sanki hiç kimse beni sevmiyormuş, herkes beni rahatsız edici buluyormuş gibi hissediyorum. Kücükken asla arkadas gruplarına almazlardı beni, hep dışlanırdım. ilk okulda kaç kere yemekhanede oturacak yer bulamadığım için insanların gitmesini bekleyip tek yediğimi hatırlarım. Kendimi hep farklı hissederdim iletişim kurmaya çalışırken fakat farklı falanda değilim yani normal bi insan evladıyım bende. Ama herkes bana soğuk davranıyor, benimle yakınlaşmak istemiyor insanlar. Çocuklukta, ilk okul, lisede hep aynı tepkileri aldım arkadaşlık kurmaya çalıştığım zaman. Buda beni asosyalliğe itti çünkü beceremiyorum yakın ilişki kurmayı kimse ile. Muhabbetim sohbetim asla sarmıyor, milleti sıkıyormuş gibi hissediyorum. Kaç tane arkadaşım benle konuşmayı kesti çünkü beni sıkıcı bulup yeni arkadaşlar edindiler, benle yavaş yavaş ilişklerini bitirdiler. Bıktım artık bu durumdan. Ben neden normal olamıyorum, neden herkes gibi arkadaş grubum, 3-5 tane yakın arkadaşım olmuyor anlamıyorum. Elimden geleni yapıyorum ama olmuyor. Artık çok geç gerçi 24 yaşına geldim. Kendimi çok yalnız ve dipte hissediyorum |
Bildirim