30 yaşına gelip de hiç çalışmamış olan var mı? (2. sayfa)

Açtım pm'yi ayarlardan

Senin durum yine iyimiş kpss girsen atanabilirsin öğretmen olarak.

Ben de ide mezunuyum ve formasyonum var, 24 yaşındayım. Daha fazla vaktimi çöpe atmak istemediğim için 2. defa kpss'ye bu yıl girip, hemen özel okulda para biriktirip tayland'a ingilizce öğretmenliği yapmaya gideceğim. Tek sebep para değil, türkiye bana sinir stres katıyor bu topraklardan uzaklaşmam lazım. Sana da aynısını öneririm. Bu toplum insanı sosyal fobi sahibi yapıyor çünkü zengini fakiri herkes birbirini ezmenin peşinde. Güçsüz olanı ezmek bizim toplumun bilincine yerleşmiş.

İngilizceden atanmak artık çok çok zor en az 75 almak lazım artık ama 75 bizim gibi ağır bi alanda kolay kolay alınabilecek bir puan değil. En son ek atamalarda 450 kişi atadılar ve seneye kaç kişi atayacakları meçhul. Kpss'ye bel bağlamamayı öneririm.

Hocam 23 yaşındayım bir dönem polis okulunda bulunmak dışında hiçbir işte çalışmadım. Hayat böyle devam etmiyor asgari ücretle bir yerde de çalışmak istemiyorum. O yüzden bu sene sınava tekrar hazırlanıyorum çünkü evde oturmak insanın psikolojisini bozuyor ama işe gitmektense yatmak daha mantıklı geliyor.

Hocam çok geçmiş olsun şu an ne iş yapıyorsunuz ?

Gittiğin yerde herkes senin gibi olacak. Seninle aynı yıl atanmış başka öğretmenlerle olacaksın. Onlar da arkadaş sahibi olmak isteyecekler. Sıkıldıklarında dışarı çıkmak için ve muhabbet etmek için birilerine ihtiyaç duyacaklar. Sanıyor musun ki herkes birbiriyle anlasacak seni her şeyden geride bırakacaklar. Ben hiç sanmıyorum. Sen de biraz çaba gösterirsin her şey hayırlısıyla iyi olur.

Hayırdır hocam sizin ne derdiniz var... Derdiniz benimkini geçmiyordur sanmıyorum..

Yurtdışında İngilizce Öğretmenliği için TESOL veya CELTA gibi bir sertifika almak gerekiyor sanırım. Onun süreci çok ağır ve bol bol diğer öğrencilere ders anlatmakla geçiyor diye biliyorum, onun için ben onu yapamam. Bende o özgüven de, o sabır da kalmadı... Sosyal fobi sahibiyim aynen dediğin gibi. Ama tavsiyelerin için çok teşekkürler. Maalesef biliyorum kontenjanı... bazen ölmek tek çare gibi görünüyor.

Hocam sosyal fobin olsaydı bence pedagoji formasyonunu alamazdın

Yaşama isteği çok tuhaf birşey.

En çok ölmek istiyen insan bile silahlı çatışmanın ortasına düştüğünde yada kavgaya bulaştığında adrenalinle hayatta kalmaya ve tehditleri yoketmeye bakıyor.

Eski zamanlarda çok işe yarayan birşey olduğunu düşünüyorum sosyal fobinin.

Tayland için TOEIC sınavından 700+ puan almak ve 4 yıllık bölümle alakalı bir üniversite mezunu olmak yeterli. Orada çalışan çok tanıdığım var. Tesol ve celta first world class ülkelerde işe girmek için lazım. Ama oralarda da iş yükü ağır.

Sana tek önerim Türkiye'yi terk etmen. Türkiye bir ortadoğu ülkesidir, ıraktan artık pek bir farkı kalmadı. Bu ortadoğu ülkesinin de okumuş, olayları analiz edebilen, etik kurallarına uyan insanlara ihtiyacı yok. Bu ülke, fabrika kurup 1500 liraya köle çalıştıranların ülkesi. Ülkeyi kocaman bir asgari ücretli işçi cennetine çevirdiler. Kendi donanımını bu çöplükte kullanamazsın. Kapital ve para neredeyse, açık nerede varsa oraya gitmen lazım.

Hocam Baya güldürdüm 

enişteme okudum, kahkaha attık  Allah seni de güldürsün.

konuyu açan arkadaşa gelince , çalışmanın öyle ahım şahım bi tarafı yok. Zamanını para karşılığında satıyorsun.

bir müddet dişini sıkıp yatırım yapıp, pasif gelir elde etmeye bak.

Halen işe giremedim, pasif gelir de elde edemedim. Antidepresan tedavisi gördüm yine. Sürüne sürüne bugüne kadar devam, yaşıyoruz bakalım...

Halen delirmedim. Dizi film kitap çizgi roman'la geçiyor günlerim. Yine antidepresana başladım bir de.

Bir insan, özellikle erkekler günleri boş geçerse kafayı yememesi mümkün değil diye düşünüyorum. Şuan ki iş yerimde günlük yevmiyeyle çalışıyorum ve hafta da 5 gün çalışıyorum. Kazancım fena sayılmaz, en azından aileme ve bana yetiyor. Haftada 2 gün tatilim var ve bu boş günlerde çalışmadığım için kafayı yiyecek gibi oluyorum bazen, kendime iş çıkartıyorum bir şeyleri tamir ediyorum kesip biçip boyuyorum. Bir işe yaradığımı hissediyorum. Bu insanın içinde var, 3 yaşındaki oğlum kapı çaldığında kendi açmazsa 1 saat ağlıyor, işe yaradığını hissedip duygularının tatmin olacağı tek şey kapı çaldığında açmak. Bazen poşetleri falan taşıtıyorum marketten çok mutlu oluyor. İnsan yaşamının amacı olmazsa kendini nasıl hisseder az da olsa anlayabiliyorum. İhtiyacın vardır veya yoktur ama para için olur, huzur için olur sosyalleşmek için olur, amaç farketmeksizin bir şeyler yapmak zorundasınız. Bir enstrüman alıp çalmak için çaba göstermek, zayıf veya kiloluysak istediğimiz görüntüye kavuşmak için çaba göstermek, bir amaç doğrultusunda hedefe adım atacağımız her uğraş bizi mutlu eder. Ramazan ayında çalışmıyorum mesela iş yerim kapalı olacak ama ben şuan araştırmaya başladım ne iş yapabilirim 1 ay diye. Bir insan 1 ay evde kapalı kalamaz. Kalmamalı yani bunu kendine yapmamalı.

Doğru hocam özellikle erkek büyüdükçe boş zamanlardan daha da çok nefret etmeye başlıyor.