Yeni Kayıt
Konudaki Resimler
önceki
|
Hızlı 
Bildirim
Ülke Ülke Film Önerileri (Çoğunlukla Bağımsız ve Az Bilinen Filmler) (6. sayfa)
Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla 
Bu Konudaki Kullanıcılar:
Daha Az 
2 Misafir - 2 Masaüstü
Giriş
Mesaj
-
-
Uzak Doğu Sinemasından Örnekler
Guizi lai le - Eşikteki Şeytanlar (2000) - Çin
Japonya'nın Çin'i işgali zamanında geçiyor. İki Japon esir, daha sonra geri alınmak şartıyla, her şeyden habersiz Çinli köylülerin yanına veriliyor. Çinli köylüler, bu iki tutsağın akıbetinin ne olması gerektiğine karar vermeye çalışıyorlar. Derken olaylar gelişiyor. Filmde, Çinli köylüler cahil, ezik ve direnç gösteremeyen insanlar olarak gösteriliyor, Japon'lar da aşırı milliyetçi yapılarından ve imparatorlarına olan derin sadakatlerinden ötürü kibirli, önüne geleni ezen insanlar olarak gösteriliyor, milliyetçi Japon'ların kendileriyle övünüp, Çinlileri sürekli aşağılaması da gösteriliyor. Tabii bunlar nesnel olarak gösteriliyor. Filmin ana iletisi savaşın gereksizliği üstüne, ölen ölür, kalan sağlar ölenlere yas tutar. Film izlediğim en iyi sonlardan birine sahip, gerçekten çok ama çok anlamlı bir son. Bir de film kara komedi tarzında. Wen Jiang'ın, Yang guang can lan de ri zi ve Tai yang zhao chang sheng qi filmlerini de öneririm.
Barakalarda yaşayan insanların oturduğu bir mahalde geçiyor film. Tek bir aile hikayesi izlemiyoruz, o mahalde oturan birçok hanenin içine davet ediliyoruz. Sakinlerin birbirlerinin gözü önünde yaşadıkları şeylerin yanında, hanelerin kendi içlerinde yaşadıkları şeyleri de izliyoruz. Ki aile özeli ve aile sırlarını işleyen filmler de çok hoşuma gider. Hikayelerin bir kısmı mizahi, ama iğneleyici mizah var. Toplumca ayıp olarak kabul edilmiş şeylerin alenen yapılıyor olması veriliyor. Yönetmen eleştirisi demek doğru olmaz buna ama seyirci de bu durumları ya ayıplar ya ayıplamaz, seyirciye kalmış yani. Ama yoksullar üzerinden verilen ve 'genelde' ayıp kabul edilen bu durumlar, gizliden gizliye burjuva kısmın hayatını yansıtıyor denebilir. Yine bu mizahi durumların dışında dramatik durumlar da var. Kurosawa iki duygu hâlini de çok güzel harmanlayıp vermiş. Tüm bu aile hikayelerini severek izledim, epey benimsediğim bir film oldu. Böyle mahallelerin vazgeçilmezi çeşme başı kadınları 'metafor'u da filmin göbeğine oturmuş, adeta mahallenin ayakta kalmasına sebep olan enerji birimi gibiler :D Herkese tavsiye ederim.
Japonya'nın bir köyünde sürdürülen bir gelenek vardır. Bu geleneğe göre 70 yaşına giren her yaşlı birey Narayama dağına bırakılmak üzere yolculuğa çıkarılır. Manevi anlamda Tanrılarla buluşmak için yapılan bu yolculuk, gerçek anlamda genç aile bireylerinin daha rahat geçinebilmesi için yapılmaktadır. Yani yaşlı insanlar, çocukları ve torunları geçinebilsin diye hayatlarından feragat etmektedirler. Filmde Orin adındaki yaşlı kadın da 70'ine girmekte ve Narayama yolculuğuna hazırlanmaktadır, oğlununsa onu dağda bir başına koymaya gönlü razı gelmemektedir. Vicdanı, onu bu eylemi yapmaya zorlayan katı geleneğe boyun eğmesine engel olabilir mi? Bu film daha sonra 1983 yılında ünlü Japon yönetmen Shôhei Imamura tarafından da beyaz perdeye aktarılmıştır. Ben ikisini de çok beğendim ama yönetmenlerin tarzlarında çok belirgin farklılıklar var. İlk filmde yapay bir ortam yaratılarak, oyunculukların da katkısıyla bir tiyatro izliyormuşuz izlenimi yaratılmış. 83 yapımında ise daha gerçekçi bir tarz belirlenmişti ve çok çarpıcı sahneler vardı. İkisi de izlenmeli, birinde daha yoğun dram hissedilirken diğerinde rahatsız edicilik önplanda. '83 yapımı olan Altın Palmiye kazanmış.
Yönetmenin Nijûshi no hitomi (1954) filmini de tavsiye ederim.
Otobiyografik bir romandan uyarlama. II. Dünya Savaşı zamanında, savaş karşıtı fikirlerinden dolayı tutuklanan babalarını bekleyen bir ailenin zor şartlar altında yaşama çabası işleniyor. Etkileyici bir dram.
Çin'in Kültür Devrimi yıllarında geçiyor. Birbiriyle bir şekilde ilişki içine giren insanların hikayeleri farklı ama aynı zamanda doğrusal olmayan zaman dilimleri içinde veriliyor. Çok orijinal bir film olmuş, kimi yerler fantastik öyküler gibi, gülümsetici, iyi vakit geçirten ve harika karelerin olduğu bir film. Zaten yönetmen ilk filmi olan Yang guang can lan de ri zi (1994)'de başarısını ispatlamıştır.
Alzheimer hastalığı ile ilgili oldukça etkileyici bir film. İkinci kısım daha iyiydi. Japon kadınları ne kadar da fedakarlar diyor insan bu filmi izleyince.
Wo de fu qin mu qin - Eve Giden Yol (1999) - Çin
Babasının ölümü üzerine, yaşadığı şehirden köyüne gelen genç adam, annesiyle karşılaştıktan sonra, bundan yıllar evveline dönerek, anne ve babasının tanışma hikayesini anlatır. Film de bunun üzerinde dönüyor. Günümüzde aşk kavramını konu edinen filmlerden özellikle uzak durmaya çalışıyorum. Konuları nasıl işledikleri malum fakat bu film bu kavramı olması gerektiği gibi, sadakat, fedakarlık ve beslenen sevgi üzerinden samimi bir şekilde anlattığı için hoşuma gitti. Çok naif bir film. Yimou Zhang'ın Da hong deng long gao gao gu, Yi ge dou bu neng shao, Hong gao liang, Qiu Ju da guan si, Huo zhe, Ju Dou filmlerini de önereyim yeri gelmişken. Ufacık gibi görünen ama hayatımızın parçası olan bir takım insani meseleleri anlatan çok önemli bir yönetmen Zhang.
-
La famille Bélier - Bélier Ailesi (2014) - Belçika
Belçika'nın kırsalında geçen filmde erkek kardeşi, anne ve babası sağır olan Paula ailesinin tek işiten bireyi olarak, onların gözü kulağı ve dışarıyla bağlantısı olmuştur. Ailesi bir mandıra çiftliğinde geçimini sağlamaktadır. Paula rastgele girdiği müzik kulübünde, hocasının onun sesini keşfetmesiyle ailesi ve müzik geleceği arasında yapacağı seçim, onda duygusal gitgeller yaşatacaktır. Son derece sıcak ve samimi olan film yer yer güldürmekte, yer yer üzmektedir.
Eşcinsel olduğunu keşfeden Dominik'in bu durumunu sınıf arkadaşları da fark eder. Arkadaşlarının onu aşağılamasından dolayı kendini dünyadan soyutlar Dominik ve sanal ortamda İntihar Odası adlı bir sohbet ortamı keşfeder. İntihar Odası'ndaki üyeler de, kendilerini dünyadan soyutlamış, bir tür depresyon içerisinde, odalarından çıkmayıp sanal dünyada yaşamayı tercih eden kişilerdir. İntihar Odası da zamanla Dominik'i içine esir alır ve Dominik ağır bir depresyon içinde bulur kendini. Ailesiyse yapacağı daha önemli işleri olduğu için çocuklarını ihmal ederler. Bu ihmalkârlığın bedeliniyse geç fark ederler. Günümüz gençlerinin kendi dünyalarını sanal ortamda yaratmalarını ve sürekli bir depresyon hâlinde hayatlarını sürdürmeye devam etmelerini anlatan, animasyonla da anlatımını zenginleştiren, değişik bir film. Sinematografisi daha iyi olabilirmiş ama beğendim ben.
Tek başına hayat mücadelesi veren Die, hiperaktivite sorunu olan oğluyla birlikte yaşamaya ve ona bakmaya başlar. Zaten sorunu başından aşkın olan Die'ın oğlunu yanına almasıyla birlikte, ikili arasında yer yer gerilimli yer yer samimi olaylar gelişir. Sorunlu ana-oğul ilişkisini en çarpıcı şekilde anlatan filmlerden biri olan Mommy son yıllarda çıkan en iyi filmlerden biridir desek yeridir. Ayrıca Xavier Dolan bu genç yaşında böylesi bir yapıta imza atmasıyla dikkat çekmektedir.
J'ai Tué Ma Mère - Annemi Öldürdüm (2009) - Kanada
Xavier Dolan'dan yine usta işi bir sorunlu ana-oğul ilişkisi anlatımı. Kendini ifade etmekte güçlük çeken ergenlik çağındaki bir çocuk ve ona nasıl yaklaşması gerektiğini bilemeyen annesi arasında zaman zaman öfke patlamaları zaman zaman da sevgi patlamaları yaşadıkları ilerletilmesi güç bir ilişki aktarılmaktadır seyirciye. Görülmeli.
Tokyo'daki sıkıcı hayatından bezmiş Kumiko bir hazine avcısıdır. Yine bir arayışında eline geçen VHS kasette Fargo filmini içermektedir. Filmi defalarca izleyen Kumiko, filmdeki karakterin karlar içine gömdüğü para dolu çantayı bulma arzusuna kapılmış ve bu durumu takıntı hâline getirmiştir. Hazine avcısı Kumiko gerçekten karlar altında gömülü para dolu bir çantanın varlığına inanarak bu takıntısının peşinden gidecektir. Kendini dünyadan izole etmiş Kumiko'nun hayatla tek bağlantısı artık bu takıntısı olacaktır. Filmin vermek istediği mesajlardan biri de olası görünmeyen bir hedefe ulaşmanın zorluğu ve o hedefi elde edebilmek için ona gerçekten inanmak gerektiğidir.
Le trou - Delik (1960) - Fransa
Fransa sinema tarihinin en önemli filmlerinden biri olan Le trou, hapishaneden kaçma planı yapan bir hücredeki hükümlülerin, inanılması güç planlarını hayata geçirme çabasını işler. Filmi diğer hapishane filmlerinden ayıransa, senaryonun ve işlenişin olabilecek en gerçekçi biçimde ilerlemesidir. Finaliyle de akıllara kazına film ölmeden izlenmesi gereken filmlerden biridir.
-
Konu güncelliğini yitirdi biraz yukarılara çekelim.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
On dört bölümden oluşan filmde İsa'nın çarmıha geriliş ve çile çekme süreci, koyu Hıristiyan bir ailenin inançlı kızlarının hayatıyla paralel şekilde anlatılıyor. Aynı zamanda çok farklı bir fedakârlık hikayesi ele alınıyor. Kardeşi tanısı net konulamayan bir hastalığa yakalanmış olan Maria (Meryem Ana), kardeşinin iyileşmesi karşılığında kendi yaşamından feragat etmeyi tercih ediyor ve bu fedakârlık çizgisinde ilerleyerek kendini bir şekilde öldürmeye çalışıyor. Açıkçası filmden saf bir din eleştirisini mi yoksa dini uygulayanların ve yaşayanların eleştirisini mi çıkarmalıyız, bu biraz bulanık. Zira sonlara doğru oluşan gelişmeler, dine yapılan eleştirileri hükümsüz kılıyor ancak film içinde insanı kötülüğe sevk ettiği söylenen müziklerin dinen yasak olduğu örneğinin verilmesi de bir bakıma, modern çağ yaşamıyla dinin günümüze uyarlanmasının ve uygulanmasının zorluğunu da göstermiş oluyor. Tek plan çekimlerden oluşan filmde, kamera yalnızca -sanırım- bir bölümde hareket ediyor. Soğukkanlı ve izleyiciyle temas kurmayı reddeden bir sinema dilini tercih etmiş yönetmen. Aklımda soru işaretleri kalsa da beğendim.
İkinci Dünya Savaşı sırasında, Fransa'da geçiyor film. Köyde yaşayan Lacombe'nin Fransız direnişçilerine katılmak istemesini ama bunu başaramayıp daha sonra Alman polis teşkilâtına katılmasını ve onlarla birlikte hareket etmesini işliyor film. Lacombe'nin siyaseten hiçbir şey bilmeyen cahil bir köylü olduğunu bu iki taraf arasında rastgele yaptığı seçimden anlıyoruz. Rusya'yla hareket eden direnişçilere katılmak isterken, birden kendini Almanlara hizmet eden Fransızların içinde bulmak pek akla yatkın olmasa gerek. Üstelik Lacombe sosyolojik bakımdan proleter bir karakter. Film bir bakıma taraf olma konusuna da değinmiş oluyor. Senaryonun işleyebilmesi için harcına aşk da katılıyor, böylece sorgulanması gereken şeyler daha rahat ortaya çıkıyor. Beklentim biraz daha fazlaydı ama bu haliyle de iyi bir film diyebilirim.
Kapitalizm, insanın hislerini, istek ve heveslerini sömürüyor. İnsanı belli bir süre kullandıktan sonra, içi boşalmış hayatıyla birlikte bir kenara atıyor. Ortada ne aileyle geçirilmiş vakitler, ne de kendi zevklerine ayrılmış zamanlar kalıyor. Ardına baktığında koca bir boşluk, önüne baktığındaysa belirsizlik. Filmde de orta yaşlarındaki Vincent uzun süre çalıştığı işinden kovulduktan sonra büyük bir boşluğun içine düşüyor. Ailesine ve çevresine iş hayatıyla ilgili yalanlar söyleyip, kendine düzmece bir hayat uyduruyor. Sistemin psikolojisini alt üst ettiği bir bireyin yıpranma sürecini işliyor film. Laurent Cantet'in Ressources humaines filmi de sağlamdır.
Şiddet misliyle şiddeti doğurur. Şiddete karşı, eğilip bükülerek mücadele edemezsiniz. Bir nevi çivi çiviyi söker. Filmde de ergenlik çağındaki Trevor'un okulda 'zorbalığa' uğramasından sonra, sesini bir şekilde duyurabilmek ve yetişkinlerin dikkatini çekmek için sıra dışı bir yönteme başvurması anlatılıyor. Yalnız, konu sadece zorbalığa uğrayan, toplumda eziklik psikolojisi içinde yok olmaya mahkûm edilmiş çocuklarla ilgili değil aynı zamanda ergenlik çağındaki çocuğun yetiştirilme sürecinde çevresinde gördüğü her türlü baskıdan ve bunun sonuçlarından da bahsediliyor. Klass (2007), Elephant (2003), Después de Lucía (2012), Återträffen (2013), Polytechnique (2009), Ben X (2007) bu türdeki diğer filmler. Ancak Bang Bang You're Dead aralarından gördüğüm en özgün olanıydı. Çok beğendim.
Öğretmen-öğrenci ilişkisini ve aralarındaki çatışmayı anlatan oldukça akıcı bir film.
-
Amerika'nın göçmenler üzerine tutumunu çok güzel işleyen, aynı zamanda farklı kültüre sahip insanların birbirlerinin hayatlarını iyi yönde değiştirebileceğini gösteren iyi bir film.
Ne eksiği ne fazlası vardı, duygular üzerine çok güzel bir film.
Suna no onna (1964)
Sembol dolu filmleri sevenler kaçırmasın. Kum yığınının çepeçevre sardığı bir eve hapsolan adamın oradan kurtulmaya çalışmasını anlatıyor film. Adam, orada dış dünyadan kopuk izole bir hayat yaşamaya başlıyor. Film adamın kurtulmaya çalışmasının beyhude olduğunu gösteriyor. Üstüne çıkmaya çalıştıkça olduğu yerde kalmasını sağlayan; yani boşuna bir uğraş vermesine neden olan kumları belki ölüm olarak niteleyebiliriz ya da yaşam. Ya da tüm bunları içeren zaman. Aslında bu film üzerine çok şey yazılır. Üstünkörü bakmayan bir gözle izlemenizi öneririm. Yönetmenin diğer filmleri Otoshiana ve Tanin no kao da oldukça sıradışı filmlerdi ama ben içlerinde en çok bunu beğendim. Yönetmenin tarzının diğer Japon yönetmenlerle hiç alakası yok. İzleyip görün derim.
Kynodontas (Köpek Dişi/2009) filminin yönetmeninden yine hemen hemen aynı tuhaflıkta bir film. Bekar kalanların ilişki yaşamaya zorlandırıldığı distopik bir dünyada geçiyor. Bekar insanlar kendilerine uygun bir "eş" bulmak için bir otele yerleşiyorlar. Başarılı olanlar sözde mutlu hayatlarına başlıyor, başarısız olanlar da otel yönetimince hayvana dönüştürülüyorlar. Yani bekara biçilen rol de bu oluyor. Bence film günümüzün zoraki ve sahte ilişkilerine büyük bir eleştiride bulunuyor. Bunun yanında toplumun bir şeyi dayatması ve insanları o şekilde yaşamaya zorlaması da filmin vermek istediklerinden. Ben filmi beğendim. Özellikle distopik filmleri sevenler izlemeli. Bence yönetmen bunu kendi ülkesinde filan çekseymiş daha rahatsız edici sahneler çıkarmış gibi geliyor ortaya. Bu haliyle Köpek Dişi filmi gibi rahatsız edici değil.
Çok acı. Çocukluğu elinden alınan bir çocuğun gözünden savaş. Etkisinden uzun süre kurtulunamayacak bir film.
-
Benim gibi tıpla ilgili konuya sahip ve ameliyat sahneleri de içeren filmleri sevenlere öneririm. Polonya'da ilk kez başarılı bir kalp nakli yapan doktor Zbigniew Religa'nın bu konudaki uğraşları ve azmini konu alıyor film.
Ta'm e guilass/Kirazın Tadı (1997) filmini sevenlerin beğeneceğini düşünüyorum. İyi film.
Kendine has tarzı oturmuş bir yönetmen, bu filminde biraz Dardenne kardeşler havası vardı. Oto tamircisinde çalışan küçük yaştaki Alejandro'nun ablasıyla birlikte yaşadığı mütevazı hayatı daha da iyileştirme çabası işleniyor. Genele hitap etmez ama beni etkiledi film. Özellikle bağımsız sinema seyircisi sever tahminimce.
Irene, ölümcül hastalığa yakalanmış kişilerin sancılı bir şekilde geçen son günlerine son verme işini görmektedir. Yani onların acı çekmeden bir an evvel ölmelerine yardım etmektedir. Bu işini sorunsuz bir şekilde devam ettiren Irene yaşlı bir adamla karşılaştıktan sonra bazı şeyleri sorgulamaya başlar. Böyle bir mesleğim olsa, ilk kendimden başlardım herhalde. Sonra da başka kimseye gerek kalmazdı zaten. Güzel anlamlı bir film, üstelik favorilerim arasına girdi. Yaşamak da ölmek de zor aslında. Her ne kadar ölümü biz yaşayanlar tanımasak da.
Son olarak bonus şu film olsun. Son zamanlarda Türk sinemasında çıkan en kaliteli yapımlardan biri. Muhakkak izlemelisiniz.
Çok acayip bir psikolojik gerilim filmi. Hatta içinde korku unsurlarını bile barındırıyor. Türk sinemasında göremeyeceğiniz sahneler mevcut. Üstünde haciz bulunan bir gemi, bir yere demir atar. Geminin içinde altı kişi kalır. Yerinden bir türlü ayrılamayan geminin içinde kalanlar arasında büyük gerginlikler baş gösterecektir.
-
Forrest gump
Empire of the sun
Last Castle
3 unden birini izleyin yeter.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
konuda emek var emeğe sağlık incelemedeyim
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Muhteşem bir çalışma olmuş elinize sağlık.
Nuri Bilge Ceylan
Tolga Karaçelik
Onur Ünlü
Semih Kaplanoğlu
Emin Alper
Zeki Demirkubuz
Özcan Alper
Bu isimlerin filmlerini izledikten sonra holivud gişe filmleri ile boşa zaman kaybetmişim diyor insan. Türk sinemasının aslında ne kadar sağlam olduğunu hala ölmediğini gösteren ayakta tutmaya çalışan isimler ama gereken ilgiyi görmüyor görmeyecekler maalesef. Umarım yılmadan kaliteli işler sunmaya devam ederler. Klişeden uzak özgün filmler izledikçe holivud filmi izleyesim gelmez oldu önceliği bağımsız filmlere veriyorum artık. Sinema zevki ve tutkusunu daha çok arttırıyor bu filmler. -
------------------------------
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi dumprep -- 7 Mayıs 2020; 22:6:26 >
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
@Cane® Sağ ol. Saydığın isimler Türk sineması için çok önemli isimler. Bağımsız sinemanın Hollywood gibi bir gücün karşısında ayakta kalabiliyor olması bizim için şans. Aynen bağımsız filmlere alıştıkça ana akım sinema çok gözünüze batıyor ve beğenmiyorsunuz. Sanat filmlerine ilginin arttığını görmek güzel. Sayımız çoğalıyor :)
@dumprep Haklısın, konu biraz kalabalık gözüküyor ama bu benim tercihim, film konularını bu şekilde yazıyorum. Spoiler içine alırsam çok boş gözükür konu diye düşünüyorum. Sağ ol ilgin için. -
valla çok teşekkür ederim. dünya kadar film var hepsini izlemeye ömür yetmez herhalde :D -
İtalya'ya seyahate çıkan bir çiftin bu yolculuk esnasında ilişkilerinin bozulmaya başlaması işleniyor. Rossellini'den oldukça iyi bir klasik.
Europe '51 (1952)
http://www.imdb.com/title/tt0043511/
Oğlunu kaybettikten sonra toplumun alt kesimlerine yönelen ve toplumsal gerçeklerle, yoksullukla yüzleşen burjuva bir kadının yaşadığı değişimi, bencil olmak yerine düşkün insanlara yardım etmeye yeğlemesini anlatan güzel bir film. İtalyan klasiklerini sevenlere tavsiye ederim.
Halt auf freier Strecke (2011)
http://www.imdb.com/title/tt1780856/
Beyninde tümör olan ve yaşamak için son birkaç ayı kalan bir adamın hastalık evrelerini ve hastalığının ailesi üzerine etkisini işleyen etkileyici, sade bir yapım.
Paper Moon (1973)
http://www.imdb.com/title/tt0070510/
Annesi ölen küçük kız, kalan tek akrabası olan teyzesinin yanına götürülmek üzere annesinin yakın bir arkadaşına teslim edilir. Film boyunca da onların eğlenceli yolculuklarını izleriz. Küçük kızla adam arasında baba-kız ilişkisi gelişir. Adam İncil satan bir dolandırıcıdır. Kız da ona uyum sağlar. Hatta bu konuda zekası zaman zaman ondan bile öne geçer. Arada tatlı çekişmelerini izleriz. Güzel filmdi. Alice in den Städten filmini anımsattı biraz. Özellikle yol filmlerini sevenler beğeneceklerdir.
-
Iluzija (2004)
http://www.imdb.com/title/tt0368962/
Okuldaki çocuklar tarafından şiddet gören ve ailesinin bir gram bile ilgilenmediği küçük Marko'nun dramını işliyor film. İyiydi.
Risttuules (2014) - Estonya
http://www.imdb.com/title/tt2534660/
1941'de Stalin'in emriyle ülkelerinden Sibirya'ya sürgün edilen insanların hikayelerinden bir parça anlatıyor film. Ve gerçek bir hikayeye dayanıyormuş. Erna Tamm, kızıyla birlikte kocasından ayrı yerlere sürgün ediliyorlar. Film boyunca Erna'nın kocasına yazdığı şiirsel mektupları bir üst ses yardımıyla fonda duyuyoruz. Mektup okunurken hareketsiz insan figürleri de sahneleri oluşturuyor. Bu yönüyle orijinal bir film olmuş. Yine Nazilerin dışından Sovyetlerin yaptığı soykırıma değindiği için artı bir değer kazanıyor film. Arthouse sevenler izlesin sadece :).
Mahanagar (1963)
http://www.imdb.com/title/tt0057277/
Satyajit Ray'dan yine anlamlı bir yapıt. Eski ustaların filmlerini izlemek ayrı bir zevk. Orta sınıf bir ev kadının çalışma hayatına girmesiyle hayatlarının değişmesini anlatan eleştirel bir yapım.
Kapò (1960)
http://www.imdb.com/title/tt0052961/
Film toplama kampına gönderilen genç bir kızın hikayesini ele alıyor. Benzer konuları işleyen filmlerden pek farkı yok, toplama kampındaki esirlerin geçirdikleri zor günleri gösteriyor film. Sadece sonu biraz daha orijinal aynı zamanda dramatik. Sağlam bir klasik.
-
Frozen River (2008)
http://www.imdb.com/title/tt0978759/
Kendi ayakları üstünde durmak ve çocuklarına bakmak zorunda olan bir kadının mücadelesi. Kadın kaçakçılık yapan yerli bir kadınla tanıştıktan sonra, bu işe bulaşmak mecburiyetinde kalıyor. Sağlam bir dram.
İkinci Dünya Savaşıyla ilgili muhteşem bir film. İzlenmeli!
À perdre la raison (2012)
http://www.imdb.com/title/tt1660302/
Süreci çok çok iyi anlatmış yönetmen. İçime oturan filmlerdendir. Bu film adamı depresyona sokar, demedi demeyin!
Farhadi'nin önceki filmlerindeki gibi bu filmde de ince ayrıntıların, zamanla sindire sindire ortaya çıkmasıyla, olayların gelişimini nasıl etkilediği gösteriliyor. Sağ gösterip sol vuran Farhadi, ahlaki çıkmazları öne çıkarıyor. Toplumun bu konuda nasıl iki yüzlü davrandıklarını gösterip, insanların baskısı altında kalmamak için üstü kapatılması gereken bir olay karşısında bir eşin ne yapacağını gösteriyor. Farhadi filmlerinde empati kurarsanız, ne yapacağınızı bilemez hâle gelirsiniz, canınız yanar. Harika, doğal bir anlatım da cabası.
-
Siyasi ideolojisinden taviz vermeyen Loach, muhafazakar kesimin yönetimini eleştiriyor. Buna göre insaniyet namına hiçbir şeyin umursanmadığı İngiltere'de yalnızca katı ve değiştirilmesi mümkün olmayan kuralların hükümdarlığına yer var sadece. Belli bir yaşa gelmiş, sosyal güvencesi olmayan bir ihtiyarın devlet tarafından hâlâ çalıştırılmaya çalışılması, bireyin devlet tarafından sonuna kadar sömürülme isteğini göstermiş. Epey acıklı bir film. İzleyiciyi köşeye sıkıştırıp vuran etkileyici bir sahne de mevcut. Olumsuz yanı olayın fazla dramatize edilmiş olması olabilir. İyi bir seyir zevki.
Bir insan ne kadar erdemli ve dürüst olmak için uğraşırsa uğraşsın ya da bu meziyetlere sahip olduğunu iddia ederse etsin, farkında olmadan da olsa yaşadığı ülkenin düzenine benzemeye başlar, yolsuzluğa ve sahtekarlığa bulaştıktan sonra bir şeyleri hareket ettirebilmek için ahlaktan uzak olmanın işe yaradığını kabullenir. İnsan yapısı da buna müsaittir zaten. Boşuna dememiş şair: "İnsan yaşadığı yere benzer. O yerin suyuna, o yerin toprağına benzer..." diye. Filmdeki şu söz de konuyu özetler nitelikte, Eğer bir tümör varsa onu çıkarmak yeterli olmaz. Romanya'yı değiştirmek için orada kalmayı seçen ama ne yaparlarsa yapsınlar bozuk düzeni yoluna sokamayan ve artık ülkeleri için umutsuzluğa kapılmış bir anne baba kızlarını İngiltere'deki bir üniversiteye yollamak için çaba sarf ederler. Bu uğurda her şey mübah mıdır, yani eğer sonuç önemliyse ve uğruna savaşılan şey değerliyse, bunun için ahlak ilkelerini çiğnemekte haklılık payı olacak mıdır? Bunun için yapılan ahlaksızlık kişiyi yapıbozumuna uğratmaz mı? Kızı için mücadele eden baba çıkarımından daha farklı bir çıkarım var bence. Mungiu yine doğal ve sakin bir şekilde anlatmış önemli bir meseleyi, hareketli kamerayla da yaşatıyor izleyiciye orada ne oluyorsa.
-
Vay be, nasıl güzel filmdi. Bazı filmler öyle hisler bırakıyor ki içinizde tarifi zor. Körlerin eğitim gördüğü bir manastıra öğretmen olarak gelen yine kör bir adamın, öğrencileri farklı yöntemlerle eğitmeye çalışmasını anlatıyor. Filmin ismi gibi hayal etmek üzerine kurulu. Yani aslında her şey gördüğümüzden öte yani nesneler dünyası olmanın ötesinde kendi hayallerimizle çevrelediğimiz bir dünyadan müteşekkil olabilir, eğer istersek. Hayal etmek ve hayali yaşayabilmek ama gerçekten uzak kalarak... Bakıyoruz ama görmüyoruz. Dünyanın körleri hayal kurma yetisini kaybetmiş, gerçeklerin mağarasından çıkamayan yalnızca onlara verilenleri görebilen/algılayabilen insanlardır aslında. Filmin şu alegoriyi anlatması da artı değer katıyor filme:
"Platon'un düşüncesi bu alegori üzerinde şekillenir. Ona göre nesneler ve idealardan oluşan iki ayrı dünya vardır. İnsan bedensel olarak nesneler dünyasına aittir ve orada bulunmaktadır. Ancak ruhen bir zamanlar bulunduğu idealar dünyasından izleri kendisinde taşımaktadır.
Alegoride temel olarak mağaranın toplumu, zincirin o toplumsal yapı içerisinde var olan kuralları, mağaranın duvarına yansıyan gölgelerin toplumda kabul edilen doğruları sembolize ettiği ileri sürülebilir. Buna göre zincirini kıran birey, gerçek hakikatin peşine düşen bir filozofu olduğu kadar sorgulayan insanı da temsil etmektedir."
https://tr.wikipedia.org/wiki/Ma%C4%9Fara_alegorisi
Höstsonaten (1978) - Bergman
http://www.imdb.com/title/tt0077711/
Çok iyi bir psikolojik tahlil filmi. Kızının varlığını duygusal bağlamda reddedip, ailesinden sürekli kaçma yolunu seçen ve içindeki eksikliği kızının üzerinden gidermeye çalışarak yücelen; sevgi gösterme yetisinden yoksun olduğu için, kendini icra edebildiğini düşündüğü müzik sanatına veren bir anneyle, yıllarca onun gölgesi ve gizli nefreti altında ezilmiş, güçlü bir karakter oluşturmaya mecali kalmamış uysal kızının uzun bir aradan sonra bir araya gelişlerinin öyküsü. Bergman anne-kız yabancılaşmasını ve sevgi eksikliğinin nefret tohumlarını nasıl ektiğini çatışma yöntemiyle gösteriyor. Yıllarca içte kalan saklı duygular ve söylenmemiş sözler kişinin içini bir hapse döndürdüğü kadar onun yaşamasında da engeller oluşturuyor. İnsan duygularını açığa çıkartsa bile yıllardır kapalı bir şekilde yaşamış olmasından dolayı, içindeki gerçekleri haykırması çok da yeterli bir ilaç haline gelmiyor. Ve ne huylu huyundan vazgeçiyor ne sevgide bir artış oluyor. İnsanın özü asla değişmiyor.
Kış Uykusu'nu izlerken aklıma bu film gelmişti. Ceylan'ın o filmi çekerken etkilendiği aşikar olan filmlerden. Onu seven bunu da sever. (Kış Uykusu-Güz Sonatı, isimler de uyuşuyor). Ayrıca oyunculuklar mükemmel.
Er ist wieder da (2015)
http://www.imdb.com/title/tt4176826/
1930-45 arası yılların politik havasıyla şu anki politik hava karşılaştırılabilir. Tarihin tekerrür etme ihtimali her zaman vardır. Geçmiş deneyimler her ne kadar lanetlense de, tek beklenen onları tek bir noktada toplayıp diğerlerinden ayrıştıracak iyi bir hitabet gücüdür. Dünya acaba eski günleri mi yaşayacak diye soran bir film.
-
Epeydir eklemiyordunuz hocam yeni filmler ;) hemen listeye ekliyorum 
Ip işlemleri
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
