27 Yaşında Olup Hiç Çalışmamış Olmak

ana iyimiş ya ben 20 yaşındayım çalışmıyorum diye üzülüyordum daha demekki en az 5 senem var hobaaaa

dostum sen tek değilsin. ben de 27 sayılırım. ve bu hayatımdaki ilk gerçek işimin 2. haftası ve inanılmaz zorlanıyorum işte. diasa da başladım geçtiğimiz hafta. tam zamanlı çalışıyorum ve her gün 12 saat mağazadayım. haftada 2 gün tatilim var ama inanır mısın o bile yetmiyor yorgunluğuma. benden 5 6 yaş küçük kişiler mağaza şefi yardımcısı ve onlardan emir almak bana da koyuyor. her akşam yerleri paspaslarken kendimi aşağılanmış hissediyorum. hergün eve ayaklarım şişmiş, ayak bileklerim üstünden araba geçmiş gibi hissederek eve dönüyorum. tabii ki bir yerlerden başlamak şart artık. geç kalmış sayılmayız ama asla ve asla. ama ben yapacağımı biliyorum. bu 4 sene içerisinde 7 yıl okuduktan sonra uzadığı için atıldığım okula bir şekilde yeni yasa ile geri dönüp, üstüne de şimdi okumakta olduğum aof uliyi bitirerek daha iyi bir yerlere gelmek ümidindeyim. kimseyi aşağıladığım yok sakın kimse yanlış anlamasın. çünkü şu anda ben de bu işin içindeki herkes gibi ayak işleri yapıyorum. ama bu işten çıkmam çok yakındır. yeterli parayı toparladıktan sonra kendi dükkanımı açarak ticarete atılmayı arzuluyorum.
bütün bunlar yetmezmiş gibi her gece panik atak yüzünden uykularım kaçıyor. hayatın anlamını sorgulama gereğini daha çok hisseder oldum. bu da beni agresifleştiriyor ve çevreme yabancılaştırıyor. ama dediğim gibi hiç bir şey için geç kalmış sayılmayız. asla...

özet geç diyecekler için: being 27 w/ no job sux.