Profil: Haseta | DonanımHaber Forum

H

Haseta (haseta haseta) · Konu Dışı altına konu açtı. 18 yıl

6 SENE BOYUNCA HERGÜN KENDİ FOTOĞRAFINI ÇEKEN

Yanıt Yok

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

H

Haseta (haseta haseta) · Konu Dışı altına konu açtı. 18 yıl

ÖLÜP DE DİRİLENLER!!!!!!

NDE - Beden Dışı Deney
Ölüm ve Ölmenin Ötesinde

Hayatta kalma olayına iki açıdan yaklaşabiliriz. Herhangi bir ölümden sonra yaşam modeli, ille de ölülerle, yaşayanlar arasında olası bir ilişkiyi gerektirmez. Tartışmalar sonucunda, yaşam sonrasında bir kavrama ulaşabilmek eninde sonunda ruhsal bir sonuçtur ama aynı anda inanca da ulaşılmış olduğu için “inancın kanıtı olmaz” kuralı geçerli olur. O zaman uygun olan yöntem ikincisidir yani önemli olan değer his ya da duygudur. Hele bir de his ya da hisler saf olarak yani etkilenmeden kullanılabiliyorsa sonuç daha tatminkar olabilir.

Örneğin “Beden Dışı Deney- NDE” olayı sık yaşanmasa da telkin yönünden etkindir. Ölüm Deneyi yaşayanlar otoritelere karşı sorumludurlar yani doktorlar veya hemşireler tarafından soruşturulurlar. Ruhlarının bedenlerini terk ettiğini anlattıklarında, ölümcül yatak imajinasyonları ya da psikolojik arşetiplerle karşılaşmış oldukları cevabını alırlar. Ama tüm kuşkulu sorgular ve yaklaşımlar yine de NDE’nin önemini azaltmaz fakat yine de kuşkulu olmayı kendimize telkin eder ve bunu doğru kabul ederiz. Oysa, ölüm sonrası ile ilgili önemli kanıt biçimi veya arayış, ölülerle ya da ruhlarla ilişki kurmanın çok ötesinde önem taşıyan NDE’dir.

Conneticut Üniversitesi’nde psikoloji profösörü olan Kenneth Ring’e göre ölümden
dönen insanlar duygularını daha net ifade ediyorlar;”Ölüm ötesi hayat dolu ve renkler çok canlı. Güzel ve doğaüstü bir müzik her zaman duyuluyor. Doğuştan kör olan insanlar bile
orada görüyorlar.” diyorlar.

Kesin birşey var; çok koyu ve tutucu dini inançlar konu dışı etkenler nedeniyle artık şeffaflaştı. Bu etkenler ölüm deneyi yaşayan insanları (NDE’ler) içermekte. Artık
insanlar semavi mutluluğu içeren vizyonlardan söz etmekteler. Öteki dünya deneyimleri tartışmasının başlıca sonuçlarından birisi, ölüm sonrası yolculuktaki değişikliklerdir. NDE’leri yaşayan insanlar bunları iddia etmekteler. Böyle bir durumu yaşayan bir kişi şunları anlatmakta; “Ömrünüzdeki en güzel bin olayı alın bunları milyonla çarpın, ancak o zaman o hisse yaklaşabilirsiniz.”

Hawaii’li 59 yaşındaki bir orkide yetiştiricisi 14 yaşında ölüm deneyi yaşamış; “ Bütün
yaptığınız kötü şöylerin etkisini kendiniz hissetmiş gibi yaşıyorsunuz. Şunu düşünün,
başkalarına yapmış olduğunuzu kendinize yapmış oluyorsunuz”. Yani önemli olan birinin
ruhunuzu yargılaması değil, ruhun kendi kendini yargılaması.

Bir diğeri konuya biraz daha değişik bir açıdan bakıyor; “Vasat insan belki de bedeni ve
dünyadaki insanları terketmenin ne anlama geleceğini düşünmüyor. İnanç sahibi olmak ve
ruhun baki kalmasını hayal etmek çok zor. İnsanlar vücutları olmadan nasıl kendileri
olacaklarını düşünüyorlar. Fiziksel vücut fikrinden vazgeçmeliler ve yıldız biçiminde, ruhsal, zihinsel bir yaşam fikrini kabul etmeliler.”

Ölüm deneyimini yaşamış olan Ron Hubbard bunu şöyle açıklıyor; “1930 yılında bir ameliyat sırasında ölmüş, vücudumdan çıkmış ve karşı sokağın üzerinde duruyordum. Kendime acıdığımı hissettim ve bana bunu yapamazlar diye düşündüm. Geri dönmeye karar verdim. Vücuda kafa içindeki mekanizmalar aracılığıyla sıkıca sarıldım ve kalp atışlarını tekrar canlandırmaya başardım.”

Genç bir kadın hissettiklerini şöyle anlatıyor; “Ölmüş olduğumu düşündüm. Öldüğüme üzülmedim ama nereye gideceğimi de bilmiyordum. Düşüncelerim tıpkı yaşadığım zamanki gibiydi. Olayı kavrayamıyordum. Nereye gidecektim, ne yapacaktım? Sonra durdum ve ‘Tanrım, ben öldüm!’ dedim. Buna inanamıyordum. Ölüm daima başkalarının başına gelecek şeydi. Heyecan geçince herşeye karar verecektim. Cesedim götürüldükten sonra nereye gitmem gerektiğini anlamaya çalışacaktım”

Öldükten sonra ortaya çıkan ışık konusunda ise başka bir deneyim şöyle; “Ölmek üzere olduğumu biliyordum. Bu konuda yapabileceğim bir şey yoktu. Çünkü kimse beni duyamazdı. Bedenimden çıkmıştım, fiziki bedenimin ameliyat masasında yattığını gördüm. Ruhum dışarı çıkmıştı. İlk başta bu beni korkuttu. Ama sonra parlak bir ışık belirdi. Bu bana bir sıcaklık duygusu veriyordu. Işık beyazdı ama görmemi etkilemiyordu. Ameliyat masasını, doktorları, kendimi rahatça görebiliyordum. Ne olacağından pek emin değildim. Sonra bu ışık ölmeye hazır olup olmadığımı sordu. Işık benimle konuşmaya başlar başlamaz kendimi çok iyi hissettiğimi hatırlıyorum. Güvendeydim ve seviliyordum. Sanırım ışık benim ölüme hazır olmadığımı anlamıştı.”

Hasta John komada gördüğü şifa Tapınağının siyah ve beyaz renkleri hariç tüm renklerin hakim olduğunu söylüyordu. Bir koruyucu yanına gelip “Tedavi görmek için geldin öyle değil mi?” demişti. Daha sonra bu renkler John’un etrafında dönmeye başlamış, çevresindeki renk ve enerji dalgaları John’un tüm acı ve ağrılarını götürmüş. John oradan ayrılmadan önce koruyucusu kendisini nasıl iyileştireceğini öğrenmesi gerektiğini söylemiş.

SİZCE DOĞRU MU YOKSA BİR TÜR RÜYA MI?

Sonra bu ışık ölmeye hazır olup olmadığımı sordu. Işık benimle konuşmaya başlar başlamaz kendimi çok iyi hissettiğimi hatırlıyorum. Güvendeydim ve seviliyordum.

BUNU DÜŞÜNMÜŞÜMDÜR BEN DE HEP NEYSE İÇİM RAHATLADI

HAYATTA NASIL YAŞADIYSAK ÖLDÜKTEN SONRA DA ONA GÖRE HİSLER YAŞAYACAĞIMIZI DÜŞÜNÜYORUM

Deneklere sormuşlar nasıl bir duygu hissediyordunuz diye hemen hepsi hayatınızın en mutlu 1000 anını toplayın milyonla çarpın gibi ifadeler kullanmışlar

10 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

H

Haseta (haseta haseta) · Konu Dışı altına konu açtı. 18 yıl

Ölüm ve Ölmenin Ötesinde

Ölüm ötesi çalışmaları

Nasıl ve ne zaman varolduğumuz belli değil ama öleceğimiz belli, doğmamız gibi sadece nedenleri ve gerekleri bilmiyoruz. ABD´de 1995´de yapılan dev araştırma ölüm ve sonrasıyla ilgiliydi. 6000 kişinin katıldığı bu araştırmada, çok önemli bilimsel isimler de yer aldı ve işte ortaya konan sonuçlar; öleceğiz ama sonra ne olacak? Nelere inanıyor ve bekliyoruz?

ABD´de toplumun öteki dünya hakkındaki inançlarıyla ilgili bir anket yapılarak, sonuçlar "Visions Of The Afterdeath-Ölüm Ötesi Görüntüleri adıyla yayınlandı. Çalışma "Institude For The Study Of Afterdeath (ISA)-Ölüm Ötesi Çalışmaları Entitüsü için dünyayı dolaşarak,değişik kültürleri ve ölümden sonra ne olduğu hakkındaki inançları inceleyen Sukie Miller´in yürüttüğü büyük projenin bir parçasıydı. Bu çalışmada, Amerikan halkının konuyla ilgili tutumu bir karşılaştırma olarak kullanılacak. Örneğin, cevaplar Hindistan´dan Sihler´in, Brezilya´dan Guarani´lerin ve Nigerya´dan Yoruba´ların inançlarıyla karşılaştırılacak.

Anket sonuçları özetle şöyle: ABD´deki 50 eyaletten ve çeşitli yabancı ülkelerden yaklaşık 6000 kişiye anket formları doldurdultu, katılanların % 17´si anketlerine şiirler ve resimler eklemiş ve % 43´de anketlerine ilave düşünceler yazmıştı. Katılanların %43.5´ini erkeklerin, % 56.5´ini kadınların oluşturduğu grubun içinde bilgisayar grafik ressamları, ev hanımları, mahkumlar, avukatlar, jeologlar, öğrenciler, uçak pilotları, psikologlar, veterinerler ve sağlık uzmanlarını içeren geniş bir meslek çeşidi bulunuyordu. İstatistikler birçok kişinin, öbür dünyada neşenin, sevincin ve ışığın var olduğu görüşünde birleştiklerini gösteriyor. Coğrafi bölgeler, gelir düzeyleri, dini eğitim ve geçerli dini inançların uyuşmazlığı gibi kesin ayrımlar etkili olmamasına rağmen, yaştaki ve cinsiyetteki farklılıklar dikkat çekiyor. 9 nsan yaşlandıkça ileriye daha az iyimser bakıyor. Özellikle yaşlı insanlar öbür dünyada sevincin olmayacağını, ölenle yaşayanlar arasında bir iletişim bulunmayacağını inanıyorlar. Kadınlar ise çoğunlukla ölüm sonrasının korkutucu değil huzurlu olduğunu düşünürken ve rearkarnasyona da inanıyorlar. Erkekler ise, ölümden sonraki yaşamın varlığının bilimsel olarak kanıtlabileceğine inandırılmışlar ve ayrıca ölümden sonra duygusal olarak yalnız kalacaklarına inanıyorlar.

Reenkarnasyon inancı geri dönmeye yeterli değil mi?

Kentlilerin öbür dünya hakkındaki düşünceleri kırsal kesim insanlarından farklı. Örneğin, Miller´in araştırmasındaki bir çok grup öbür dünyada bir çeşit ümitsizliğin olduğuna inanırken, kentlilerin %64´ü öbür dünya için ümitsizliğe düşmüyor. Kırsal kesim insanları ölüm anındaki yaş ve psikolojik duruma büyük bir önem veriyorlar.Fakat kentlilerin %77´si bu inanca katılmıyor. Ayrıca rearkarnasyon inancı, diğer kültürlerde birinin tekrar doğmadan önce ailesinin ve ülkesinin tayin edilmesi yönünden önemli. Bununla beraber anket sonuçlarının %69´u katılanların, bu faktörlerin ruhu yaşama döndürmeye yardım etmeyeceğine inandığını gösteriyor. 9 statistiklerden genel olarak anlaşılacağı gibi öbür dünya hakkında ümit var. Birçok kişi ölümden sonra yaşamın zor bir yolculuk ve duygusal bir bayram olacağını düşünüyor. New Hampshire, Plymouth´dan 33 yaşında bir gazete editörü, bu araştırmada çoğunluğa yönelik inançları özetleyen görüşlerini şöyle yazıyor: "Bu araştırma kurtarıcı bir hedefe doğru giden ruhsal ilerlemelerden biri. Miller´in araştırması diğer ülkelerle bağlantılı olarak anket sonuçlarını anlayan bir çevre sağlarken, anketörler çağdaş Amerikan düşüncesini tarihsel çevre ve şartlarla karşılaştırmanın ilginç olacağını düşündüler. Muhtelif inançlar ve ekoller belirlenerek bir grup uzmanın yardımı istendi. Kültür tarihçileri anketin Amerikan vicdanının çoğunluğunun ve belirsizliğinin bir örneği olduğunu düşünürken, ilahiyatçılar anketin Amerikan tipi dinsel deneyimin daima değişen doğallığı olduğuna işaret ettiler. Ayrıca sosyal bilimciler ankete katılanların genel uyumsuzluğunu ve eski kültürler arasındaki göze çarpan farklılıkları tartışıyorlar.

"Ölüm tesellisi gittikçe zorlaşıyor."

Yaşam sonrasıyla ilgili korkular, insan ruhunun derinliklerinin ölçülür, korkuların en derinine göğüs gerip, inançların en güçlüsüne meydan okumak birçok insanın içindedir. İnsan ruhundaki problemleri çözmeye çalışmak, sürekli yeni görüş açıları yaratıyor. Diğer milletlerin aksine ABD yüzyıllardır tarif ve reformize edilmiş bütüncül bir dinsel anlayışa sahip değil. Modern Amerikan idealizmi çok farklı yüzlerce dinsel geleneklerle şekilleniyor, yanısıra da Yeni Çağ mistizmi ve bilimsel araştırmaların etkinliği de var. Sukie Miller´in açıkladığı gibi; "Amerika´daki insanlar dinsel kökenlerine olan güçlü bağlılıklarını kaybetmiş gibi görünüyorlar. Bir çoğu kiliseye önem vermeyen bir ortamda büyümüş, diğerleri kiliseden vazgeçmişler. Bu insanlar için ölüm döşeğindeki büyük annelerine, İsa´ya gideceğini söylemek gittikce zorlaşıyor. Amerikan tecrübesi, ölüm ve öbür dünyanın devirli yaşam modelleri içinde daha kolay fikirler kurulabileceğini ve kültürlerin alışılmamış bir yeniliğe dönüşmesini ifade ediyor" Ayrıca Miller ABD´de ölümün güncel yaşamın bir parçası olmadığını, kilise tarafından organize edilen ve sistematik pazar günü söylevi şeklinde dinsel bir sorun olduğunu da söylüyor.Miller sözlerine incelediği diğer kültürleri anlatarak devam ediyor: Ölüm kapalı kapılar arkasına saklanmış bir şey değil, atmosfer ruhlarla dolu.

Aslında şimdilerde Amerikalılar´ın ölüm ve ölüm sonrasıyla ilgili soruları sormaya yeni bir ilgileri daha doğrusu yeni bir ilgi türü var. Miller için bu ilgi geciken modern yaşamın kültürel boyutunun oturması demek ve bunu şöyle açıklıyor; Genç bir neslimiz var, bu soruları ön plana çıkarıyorlar ve salgın hastalıklardan ölüyorlar, AIDS, kanser gibi... Bunlar ani ölümler değil, sürüp giden hastalıklar. İnsanların düşünmek için zamanı var, karşı gelmeliler ve ölüme hiddetlenip karşı koymalılar. Ölüm sonrasına karşı olana ilgi aslında çok doğal." Sonuç olarak tarih boyunca, bu yaşamın sağlamlığı hakkındaki korkular olduğu sürece, öbür dünyaya ilginin başka ipuçları da var. Notre Dame İniversitesi, Din Bilim Bölümü´nün Başkanı Lawrence S. Cunningham AİDS´i 14. yüzyıldaki vebaya benzetiyor ve Cunningham şöyle diyor; Orta çağın sonlarında ölüm ve öbür dünya ile ilgili dinsel tartışmalarda büyük ilerlemeler kaydedildi. Aynen bugünkü gibi, milyonlarca insanın yaşamının en güzel devresinde veba nedeniyle öldüğü, ölüm korkusuyla kuşatılmış bir devirdi."

Ölümden dönenler daha tutucu mu oluyorlar?

Cunningham ayrıca Amerikalılar´ın öbür dünya hakkındaki düşüncelerinin kendi yaşam süresi içersinde bile değişeceğini iddia ediyor; "benim çocukluğumda eski cenaze ayinleri günah, ölüm ve ceza doluydu. Cenazelerde eskiden siyah hakimdi, şimdi ise kefen kadifeleri ve papaz giyimleri beyaz; bu estetik değişim aynı zamanda da kültürel bir değişimi göstermekte.Değişimin "nasılı ve "niçini nedenin ve sonucun hesabıdır. Kilisenin yeni bulduğu umut odağı, insanları ölümden sonraki hayat hakkında kendilerini daha iyi hissetmeye mi cesaretlendiriyor? Yoksa kalabalığın gittikçe artan iyimserliği mi kilisenin evrimine neden oluyor? Kuşkusuz,cevap bu son değişimin her iki yönden de yansıdığıdır. Kesin birşey var; Çok koyu fanatik ve tutucu inançlar artık dış etkenlerden hatta bireysel iddia ve yaptırımlardan süzülmüştür yani daha katı ve tartışmasızdırlar. Bu etkenler ölümü yaşayıp, geri dönan insanları (Yakın Ölüm Deneyi) da içermektedir. Bu insanlar kilise tarafından savunulmakta olan semavi mutluluğun bulunduğu vizyonlardan söz etmektedirler.

Öbür dünya deneyimlerinin tartışmasının başlıca sonuçlarından biri, ölüm sonrası yolculuğundaki değişiklikler (ya da aynı kalanlar). Anketimize cevap veren bir mektupta 22 yaşındaki California Torrence´den bir kolej öğrencisi, batı dinlerine olan bireysel bağlılığın bütünlük duygusunu sürdürmeye olan ilgisini anlatıyor; "Ölüm insanın doğallığını değiştirmez. Ölüm sadece ruhu bizim sınırlı gerçeğimizden kurtarır. Kişisel sorumluluk ve kurtuluş umudu yaşam ve ölüm sonrası için uygun sonuç düşüncelerini geliştiriyor. "Beyond Ashes; Cases of Reincarnation from the Holocaust-Küllerin Ötesi; Soykırımdan Kaynaklanan Yeniden Doğuş Olayları"nın yazarı Rabbi Yonassan Gersom şöyle açıklıyor: "Musevi geleneğinin öğrettiği gibi her yaşam değerli ve kendi içinde önemlidir. Bu yüzden ruh büyümeye devam ettiği gibi, özgürlük sonsuzlukta devam ediyor. Diğer bir yanda Doğu dinleri daha değişik bir yol izliyor. San Jose State İniversitesi´nde dinleri karşılaştıran Prof. Kenneth Kramer´e göre; öbür dünya yolcusu bireysel olma fikrine bağlı olmamak için isteğini terketmemeye çalışıyor ve Kramer diyor ki; "Bu, oluşumdan gelen bütün kişiliğinizin, yüksek bilinçle kaynaşmasına bağlı yüksek bilince bağlanmakta yani tam bir insan olmaktan kurtaran şey. Yolculuğun amacı bizi herşeyden ayırmak ve herşeyin gitmesine izin vermek." Kramer Tibet toplumunu örnek göstererek açıklıyor; "Orada bir inanç var, ölümden hemen sonra, birisi ötekinin sınıfını reddetme fırsatına sahip, fakat bir çok ruh istekleri yüzünden sürükleniyor, işte bu dünyasal yaşamın bir çeşit kozmik artığı, amaçtan uzak ve bu yüzden reenkarnasyonun kaderine bağlı."

Bin mutluluğun milyonla çarpımı...

Kişisel öncelik Amerikan toplumunun veya yaşam biçiminin ya da tam adıyla Amerikan Rüyası´nın üstüne dayandırıldığı temel; bu yüzden Amerikalılar´ın özgür isteklerden mahrum edilmiş bir öbür dünya resimlemesinde zorlanmalarına şaşmamak gerek. Aynı zamanda da, "Death Dreams ve The Sacred Art of Dying-Ölüm Rüyaları ve Ölümün Kutsal Sanatı" adlı kitapların yazarı olan Kramer şöyle diyor: "Batıda biz bireysellliğimize değer veriyoruz, o zaman istek bilinçle ve özdeşlikle birleşiyor." Aslında batı dinleri cennetin yükselmiş bilinç ülkesi olduğunu savunuyorlar. Californiya, Thousand Oaks´da yaşayan 46 yaşındaki dizaynır ve reklam şirketinin yöneticisi bu konuda şöyle yazıyor; "Yolcu, insan bedenindeki yani yaşadığı gibi duymuyor, dokunmuyor ve görmüyor, onun yerine daha yüksek bir yaratıcılıkta yaşıyor ve yüksek bir uçakta olduğunu biliyor. YÖD´ni yaşayan insanlar da aynı fikirdeler. "The Omega Project" in yazarı ve Conneticut İniversitesi´nde psikoloji profösörü olan Kenneth Ring´e göre ölümden dönen insanlar duygularını daha keskin ifade ediyorlar; "Tanımlamanın ötesinde, orası hayat dolu ve renkler çok canlı. Güzel ve doğaüstü bir müzik her zaman duyulyor. Doğuştan kör olan insanlar bile orada görüyorlar. diyor. Duyuların coşkusu ve sevinci doğu ve batı geleneklerin ortak fenomenidir. Harvard Universitesi Dünya Dinleri Merkezi´nin yöneticisi ve "Icanchu´s Drum ´in yazarı olan Lawrence E. Sullivan batıdaki düşüncelere göre cennetin sonsuz bir bayram ve eğlence olduğunu iddia etmekte. Gökyüzü, Tanrı´nın sevgiyle ve barışla yıkanmış yüzünün önüne çıkana kadar, ruhun yaşadığı yerdir. YÖD´ni yaşayan insanların iddiaları bu yönde. Ring onların, o durumu çok coşkulu ve mutluluk ötesinde mutlu olarak tarif ettiklerini ifade ediyor. Böyle bir durumu yaşayan kişi şunları anlatmakta; Ömrünüzdeki en güzel bin olayı alın bunları milyonla çarpın, ancak o zaman o hisse yaklaşabilirsiniz.

Ölüm ötesinde yaşadıklarımız, yaşamımızın devam mı?

Bizim öbür dünyaya olan bastırılmaz güvenimiz, tarihimizde ve ruhumuzda çok derin bir şekilde yerleşmiştir. Sukie Miller´e göre; "Amerikalılar mutlu olmanın temel hakları olduğunu sanıyorlar. Bunu bağımsızlık bildirgesinde de garanti etmiştik. Buna hakkımız olduğunu sanıyoruz ve mutluluk elimize geçmezse başkalarını yargılıyoruz. Chicago İniversitesi´nde Sosyoloji Profesörü ve aynı zamanda da bir yazar olan Andrew Greeley Amerikalıların öbür dünya hakkındaki iyimserliğinin gittikce arttığı düşüncesinde, şöyle diyor; Cehenneme inanç azalmıştır ama cennete inanç aynı kaldı. İnsanlar Tanrı´nın onlara böyle birşey yani kötü birşey yapabileceğine inanmıyorlar. Amerika´daki eski Hıristiyan geleneklerini karakterize eden iyimserlik ölümün çok güç ve acı dolu bir seyahat ile başladığını düşünen kültürlerle karşı bir tavır. Miller, Nigeria´daki Yoruba kabilesindeki anlayışı örnek veriyor; Onlar için hayat hem mutlulukla hem de acıyla başladığı için ölümün bir parçasının da acı olması gerektiğine inanıyorlar. Onlar avın başarısını takip eden bir tanrıya inanıyorlar. Öldükleri an av sırasında yaşamış oldukları yargılanmalar ve tehlikeler bir daha yansıyor ve bunlar acı, korku ve üzüntüleri de içeriyor."

Lawrence Sullivan´da aynı fikirde; "Bazı inançlara göre ölüm yolculuğu güç ve gayret istiyor. Ölen kişi zor bir teste dayanacak ve geçecek. 9 ran´ın dışından gelmiş olan Zerdüşt dininde ölü yüzü görünüşte, acı doludur, can çekişmek yok etmenin ve ümidin tamamıdır. Cennete ulaşabilmek için ruhun "Chin Vat yani Sırat Köprüsü´nden (bir ateş köprüsü) cehenneme düşmeden geçmesi lazım. Sullivan ayrıca Yeni Gine´den bahsediyor. Orada ölü, tüylü memeli bir hayvanı karanlık ve aksi bir ülkeye kadar takip ediyormuş. 9 zlanda´lı efsanelerde de ölümden sonraki dünya donmuş çorak bir toprak olarak tarif ediliyor. Böyle farklara rağmen çoğu dünya dinlerinde ortak bir inanç var. Ölümden sonraki yaşamın şartları dünyadaki davranışlara göre oluşturulabilir. Jersey City State College´de Felsefe Profesörü ve "The Millenium Myth adlı kitabın yazarı olan Michael Grosso şunları söylüyor; Öbür dünyada yaşadıklarımız dünyadaki hayat tarzımızın bir sonucudur. Doğuda kader deniyor, batıdaysa davranışlarımızın ahlaki neticeleri. İkisi de hayatımızı iyi yaşamaya mecbur tutuyor." Sullivan´e göre ise, aynı şeyler yeni endüstri ülkelerine de uyum sağlıyor; Venezuela´daki Warao hintlileri kendi köylerinden bir çok yolun dünya sonuna gittiğine inanıyorlar. Ölümlerinden sonra hayatdaki yaşamlarına göre belli bir yol onlar için belirleniyor. Gökyüzündeki krallığa yaşamdaki davranışlara uygun bir şekilde gidiyorlar.

"Artık fizik beden fikrinden vazgeçmeliyiz..."

Hawaii Hanapepe´de 59 yaşındaki bir orkide yetiştiricisi bize yardımcı oldu. 14 yaşındayken YÖD başından geçmiş ve bize dünyadaki yaşamın ve onun öbür dünyadaki karşılığının ilişkisine göz atmamızda yardımcı oluyor. "Her insanın yükselen kendi deneyimi var, bu başka birinin aydınlanma düzeyinden veya eksikliğinden gelen bir deneyim. Acınacak durumlarda bu çok üzücü ve karışık bir var olma durumudur. Kenneth Ring daha da harap bir resim çiziyor; Sizin deneyiminizin tüm etkileri sizin başkalarının üzerindeki kötü eylemlerinizdir ama altın kural ahlaki bir davranış için bir emir gerekmediğidir, şunu düşünün, başkalarına yapmış olduğunuzu kendinize yapmış oluyorsunuz. Daha sonraki gelişmeler ruhsal yönde kendi kendini suçlamanın bir çeşit şekli; Ring´e göre önemli olan birinin ruhunuzu yargılaması değil, ruhun kendi kendini yargılamasıdır.Yöntem temizleyici görülebilir. "Suçlu değilseniz, suç veya utanç duygusuyla karşı karşıya gelmezsiniz. Kendi kendini yargılama çok kuvvetli kabulle ve sevginin varlığı ile hissedilir.

Bir çoğumuzu mutlu bir son bekliyormuş gibi görünüyor ya da bir çoğumuz böyle düşünmek istiyor. Fakat bu iyimserlik yüzyıllardır imanın üzerine mi dayandırılmış yoksa bizim düşüncemizin yüzeyselliğinin bir yansıması mı? Yoksa sert seçenekleri, kötü haberleri, karmaşık algıları kabul etmeme yetersizliğimiz yüzünden öbür dünya hakkında ümit verici bir görüşe mi sahibiz? Amerikalıların öbür dünyada yaşam fırsatına ve bireysel değer fikrine bağlı olmaları gibi, biz de kesin ve somut cevapları olmayan ve hiçbir zaman olmayacak sorulardan nefret ediyoruz. Sukie Miller öbür dünya doğrultusundaki tutumumuzla yansıtılan milli karakterin şartları ve çevresi dahilinde Amerikalıları koşullandırmak için yapıcı bir yol öneriyor. "Bu ülkede bilinmeyenle iyi anlaşmıyoruz. Biz maddiyatçıyız ve maddi kanıtlara inanırız. ABD´de eğer bir şey maddi değilse, onun gerçek olmadığı düşünülür." Michael Grasso ise, konuya biraz daha değişik bir açıdan bakıyor; Vasat insan belki de bedenini ve dünyadaki insanları terketmenin ne anlama geleceğini düşünmüyor. İnanç sahibi olmak ve ruhun baki kalmasını hayal etmek çok zor. İnsanlar vücutları olmadan nasıl kendileri olacaklarını düşünüyorlar. Fizik beden fikrinden vazgeçmeliler, astral veya ruhsal ya da zihinsel beden düşüncesini kabul etmeliler."

Ölenlerle bağlantı kurmanın zorunluluğu

Öbür dünyadaki gerçeği tahmin etmek ile ilgili diğer bir konu ise iletişim, özellikle ruhsal bir dünya ile yaşayanların maddi dünyası arasındaki iletişim yolları var mı? İLetişim kurulabilecek bir çok yol var, tümü olmasa da bir çoğu çok zor olan deneysel kanıt deyimleri eksik kalıyor. Washington Des Moins´da 35 yaşında olan bir İngilizce hocasından gelen mektup bize bu konuyu bilim açısından araştırmanın ne kadar zor olduğunu gösteriyor; Eğer açık olursak yaşamımız boyunca bize yakın olan insanların ruhlarıyla bağlantı kurabiliriz. Ölü akrabalarımın ruhları benimle uykuda ve uyanık zamanda konuşuyorlar. Fizik bedenleri yok ama onları sadece hissedebiliyorum. Miller aynı problemi dile getiriyor; Ölüm gününde Meksikalılar ölü çocukların mezarlarında mumlar yakıp oraya şekerler bırakıyorlar. Mumlar titremeye başlarsa bu çoçukların gelip şekerlerin esansını aldıklarına dair bir işaret olarak görülüyor. Biz bunu şiirsel bir fikir ve dönüşüm olarak kabul ederken Meksika´daki mum yakan kişiler için bu deney gerçek. Çocuklar gerçekten dönmüş oluyor ve böylece ölülerle bağlantı kurmuş oluyorlar."

Kenneth Kramer Çin´lilerin kültürel geleneklerinden birinin ölü akrabalarla bağlantı kurma olduğunu belirtiyor. "Çin´de atalara çok büyük bir saygı var. Onlarla bağlantı kurmak için özenle düzenlenmiş olan törenler yapılıyor, ölüleri önemli kararlar verileceği zaman çağırıyorlar. Miller aynı zamanda Afrika´daki bazı ırklardan da bahsediyor: Onlar ölüleriyle bağlantı kurmanın zorunlu olduğuna inanıyorlar. Bu sistemlerde ölü büyükbabaya ve büyükanneye bakmanız ve onlara hediye vermeniz lazım. Eğer bunu yapmazsanız çok kötü olabiliyorlar ve cehennemin ipleri kopuyor. Miller bu davranış ile bugünün Amerikan toplumundaki yaygın gerçeğin arasındaki farkı gösteriyor. Biz burada hayatta olan yaşlılarımıza bakmıyoruz, ölülere ise hiç; Ölümle bağlantı kurma hakkında Amerikalıların sanki çok değişik duyguları var." Andrew Greeley´e göre toplumun % 40´dan fazlası ölmüşlerin onları ziyaret ettiklerini söylüyorlar. Bu oran dullar arasında % 60´a kadar yükseliyor.

"Her 20 dakikada bir değişiyoruz..."

Bağlantıyla ilgili dini kurumlar değişik sinyal gönderiyorlar. Cunningham şunları açıklıyor; Ölülerle bağlantı kurmak büyücülüğe çok yakın ve gelenek olarak kilise tarafından´da Kara Sanat´ın bir bölümü olarak görülüyor." Gersham´da aynı düşüncede; Seans yapmayın, onları geriye çağırmaya çalışmayın. Ama rüyalar sayesinde gerçekleşen bağlantıların ona göre bir mahsuru yok, kural sanki: Onları çağırmayın, onlar sizi çağırsın. Ve onlar çağırıyorlar, Greeley şunu hatırlıyor; Bir gün bana bir adam bir hikaye anlattı. Akşam saatlerinde işinden eve dönüyormuş, babasının ön koltukta oturup, ona nasıl araba kullanması konusunda öğütlerde bulunduğunu fark etmiş ama babası 20 yıl önce ölmüşmüş." Bu tür öyküler, her zaman bu standart da değildirler ama genel olarak kitleseldirler. Bir neden daha var, doğaüstü ilişkiler lekeli ve bulanıktır, yaşamla ölümü katı biçimde ayırd ederler ve ölümün kesin son olduğunu din bilimin yaptığı gibi etkili sözler kullanarak ilham ve eziyet çizgisinde önermiyorlar.

Bazı zamanlar ebedi yaşam tek yolgibi görünüyor, dinin yoğun ilgisine ve endişesine rağmen bununla beraber bilim ve güncel yalancı bilim iddia ediyor hatta kendi kendine ölümsüzlüğü davet için emir veriyor. Grosso açıklıyor; "Kronik bilimciler ve bio-mühendislik yaşamı uzatma yollarını keşfediyor ölümü yok etme çabasındalar ve bu mantıklı gelişme hıristiyanlığın yeniden doğuş ümidinden daha iyi..." Kramer´e göre bazen etkilenme uzuyor; "Biz ölüm hakkında inkarcıyız, Amerikalılar aşırı aldanma maskeleri takıyorlar ve ölümden sonra birşey olma arzusundalar. 9 çinde bulunduğumuz karakterestik endüstri kültürü maddi sahiplenmeyi tahrik ediyor ve çok şeyi kaybettiğimizi fark ediyoruz." Maddi olanakların ve güzelliklerin çok güç elde edilmesi ve elde edilenlerin de ölüm gibi çok katı bir nedenle ebediyen yitirilmesi uygur toplumlar için asla kabul edilecek gibi değil. Öte yandan Grosso basit seçimler için bir şekilsel cehalet endişesinde; "Amerikalıların çoğunluğu belirsiz pozitif bir hayale sahipler, ama açık bir resme sahip değiller, tek düşündükleri yaşam sonrasının istedikleri gibi olması..." Miller ise çalışmalarının sonuçlarına ulaştığı noktada; "Biz genç ve naifiz, çok uzun bir dönemden beri düşünmüyoruz düşünmeye çok yeni başladık, burada değişmekteyiz her 20 dakikada bir değişiyoruz, bizim için bu çok zor, bizler engin ve derin ebediyet gibi birşeyi varsayıyoruz."

Bununla beraber modelleri gözden geçirmeliyiz, burada ilginin gittikçe artması var; yanlı da olsa ölüm sonrası merakı ve ilgisi uygar toplum düzeyinde ve kültürel göstergenin peşisıra yükseliyor. Sayısız kitap yayınlanıyor, YÖD, mistik görüntüler, melekler ve ilahi yolculuklar, binlerce kitap yıllardır peşpeşe yayınlanıyor. Ve Greely ekliyor; "Yaşam sonrası için tek bir yol var, o da bir sürpriz ve bizim sürpizlere dayanma kapasitemiz çok yüksek, kendimize ne istediğimizi sormamız gerekiyor; duyularım söylüyor ki onlar o kadar gerekli değil, bir yer var ve biz oradan geldik ama yine oraya gidecek miyiz? Yani eve? O yer var ve orası tümüyle öteden beri bizim kaderimiz." Aynı yaklaşım ruhu 71 yaşındaki Ontario´lu bir emekliden geliyor; "Korku yok, sadece ileriye doğru yani bir maceraya bakıyorum, hepsi o kadar." Evet, istediğimiz gibi olsun, Crowley neyi arzuluyorsak o olsun diyordu...

Hayatı anlamak güç gerçekten

bu arada be sırat köprüsü olayını anlamadım ya düşersek??

Yanıt Yok

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

H

Haseta (haseta haseta) · Konu Dışı altına konu açtı. 18 yıl

Neslimiz akıllanıyor; kristal çocuklar

Neslimiz akıllanıyor; kristal çocuklar

Yeni bir Güneş doğunca; bilinçler değişecek, dünyanın ekseni ve manyetik kutuplar yer değiştirince iklimler değişecek, genetik yapımız etkilenecek; yeni bir insan nesli ortaya çıkacak. Bilinç düzeyleri bu yeni titreşim alanına ve manyetik yükselişe uygun olmayanlar, önümüzdeki 6 yıl içinde hastalıklar ve bilinçsizliğin neden olduğu kitlesel kazalarla ortadan kalkacaklar. Ya kalanlar? Onlar Yeni Çağ´ın yeni insan nesli... Geçen hafta İndigo Çocukları konuştuk, bu hafta ise Kristal Çocukları konuşacağız...

Kahinlerin ve astrologların en önemli sorunu önlerindeki çeşitli olasılıklardır, bu yüzden geleceğe yönelik tahminler yaparken, olabildiğince esnek ve çok anlama yönelik tahminlerde bulunurlar. Örneğin borsa ile ilgili tahminlerin yapılabilmesi için, bilimsel veriler gerekmektedir ama bu doğru verilerin gösterdiği doğrultuda, geleceğe yönelen eğrinin bir yerinde normaldışı bir karar verilmekte ve birşey değişmektedir; o zaman da eğim normalliğini yitirerek, farklılaşmaktadır. Eğer bu bir grafikse, sadece bir gelecek tahminidir ama bir gelecekçi için daha farklı şeyler de vardır ve özellikle de bilincin rolü önemlidir. Ama bu tür bir bilinç yeteneği herkesde yoktur; bu yeteneğe "Öngörü" denir...

Geleceği görebiliyoruz...
Klasik tanımlama olarak bir Öngörücü, olayları önceden görür yani zamanından önce görür ve aynı zamanda da detayları da vermeye çalışır. Bu tanımlama doğrultusunda, gelecekçiliğin "futurism" tanımı istatistik olasılık çalışmalarıyla, geleceği bir film gibi görme yeteneğinin birleşmesi şeklindedir. Böylesine bur bütünlüğün sağlandığı noktada, olaylar daha kesindirler, medyumların gelecek tahminlerindeki en büyük sıkıntısları veya yanılgıları bu birleşmeyi yapamamaları yüzündendir, geçmiş hakkında yeterince bilgileri yoktur ve bu nedenle de geleceğe yönelttikleri tahmin eğrisi eksik ya da hatalıdır. Uyandığınız zaman rüyanızı hatırlar, bir yere yazar, gerektiği anda hatırlar, her istediğiniz anda yeniden yaşar ve başkalarıyla tartışarak, ne anlama geldiğini soruşturursunuz; Bilinçaltından gelen küçük bir ses, bize birşeyler söyler ama bu ses her zaman aynı değildir, farklıdır, bu bir ilişkidir ama nereyle diye sormak gerekir. Ruhla, akıp giden bilgi arasında bir ilişki oluşmaktadır ama koşulların ne olduğunu bilmiyoruz. Bu kişiye özgün birşeydir. Ama bildiğimiz tek birşey var; Geleceği görebiliyoruz.

Nostradamus, kutupsal değişimin sert, yıkıcı ve olağanüstü etkilerinin ayrıntılarını veriyor; önce iklimler değişmeye başlayacak sonra genetik kodlar değişmeye başlayacak, dünyanın vibrasyonu yani titreşimi etkileneceği için, daha yüksek bir frekansa geçilecek. Dünyadaki tüm manyetik araçlar etkilenecekler, insan beyninde etkilenmeler olacak, kollektif bilgi algılaması bazı insanlarda artarken, bazılarında yok olacak, bu yeni bir bilinç alanına geçiş anlamına gelecek. Bütün bu yaklaşım akla benzer ruhsal mesajları getiriyor; yani yeni bir bilinç alanının sonunda ortaya çıkacak olan yüksek bir ruhsal vibrasyon; bu titreşime uyum sağlayamayanlar büyük olasılıkla delirecekler ve bu çok ani olacak yani bilinçsel değişim azar azar olmayacak. Dini bir kehanette, herşeyin göz açıp kapayıncaya değişeceğinden söz ediliyor.

Bazı insanların ötekilere göre daha iyi adapte olacakları çünkü onların bilinçlerinin daha güvenilir ve sağlıklı olduğu belirtiliyor. 1920-30 ve 40´larda doğanlar için zaman boldu ama 1987 bir dönüm noktasıydı; kaynaklara göre bu yıllardan sonra ölenler kurtuldular; sonrakiler "Ne zaman?" korkusunu yaşayacaklar, 1987´den sonra doğanlar ise, değişimi yaşamaya mahkumlar, belki bazıları değişimden yararlanacak ama ötekiler zor zamanlar yaşayacaklar ve bu zorluk hastalıklar şeklinde başlayacak, özellikle de vücudun elektriksel sisteminde. Yeni hastalıklar ve salgınlar göreceğiz; ayrıca çok büyük kazalar yaşanacak; bunun da nedeni elektriksel dengesizler olacak. Kitlesel kayıplardan söz ediliyor, öteki kahinler de milyarların öleceğini öngörmüşlerdi ve şimdi de son soru; Ne zaman? Cevap, 1998-2012 arasında.

Ya kalanlar ne olacak?Onlar tüm kollektif insan dönüşümünü yaşamış ve başarmış olarak müjdelenen Yeni Çağ´ın öncüleri olacaklar; 1980’lerde tümüyle yeni bir enerji sisteminin yeni bir insan ırkı yaratacağı söyleniyordu, herşey ama herşey değişecek deniyor ve ekleniyordu; "Bir başka gezegene gitmiş gibi olacaksınız, yüksek zekalı insanların doğduklarını göreceğiz ve ihtiyacımız olan gerçek zeka o zaman ortaya çıkacak. O zaman kendimizin olağanüstülüğünü algılamış olacağız." Kehanetler hem dehşet verici, hem de umut dolu; değişimi isteyenlerden birisiyseniz, mesele yok ama o zaman da sağ kalabilmemiz gerek yoksa Yeni Çağ´a ön kapıdan giremeyeceğiz. Ya yanılır da, önümüzdeki 10 yıl içinde birşey değişmezse, o zaman ne olacak? Hiç birşey olmayacak tabii ki sadece güven azalacak ve yeni öngörüler başlayacak. Ama olaylar gerçekleşirse işin rengi değişecek, hele bir de bilinçsel değişime hazırsanız hiç sorun kalmayacak...

Ne denmişti? "Bir başka gezegene gitmiş gibi olacaksınız, yüksek zekalı insanların doğduklarını göreceğiz ve ihtiyacımız olan gerçek zeka o zaman ortaya çıkacak. O zaman kendimizin olağanüstülüğünü algılamış olacağız.”

Kimler bu doğacak olan yüksek zekalı insanlar? Geçen hafta İndigo çocuklar ve gençler demiş ve anlatmıştık. Ama İndigo çocuklar 1994’den önce doğmuşlardı, peki ya sonra doğanlar? Yani 1994’den sonra doğan ve şu anda en büyüğü 11 yaşında olan çocuklar? Cevabı biliyoruz çünkü onlara Kristal Çocuklar deniyor...

Onları tanımak...
Kristal Çocuklar’ı nasıl tanıyacağız? İlk bakacağımız yer onların gözleridir, iri, etkili, anlamlı ve bilge gözlere sahiptirler. Mutluluk ve sevinç verirler, bağışlayıcıdırlar. Kristal Çocuklar büyükleri olan İndigo Çocuklar’la, benzer özellikleri paylaşırlar. İndigoların ruhları savaşçıdır, amaçları eski düşünceleri yani önceki eğitim, yönetim ve yasal sistemleri yok etmektir. Başlıca düşmanları psikiyatrik tedavilerdir, onlara ilaç tedavileri uygulandığında duyarlılıklarını, ruhsal yeteneklerini ve enerjilerini yitirirler. Kısacası İndigolar’la gerçekten DES (Dikkat Eksikliği veya Dikkat Eksikliği Hiperaktiflik Sendromu” tanısı konulan çocukların ayırdedilmesi gerekmektedir.

Aura renkleri...
Ama Kristal Çocuklar farklıdırlar, çok mutlu, bağışlayıcı ve sakindirler. İndigoların savaşarak açacakları ve temizleyecekleri yoldan geçerek daha güvenli bir dünyaya gitmektedirler. İndigo ve Kristal tanımları, aura renklerinden ve enerji kalıplarından kaynaklanmaktadır. İndigo Çocuklar’da indigo mavisi vardır, bu renk iki kaşın arasında yer alan üçüncü göz şakrasının rengidir. Bu şakra ile durugörü güçleri vardır. Ama Kristal Çocuklar’da kuvartz kristalinin prizma etkisi vardır, auraları pastel tonlarda çok renkli ve harelidir. Kristallere ilgileri büyüktür zaten tanımlarının nedeni budur.

Kristal Çocuklar’ın özellikleri;

* 1995’den sonra doğmuşlardır,
* Uzun, yogun ve dikkatli bakan gözleri vardır,
* Kişilikleri manyetiktir,
* Çok sevecendirler,
* Müzikten etkilenirler ve şarkı söylerler,
* Özgün bir işaret dili kullanırlar,
* Telepattırlar, düşündüğünüzü hissederler,
* Şefkatli, duyarlı ve empatikdirler,
* Konuşmaya başlayınca geçmiş yaşam anılarını anlatırlar,
* Sanatçı ve yaratıcıdırlar,
* Sebze ve meyveleri tercih ederler,
* Denge duyguları mükemmeldir,
* Onlara otizm veya asperger tanısı konulabilir,
* Geç konuşurlar.

Çağımızda İndigoların etkisi nedeniyle, sezgilerimizin ve düşüncelerimizin daha çok çok farkında olacağız. Bunun kanıtları ortadadır, günümüzde özellikle paranormal konulara olan ilginin gittikçe artma nedeni budur, tv, kitaplar, sinema gibi... İşte İndigoları izleyen Kristaller’in daha çok ruhsal yetilere sahip olmaları bu yüzdendir. Geç konuşurlar çünkü zihinsel iletişim güçleri vardır.

Çevre etkileri...
Kristal Çocuklar’a bebekken dikkat etmelisiniz, ben bir tanesini tanıdım ve hakikaten inanılmazdı. İnsanları hep öpmek istiyorlar, herkese karşı sevecen ve şefkatliler. Yüz ifadeleri, sözleri ve davranışları hep olumlu, çevrelerine mutluluk, neşe ve moral veriyorlar. Yaşlı insanlara manyetik olarak yöneliyorlar sanki bilgeliği ve dinginliği hissediyorlar. Dünyamızın şu anda en çok muhtaç olduğu şeyi yapıyorlar yani bağışlayıcılar. İndigo ağabey ve ablaları davaları için savaşırken onlar Gandi gibiler, bir tartışma ortamında arkalarını dönüp gidiyorlar ve affedici bir tavır sergiliyorlar. Hatta içlerinde neden tartışmaya gerek duyulduğunu soranlar bile çıkıyor. Üç yaşında bir Kristal Çocuk, kendisine vurmak isteyen arkadaşına sert ve otoriter bir sesle; “Hayır, dur ve bana vurma çünkü ben senin arkadaşınım.” Diyebiliyor,

Onlar otistik mi?
Bu çocuklara otistik tanımı konulması hatadır, otistikler genelde insanlardan kopuk kendi dünyalarında yaşarlar ve ilgi duymadıkları insanlarla konuşmazlar. Oysa Kristal Çocuklar tüm insanlık tarihindeki en sokulgan, ilgili, konuşkan çocuklardırlar. Görülmedik bir sevimlilik, sevecenlik ve duyarlılık gösterirler. Onlar otistik değil, awetistik yani saygı ve sevgi uyandırıcıdırlar. Bu nedenle bizler bu çocukları hasta diye utandırır ve ilaçlarla utandırırsak, ilahi bir armağanı hem reddetmiş olur, hem de geleceğin üstün uygarlığını yıkmış oluruz. İşte İndigolar’ın düzene karşı açtıkları savaş bu nedenledir, önemli bir amaçları da Kristaller’i korumaktır. Ve bilin ki. Kristal Çocuklar anne babalarını özel olarak seçmektedirler. Kristal Çocuklar’a hamile olan anneler, çoğu zaman çok özel olaylardan söz etmekteler. Bu anneler özel rüyalar görmekteler, hatta bazı annelerin önceden varolan hastalıkları iyileşmektedir.

Odaklanma veya konsantrasyon yeteneği...
Kristal Çocuklar bazen ebeveynlerini duymaz görünürlür, bu olay daha çok doğada bulundukları anlarda görülür. Aslında otistik tavır zannedilen bu olay gerçekte farklıdır, onlar o anlarda dünyadan geçici olarak koparlar. Örneğin tv seyrederken, açık havadayken, hayvanlarla oynarlarken bunu sık sık yaparlar ve anne babalarını duymazdan gelirler, uzun uzun çiçeklere, yapraklara, hayvanlara bakarlar. Ayrıca teknolojide onlar için önemlidir, ne olursa olsun teknolojik herşeye kendilerini kaptırırlar. Kristal Çocuklar’ın bu yetenekleri gelecekte lider olduklarında yararlı olacak olan odaklanma veya konsantrasyon yeteneğidir.

Pozitif düşünmelisiniz...
Bu çocuklar, büyürken insanları değerlendirdiklerinde kendi sezgilerine öncelik verirler. Bir radar gibidirler. Onlardan düşünce ve niyetlerinizi pek gizleyemezsiniz. On yaşlarında bir Kristal Çocuk, bilmez görünse bile gerçeğin farkındadır. Ne yazık ki bazen bu duyarlılık aşırı ve zarar verici olabilir. Bu nedenle, onların yanında olabildiğince pozitif düşünmek ve gerilimli ortamlar yaratmamak gerekir. Hatta bazı Kristal Çocukları çok insanla karşılaştırmamak bile gerekebilir. Aynı şey yaşadıkları çevre için de gereklidir, onların yanında çok sert, şiddet dolu filmler izlemek zararlı olabilir.

Başkalarının duygularını, kendi duyguları gibi hissediyorlar...
Bir diğer ilginç yetenekleri gezegenin ortak enerjisini algılayabilmeleridir. Büyük kitlesel korkuları, dünyayı etkileyen olayları hissederler, moralleri bozulur, heyecanlanabilir hatta hastalanabilirler. Onbir Eylül’deki İkiz Kuleler saldırısında, felaketi yaşanırken hisseden ve ardından ciddi bir şekilde hastalanan çocuklar kayıtlara geçmiştir. Unutmayın ki Kristal Çocuklar, bizler ve İndigolar gibi değiller, onlar başkalarının duygularını, kendi duyguları gibi hissediyorlar. Hiç bir görünür neden olmadan huzursuzlanan ve hasta olmaya başlayan bir Kristal Çocuğu sakinleştirmelisiniz, onunla konuşun, sıcak ve koruyucu etkiler verin ve muhakkak yakınında, çevresinde hatta oyuncaklarının içersinde bir doğal kristal parçasını bulundurun, onunla oynamasını sağlayın. Ama dikkat edin, küçük taşları yutabilirler, taşın kenarları yuvarlatılmış olmalı, keskin olmamalıdır. Ve onlara bu taşları fırlatmamalarını da öğretmelisiniz.

Yüksek duyarlılık...
Bu duyarlılık sadece ruhsal değildir, Kristal Çocuklar fizik olarak da farklı ve duyarlıdırlar. Örneğin yüksek seslerden, gürültüden, kalabalık içinde bulunmaktan, çok sıcak veya soğuk ortamlardan, dağınıklık ve düzensizlikten hoşlanmazlar ya da bunların bazılarından hoşlanmazlar. Onlara büyük alışveriş merkezlerinde dikkat edin, bir Kristal Çocuk böyle ortamlarda aşırı heyecanlanır, bu nedenle korunmalı, belli bir süre aşılmamalıdır. Ayrıca Kristal Çocuklar yapay ve kimyasal maddelere çok duyarlıdırlar, doğal sabunlar, gereğince bitkisel ilaçlar kullanılmalıdır.

Korunuyorlar mı?
İlginç bir olay da, Kristal Çocuklar’ın kolay yaralanmamaları ve korkmamalarıdır. İstisnalar dışında sanki korunmaktadırlar çok ciddi kaza veya saldırılardan birkaç sıyrıkla kurtulan çok sayıda Kristal Çocuk kayıtlara geçmiştir. Ama bunlar sizin tedbirsiz davranmanız demek değildir.
(IQ) testleri...
Şaşırtıcı hareket becerileri vardır, sözel ve sözel olmayan iki tür zeka ölçen Zeka Katsayısı (IQ) testlerinde Kristal Çocuklar’ın sözel beceri oranları düşük ama sözel olmayan beceri oranlarının yüksek çıktığı görülmüştür. İki oran biraraya getirildiğinde toplam IQ puanı yükselmektedir. Sözel beceri oranları düşük çıkarken, Kristal Çocuklar’ın olağandışı hareket becerileri görülmektedir. Bu beceriler, onların korkusuzluklarından ve araştırmacı olmalarından kaynaklanmaktadır. Korku alt benliğin veya egonun işlevidir, Kristal Çocuklar’ın korkusuzluğu ise onların ruhsal düzeylerinin yüksekliğinden kaynaklanmaktadır. Dünyayı tanır ve keşfederken kendilerine güvenmekte, sevmekte ve eğlenmektedirler. Çevrelerini tanırken araştırmaktan ve keşfetmekten büyük zevk alırlar...

Ekolojik çocuklar...
Kristal Çocuklar bizlere göre bedenleriyle daha çok ilgilidirler, buna dikkat ederler. Bu nedenle temiz hava, temiz su, tropikal bir atmosfer, bol ve taze meyve ve de sebze onlar için önemli ve çok yararlıdır. Anne ve babaların buna önem ve öncelik vermeleri gerekmektedir. Sanki geleceğin temiz dünyasını yaşamaktadırlar.

Duygusal şifacılar...
Bu çocukları tanımak için onların sevgi anlayışlarını ve tavırlarına dikkat etmeliyiz. Öylesine sevgi doludurlar ki, varlıkları bile şifa vericidir. Çok küçük Kristal Çocuklar bile, elleriyle, gözleriyle, davranışlarıyla içgüdüsel şifa dağıtırlar. Ebeveynlerinin hasta olmalarından hiç hoşlanmazlar ve onların bir an evvel iyileşmelerini isterler. Kristal Çocuklar, duygusal şifacı, teselli edici, şefkat ve hatta öğüt verici olabilirler. Doğal iyimser oldukları için çevresindekilere karanlığın içindeki ışığı gösterebilir ya da hissettirebilirler. Onlar bize sevgiyi alıp, kabul etmeyi öğretiyorlar. Bizim işimiz, onları ruhen beslemek, hissetmeyi öğretmek ve güveni öğretmektir. Ergenlik çağına geldiklerinde doğal sevecenliklerinin olduğu gibi kalmasına önem vermeli ve rehberlik etmeliyiz.

Parapşisik yetenekler...
Kristal Çocuklar’ın sık sık mistik konulardan söz ettiklerini duyabilirsiniz. Tanrı’dan, meleklerden, dualardan söz edebilirler. Sanki her birisi küçük birer filozoftur. Bazı Kristal’lerde pşisik yetenekler görülmüştür, örneğin psikokinezi yapabilirler yani bazı küçük eşyaları düşünceleriyle hareket ettirebilirler. Anne veya babalarına onların ilk anne ve babaları olmadıklarını söyleyen Kristal Çocuklar vardır. Elektronik araçları etkileyen Kristal Çocuklar da kayıtlara geçmiştir. Ama endişelenmeyin, her Kristal Çocuk böyle değildir, böyle özellikleri olmasa da bir Kristal Çocuk olabilirler. Onların telepatik yeteneklerine çok dikkat edilmelidir, anne ve babalarına veya diğer yakınlarına bazen o etkileyici gözleriyle uzun uzun bakmaları şaşırtıcıdır, bunu gözardı etmemek gerekir. Eğer dikkat edilirse birçok Kristal Çocuğun annesinin isteklerini kendisine söylenmeksizin yaptıkları görülmüştür. Bu yeteneklerin sergilenmesindeki amaç, insanlığın doğal yeteneklerinin hatırlanması şeklindedir.

Dolunayda...
Bu çocukların, dünyanın, doğanın, Ay ve yıldızların enerjisine güçlü bağları vardır. Bunun farkında olmayabilirsiniz ama onlar yıldızlı gökten ve dolunaydan çok etkilenirler. Ay’a adeta aşıktırlar, ona bakarak eğlenirler ve Ay’ın evrelerinde de etkilenirler, bazı Kristal Çocuklar’ın her gün normal uyudukları ama dolunay gecelerinde daha az uyudukları görülmüştür.

Farklılıklar...
Kristal Çocuklar’ı eğlendirmek için karmaşık ve pahalı oyuncaklar almanız gerekmemektedir. Onları açık havaya çıkarmanız yeterlidir. Daha büyük yaşlardaki Kristal Çocuklar’ın odasında gereksiz ve karmaşık bulduğu birçok oyuncağı götrüp çöpe attığı hatta satıp evcil hayvanlara vermek için yiyecek satın aldıkları görülmüştür. Onlar küçük yaştan itibaren çevreyi koruma içgüdüsüne sahiptirler, doğa onlar için çok önemlidir. Bu özelliklerini sözleriyle olmasa bile davranışlarından anlayabilirsiniz.

Minerolojik destek alabilirsiniz...
Doğal mineral parçaları veya kuartz kristalleri çocuğunuzu sakinleştirebilir. İşte sizlere birkaç öneri; örneğin kabus görme ve uykusuzluk durumlarında çocuğun yastığının altında ametist bulundurun. Üzüntülü olduğunda bir parça pembe kuartzı ya göğsüne asın ya da kalbinin üstünde birkaç dakika tutun. Duygusal bunalım ve hırçınlıklarda, Aytaşı kullanın, alnına ve şakaklarına sürün. Konsantrasyonu azaldığında, zor ders çalıştığında bir parça akik taşını odasının bir yerine yerleştirin. Sabırsızlık krizlerine girdiğinde Rodonit taşını avucunda tutması yararlı olabilir. İletişim bozukluklarında Turkuaz veya mavi Agate taşları, etkili olacaktır.
Yeri gelmişken belirtmekte yarar var. Bir minerali satın aldıktan sonra dört saat süreyle güneş altında bırakın, birikmiş eksi enerjisi temizlenecektir. Güneş yoksa o zaman taşı, içine bir avuç deniz tuzu atılmış su dolu bir kaba koyun ama iki saatten fazla tutmayın. Bunu enerji temizlemek için ayda bir yapın.

Geleceğin süper sanatçıları...
Yine Kristal Çocuklar’a dönelim, onlar sadece sevimli, sevecen ve ruhsal değildirler, yanısıra da doğal sanatçıdırlar. İyi resim yaparlar veya çok küçük yaşlarda bile, daha konuşmaya başlamadan önce mırıldanırlar ve sonra da şarkı söylerler. Hatta eğitim almış kadar iyi resim yapanları vardır. Müzik yeteneği yüksek zekanın göstergesidir, daha üç yaşındayken şarkı sözlerini ezberleyen Kristal Çocuklar vardır. Yüksek yaratıcılıkları onların sağ beyine egemen olmalarını göstermektedir, bu nedenle duygularının farkındadırlar, sezgiseldirler, hareket becerileri gelişmiştir, felsefi, ruhsal ve sanatçıdırlar. Sağ beyin egemenliğinde bireyler, sözcüklerin aksine görüntü ve duygularla düşünürler. Görsel yönelimleri onlara sanatsal yetenek ve fotografik bir bellek verir, zihinlerinde gördükleri imgeleri taklit ederler. Bizlerin hatta bazı İndigolar’ın aksine pahalı ve çok güzel oyuncaklar yerine Kristal Çocuklar’ın sıradan şeylerle eğlenmeleri ilginçtir. Bir kağıt veya kalemle ya da yapraklarla saatlerce oyalanabilirler. Onlar temel şeyleri takdir eder ve kullanırlar.

Drama sanatçıları...
Erken konuşmazlar demiştim ama ifade etmeyi iyi bilirler. Hareketleri, düşünceleri, duyguları anlam doludur, iyi izlemeniz gerekir. Genelde drama kullanırlar ama bu dramalarda öfke, şiddet ya da soytarılık yoktur. Shakespeare’vari bir drama anlayışını veya neşe dolu bir tarzı kullanırlar. İzleyen kitle önünde utangaç, çekingen ve tutuk değildirler, yeter ki istesinler ve doğru zamanın geldiğine karar versinler. Kristal Çocuklar’ın yanında bulunmak çok eğlencelidir, taklit yetenekleri büyüleyicidir.

Ve sorunlar...
Elbetteki Kristal Çocuklar’da sorunlular, bunu anlatan anne, babalar da var. Öncelikle inatçı, kesin kararlı ve dayanıklılar. Haklarını savunmak için karşı tarafı zorlayabiliyorlar. Sertlikten hoşlanmıyorlar ama otoriter davranıyorlar. Çatışma içeren durumları veya ilişkileri reddediyorlar ve uzaklaşıyorlar. Bunlar Kristal Çocuklar’ın seçerken titiz olmalarına ya da zor beğenir olmalarına neden oluyor. Yani ayırd ediciler. Çünkü öz saygıları yüksek, bedenlerini ve ruhlarını besleyecek arkadaşları, yemekleri, filmleri, işleri ve evleri isteyecek kadar kendilerini önemsiyorlar. Örneğin yemek seçimleri güç ve özel, annelerini zorlayabiliyorlar. Çünkü bedenlerine uyumlular. Eğer anne ve babalar onların beslenme tercihlerine güvenebilirlerse, o zaman mücadeleye gerek kalmayacaktır. Kısacası onların seçimlerine güvenebiirsiniz. Sıvılardan yani içeceklerden çok hoşlanıyorlar. İçlerinde bir yaşından sonra bile anne sütü isteyenlere bile raslanıyor.

Uyku sorunları...
Kristal Çocuklar yüksek bir enerjiye sahipler, uyurken birşey kaçırmak istemiyorlar. Çünkü her ne olursa olsun, uykudayken dışarda birşeyler yaşanıyor. O kadar duyarlılar ki, uyarıcı herhangi bir şey uykusuzluk yaratabiliyor. Bazıları öğlen uykusu uyurken, bazıları asla istemiyorlar, eğer bunlar gündüz uyurlarsa gece asla uyumuyorlar. Zorlamalı uykularda kabuslar görüyorlar ve çok gergin oluyorlar. Kısacası onların kendi uyku düzenlerini uygulamalarına izin verilmesi gerekiyor. Ama eğer sorun ağırlaşırsa, ikna etmek ve anlatmak gerekiyor.

Titizlik mi yoksa düzen mi?
Kristal Çocuklar’a tuvalet eğitimi vermek pek mümkün değil, yeterince örnek yok ama çoğunun bunu kendi kendilerine öğrendikleri görülüyor. Bu arada gerçekten doğa çocukları oldukları için çıplaklıktan hoşlanıyorlar. Ve sanki onlar, düzensizliğin enerji uyumsuzluğu olduğunu biliyor gibiler. Buna nevrotik mükemmeliyetçilik diyenler de var. Fakat ruhsal gelişmişlik tanımı, herşeyin kendi istediği gibi olmasını isteyen bir Kristal Çocuk’la beraber olup, bunaldığınızda size daha yararlı olacaktır. Onların titizliğini anlatan çok fazla örnek var. Aslında sürekliliği ve tutarlılığı seviyorlar, her an değişen dünyada düzen, istikrar ve önceden tahmin edilebilirlik istiyorlar ve bu özellikleri bizler için gerçekten umut verici...

Zamanı farklı görüyorlar...
Kristal Çocuklar, dış değil yani bizim zaman anlayışımızı değil, kendi iç zamanlarını kullanıyorlar. İşte bu konuda anne ve babaların çok ama çok sabırlı olmaları gerekiyor. Programlardan nefret ediyorlar ve özgür olmak istiyorlar. Belki de onlar, hiç acele etmeden bakan, inceleyen ve sonra fikrini söyleyen yaşlı ruhlar gibiler. Bekliyorlar ve öğrendikten sonra kendi hız veya ritmlerine göre uyguluyorlar. Aslında haksız değiller çünkü geç kalma korkusuyla heyecanlanıp, telaşlanacakları yerde, daha sağlıklı olarak sakin davranıyorlar. Bir anlamda, zamanın gerçek olmadığını ve hatta genişletilebileceğini düşünüyorlar. Yani bizler gibi esir olmak yerine, zamana sahip olmak istiyorlar.

Kronik bağımlılıklar...
Kristal Çocuklar, anne ve babalarına ve de diğer aile bireylerine çok bağlılar, ayrı kalmaktan hoşlanmıyorlar. Yetişkinlerin onları okşamalarına, teselli etmelerine bağımlılar, bu noktada başkalarının kendilerini anlamayacağı endişesindeler. Öte yandan onlardan ayrı kalınca, bir daha göremeyecekleri korkusunu da taşıyorlar. Bunun daha bilimsel bir tanımı, acıdan kaçmak şeklinde...

Öneriler...
Danışman psikolog ve terapist Doreen Virtue bazı önerilerde bulunuyor...
* Onların sağ beyinli yani görsel olduklarını unutmayın, sözel değil, görsel yöntemlerle eğitin,
* Hiçbir konuda zorlamayın, açıklamalarda bulunun,
* Onlara bağlanın yani sık sık beraber olun ve dokunun,
* Hayvanları örnek gösterin; “Bak köpek seni izliyor...” gibi,
* Kuralcı olmayın, dürüst olun ve onlara kendileri olma özgürlüğünü verin,
* Siz kendinize iyi bakın, temiz, bakımlı ve etkili olun,
* Onları asla küçümsemeyin, arkadaş gibi ilişki kurun,
* Sesinizi melodik biçimde yani tonlayarak kullanın,
* Meraklarını giderin, öğrenin ve öğretin,
* Dikkatinizi verin, onları ihmal etmeyin, yalan söylemeyin,
* Sabırlı, tutarlı ve gerçekçi olun, onlara süreklilik sağlayın,
* Siz ne düşünürseniz onlar öyle olacaklardır, onları negatif tanımlamalarla tanımlamayın, onlardan da birşeyler öğrenebilirsiniz,
* Onların imgelerine yani canladırmalarına veya hayallerine katılın,
* Onlara enerji yardımı yapın. Mümkünse meditasyon ve yoga öğretin,
* Onları tartışmasız sevin.
* Onlara kendi negatif, ayrımcı, bölücü, fanatik, tutucu, geleneksel ve zarar verici düşüncelerinizi aşılamayın. Çünkü geçmişte ve şu anda hiçbir konuda haklı ve başarılı değilsiniz...

Kristal Çocuklar diyorlar ki...
* İnsanlara yardım edelim. (6 yaşında)
* Evrende herkese iyi yaşam, sevgi ve iyi yiyecekler diliyorum. Benle oynayın ve bana okuyun. (6 yaşında)
* Meleklerimden ışıklı rüyalar istiyorum. (3 yaşında)
* Herkes öldükten sonra yine geri geleceğini bilmeli. (7 yaşında)
* Duvarlara üzerinde “Mutlu ol” yazan tabelalar asalım. (5 yaşında)

Sonuç...
Kristal Çocuklar, şu anlarda en çok 10 yaşında olan ve İndigo Çocuklar’dan sonra gelen çocuklardır. Bizlere insanlığın nereye gideceğini gösteriyorlar. Onlar İndigolar gibi tartışmacı, öfkeli ve savaşçı değiller, daha sakin, mutlu ve affediciler. Kristal Çocuklar, şu anlarda 25 yaşlarda olan İndigolar’ın açtıkları yenilenmiş dünyanın insanları olacaklar. Ve hiç unutmamalıyız ki, dünyayı bu hale getiren bizleriz yani yetişkinler. Birçok şey için artık yapacak bir şeyimiz yok ve tek umudumuz çocuklarımız, onları kendi fanatik düşüncelerimiz için, sapkınlıklarımız için bozmamalı, saf ve doğal kalmalarına özen göstermeliyiz. Çok iyi bilmeliyiz ki, geçmişte tüm yaptıklarımız, iyi örnekler olsa dahi kötü ve bağışlanmazdır. Eğer çocuklarımıza dikkat eder ve onlara iyi bakarsak hem geleceğimizi kurtarabilir hem de onların istediği gibi çok daha güzel bir dünyayı oluşturmalarına yardım etmş olabiliriz.

ühüüüü ühüüü ben indigoymuşum ben de kristal olcam banane yaa