Ben bir asosyalim ve bu sene üniversiteyi kazandım.Asosyalliği açacak olursak;genel olarak toplumda hareket edemiyorum adeta,mimiklerimi ayarlayamıyorum mesela, bi misafir gelse eve bi kaç kişi olsa odada ve gelen kişi de naber umut falan dese ben, yüzüne bakarak iyiyim siz nasılsınızı bile diyemiyorum neredeyse.Yani suratıma nasıl bi şekil versem acaba siz nasılsınız derken fln diye düşünüyorum.Ya da geçen sene dersanede umut sen ne düşünüyorsun diyince hoca, mesela birden herkes bana baktı ve o an saçmaladım, kitlendim ve hemen gözlerimi kaçırıp bilmiyorum dedim aslında biliyordum yani insanlar bakarken konuşamıyorum ya da çok zor bir ihtimal.Hatta bazı zamanlar yürüyemiyorum bile neredeyse,böyle topal gibi hissediyorum kendimi,hangi adımı önce atsam tarzı düşünceler falan.Bir de hep bir aşağılık psikolojisi;efendim :''sen kimsin ki onu yapacaksın,sen layık değilsin,sen kimsin ki eğleniyosun'':aslında kendimi çok değerli bir insan görmeme rağmen söylediğim sözlerdir,ironiktir.Galiba bu sözleri aslında ben söylemiyorum karşımdakilerin bana içinden bunları söylediğini,böyle hissettiklerini düşünüyorum.Biliyorum bazıları için sorun bile olmayan şeyler,ucuz şeyler;toplumda konuşmak,yürümek,eğlenmek vs...ama boşuna sosyal fobi rütbem yok.Şimdi bir de üniversite çıktı başımıza,asıl merakım bu zamana kadar idare ettik bi şekilde fakat sosyalliğin kalbinin attığı yer olan üniversitede ne yapacağımı merakla bekliyorum.Tavsiyeleriniz olursa klavye orda
öncelikle karşındakilerinde insan olduğunu unutma . hepimizin eksik yanları vardır kimin yokki. kendine özgüvenini hiçbir zaman kaybetmemelisin. okul başlayınca durumun düzelir diye düşünüyorum. şahsen benimde liseye başlarken böyle endişelerim vardı ancak bulunduğun ortamda edindiğin arkadaşlarla bunun üstesinde geliyorsun merak etme
Bunları düşününceye kadar doktor ile beraber tedavilere başlıcaksın ardından terapi yada ikisini beraber aynı anda yürütüceksin.Ben ne yapıcam edicem yerine icraat yapıcaksın ve zamana bırakacaksın bu kadar.
psikiyatriste gitmiştim geçen sene.adamın umrunda değil dinledi ilacı yazdı gönderdi,şöyle yap böyle yap diye tavsiyelerde bulunmadı.7 ay da düzenli olarak antidepresan aldım hem de 2 çeşit alıyordum.Fayda göremedim bıraktım ve kendim savaşmaya karar verdim,gerçi yol kat ettim bayağı,ama bazı yukarda anlattığım takıntılar kaldı.Üstüne giderek bunlar yenilebilir evet, ki üstüne de gidiyorum artık.Terapi kısmı da doğru,terapi dediğimiz şey de zaten karşılıklı konuşmaktır.Onu da buradan yapmayı düşünüyorum.Cevaplar için teşekkürler
quote:
Orijinalden alıntı: airalert
psikiyatriste gitmiştim geçen sene.adamın umrunda değil dinledi ilacı yazdı gönderdi,şöyle yap böyle yap diye tavsiyelerde bulunmadı.7 ay da düzenli olarak antidepresan aldım hem de 2 çeşit alıyordum.Fayda göremedim bıraktım ve kendim savaşmaya karar verdim,gerçi yol kat ettim bayağı,ama bazı yukarda anlattığım takıntılar kaldı.Üstüne giderek bunlar yenilebilir evet, ki üstüne de gidiyorum artık.Terapi kısmı da doğru,terapi dediğimiz şey de zaten karşılıklı konuşmaktır.Onu da buradan yapmayı düşünüyorum.Cevaplar için teşekkürler
hocam bende de eskiden fazlaydı sosyal fobi şimdi baya azalttım.. bende böyle derste tahtaya kalkınca falan aşırı heycanlanma olurdu..kalbim motor gibi atardı..
eğer sende de böyle şeyler oluyorsa kendi çözümümü sana yazayım:
1)eğer Müslümansan Namaz kıl,kılamam diyorsan dua et Allah'a.. sana güç verecektir...
2)böyle aşırı heycanlandığında burundan derin bi nefes çek,2-3 sn tut sonra yavaş yavaş ver nefesi ağızdan.. bunu arka arkaya yapınca heycanın azalacaktır..
3)arkadaş/akraba ile haftada en az 1 kere aktivite de bulun..gezme olur,halı saha olur,ps3 bile olur..bu aktiviteleri ne kadar arttırırsan o kadar azalır sosyal fobi..
Lise gibi pek gözünde büyütme. Geçer gider yıllar pek takma kafaya. Lisede pek sorun yaşamadıysan, Üniversiteye de alışırsın.