kafamda sürekli bi senaryo kurup onu yaşıyorum (maladaptive daydreaming)

bende yasadigim seyleri senaryolastiriyorum  

eskiden bende de vardı bundan sonra ne oldu bilmiyorum geçti gitti. heralde artık hayal kurmaktan nefret ettiğimden olabilir

Bu meret bende de var. En son Amerika'ya giden bir yolcu uçağının mürettebatı yemekten dolayı zehirleniyordu ve ben uçağın kontrolünü devralıp ayrıca çeşitli sorunlarla(iniş takımları açılmıyordu) boğuşup uçağı tek parça indiriyordum.

Başka birinde ise İsveç'e kız arkadaşımı ziyarete gidiyorum ama ev ahalisi bana önyargılı ve ırçkı davranıyor. Sonra çok pis kar yağıyor iletişim hatları kopuyor, telefon çekmiyor ve yollar kapanıyor. Sevgilimin kardeşi rahatsızlanıyor ben ise durumu kontrol altına alıp ilk yardım yapıyorum. Daha sonra çeşitli elektronik parçaları birleştirip bir telsiz yapıyorum ve askeri frekansı hackleyip yardım istiyorum. Aile bana minnettar kalıyor. Orda bana iş ayarlıyorlar vs.

Sahilde bankta oturuyorum ve ağlayarak köpekle İngilizce konuşuyorum. Yanımda oturan kadını farketmiyorum bu süreçte. Hayattan bıktığımdan, insanların beni anlamadığından falan bahsediyorum köpeğe. Sonra her şeyi bitirmeye kara verdiğimi söylüyorum. Kadın olaya dahil oluyor vs

Fransa'dayım param bitmiş acil para lazım olduğu için boyacılık işi almışım(normal hayatta hiç yapmadım ) Boya işi bitiyor alt kata iniyorum ve orda efsane güzel bir piyano görüyorum. Ev sahibinden izin alarak çalmaya başlıyorum. Herkes hayran kalıyor ve bu kimin bestesi diyor. Ben kendi bestem olduğunu söyleyip Youtube'a yüklediğimi ama pek izlenmediğini söylüyorum. Ev sahibi beni saygın bir salonda topluluğa piyano çalmaya davet ediyor ve kabul ediyorum. Takım elbiseyi çekip sahneye çıkıp çalıyorum. Bitirince salon yıkılıyor yarım saat alkışlıyorlar beni.

Taksicilik yapıyorum bir kadın ve adam biniyor taksiye. Yüzlerine pek dikkat etmiyorum nereye gideceğimizi soruyorum ve yolculuk başlıyor. İzin alıp müzik açıyorum. Açtığım şarkılar Selda Bağcan'ın şarkıları. Adamla konuşmaya başlıyoruz. Sürekli Selda Bağcan'ı övüyorum falan ama kadından ses çıkmıyor, kadına bakmıyorum da. Sonra teybe bir şey oluyor ve şarkı duruyor. Çok sinirleniyorum ve bu sanata ve Selda Bağcan'a saygısızlıktır diyip teybe sitem ediyorum. Sonra arkadan güçlü bir ses şarkıya devam ediyor. Meğerse o kadın Selda Bağcan'mış!

Ünide sınıftayız o malum gıcık hocalardan birinin dersindeyiz. Hoca şifresini unutmuş. Ben hocaya değişik yollarla şifreyi kırmakta yardım ediyorum. Değişik yollar dediğim hdmi bağlantısındaki bir bug'ı kullanarak! Sonra hack anılarımı anlatıyorum sınıfta. Bir gün bir kamu bankasının tüm güvenlik önlemlerini aşıp ana kasa odasında semaverle çay içip hiçbir şeye dokunmadan tekrar aynı şekil bırakıp çıktığımı söylüyorum. İnanmıyorlar bana ve hocaya videosunu izletiyorum.

Aklıma gelenler bunlar şimdilik. Biliyorum hepsi çok saçma ve ben yıllardır bu meretten muzdaribim. Hep böyle uçuk kaçık fantaziler kuruyorum beynimde.  

Bu tip acıklı şeyler de kuruyorum genelde. Hatta yatmadan önce bu tip acıklı şeyler kurgulayıp ağlıyorum falan... Olmayan aşkın ızdırabını çekiyorum falan.

vay anasını. Senarist mübarek ..

yuh

Bu bende de var... Sebebi ne olabilir hiç araştırdınız mı?

Aga bunu ben de çok sık yapıyordum, şimdi biraz azaldı ama hastalık olduğunu bilmiyordum. Bilincinde olmadan bu daydreamingi azalttığımda yaşam kalitemin arttığını fark ettim aslında çünkü gerçek dünyaya dönüp ona göre yaşamaya başlıyorsunuz kafanızın içindeki dünyaya göre değil. Beklentileriniz de bu yönde şekilleniyor o yüzden yaşam kaliteniz artıyor, azaltmaya çalışmanızı tavsiye ederim.

Çok yoruyor hocam bu meret  

@mrslimshady_reloaded

bunu bende yapıyorum demek psikolojik rahatsızlıkmış amk deli etti bizi bu ülke