Artık gerçekten intiharı düşünmeye başladım

Hayatım berbat geçiyor Yalnızlığım zaten peygamber yalnızlığı gibi. Hiç bir şeyi beceremiyorum işe giriyorum işten kovuyorlar kendimi ifade edemiyorum evde istemiyorlar yanlarına gidiyorum siktir git diyorlar odada koltuğa uzanıyorum ama uyuyamıyorum düşünerek depresyona giriyorum. sofraya otursam yediğim ekmeği boğazımda bırakıyorlar bende yemiyorum. sürekli ellerinde demir sopayla her tarafıma vuruyorlar heryerim mosmor oluyor geceleri uyuyamıyorum sinirden kafamı duvarlara vuruyorum beyin sarsıntısından gözlerim baygın bakıyor duvarları yumruklamaktan ellerim mosmor oluyor akıl rahatsızlıklarım hayatı sürdürmeme engel oluyor banyo yapmıyorum yemek yiyemiyorum uyuyamıyorum giysi giyemiyorum benim diyeceklerim bu kadar şimdilik

Teşhis konmuş bir akıl hastalığınız var mı?

evet ailem

Artık terapiye gitmenize gerek kalmadığını da söyledi mi?

Bu durumda bir insan gelip buraya paragraf döşenmiş. Vay be.