kimi zaman hüznü yansıttı kimi zaman neşeydi ama şu bir gerçektiki ruhun aynası idi sözleri
aldatmasın gülen gözlerin ardındaki üzmesin tebessümlerin niyeti incitmesin gülüşlerin sebebi şaşırtmasın kalpsiz olmam, seni
ne bir tüfeğim vardı korkutacağım ne de öldürecek bir kurbanım izlerim yoktu dokunacağım sonu belliydi kalpsiz ruhumun
hiç dikenlerim olmadı kanatan beni haykırırcasına ağlatan iplerime kördüğümler atan istemeyi bilmedim candan duygusuzum en başından kaderidir kalpsizlerin bu anlatılan
başımı her duvara vuruşum anlamsızdı dertlerimle omuzlarım ağırdı bunun sonu yok gibiydi dünya ,bize acımayan bir katildi
her ölüm bir doğuş bende ruhum hep aynı yüzüm değişsede kıyılara çarpıp dağılsamda izlerim toplar beni medcezirlerde
körlerinde vardır kalbi acıyı tadmak gibi bilememek onun kaderi solar bakamadığı gülleri
bazen yetip yetmediğini bilemezsin aslında hep eksiktir göremediğin ne uykulardan uyansanda ansızın gitmektir her isteyişin sonu yoktur kaçışların çıkmaz sokaklarda kısılırsın hiç koşmamışçasına umarsızın
yorumları olmuyordu anlamsızların korkuların diyarında yeri yoktu düşlerin sıralarda değildi yerim tıpkı benim gibiydi dizelerim çünkü ben anlamsız bir kelimeydim
yeni mesaja git
Yeni mesajları sizin için sürekli kontrol ediyoruz, bir mesaj yazılırsa otomatik yükleyeceğiz.Bir Daha Gösterme