Sanırım yolun sonuna geldim

Hayatım her zaman kötüydü de saf saf bir gün düzelir diye sabrediyordum, son 1.5-2 senedir başıma gelmeyen kalmadı, bütün ''arkadaşlarım'' durduk yere beni sildi ve yapayalnız kaldım, sevgili konusundan yana da şansım yok, hiçbir aktivitem yok, ara vermeden spor yapacak motivasyonum varken mental olarak çöktüğüm için sporu bıraktım bütün gün evde yatıyorum, iştahım da kapandı vücudum zayıflamaya güçsüzleşmeye başladı, ailem de bana hiçbir zaman yardımcı olmayıp üstüne beni azarlayan insanlar.

Ünide derslere gitmeyi bıraktım, sosyal medyadaki bütün hesaplarımı kapattım bir kişi bile yazıp sormadı yaşıyor muyum iyi miyim diye, bu noktadan sonra saf gibi hayal kurmayı bıraktım nasıl bitecek onu merak ediyorum, hiçbir duam kabul olmadı en azından kendim uğraşmadan buradan gidebileyim diye dua ediyorum.

En gülünç şey de biz öldükten sonra etrafımızdakilerin sahte üzüntüleri olacak

hayatımı mı logladın hocam.

aynı durum.

Sen ne düşünüyorsun hocam seni rahatlatan iyi hissettiren bir şeyler var mı? berbat her şey gerçekten

kendine bir iş bul kardeşim.