Şimdi Ara

karanlığın kalbinde

Bu Konudaki Kullanıcılar:
1 Misafir - 1 Masaüstü
5 sn
1
Cevap
0
Favori
362
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Çok karanlık ve boş. Bağırıyorum, sadece karanlık bana benim sesimle karşılık veriyor. Yine bağırıyorum artık kendi sesimi de bulamıyorum. Ruhum bile gitmiş benden, sadece bedenim kalmış.

    Yitik bir umutla yürüyorum karanlığın kalbine doğru. 5–6 adım sonra eski bir fener buluyorum. Açmaya çalışıyorum açılmıyor, tekrar deniyorum açmayı yine açılmıyor, tekrar deniyorum bu sefer açılıyor. Sadece bedenimi aydınlatıyor, karanlığı değil. Bedenimin çürüdüğünü görüyorum, kendi kendini yiyip bitiriyor bedenim. Bir kurtuluş yolu bulmak için koşuyorum artık, delicesine koşuyorum. Bir şeye çarpıyorum ve yere düşüyorum. Gözlerimi açamıyorum. Zihnimde bir şeyler belirmeye başlıyor. Birkaç sene önceki hayatım bu. "O"nu görüyorum. Yine gözlerim yaşarıyor. "O"nun duymasını istiyormuşum gibi haykırıyorum. Sesim kesiliyor. Yaptıklarımızı görüyorum, yaptıklarını da...

    Bu karanlığa düşme sebebim aklıma geliyor. Aklıma geliyor ve son bir defa gözlerimden yaşların süzülmesine izin veriyorum. Bırakıyorum kendimi. Bedenim çürümesi bitiyor ve yerdeki toz birikintilerinin arasında yerimi alıyorum...

    eskiden yazdığım bir yazı.. paylaşmak istedim..

    http://www.beyazkarga.com/index2.asp?memphis=1&subcode=290420061







  • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Ölüm
    3 yıl önce açıldı
    Ölüm
    4 ay önce açıldı
    Daha Fazla Göster
    
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.