Tekrar psikiyatriye yatıyorum (2. sayfa)

Sağolasın dostum

geçmiş olsun hocam umarım tez zamanda iyileşirsin

Sağolun hocam

Her şeyin çözümü sende. Zamanında ben de kötüydüm. Hikmet Anıl ve Beyhan Budak çok faydalı olmuştu bazı şeyleri görmemde. En iyi doktor bile gelse sen istemedikten sonra seni düzeltemez.. Bence evden uzaklaşırsan KYK tarzı sosyalleşebileceğin bi yerde kalırsan mutlu olursun uzun vadede

geçmiş olsun hocam umarım en kısa sürede sıkıntılarından kurtulursun

Çok sağolun hocam

Gecmis olsun hocam kendine dikkat et

Insallah iyi olacaksin dostum

Kendine iyi bak hocam tez zamanda sağlığına kavuşursun inşallah

Düzelmem çok zor yaşama isteğim sıfır

Umarım hocam

İnşallah hocam hiç sanmıyorum

İnşallah çok sağolun

Kanka pes etme

İnsallah iyi oldugun gunleri hayal et

Tavsiye vermek belki haddime değil ama yine de tecrübelerimi aktarmak istiyorum. İlk önce geçmiş olsun. İnşallah en kısa zamanda iyileşirsin, ki iyileşeceksin bu hayatta geçmeyen dert diye bir şey yok. Niye bu kadar kesin konuştum? Çünkü hem kendi tecrübelerime bakarak söylüyorum, buradan da çıkılmaz be kardeşim dediğim kaç yerden çıktım. Hem de diğer insanlara bakarsak hiçbir insanın birkaç derdi yüzünden yaşlılığına kadar o dertten muzdarip olduğunu görmedim. İlk önce bunu söylemek istedim.

Okb konusunda kendini sakın okb diye tanımlama. İnsanlar depresif zamanlarında kafaya bir şeyleri daha çok takar. O "bir şeyler" her türlü şey olabilir. Ve can alıcı nokta da şurası ki, bu okb diye denilen şeyin gayet insani bir şey olduğunu bazıları bilmiyor. Ben okb hastasıyım diyor. Bu korkunç çünkü kendini gerçekleştiren kehanet gerçekleşiyor burada. Eğer dedikleri gibi okb bir hastalık veya bozukluk olsaydı, o zaman herkes hasta kanka. Bu dünyada okb olmayan kalmazdı emin ol. Kendimi önceden bende okb diye tanımlardım, sonra özel olmadığımı anladım. Berberde tıraş oluyorum; adam diyor ki, birisi bana bir şey dedi onu kafaya taktım tüm gece uyuyamadım. Diğer berber diyor ki, televizyonu kapadım mı diye 5-10 defa bakıyorum geri dönüp kapattım mı diye. Babannem temizlik hastası, annem temizlik hastası... Daha böyle "okb" li çok insan yazarım. Okb denilen şey bir insanlık durumudur ve depresif zamanlarda tecrübeme göre arttığını gördüm. Peki çözümü nedir bunun? Algıyı dışarı vermek, yani sosyalleşmek. Klişe laflar klişedir ama sonuna kadarda doğrudur. Algı "dışarıda" olduğu zaman okb denilen "insani" şey söner. Ta ki kapımızı kapatıp yatağımıza uzanıp yalnız kaldığımız zaman, işte o zaman artar.

Diğer sorunların çözümünün cevabının sende. Zamanla bunları da çözeceğini inanıyorum.

İnsan kafayı bir şeyle bozduğu zaman -iyi anlamda, mesela ders gibi- hayattaki diğer sorunların çok azaldığını gördüm. Boş kalmak en en en büyük tehlike. Çünkü insan boş kaldığı zaman kötü şeylerden başka düşünecek bir şeyi yoktur. Fakat kendini iyi bir uğraşla kafasını bozmuş adam, o sorunlar olsa dahi onları düşünecek vakti kalmaz. Çalışma sırasında ara sıra belki aklına gelir, fakat hemen gelir geçer.

Depresif durumdayken hemen toparlanmak kolay olmaz. Bunlar yavaş yavaş olacak şeyler. Ama mesela düzelme yoluna girmek istiyorsan günde yarım saat yürüyüşle başlayabilirsin. Dışarı çıkıp ne yapacağını mı bilmiyorsun, hiçbir şey mi yok? Ben kaç defa amaçsız bir şekilde çıktım o sokağa. Hepsinde olmasa da çoğunda beklemediğim şeyler oldu. İlk önce baktım eski okul bahçesinde çocuklar top oynuyor, sadece izleyeyim dedim. Sonra kaleci eksiği çıktı, ben girdim. Hiç tanımadığım insanlarla yarım saat maç attım. Evden çıkarken bilemezdim bunu. Hayatı mümkün kılan umulmayandır. Sadece bir defa denemeni öneriyorum, farkı göreceksin.

Güzel zamanlar gelecek dostum, biraz sabret. Dikkat et kendine <3

Sağ ol kral güzel tavsiyeler.

Mükemmel yazınız için çok teşekkür ederim hocam

Faydası dokunduysa ne mutlu bana ne demek.