Psikiyatri tedavisi görüyorum deneyimlerimi paylaşacağım. Güncel. 30.09.2024 (2. sayfa)

Bunlar zaten hali hazırda bilindik şeyler. Fakat bu değişkenlikleri ortaya koyan o niteliksiz durumların ne olduğu tespit edilir. Bunlar tespit edildiği için zaten Psikiyatriye gidiliyor. Burada böyle nasihat ve tavsiye verir gibi yazılar yazarsanız olmaz. Bu alanın bir uzmanı iseniz ve bu alanda bir eğitim aldıysanız özelden konuşabiliriz.

Nasıl devlet çalış diye baskı yapmaz hayatını nasıl idame ettirecek para kazanamazsa psikiyatriye neredeyse her gidene zaten ilaç yazarlar milyonlarca insan yani devlet bu insanlara çalışma demez para bağlamaz normal hiç psikiyatriye gitmeyen ilaç kullanmayan insanlar gibi çalışmak zorundalar. Devletin psikiyatrik rahatsızlığı olana çalışmana gerek yok biz bakarız maaş bağlarız diye bir şartı da yok (engelli bireyler ve yurtta büyüyenlerin bu tür hakları vardır o konu ayrı) niye öyle yazdınız çözemedim.

Güncel

2 yıl kadar düşük doz kullandım. benzer durumlar vardı ve hiç memnun kalmadım. Libido ve cinselliği düşürdü. Yeme isteğim artmıştı ve uyku yapmıştı. Mümkünse ilaçsız devam edin derim

Hangi ilacı kullandınız? İlaçsız devam etmek mümkün olsa öyle yapardım. Şart buna elverişli değil.

seralin ve risperdal. Risperdali beğenmedim. Riskli bir ilaç yani karar alma şeklinde ve dopaminerjik sistemde etkili. Ödül motivasyon durumunu çok fazla etkiliyor. Uzun vadede problem oluyor, sanki deneyimleyen ben değilmişim gibi.

Güncel.

Senelerce bende kullandım. En son Lustral kullanıyordum . Major depresyon tanısıyla. Memur olmadımdan özele gidemedim hiç . Dövletin dr'u da maks 5 dakkada koyduğu teşhisle oda doruysa. Çünkü dr'lar hiçbir zaman teşhis koymazlar, ilaç yazıp postalarlar.

Cinsel isteğimi sıfırladı. O sırada evliydim. sebebini bulamamıştım. Tahmin ediceğin üzere kendimi suçladım, eşim beni suçladı travma üstüne travma.

En son ilacı kesmek aklıma geldi. Hatta birden kesilmemesi gerekiomuş ama olaylardan sonra birden kestim. Mevzu düzeldi ama ortada evlilik kalmadı.

Şimdi yanlızım gene depresyondayom. Anksiyetem var. Tonla kaygı bozukluğu ve korku. Çocuktan ayrıldım ama hayatımdan çıktığı için sanki o ölmüş gibi onu kaybetmişim gibi beni etkiledi. Gün içinde ağlama nöbetlerim oluo.

Belediyenin bi psikoloğunu buldum bana 40 dakka zaman ayırabilen. Ona gidiyorum. Pskiyatriye git dedi. Adet yerini bulsun die gittim. Neyin var dedi.

Sorduğu tek soru da oydu. 3. dakka ilacı yazıp postaladı. Almadım. Onca travmadan sonra ilaçlardan da soğudum. Evvelinde de kullan babam kullan. Nedir bunun sonu yani.

Bizdeki sorun bence yapısal. İçinde yaşadımız coğrafya bütün faktörleriyle insanı yok etmek üzerine kurulu. Ekonomik çıkmazlar, işyerlerindeki köle efendi ilişkisi, böcek kadar dünyası olan ana babalar, orta doğu kültürü, insanı hayvandan aşağı gören bi din,

Yaşlılar, say say bitmez. Her gün radyasyon gibi bunlara maruz kalan adamı

ilaç naapsın. Vahiy mi indirsin. Şimdi normalleşmeye çalışıyorum. Evden çıkmıyorum. Zorunlu olursa , psikolog market zart zurt hariç.

Bilmiyorum nolur. ..ötüm yese cesaretim olsa, nefes almayı bırakıcam ama yapamadım. Hayatın anlamsızlığı her yeri sarmış.

Güncel