Annemin bazı huyları beni deli ediyor.

Bazı anneler gerçekten çok kötü ama. İnsan tahammül edemiyor. Artık o kadın bırak anneliği, insan olarak bile görülmüyor. Biyolojik annelik ile gerçek annelik aynı şey değil. Ben kendim annemden biliyorum. Küçüklüğümdem beri strese bağlı 10 larca kronik hastalığa sahip olmama neden olacak şekilde beni sürekli strese soktu. Bir sürü hastalık çıktı. Hayatım hastane koridorlarında geçti. Ve çıkan kavgalar, tartışmalar o kadar boş ve gereksiz ki. Biyolojik annem ile nenem birbirinin kopyası. İkisi de aşırı cahil. Dedem de okumamış ama normal biri. Bazen kadınlar sorunlu oluyor. Anneleri kutsal görmek hiçbir sorunu çözmüyor. Ben de biyolojik annem olarak bile görsem başına bir şey gelince üzülüyorum. Ağlıyorum. Zaten küçüklüğümden beri benim ırzıma geçti. Ben de bunları yaşamayı hak etmiyorum. Evden gittiğim an irtibatı tamamen kesmeyi düşünüyorum. Onunla ilgili hiçbir şeyi hatırlamak istemiyorum. Bu evde bu insan görünümlü cahil yaratıklarla yaşadığım sürede hiçbir zaman huzur olmadı bu evde. Aralıksız 1 hafta yüzde 100 tam huzurlu olduğum bir zaman bile olmadı. 3 günde 1 beni ya döverler, ya ağlatırlar, ya dırdır yapıp psikolojik şiddet uygularlar ya da başka bir sıkıntı.

Çocuklara şiddet uygulamak nedir bir kere ya. Sıçayım böyle kutsallığa. Avrupada bir çocuğa en ufak bir tokat bile atsan devlet o çocuğu senin elinde alıyor. Koruma altına alıyor. İşte bu yüzden orada insanların psikolojileri yerinde. Türkiyedeki insanların psikolojileri bozuk. Aileleri yüzünden.

Anne baba konusu gerçekten çok hassas bir konu. Ama ben bu konuda genelde anne babaların çok suçlu olduğunu düşünüyorum. Türk aile yapısı genel olarak bok gibi. Kürt ve Zaza ailelerinde durum daha da berbat.

Ufacık bir erkek çocuğunu 1. sınıfta karnesi neden kötü diye babası dövüp öldürüyor. Peki sadece dövseydi vd öldürmeseydi normal mi olacaktı bu davranışı? Bir anne bir erkek çocuğunun makatına sopa sokuyor ve barsakları yırtılıyor. Ölüyor. Bu anne şimdi kutsal mı? Bir başka anne erkek çocuğunun gözüne iğne batırıp gözündeki beyaz sıvıyı yok ediyor. Çocuğunu kör ediyor. Medya erkek düşmanı olduğu için, feminist olduğu için bunları paylaşmıyor. Şimdi bu karılar anne mi? Şimdi bu karılar kutsal mı? Şahsen ben insan olarak dahi görmüyorum bu insan görünümlü yaratıkları.

Eskiler tartışmayı, karşı tarafı laf kalabalığıyla bastırmak olarak öğrenmiş (bunun bir ismi vardı ama hiçbir zaman aklıma gelmiyor)

yenilerde bu yok şükür. Tartışmada öylelerini, seyirciye oynayarak gıcık ederim hep.

Benim annem bana kaç kez hadsizlik etti ve her tepkimde ben senin annenim bunları yapabilirim diye gerizekalıca savunmalar yaptı.

Ona kızdığım zaman tepkimi gösterdiğim zaman hep mağdura yatar ve beni suçlu, kendisini melek konumuna sokar. Ama kendi yaptığı saçmalıklar için asla özür dilemez.

Anasını satayım sen benim hayatıma müdahale et, beni küçük düşür bu anormal değil, benim sana bunlardan dolayı tavır koymam mı anormal?