Oxford'un raporuna göre insanlar artık haberleri takip etmiyor

Ben de haber okumaktan çok kaçınıyorum; dünya ve ülke gündemini göz ucuyla, ancak asgari düzeyde takip etmekle yetiniyorum. Çeşitli sebepleri mevcut. Birincisi haberleri hazırlayanların dünya algısı, görüşü, bilgi birikimi ve eğitim seviyelerini yeterli görmemem. Manipülasyon çabalarından, algı yönetimlerinden, ilkel tavır ve iptidai söylemlerinden, eleştirel ve nötr olamayan ve genelde ana akımcı ve foncu olan partizan yaklaşımlarından bunalmam. Medya sanki bu konuda anlaşmış gibi gerçeklerin aslına sadık gösterimiyle ilgilenmez ve keyfine estiği şekilde gerçeği çarpıtır. Batı dünyasındaki medya da böyle, Türkiye'deki medya da böyle. Muhtemelen gezegenin her yerinde medya aynı veya benzer bozukluklardan muzdarip. Bu da sizi haber takibinden çok kaçırıyor.

İkincisi de hep aynı veya benzer olayların ya da fazla değişmeyen olay içeriğine sahip konuların tekerrür edercesine haberleştirilmesi. Özellikle de sorunların etkin çözümlerini görmek isteyen birisi için mesela aynı savaş hakkındaki haberleri görmek bir yerden sonra çok bunaltıcıdır. Özellikle de o savaşın barış müzakereleri bilmem kaçıncı kez yapılıyorsa ama savaş halen devam ediyorsa. "Yıpratma Savaşları" yoğun biçimde takip edeni yıpratıyor aslında. Bu da insanların genel seviyesi bazında birinci sebeple bağlantılıdır. İnsan yarattığı bilim ve teknolojiye nazarla sosyal ve kültürel açıdan iptidai bir tür olduğu için esasında sosyal anlamda bu kadar aşağılık bir türün şu devirde halen tekerrür eden saçmalıklarının ve kendi kendini tahrip etme çabasının stresini yüklenmek istemiyorsun. "Çözülemeyeceğine" inandığın sorunlarla veya koyduğun yukarıdaki gibi bazı teşhislerle beraber daha pozitif başlıklarla, konularla uğraşmak, hayatın tadını daha iyi çıkarmak da mümkün. Haberlerin dünyası haber yapılabilecek onca pozitif konu varken biraz da sansasyon yaratmak ve popülist biçimde ilgi odağı kalabilmek için kişiyi genelde iyileşme ya da gelişme hissinin bulunmadığı negativite dolu bir dünyaya itiyor. Bu çerçevede sanki savcı, polis vb gibi suçlarla mücadele eden kimselermişizçesine devamlı suç haberi görüp suçların ve suçluların dünyasına itiliyoruz mesela. Suçların en azından ekseriyetinden bize ne yani? Mafyayı alaşağı etmek, çete çökertmek, zanlı yakalamak benim görevim değil ki ya da ilgim. Aslında devletin işi ve görevi. Ortada düzgün işleyen bir devletin olması ve bu suçla mücadele ve cezalandırma işinin idealde kamuoyu baskılarına veya algılarına kalmaması gerekir. Bu açıdan idealde kamuoyunun suçtan haberler sayesinde haberinin olup olmamasının özelde bir şey değiştirmemesi ve kanunun, adaletin her koşulda tecelli etmesi lazım.