Şimdi Ara

Annemi kaybettim, ama kabullenemiyorum. (3. sayfa)

Bu Konudaki Kullanıcılar:
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
157
Cevap
4
Favori
20.924
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: önceki 12345
Sayfaya Git
Git
sonraki
Giriş
Mesaj
  • başın saolsun kardeş. çok büyük bir acı. Erken kaybetmişsin. 30 bişey değil. Yeri doldurulamaz bir insan anne. Benimkisi hayatta, hergün 3-4 defa ararım. Yanında olursam sık sık öperim. Çok düşkünüm anneme.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi itirafçı -- 12 Ağustos 2013; 17:45:08 >
  • Başın saolsun . Bence biraz yasını tut , kafanı dağıt ama maç filan olmaz.Bence şöyle düşün burada biz sınanıyoruz asıl yer bura deil bura sadece kimin iyi kimin kötü olduğunu , kimin kulluk görevlerini yerine getirdiğini o ayırt eden yer bence şuanda annen dünyanın deil herşeyin en güzel yerinde . ben olsam fazla üzmezdim kendimi bence sen kendine üzül annen çok güzel bir yerde ama sen dünyadasın tıkılıp kalmışssın , tabi ölüm kötü birşey fakat hepimiz ölünce asıl yere gideceğiz ebedi olan yere bu yüzden çok üzme kendini
  • Annemsiz napacağım bilemiyorum
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Target Human

    2 yıl önceydi. Köyümüzden bir komşumuz telefon etti bana. Annemin son günlerde hiç evden çıkmadığını, sürekli yattığını söyledi. Halbuki sık sık ziyaret ederdim ve telefonla konuşurdum bana hep iyi olduğunu söylerdi. Annem ortaokul yıllarımdan beri bana ve kardeşlerime hem annelik hem babalık yaparak bizi yetiştirmiş, beni doktor edip şark hizmetine göndermişti. Hasta olduğu zaman bile bizi üzmemek için bunu saklardı hep.

    Hemen annemi alıp hastaneye götürdüm. Tetkiklerinde o amansız hastalık ortaya çıktı. Kalın bağırsak kanseri... Ve yaşam mücadelesi başladı. İğne yaptırmaya bile korkan anneciğim birbiri ardına koskoca ameliyatlara girdi çıktı. Radyoterapi, kemoterapi aldı. Onu en güvendiğim hocalarıma emanet ettim. Ama olmadı bir türlü. Tam hastalığı yendik derken başka bir yerden nüksetti. Bir sevindirdi, bir üzdü. Annem 2 yıl direnebildi. Arefe günü kaybettik. 'Kardeşlerin arasında en güçlü sensin, onlara gözkulak ol, hiç kavga etmeyin' dedi onu son ameliyatına gönderirken.

    Acım çok büyük. Bir türlü unutamıyorum, kabullenemiyorum. 1 gün daha yaşasaydı neler vermezdim. Bu bayram gününü bana zehir etmeseydi. Ne yapmalıyım bilemiyorum. Hiçbir eşyasına dokunamıyorum. Bana herşey onu hatırlatıyor. Hep kapıdan girecek diye bekliyorum. Biliyorum ki bir daha gelmeyecek.

    Bu acıyı yaşayan vardır aranızda. Nasıl dayandınız, nasıl alıştınız. Söyleyeceğiniz her öneri bana teselli olacaktır. Şimdiden teşekkürler.

    Okurken Tuylerım dıken dıken oldu .İnancının ne oldugunu bılmıyorum ama Suan O senı ızledıgını dusunerek davran. Hıc ıstermı evladı uzulsun ? sen uzuldukce o daha da uzulecek Onun suan orada tek ıstegı vardır evlatlarının Sorunsuzca yasaması . Sende onun ıstegını yerıne getırkı Evlatlarım rahat dıyerek kendısıde rahat uyur. Her dakika onun senı ızledıgını dusunerek davran ınan bana uzulmenı ıstemezdı.




  • Başın sağolsun kardeşim Allah sabır versin. Gerçekten okurken yada başkasından duyduğun zaman bile insanın içi parçalanıyor ama arkadaşlarında dediği gibi dua etmekden başka çaremiz yok, bizleri yaradan Allah bu canı alacak olan da o'dur. Allah herkeze uzun ömürler nasip etsin inşllah. Tekrar başın sağolsun.
  • Bak şimdi ağladım seller götürdü kalbimde. "Açık konuşacağım" Ama neye ağladım emin değilim kendi annem aklıma geldi ya ölürse dedim ama şuan sağ olduğunu bile bile niye ağladım. Yani kendim için ağlıyorum aslında alışmış olduğum birisini görememekten korkuyorum. Ben geçen aylar bunları çok düşündüm ya babam ölürse ya annem ölürse diye bir karanlık kapladı içimi, ama baya üzüldükten sonra erdeme ulaştım ve ölürlerse mümkün olduğu kadar az ağlayacağım. Bana verdikleri emek ve sevginin karşılığında, daima ilerisi için koşullar ne gösterirse göstersin umutla yaşamam gerektiğini anladım. Babam da annesini kayıp edeli çok olmadı ama hayata eskiye göre daha da bağlı çünkü insanın her zaman sevenleri ve destekleyenleri mevcuttur, her ne kadar annemizin emeği ve sevgisi çok olsa da hayat bizleri hiçbir zaman unutmayacak.




  • Allah annenizin mekanını cennet etsin, size de sabır versin inşallah. Keşke yapabileceğimiz veya dileyebileceğimiz daha güzel bir şey olabilseydi.
  • Öncelikle başın sağolsun kardeşim. Benim 4 sene evvel başıma geldi bu durum. Birde bir anda onu ellerinin arasında kaybettinse ve hele ki aile üç kişilikse daha da büyük oluyor sorun. Çünkü haneden biri ayrılınca yokluğu büyük oluyor. Ben ilk üç-dört ayı resmen her gün içtim diyebilirim. Daha sonraları çevreme baktım farkettim ki senin anan öldü diye hiçkimse bir yerden sonra umursamıyor. Hep ilk günlerdeki davrandıkları gibi senin yanında olacaklarını sanma. En yakınlarının bile! Bu yüzden bir an önce kendini toparlamak amacıyla kafanı meşgul edecek bir meziyet bul.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi DARK TOWER -- 12 Ağustos 2013; 20:36:18 >
  • Başın sağolsun. Benim annem de kalınbağırsak kanseriydi. Atlatalı 2 sene oldu cidden çok zor bir durum. Babam ben doğduktan bir kaç ay sonra ölmüş. Annem bana senin ki gibi hem annelik hem babalık yaptı. Hastalıkla geçen senesinde cidden liseli halimle ya annem de ölürse diye hayatımla ilgili planlar yapmaya başlamıştım. Tabi yüzüne karşı belli etmiyordum her şey düzelecek diyordum. Neyseki atlattı. Doktor da zaten hastalığın 4 aşamanın 2. aşamasında oldugunu söyledi. Yani neredeyse ölümcül düzeye gelecekmiş. Son anda kurtuldu diyebiliriz. Kendimi senin yerine koyamıyorum bile. Tekrar başın sağolsun.
  • 14 yıl önce pankreas kanserinden ölmüştü annem ama zerre kadar umurumda değil. İnsanlar ölür, bu gayet doğal bir şey. Üzülmek de bir şey kazandırmıyor, üzülmemek daha iyi.
  • Mekanı cennet olsun, başınız sağolsun hocam Allah sabır versin...

    < Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı >
  • Başın sağolsun ya valla kötü oluyorum çok duygusalım bu konularda
  • Başınız sağolsun, umarım gerekli kuvveti kendinizde bulursunuz. Metin olun.
  • İnşallah zamanla unutursun acını , gerçekten çok üzüldüm .. Allah rahmet eylesin . Unutmak , allahın vermiş olduğu en büyük nimetlerden biridir ve sende zamanla tekrar mutlu olacaksın
  • Bu tür konuları görünce boğazım düğümleniyor girmek istemiyorum konuya ama dayanamıyorum.Annem sağ Allah'a çok şükür ama çok etkiliyor bu tarz konular.

    Seninde başın saolsun hocam Allah rahmet eylesin.Biz ne öneri verirsek verelim faydası olmayacak.En azından acı çekmediğini bilmek senin için teselli olur ancak.
  • Şu dünyada en çok korktuğum şey annemi kaybetmek. Ne yaparım bilemiyorum. Başın sağolsun.
  • 2-3 hafta önce bu konunun aynısını başkası açmıştı. noktası virgülüne kadar aynı.

    hatta o konuda birisi bu konuyu ben daha önce okudum demişti.

    bu nasıl iş? :S
  • öncelikle kıymetli anacığınıza Allahtan rahmet geride kalanlarına bağsağlığı diliyorum anladığım kadarıyla yaşınız büyük hocam tabi ki zordur bu acı ancak atlatması biraz daha kolay olucaktır kafanızı dağıtıcak şeyler yapın
  • başın sağolsun dostum okurken içim bi fena oldu Allah mekanını cennet eylesin
  • 
Sayfa: önceki 12345
Sayfaya Git
Git
sonraki
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.