Ramazan ayı gelince havada ilginç bir huzur ortamı oluyor sanki. Misal oruçlu olduğun için kafan biraz daha dinginleşiyor. İftar sofrasında melül melül ezanın okunmasını beklerken yorgun, bitkin, aç ve susuz olsan da sanki normal zaman göre çok daha huzurluymuşsun gibi hissediyorsun. İftardan sonra tarifsiz bir ağırlık çökse de hadi kalkıp bi de Ramazanın olmazsa olmazı olan teravih namazına gideyim diyorsun, kılıp geldikten sonra yine benzer bir huzur hissi oluyor. Ramazan dışında bu ortam asla olmuyor, yılda sadece bir kere de olsa bu lezzeti tatmak gerçekten güzel hissettiriyor. İlk on gün başlamasının heyecanı, ikinci on gün oruca alışma dönemi, son on gün de Ramazanın artık bitiyor olmasının hüznü sarıyor. Belki pek çok kişi Ramazanın kıymetini bilmiyor gibi geliyor bana. Bir yerlerden har har huzur pompalanıyor gibi bir durum var. O kadar farklı ibadetler var ama farz olan Ramazan orucunun tadı gerçekten başka. Tutmak isteyip de tutamayanların, hastaların, yaşlıların gözündeki hüzne de çok kez şahit oldum. İnanan biri için resmen enerji depolama ayı gibi birşey aslında. |
Bildirim