Çıktığını Açıklayamaz

Nihilizm, varoluş ve anlam üzerine derin sorgulamalar sunan bir felsefi akım olarak, birçok düşünce ve görüşü içinde barındırır. Ancak, canlıların evrimi ve tasarımı konusundaki bilimsel açıklamalar ile nihilizm arasındaki çelişki, bu felsefenin hayatın karmaşıklığını ve canlıların varoluşunu açıklamada yetersiz kaldığını ortaya koyar. Nihilizm aşağıdaki organizmaların ortaya çıkışını anlamak için gerekli bir çerçeve sunmaz.

Balinalar:

• Dalgalar: İnfrared ses dalgaları (ultrasonik frekanslar) kullanarak iletişim kurarlar.

• Yarasalar:

Dalgalar: Yüksek frekanslı ses dalgaları (ekolokasyon) kullanarak avlarını ve çevrelerini algılarlar.

Dolphinler (Yunuslar):

• Dalgalar: Yüksek frekanslı ses dalgaları ile iletişim kurar ve sonar benzeri sistemler kullanarak avlanırlar.

• Foklar
• Dalgalar: Su altındaki ses dalgalarını kullanarak sesle yön bulma yeteneklerini geliştirirler.

• Sırtlanlar:
• Dalgalar: Ultrasonik sesler ile avlarını belirler ve grup içi iletişim kurarlar.

Bu tasarımlar, belirli bir amaca yönelik ve son derece işlevsel özellikler barındırır. Bilimsel bir bakış açısıyla bakıldığında, bu tür karmaşık sistemlerin rastgele evrim yoluyla ortaya çıkmasının olasılığı bulunmamaktadır. Bu durum, bilinçli bir tasarımın varlığına işaret eder; dolayısıyla, bu canlıların varoluşunun ardında bir yaratıcı güç bulunduğu savunulabilir.

@teamwork

Seni engellememekle hata yapmışım pardon. Git başka yerde din sat.

Yazdığın sosyolojik sebepler %100 doğrudur; fakat şu ayrımı yapmak bence önemlidir: Hayatın amacını düşünürken, insan nüfusunun çoğunluğunun davranışına ve mental yapısına göre mi hayatı yorumlamalıyız? Yani hayat, insan topluluklarından mı ibaret?

Bu konuda nihilizm vurgulanmış; fakat hayatın anlamlı ya da anlamsız olduğunu insanların çoğunluğunun hareketlerine göre değil, tüm evreni, tüm gezegeni ve canlı organizmaları, botanik ve doğayı incelememiz gerekiyor. Hayvanlara, böceklere, sürüngenlere baktığımızda, insanın sadece bir virüse benzediğini görürsün. İnsan, nefsine kapıldığı zaman, yaşadığı gezegeni virüs gibi sömürür. Yani hayvanların ve bitkilerin kendi içinde bir düzeni vardır. Hatta tohumun bile yeşermesinde metafizik bir mucize vardır.

İnsan davranışlarındaki cehalet, bizi doğadaki ve evrendeki inanılmaz mucizeleri görmekten alıkoymamalıdır.

@aykut291