İnsan doğası gereği kötüdür (2. sayfa)

empati duygusu olan insanlar kötü olamaz bence

Nietzsche'nin bir sözü vardı " güçlü pençeleri olmadığı için iyi olan insanlar beni güldürüyor" gibi bir şeydi. 10 yıl önce falan bu forumda sosyal deney niteliğinde bir anket vardı soru şuydu "dünyanın diğer tarafında hiç tanımadığınız bir insan ölecek ve karşılığında bir milyon dolar alacaksınız kabul ediyor musunuz?"

Daha ortada para mara yokken katılanların%80'i parayı aldı :) Eğer soruyu cevaplayanların önüne gerçekten bir Bond çanta içerisinde 1 milyon dolar koysaydık muhtemelen sonuç %90 falan olacaktı. Geri kalan %10'un büyük kısmı ise dini nedenler ve cehennem korkusu yüzünden parayı almazdı. Yani cehennem olmadığını bilseler parayı alacaklardı büyük ihtimalle.

Bence haklısın insanların büyük kısmının iyiymiş gibi görünmesinin altında yatan neden kötülük yapmak için gereken gücü ve alanı bulamamış olmalarından kaynaklanıyor. Sistemin sahibi olan zengin elitlerin mallarını ve hayatlarını korumak için kurdukları sistem ise insanları bu konuda oldukça sınırlıyor. Bunun yanında kültürel ve dini öğretiler de işin içinde olunca bu duvarları aşmak sıradan bir insan için çok zor hale geliyor. Tüm bunlara rağmen hala suç işleyenler büyük ihtimalle dürtülerini dizginleyemeyen antisosyaller.

Kötülük kelimesini kullanmazdım şahsen ama insanın doğası gereği bencil olduğunu düşünüyorum. İyi ve kötü subjektif kavramlar herkes için aynı şeyi ifade etmiyor. Ancak bencil olduğumuzun ve bir yerde olmamız gerektiğinin bilincindeyim. Yanıtlarda belirtildiği gibi gücün bir şekilde kötülüğü getirdiğine de inanıyorum. Çünkü insanlar iki şekilde bir güç altında itaat etme zorunluluğunda hissediyorlar: korku ve sevgi. Herkesin bir yöneticiyi sevebilmesi mümkün değil ancak herkesin bir yöneticiden korkabilmesinin mümkün olduğunu düşünüyorum. Bu korkuyu sağlayan şey de güçlü kişi tarafından yapılan "kötü" eylemler. Güçlü olmak isteyen kişinin gücü elde etmesi de elindekini tutabilmesi de buradan geçiyor. Dünya tarihinde bunun çok örneği var.

Benimseyene faydası olmayan ve olumsuz çekime neden olan bir düşünce kalıbı.

Şöyle bir faydası olabilir. İçgüdüsel olarak kötülüğe meyilli olduğumuzun farkında olduğumuzda, neyin içimizde temeli kötülüğe dayanan bir istek ve neyin iyiliğe dayanan bir istek olduğunun ayırdına varabiliriz. Kendimiz dışında yaşayan sadece canlılar değil cansız varlıklara karşı bile tutumumuz değişebilir.

Çok doğru bir bakış açısı getirdiniz hocam konuya. Sorumlu olduğu eylemler dolayısıyla kötü ilan ettiğimiz birçok insan aslında toplumun zamanında dürtüleriyle baş etmek konusunda yardım etmediği ya da edemediği kurbanlardan ibaret. "Nörotipikler" olarak tanımlayabileceğimiz sıradan insanın bile hayatı yeterince zorken nörodivergentler bir de üstüne çok güçlü dürtüleri ile baş etmek zorunda kalırlar. Asperger, otizm, sosyal fobi, obsesyon, bipolar bozukluk, sosyopati, şizofreni gibi birçok Psikolojik sorundan muzdarip insanlar daha çocuk yaştan belirti vermiş olmalarına rağmen eğitim hayatında ve toplumda tamamen yalnız bırakılıyorlar.

Mesela konumuz kötülük ve antisosyaller. Psikolojide antisosyal kişilik bozukluğu diye tanımlanıyor. Ben bunu ilginç bulmuşumdur. Bence bu kişilik bozukluğu olmak zorunda değil. Sadece yönlendirilmemiş eğitilmemiş bir dürtüsellik olarak görüyorum. Örneğin antisosyallerin en iyi yaptıkları işlerden biri spor. Özellikle futbol gibi rekabetçi sporlarda enerjileri ve dürtüsellikleri ile başarılı olabiliyorlar. Iyi eğitildiklerinde polis ve askerlik gibi zor işleri yapmak konusunda da iyi olabilirler diye düşünüyorum.

Özellikle antisosyal kişilikler bence iyi bir eğitim ve destekle toplumda işlevsel olabilirlerdi ama özel durumları tamamen yok farz edilerek diğerleri ile aynı eğitim içerisine katılıp aynı sonuç bekleniyor. Özel durumunu ve dürtüselliğini tamamen yok farz edip onu bu durumla yüzüstü bıraktıktan sonra bir de üstüne suçlu ilan ediyoruz. Sahip çıkmadığımız ve değer vermediğimiz bu bireylere suç örgütleri sahip çıkıyor ve kullanıyor. Yarattığınız her kavram toplumsal aslında bireysel değil. Kötü bir kavram olarak özel ve karmaşık durumları basitleştirip genelleyen bir enstrüman ve gerçekten kötü olan aslında kavramın kendisi.