Yeni Kayıt
Konudaki Resimler
önceki
|
Hızlı 
Bildirim
(AYRILIK YAKLAŞIYOR) AİLEDEN AYRILMAK (6. sayfa)
Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla 
Bu Konudaki Kullanıcılar:
Daha Az 
2 Misafir - 2 Masaüstü
Giriş
Mesaj
-
-
Ailemle aram iyi değildi bundan dolayı şehirdışına gittim. Eskişehir çok çekici gelmişti hem gelişmiş hem ortamı(kız ortamı anla işte) düşünmeden yazdım. İlk sene harikaydı ikinci sene ortalama 3. senemde şehir üstüme üstüme geliyordu artık boğulmak üzereydim okulun bitmesine en az 2 sene vardı nefret ede ede 3. senemide bitirdim. Ek kayıdın son günü Öss'ye girme fikri oluştu bende hemen üniversiteme gittim kaydımı yaptım neredeyse son dakikalardı. Ygs'ye hiç çalışmadan girdim zaten parlak geçmedi 100 binlerde bi derece yaptım hedefim yoktu belki kendi bölümümn 1. öğr geçerim diodum. Ygs'den sonra şehirden üniversiteden, ev arkadaşlarımdan, sınıf arkadaşlarımdan bir kaç kişi hariç herkesten tksinir oldum. İnsanların ikiyüzlülükleri, kızların kaşarlıkları(kimse kusura bakmasın), 3 kişi çıktığımız evde 10 kişi yaşamamız hepsi bunda etken oldu. O zaman ailemin kıymetini anladım. Dişlerimde problem var nefes bile almayacak duruma geldim bigün ama kimsem yoktu kimsenin umrunda değildim. Finaller bitti İst'e döndüm yine hiç bakmadan girdim Lys'ye Mat'a kötü geçmişti dalga olsun diye yazıldığım edebiyat sınavı beni şu anki duruma getirdi. Son gece çalıştım hiç uyumadan Lys-3'e girdim 80 üzerinden toplamda 50 net yaptım bir anda Eski'den kurtulma fikri beni kendine çekti. Allah izin verirse dönüyorum İstanbul'a ders saydırabilirsem 3 sene daha okurum Eskişehir'de 2 sene okuyacaktım pek fark etmiyo saymasalar da sıkıntı değil oraya 1 gün bile tahammülüm yok. Gerekirse hamallık yaparım, shift eleman olarak çalışırım yine de sevdiğim insanlarla beraber olurum. Yalan arkadaşlıkların, şöyle harika böyle ahlaklı denen Anadolu insanın aslında ne kadar çıkarcı ikiyüzlü olduğunu fark edin hepinize tecrübe olsun şehirdışı ama 2 kere düşünün. Daha çok İstanbul'lular görsün diye yazdım bunları.
İnşallah hepinizin istediği yerler olur.
-
Ben çok süt büyütüldüm.Doğru değil belki ama 18 yaşına kadar çorabı ayagıma annem giydirirdi en basiti.Bir kasıkla corba içirmedigi kalmıstı.Daha önce hiç dışarı cıkmadım ben.Ailemden ayrı asla 1 günüm geçmedi.
Okadar aileye baglı yetiştim ki birde evin tek cocuguym ben.Annem babam sagolsunlar hayatta görebileceğim en en en büyük şefkati gösterdiler.
Uzaklasıp gitmek istedim bir an.Geçen sene en uzak yerleri yazdım tekirdağa kadar.İlk tercihim afyon kocatepe kimya mühendisliği idi ve bir baktım ilk tercihim gelmıs.
Basta gidene kadar cok cok mutluydum taaaki son 1 saat kalaya kadar.Ailem okadar cok stres yapmaya basladılar ki yüzlerinin asıklıgından gitmemi istemeyişleri belli oluyordu..
Zaman geldi Afyon yolcusu kalmasın dediginde yüreğime şimşekler çaktı.Anneme oan bir sarılmışımki şuan yazarken bile o anı hatırlayıp gözlerim doluyor.Anne sakın sağlama sakın dedim.Kısık bir şekilde tamam oglum aglamıyorum dedi.Sonra babama sarıldım ama ağlamamak ıcın kendımı kasıyorum gözlerimden yaşlar geldi gelecek zor tutuyorum kendımı.Otobüse bindim.Tam otobüs kalkıyor baktım annem feci şekilde aglıyor ve annemi teselli etmeye calısan kuzenlerim , teyzelerim...
O manzarayı görünce dayanamadım yüzümü öbür tarafa döndüm koridor tarafına.Ve otobüs kalkana kadar yüzümü cam tarafına dönmedim.Baktım baya ilerledikten sonra babamlar arabayla bizim otobüsü takip ediyorlar :) görünce gene duygulandım
Babam bile duygusallık nedir bilmeyen adam neredeyse otobüsü durdurup benı geri indiricekmiş..
Halbuki biliyorlarki okumaya gidiyorum ama insanlık hali işte...
Ben gittim aradan 1 2 hafta geçti dayanamadım onlara sürpriz yapıp geri döndüm.Annem benı görür görmez ağladı ve boynuma atıldı.Sarıldı sarıldı kokladı beni.Hiç bklemiyordu galıba.Aksam oldu babama sürpriz yaptım babamın gözleri doldu..
1 hafta sonra tekrar dönecegım zaman tekrar aynı şiddette olmasada gene o duyguları yaşadık.Her gitmemde bir kopukluk hissediyorum.
Annem ben eve dönünce yüzü gülüyor , neşeleniyor sanki bütün dert ve tasasını unutmus gibi.İşlerini seve seve yapıyor benımle muhabbet ediyor. ws. ws.
Sonradan fark ettim ben yokken annemler ne et yemişler nede meyve..Sırf ben et ve meyveyı cok severim diye bogazlarından geçmemiş...
Ben şunu söylüyorum ben her ailemden ayrılıp yolculuk ettigimde ve şehirden uzaklastıgımda gözümün önüne film şeridi gelir ve yaşadıgım duygusal anları hatırladım.Ve o bana acayip kötü bir acı verir.Kulaklıgı takıp ne kadar pop müzik dinlemeye calısıp kafa dagıtsamda bunu başaramam.Şehre varana kadar film şeridi devam eder...Ne gözüme uygu girer nede anam babam benı her 10 dakıkaya bir aramaktan vaz geçer...
Uzak yerı yazmadan önce düşünün.Hem maddi hem manevi yönden sıkıntı çekebileceğinizi göz önünde bulundurun...
-
herkesin endişesi farklı bide şunu düşünün derim ya gittiğinizde ailenizin yanına dönmek istemezseniz hiç? herkezmi mükemmel anlaşıyor ailesi ile ailem sonuçta severim ama artık davranışları yüzünden içimdeki uzağa gitme endişesi onlara armıcağım(mecazi) endişesine dönüşüyor bende :/ -
quote:
Orijinalden alıntı: Rashta
Ben çok süt büyütüldüm.Doğru değil belki ama 18 yaşına kadar çorabı ayagıma annem giydirirdi en basiti.Bir kasıkla corba içirmedigi kalmıstı.Daha önce hiç dışarı cıkmadım ben.Ailemden ayrı asla 1 günüm geçmedi.
Okadar aileye baglı yetiştim ki birde evin tek cocuguym ben.Annem babam sagolsunlar hayatta görebileceğim en en en büyük şefkati gösterdiler.
Uzaklasıp gitmek istedim bir an.Geçen sene en uzak yerleri yazdım tekirdağa kadar.İlk tercihim afyon kocatepe kimya mühendisliği idi ve bir baktım ilk tercihim gelmıs.
Basta gidene kadar cok cok mutluydum taaaki son 1 saat kalaya kadar.Ailem okadar cok stres yapmaya basladılar ki yüzlerinin asıklıgından gitmemi istemeyişleri belli oluyordu..
Zaman geldi Afyon yolcusu kalmasın dediginde yüreğime şimşekler çaktı.Anneme oan bir sarılmışımki şuan yazarken bile o anı hatırlayıp gözlerim doluyor.Anne sakın sağlama sakın dedim.Kısık bir şekilde tamam oglum aglamıyorum dedi.Sonra babama sarıldım ama ağlamamak ıcın kendımı kasıyorum gözlerimden yaşlar geldi gelecek zor tutuyorum kendımı.Otobüse bindim.Tam otobüs kalkıyor baktım annem feci şekilde aglıyor ve annemi teselli etmeye calısan kuzenlerim , teyzelerim...
O manzarayı görünce dayanamadım yüzümü öbür tarafa döndüm koridor tarafına.Ve otobüs kalkana kadar yüzümü cam tarafına dönmedim.Baktım baya ilerledikten sonra babamlar arabayla bizim otobüsü takip ediyorlar :) görünce gene duygulandım
Babam bile duygusallık nedir bilmeyen adam neredeyse otobüsü durdurup benı geri indiricekmiş..
Halbuki biliyorlarki okumaya gidiyorum ama insanlık hali işte...
Ben gittim aradan 1 2 hafta geçti dayanamadım onlara sürpriz yapıp geri döndüm.Annem benı görür görmez ağladı ve boynuma atıldı.Sarıldı sarıldı kokladı beni.Hiç bklemiyordu galıba.Aksam oldu babama sürpriz yaptım babamın gözleri doldu..
1 hafta sonra tekrar dönecegım zaman tekrar aynı şiddette olmasada gene o duyguları yaşadık.Her gitmemde bir kopukluk hissediyorum.
Annem ben eve dönünce yüzü gülüyor , neşeleniyor sanki bütün dert ve tasasını unutmus gibi.İşlerini seve seve yapıyor benımle muhabbet ediyor. ws. ws.
Sonradan fark ettim ben yokken annemler ne et yemişler nede meyve..Sırf ben et ve meyveyı cok severim diye bogazlarından geçmemiş...
Ben şunu söylüyorum ben her ailemden ayrılıp yolculuk ettigimde ve şehirden uzaklastıgımda gözümün önüne film şeridi gelir ve yaşadıgım duygusal anları hatırladım.Ve o bana acayip kötü bir acı verir.Kulaklıgı takıp ne kadar pop müzik dinlemeye calısıp kafa dagıtsamda bunu başaramam.Şehre varana kadar film şeridi devam eder...Ne gözüme uygu girer nede anam babam benı her 10 dakıkaya bir aramaktan vaz geçer...
Uzak yerı yazmadan önce düşünün.Hem maddi hem manevi yönden sıkıntı çekebileceğinizi göz önünde bulundurun...
Of hocam ya naptın mahvettin beni
-
quote:
Orijinalden alıntı: Rashta
Ben çok süt büyütüldüm.Doğru değil belki ama 18 yaşına kadar çorabı ayagıma annem giydirirdi en basiti.Bir kasıkla corba içirmedigi kalmıstı.Daha önce hiç dışarı cıkmadım ben.Ailemden ayrı asla 1 günüm geçmedi.
Okadar aileye baglı yetiştim ki birde evin tek cocuguym ben.Annem babam sagolsunlar hayatta görebileceğim en en en büyük şefkati gösterdiler.
Uzaklasıp gitmek istedim bir an.Geçen sene en uzak yerleri yazdım tekirdağa kadar.İlk tercihim afyon kocatepe kimya mühendisliği idi ve bir baktım ilk tercihim gelmıs.
Basta gidene kadar cok cok mutluydum taaaki son 1 saat kalaya kadar.Ailem okadar cok stres yapmaya basladılar ki yüzlerinin asıklıgından gitmemi istemeyişleri belli oluyordu..
Zaman geldi Afyon yolcusu kalmasın dediginde yüreğime şimşekler çaktı.Anneme oan bir sarılmışımki şuan yazarken bile o anı hatırlayıp gözlerim doluyor.Anne sakın sağlama sakın dedim.Kısık bir şekilde tamam oglum aglamıyorum dedi.Sonra babama sarıldım ama ağlamamak ıcın kendımı kasıyorum gözlerimden yaşlar geldi gelecek zor tutuyorum kendımı.Otobüse bindim.Tam otobüs kalkıyor baktım annem feci şekilde aglıyor ve annemi teselli etmeye calısan kuzenlerim , teyzelerim...
O manzarayı görünce dayanamadım yüzümü öbür tarafa döndüm koridor tarafına.Ve otobüs kalkana kadar yüzümü cam tarafına dönmedim.Baktım baya ilerledikten sonra babamlar arabayla bizim otobüsü takip ediyorlar :) görünce gene duygulandım
Babam bile duygusallık nedir bilmeyen adam neredeyse otobüsü durdurup benı geri indiricekmiş..
Halbuki biliyorlarki okumaya gidiyorum ama insanlık hali işte...
Ben gittim aradan 1 2 hafta geçti dayanamadım onlara sürpriz yapıp geri döndüm.Annem benı görür görmez ağladı ve boynuma atıldı.Sarıldı sarıldı kokladı beni.Hiç bklemiyordu galıba.Aksam oldu babama sürpriz yaptım babamın gözleri doldu..
1 hafta sonra tekrar dönecegım zaman tekrar aynı şiddette olmasada gene o duyguları yaşadık.Her gitmemde bir kopukluk hissediyorum.
Annem ben eve dönünce yüzü gülüyor , neşeleniyor sanki bütün dert ve tasasını unutmus gibi.İşlerini seve seve yapıyor benımle muhabbet ediyor. ws. ws.
Sonradan fark ettim ben yokken annemler ne et yemişler nede meyve..Sırf ben et ve meyveyı cok severim diye bogazlarından geçmemiş...
Ben şunu söylüyorum ben her ailemden ayrılıp yolculuk ettigimde ve şehirden uzaklastıgımda gözümün önüne film şeridi gelir ve yaşadıgım duygusal anları hatırladım.Ve o bana acayip kötü bir acı verir.Kulaklıgı takıp ne kadar pop müzik dinlemeye calısıp kafa dagıtsamda bunu başaramam.Şehre varana kadar film şeridi devam eder...Ne gözüme uygu girer nede anam babam benı her 10 dakıkaya bir aramaktan vaz geçer...
Uzak yerı yazmadan önce düşünün.Hem maddi hem manevi yönden sıkıntı çekebileceğinizi göz önünde bulundurun...
Dostum yanlış anlama ama senin durumun gerçekten vahim. Aileden ayrı hiç dışarı çıkmadım ne demek yahu? Hiç mi arkadaşın olmadı senin? Sana tavsiyem eve bayramdan bayrama git zamanla alışmaya çalışın bu ayrılık durumuna yoksa evden tamamen ayrılıp kendi ayakların üzerinde durma vakti geldiğinde çok sıkıntı çekersin.
-
upla -
muhabbet güzel gidiyordu hadi tecrübeli dostlar konu güncel kalsın 
-
up -
up -
quote:
Orijinalden alıntı: Rashta
Ben çok süt büyütüldüm.Doğru değil belki ama 18 yaşına kadar çorabı ayagıma annem giydirirdi en basiti.Bir kasıkla corba içirmedigi kalmıstı.Daha önce hiç dışarı cıkmadım ben.Ailemden ayrı asla 1 günüm geçmedi.
Okadar aileye baglı yetiştim ki birde evin tek cocuguym ben.Annem babam sagolsunlar hayatta görebileceğim en en en büyük şefkati gösterdiler.
Uzaklasıp gitmek istedim bir an.Geçen sene en uzak yerleri yazdım tekirdağa kadar.İlk tercihim afyon kocatepe kimya mühendisliği idi ve bir baktım ilk tercihim gelmıs.
Basta gidene kadar cok cok mutluydum taaaki son 1 saat kalaya kadar.Ailem okadar cok stres yapmaya basladılar ki yüzlerinin asıklıgından gitmemi istemeyişleri belli oluyordu..
Zaman geldi Afyon yolcusu kalmasın dediginde yüreğime şimşekler çaktı.Anneme oan bir sarılmışımki şuan yazarken bile o anı hatırlayıp gözlerim doluyor.Anne sakın sağlama sakın dedim.Kısık bir şekilde tamam oglum aglamıyorum dedi.Sonra babama sarıldım ama ağlamamak ıcın kendımı kasıyorum gözlerimden yaşlar geldi gelecek zor tutuyorum kendımı.Otobüse bindim.Tam otobüs kalkıyor baktım annem feci şekilde aglıyor ve annemi teselli etmeye calısan kuzenlerim , teyzelerim...
O manzarayı görünce dayanamadım yüzümü öbür tarafa döndüm koridor tarafına.Ve otobüs kalkana kadar yüzümü cam tarafına dönmedim.Baktım baya ilerledikten sonra babamlar arabayla bizim otobüsü takip ediyorlar :) görünce gene duygulandım
Babam bile duygusallık nedir bilmeyen adam neredeyse otobüsü durdurup benı geri indiricekmiş..
Halbuki biliyorlarki okumaya gidiyorum ama insanlık hali işte...
Ben gittim aradan 1 2 hafta geçti dayanamadım onlara sürpriz yapıp geri döndüm.Annem benı görür görmez ağladı ve boynuma atıldı.Sarıldı sarıldı kokladı beni.Hiç bklemiyordu galıba.Aksam oldu babama sürpriz yaptım babamın gözleri doldu..
1 hafta sonra tekrar dönecegım zaman tekrar aynı şiddette olmasada gene o duyguları yaşadık.Her gitmemde bir kopukluk hissediyorum.
Annem ben eve dönünce yüzü gülüyor , neşeleniyor sanki bütün dert ve tasasını unutmus gibi.İşlerini seve seve yapıyor benımle muhabbet ediyor. ws. ws.
Sonradan fark ettim ben yokken annemler ne et yemişler nede meyve..Sırf ben et ve meyveyı cok severim diye bogazlarından geçmemiş...
Ben şunu söylüyorum ben her ailemden ayrılıp yolculuk ettigimde ve şehirden uzaklastıgımda gözümün önüne film şeridi gelir ve yaşadıgım duygusal anları hatırladım.Ve o bana acayip kötü bir acı verir.Kulaklıgı takıp ne kadar pop müzik dinlemeye calısıp kafa dagıtsamda bunu başaramam.Şehre varana kadar film şeridi devam eder...Ne gözüme uygu girer nede anam babam benı her 10 dakıkaya bir aramaktan vaz geçer...
Uzak yerı yazmadan önce düşünün.Hem maddi hem manevi yönden sıkıntı çekebileceğinizi göz önünde bulundurun...
baba naptın ya
-
Gidiyimde şu üniye evin yolunu unuturum ev tutarsam işte bulursam yazın eve gelmem bıktım artık -
ailem beni defalarca mariano çekerken yakaladı artık onlardan kurtuluyorum özgürüm lanet olsun :P ya üniversite başkadır ne anne kuzusuymuşsunuz bilader -
aferin ozaman sana
up -
up -
up -
Bizde gidiyoruz.
Bakalım neler olacak -
quote:
Orijinalden alıntı: Tribuns
Bizde gidiyoruz.
Bakalım neler olacak
aileden ayrılıyoruz
-
quote:
Orijinalden alıntı: Rashta
Ben çok süt büyütüldüm.Doğru değil belki ama 18 yaşına kadar çorabı ayagıma annem giydirirdi en basiti.Bir kasıkla corba içirmedigi kalmıstı.Daha önce hiç dışarı cıkmadım ben.Ailemden ayrı asla 1 günüm geçmedi.
Okadar aileye baglı yetiştim ki birde evin tek cocuguym ben.Annem babam sagolsunlar hayatta görebileceğim en en en büyük şefkati gösterdiler.
Uzaklasıp gitmek istedim bir an.Geçen sene en uzak yerleri yazdım tekirdağa kadar.İlk tercihim afyon kocatepe kimya mühendisliği idi ve bir baktım ilk tercihim gelmıs.
Basta gidene kadar cok cok mutluydum taaaki son 1 saat kalaya kadar.Ailem okadar cok stres yapmaya basladılar ki yüzlerinin asıklıgından gitmemi istemeyişleri belli oluyordu..
Zaman geldi Afyon yolcusu kalmasın dediginde yüreğime şimşekler çaktı.Anneme oan bir sarılmışımki şuan yazarken bile o anı hatırlayıp gözlerim doluyor.Anne sakın sağlama sakın dedim.Kısık bir şekilde tamam oglum aglamıyorum dedi.Sonra babama sarıldım ama ağlamamak ıcın kendımı kasıyorum gözlerimden yaşlar geldi gelecek zor tutuyorum kendımı.Otobüse bindim.Tam otobüs kalkıyor baktım annem feci şekilde aglıyor ve annemi teselli etmeye calısan kuzenlerim , teyzelerim...
O manzarayı görünce dayanamadım yüzümü öbür tarafa döndüm koridor tarafına.Ve otobüs kalkana kadar yüzümü cam tarafına dönmedim.Baktım baya ilerledikten sonra babamlar arabayla bizim otobüsü takip ediyorlar :) görünce gene duygulandım
Babam bile duygusallık nedir bilmeyen adam neredeyse otobüsü durdurup benı geri indiricekmiş..
Halbuki biliyorlarki okumaya gidiyorum ama insanlık hali işte...
Ben gittim aradan 1 2 hafta geçti dayanamadım onlara sürpriz yapıp geri döndüm.Annem benı görür görmez ağladı ve boynuma atıldı.Sarıldı sarıldı kokladı beni.Hiç bklemiyordu galıba.Aksam oldu babama sürpriz yaptım babamın gözleri doldu..
1 hafta sonra tekrar dönecegım zaman tekrar aynı şiddette olmasada gene o duyguları yaşadık.Her gitmemde bir kopukluk hissediyorum.
Annem ben eve dönünce yüzü gülüyor , neşeleniyor sanki bütün dert ve tasasını unutmus gibi.İşlerini seve seve yapıyor benımle muhabbet ediyor. ws. ws.
Sonradan fark ettim ben yokken annemler ne et yemişler nede meyve..Sırf ben et ve meyveyı cok severim diye bogazlarından geçmemiş...
Ben şunu söylüyorum ben her ailemden ayrılıp yolculuk ettigimde ve şehirden uzaklastıgımda gözümün önüne film şeridi gelir ve yaşadıgım duygusal anları hatırladım.Ve o bana acayip kötü bir acı verir.Kulaklıgı takıp ne kadar pop müzik dinlemeye calısıp kafa dagıtsamda bunu başaramam.Şehre varana kadar film şeridi devam eder...Ne gözüme uygu girer nede anam babam benı her 10 dakıkaya bir aramaktan vaz geçer...
Uzak yerı yazmadan önce düşünün.Hem maddi hem manevi yönden sıkıntı çekebileceğinizi göz önünde bulundurun...
arkadaş ne yaptın sen ya çenem titredi şerefsizim
-
Devam edin abi yaa. Bu kadar zorluk çekcezmi acaba bizde ayrılırken
Ip işlemleri
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
