Üye Girişi
Bağlan Google+ ile Bağlan Facebook ile Bağlan
Yeni Kayıt
Tüm Forumlar
  • Tüm Forumlar
  • Konu Dışı / Off Topic
  • Konu Dışı
  • Bu Konuda
Şimdi Ara

ilk defa yalnız kalmaktan korktum

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir (1 Mobil) - 1 Masaüstü, 1 Mobil
5 sn
8
Cevap
0
Favori
539
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
Konuya Özel
0 oy
Öne Çıkar
Cevapla
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • annem ve babamdan 25 gündür ayrıyım ve sanırım bir 20 gün daha ayrı kalacağız.(1 ay olması gerekiyordu malesef uzadı) koca evde tek başımayım. bağırsam, haykırsam sesimi duyacak yardıma koşacak kimsem yok. sonradan öğrendiğim bir ablam var ama onunlada hala samimi değiliz 1-2 haftada bir anca görüşüyoruz.
    25 gündür yeme içme açısından hiçbir sıkıntı çekmedim zaten çekmemde. kendi ihtiyaçlarımı karşılayabilecek durumdayım ama yalnızlığın bir türlü üstesinden gelemiyorum.
    korkuyorum evet yalnız kalmaktan korkuyorum. hayatım boyunca yalnız kalacak olmamdan korkuyorum. etrafımda birçok insanda olsa ben yinede yalnızlık hissini bir türlü üzerimden atamıyorum. 88liyim, yani ne ergen tavırları nede çocuksu hareketler yapmıyorum. herşeyi bile bile yalnızlıktan korkuyorum.

    yalnızlığı hiç bu kadar hissetmemiştim. annem ve babam yanımdalarken belki saatlerce konuşmazdık ama şimdi uzakta olmalarına karşın, hergün konuşmamıza rağmen onları çok özledim ve yalnızlığım hergün seslerini duysam bile hiç dinmiyor.
    bu kötü birşey, insanı karamsarlığa itiyor bununda farkındayım ama çaresi yok.


    yalnızlıktan çok korkuyorum. birgün tamamen yalnız kalmak düşüncesini aklıma getirmekten bile çok korkuyorum.

    edit: yazım hatası



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi DeLaCuestaa -- 30 Ekim 2011; 1:54:15 >







  • insan psikolojisi ne garip lan
  • anan baban sağken evlen o zaman, Allah gecinden versin onlar göçtükten sonra geri dönmeyeceklerini bileceğinden yalnızlık çok daha ağır gelir.
  • Aslen hiçkimse yalnız değildir. Seni yaratan biri seni sürekli görüyor, biliyor. İnancının sağlamlığı nisbetinde korkun azalacaktır.
    Tabi senin bahsettiğin işin dünyevi yönü ki o yönde El Mukteda'nın sözlerini dikkate al bence.
  • anlatmak istediğin bu değil biliyorum ama arkadaşlarını eve davet et aklına okadar gelmez o zaman yalnızlık. çağır kalsınlar, için, eğlenin zaman daha çabuk ve eğlenceli geçer
  • Bizde olmazki böyle 1,1.5 ay ne 1 ayı 1 hafta bile çok dehşet olurdu.
  • mamiyle dady evde olsa keşke yalnız olsam dersin ama.
  • uzun bir süre kendimi dışarıya kapattım. sorunlarımı halletmeye uğraşmadım bile. birgün "düzlüğe çıkıyorum tamam artık" dedim ama üzerinden geçmeden tekrar karanlığa doğru çekildim.
    arkadaşlarımla vakit geçirmek güzel geliyor ama bir süreden sonra dikkatim dağılıyor onlarında moralini bozabiliyorum. ne yapmam gerektiğini çok iyi bilmeme rağmen yapmıyorum yada yapmak istemiyorum. yalnızlıktan korktuğum kadarda korkumu yenmek için uğraşmıyorum.
    aslında insan bir kez terkedilince bir daha olacak sanıyor (bunu sonradan öğrenmiş olsam bile). bu hayatta sevdiğim insanlarda yanımda yoksa, ayrılmak zorunda kaldıysam geri dönmeyecekler diye korku içine giriyorum. (annem ve babam buna dahil değil, kız mevzusuda değil)

    ben bu durumdayken bir başka kişiyi benimle beraber tökezliyeceği bir yolda neden yürüteyim ki ? çünkü ben düşersem illaki onada zarar gelecek o zaman ben bunu hiç kaldıramam.
    şimdi anladımki benim tek korkum yalnızlık değilmiş

    cevap vermek zorundamıyım acaba ? diye yazıyorum ama kimseyide meşgul/rahatsız etmek istemiyorum.




    • 
Sayfa: 1

Benzer içerikler

- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.
Hizmet kalitesi için çerezleri kullanabiliriz. DH’ye girerek kullanım izni vermiş sayılırsınız.
Anladım Veri Politikamız