Belki basit ve sıkıcı olabilir ama bunlar benim yaşadıklarım(devamını ekledim)

kitaptakikurt

Yüzbaşı

382 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Merhaba arkadaşlar. Yazacaklarım biraz uzun, okuyun demeyeceğim okumak isteyen kendisi direk olarak okur zaten. Okuyan arkadaşlarım için biraz güzel yazmaya özen gösteriyorum bu arada..

Aslında çok uzun zaman geçmedi bu yaşadıklarımın üzerinden. Okulda sap gibi dolaşıyordum. Herzaman böyleydi. Aslında bir kız arkadaşım olmasınıda istemiyordum. Daha önceki tecrübelerimden biliyorum ki kız arkadaş demek rahatlığada veda etmek demekti. Ve en yakın ilişkim 2 sene önce olmuştu. Birazdan anlatacaklarım hakkında bana yol göstermenizi istiyorum. Gerçekten ihtiyacım var buna. Baştan söylemeliyim ki hatalarımı kabul ediyorum ve belki sizin için sıradan bir şey yaşadıklarım bunuda biliyorum.

Herşey okulda bir kızı görmemle başladı. İsmini vermek istemediğim için ben ona ‘Aslı’ diyeceğim. Aslıyı ilk gördüğümde çok dikkat etmemiştim. Sıradan biriydi. Ama daha sonra kaderin bana bir oyunumu diyeyim artık bilmiyorum her gün görmeye başladım. Aralıksız hergün görüyordum okulda. Ama buda bir tesadüf sanırım her gördüğümdede normal yüz ifadesi vardı suratında. Yani ne gülüyordu, ne sinirliydi ne de heyecanlı. Bu arada veterinerlikte okuyorum ve klinik derslerimiz biraz ağır oluyor. Birgün klinik dersinden çıkmış üstümü değiştirmek için çantamı almaya gidiyordum. Bizim okula yeni bir topluluk kuruluyordu öğrenciler tarafından. Stant açmışlar üye toplayıp başlangıç etkinliğini tanıtmak için. O an için bu pek umrumda olmazdı ama hem arkadaşım stant ile ilgileniyor hemde benim her zaman gördüğüm Aslı orada bekliyordu. Topluluğun bir üyesiymiş oda. Bende arkadaşımın yanına gittim tabi üstüm başım hayvan kılı toz saçlarım dağanık berbat bi haldeyim. Katılacağımdan değil ama kızın sesine duymak ve yüz mimiklerini görmek istiyordum açıkçası.(Bir topluluğa üyeydim zaten) Herneyse. Gittim arkadaşımın yanına dinliyordum herkesi. Arkadaşım en son gidip gitmemekte kararsız kaldı bana döndü bütün dikkatler benim üzerimde toplandı . Bende ‘olabilir bir düşüneyim’ dedim. O sırada orada görevli olan 5. Sınıf bir arkadaşta bi kaç şey söyledi işte düşünmene gerek yok gibi şeyler. Bende olabilir aslında dedim. Orada görevli olan ve sonradan Aslı’nın en yakın arkadaşı olduğunu öğrendiğim kız isminizi yazıyorum o zaman dedi, Bende acele etme ya tarzında bişey söyleyip gülümsedim. Benim bu yanıtımla herkes gülümsedi ve direk Aslıya baktım bende. Oda gülümsüyordu ve emin olun işte o zaman kızı sevmeye başlamıştım. Aradan aylar geçti final zamanı geldi. (bahsettiğim topluluk olayı vizeden önceydi 2 ay civarı zaman geçti yani). O zamana kadar birkaç arkadaşıma söylemiştim hissettiklerimi ve okuldada göstermiştim kızı. Bu bahsettiğim arkadaşlarımdan birtaneside stantta benimle konuşan kızın liseden dershane arkadaşıymış. Neyse ben bu 2 ay gibi bir süre içerisinde hergün görmeye başladım kızı, her gördüğümde belli etmiyecek bir şekilde yüzünü inceliyordum. Başta bana çirkin gelen kız benim için gün geçtikçe güzelleşiyordu adeta.. Yemekhanede mi dersiniz okulun bahçesinde mi kantinde mi fotokopinin önünde fark etmez kız her yerde karşıma çıkıyordu. Ve bir gün artık dayanamadım ve bişeyler olmasını istedim artık. Bu arkadaşımdan yardım istedim ismine ‘Ali’ diyeyim ben. Aliden kızın ismini öğrenmesini istedim, oda öğrendi sağolsun . Kızın ismini biliyordum ama soy ismini bilmiyordum. Bende 2. Sınıf öğrencisiyim kızsa 1. Sınıf tabi ortak dersimiz olmaması gerekiyor normalde ama benim alttan derslerim ilk kez işe yaradı ve bende ismini yazdım sınıf listesine. 3 tane uyuşan isim vardı. Hepsini tek tek aradım internetten ve 2 sini eledim. Kızın isminide soy isminide biliyordum ama facebookta çıkmıyordu profili. Bende bunun kayıtlı olduğu topluluğun facebook sayfasında olan fotoğraflarını buldum. Herkesin ismi etiketliydi ama bunun değildi. Bende bekledim bir iki gün ve sonra baktığımda kızın isminin etiketlendiğini gördüm ve direkt arkadaş olarak ekledim. Ertesi gün yine monoton bir okul günüydü kızı tekrar gördüm tabi. Akşam eve geldim ve bilgisayardan facebookuma baktım. Kız arkadaşlık isteğimi kabul etmişti. Hemen Merhaba dedim gülücük kondurdum bir tane, yaklaşık 10dk sonra mesaj geldi aynı şekilde merhaba diyordum ama gülücük yoktu, yanlış anlamayın bu söylediklerimi ergen ruhlu bir insan değilim ama işin doğrusu bu ki gülücük yoksa samimiyette yoktur. Bende alttan aldığım anatomi dersini bahane edip, ders saat kaçta diye sordum oda yardımcı oldu tabi. Dedimki ; ben bu konuları görmeyeli çok oldu, eğer sende katılacaksan derse(ek ders) yardımcı olabilir misin ? mantık kıza kendimi belli etmek aramızda ders şeklinde bile olsa bi konuşmanın geçmesi. Gelen cevapta yarın işi olduğu yazıyordu. Üzüldüm biraz tabi. Ertesi gün okulda göremedim Aslıyı anatomi dersinede gitmedim aynı rutin bir gün daha geçirdim ve eve geldim. Kıza bi naber yazdım biraz konuştuk işte başka bir şey olmadı. Aradan 2-3 gün geçti ve kıza yazmaya karar verdim birdaha. Yazdım işte bu sefer biraz daha kişisel sorular sordum okulu bitirdiğinde ne yapmak istiyorsun falan. Kız tam bir hayvan aşığı çıktı. Buda mutlu etti beni en azından bir benzer yönümüz var diye düşündüm. Neyse bu şekilde devam etti konuşmalarımız. Ama kız çok istekli değildi tabi ailesinden uzak ilk yılı ve sınav dönemiydi. Ben yinede konuşmaya devam ettim ki yaptığım en büyük hatalardan biri bu. Daha sonra yine bi konuşmamızda, ben ; seni tanıdığıma gerçekten çok memnun oldum yazdım, oda ; bende memnun oldum dedi. Sonra şöyle bir konuşma geçti aramızda.
-Ben; Bunu gerçekten mi söyledin yani beni tanıdığına gerçekten memnun musun ?
-Aslı; evet, bunun bir önemi var mı ?
-kesinlikle. Birinin sana değer vermesi paha biçilmez bir şey helede bu kişi özel biriyse
- özel biri ?
- bazen bazı insanlara diğer herkese verdiğinden daha fazla değer verirsin
-mesela ?
- özel işte. Bugüne kadar şairler ozanlar bunu anlatamadıysa bende tam olarak anlatamam ama hissedebilirim
- ve sende şuan hislerini bana belli etmeye çalışıyorsun
- evet, farkıda mıydın ?
-başından beri farkındaydım
-biliyordum farkında olduğunu
-başından beri farkında olduğumun farkında olduğunu biliyordum .

Burada dedim ki oldu işte gülücükler falan uçuyor acayip heyecanlıyım.

-Ben sevmek istemiyorum, çok acı var.
Diye bir mesaj geldi. Bende yıkıldım tabi. Dedim emre oğlum seni çok zor bi dönem bekliyor. Buraya kadar gelmişken bırakamazdım çünkü. Bende dedimki
- eğer biryerde kötülük varsa bu kötülüğün varlığı anlamına gelmez orada iyilik yoktur. Acıda aynı şekilde eğer acı yoksa bunun sebebi sevginin olmayışıdır. Ve ben kalbini tamir etmek istiyorum
- yıkılmış hatta kaybolmuş birşeyi tamir edemezsin.

Ben yine devam ettirdim konuşmayı hep aynı şeyler döndü. En son kız olmayacağını söyledi. Aradan bir iki gün geçti ben yine aynı şeylerden konuştum oda aynı şeyleri söyledi. En son bunun kesin bir şekilde olmayacağını ve beni tanıdığına memnun olduğunu arkadaş denediğini( bir süre arkadaş olmaya çalıştı bi kaç bir şey önerdi mesela benim sevebileceğim şeyleri) söyledi ve bitirdi. Tabi ki benim için bitmemişti.

Arkadaşlar biraz yoruldum. Eğer devamını duymak isteyen olursa yazacağım. Bunları hatırlamak kalbimi gerçekten çok yoruyor ve bitirmeye çalıştığım birşeyi alevlendiriyor..

Aslında geriye dönüp baktığımda yaptığım hataları çok rahat fark ediyorum. Bu iş mesaj atmakla olmuyor bunu biliyordum zaten ama elimdende başka bir şey gelmiyordu.

Kızlar gerçekten çok samimi konuşuyordum . Ve her ne kadar beni istemesede oda benimle samimi konuşuyordu veya ben öyle sanıyordum. Kız birine aşık olduğundan bahsetti. 5-6 yıllık bir aşk. Kızda benim durumundaydı aynı tek farkı daha uzun süredir bu haldeydi. Onuda anlıyorum aslında. Şimdi bana başka bir kız yazsa bende böyle tepki verirdim. Ama işte gönül bu gerçeklerden beslenen bir şey değil. Aslıyla kitaplar üzerinden konuşuyorduk ve polisiye romanları sevdiğini öğrendim yaptığım ilk şey (her zaman olduğu gibi ) bu yakınlıktan faydalanmaktı ve ilk kez çok güzel bir sohbet geçmişti aramızda. O gün 3-4 saat konuşmuştuk ve farkında olsada olmasada beni reddetmesine rağmen beni kendine dahada bağlıyordu. Ertesi günler edebiyattan konuşmaya başladım (2-3 yıl önce paylaştıkları çok hoşama gitmişti. Kendisi yazıyor). Buna şiir yazdım birkaçtane her kız hoşlanır diye ki bundan önceki ilişkilerimde bu yeteneğim sayesinde başlamıştı. Son kozumu kullanmak istiyordum aksi taktirde kızla aramda olan tek şey benim zorlama konuşmalarım ve yalvarmalarımdı sonuç alamayacağımı bilsem bile. Aslıya yazdığım şiirleri belli aralıkta yolluyordum ve hoşuna gittiğini söyleyincede ona armağan niteliğinde yazdığım şeyler olduğunu söylüyordum. Daha sonra birgün şiirlerden hoşlanmadığını söyledi. Çokta şaşırmadım açıkçası. Düşünsenize bunu yaşayanınız illaki vardır ama 6 yıldır birini sevmek ve karşılık alamamak nasıl bir etki bırakır insanda. Onu unutmak için nelerden vazgeçmeniz gerekir. Kızda aşk ve aşkla ilgili herşeyden vazgeçmiş. Sevmiyordu yani şiirleri bana bunu düzgün bir dille ifade etsede okurkan acı duyduğunu hissetmiştim adeta.. bu beni çok üzmüştü ve şiir yazmayı bıraktım. Artık son kozumu oynamıştım ve bundan da bir sonuç alamamıştım. Karamsarlığa düşmüştüm yani. Bu kadar zorlamanın sebebi ne diye soruyordum kendime ama kalbimde ilk defa hissettiğim sıkışmalar açıklıyordu neden uğraştığımı. Mutlu bir anına mı denk geldim bilmiyorum ama birgün farklı bir şey oldu;

Naber ?
- iyidir senden ?( çoğunlukla nasıl olduğumu sormuyordu)
-iyidir aynı işte. Napıyorsun ?
-‘şurada oturuyorum ve kuçağımdada bir kedi.

kesinlikle farklıydı arkadaşlar belki öyle gelmedi size ama uzun süredir konuştuğunuz bir insandaki değişimi anlayabilirsiniz. Ve benim burada saflığım devreye girdi ve dedim ki ;

-cidden mi. Ben rahatsız etmeyeyim seni o zaman arkadaşlarınla vakit geçir.

Aklımca bu şekilde kızı özgür bırakmamın onun hoşuna gideceğini düşünmüştüm ve bu düşünceyle beraber bana açılan (açıldığını zannettiğim kapı ) kapandı.

Eskisinden çok daha soğuk konuşuyordu artık. Ve buda beni üzüyordu gerçekten üzüyordu. Bunun hakkında konuşmaya karar verdim.

- Aslı, seni üzdüğümün ve sıktığımın farkındayım. Özür dilerim ama benide anlamanı istiyorum hissetiklerime karşı gelemiyorum .
-sabırla vazgeçmeni bekliyorum.
dedi. İşte burada daha öncekilerden farklı bişey söyledi. Çok farklı. Beni daha öncede kırdığı olmuştu kendinden uzaklaştırmak adına ama bu çok farklıydı. Bu konuşmadan sonra uzun bir süre mesaj atmadım.

Okul tatile giriyordu artık. Uzun , zorlu ve yorucu bir dönemi geride bırak-amıştım çünkü yaz okulu vardı. Ve önümde uzunca bir bütünleme programı. Kıza final dönemimde açılmamın tesiri hem manevi kırıklık hemde derslerdeki kırıklarla kendini göstermişti. Kız herzaman çalışmam gerektiğini söylüyordu ama dinleyen kim ? Okuldayken çok sıkıldım ve tekrar yazmak istedim. Yazdımda. Ailesi bunu almak için okula gelmişti ve evlerine gideceklerdi. Düşündüm ki kendi yaşadıklarımı uzun yolculuklar tam ortalarına vardığımız zaman sıkıcı olur. İşte son kez bunları düşünürken gördüm onu. Çimlerde oturuyordu. Ve herzaman olduğu gibi ikimizde birbirimize ifadesiz bir şekilde bakıyorduk. Çok üzüyordu beni evet biliyordum istenmediğimi ama onu gerçekte gördükçe ulaşamadıklarım aklıma geliyordu bu dahada kahrediyordu beni.

Dediğim gibi gece yazdım. İlk cevap vermedi . 1 saat sonra cevabı geldi biraz konuştuk. Yol sıkıcıydı tabi insan farklı birşeyler yapmak istiyordu ve ben bu durumdan yararlanarak birazda olsa samimi bir konuşma elde etmiştim. Kızın herşeyine aşinaydım ama sesini bir kere bile olsun duymamıştım bundan bahsettim ve rüyalarımdan. Aslıyı gerçekte ne kadar çok görüyorsam buna eşit bir sıklıktada rüyalarımda görüyordum. Bazen rüyamın büyük kısmı o bazende çok kısa süreliğine. Bir rüyamda sesini duymak istmemin verdiği zaaftan şekillendi. Odamda oturuyordum herzaman ki gibi telefonuma bir mesaj geliyordu. ‘BU BENİM SESİM’ ama mesaj bir resimdi ve resimde ayna vardı, bomboş bir ayna. Gördüğüm rüya o zaman beni çok korkutmuştu ve ne kadar takıntılı bir insan olduğumu birdaha anlamamı sağlamıştı, sadece benim değil onunda anlamasını. Güldü falan ama ne kadar ciddi olduğumu oda anlıyordu tabi. Ailesi ,evine,memleketine kavuşmanın mutluluğunu bildiğim için kızı bir süre yalnız bırakmaya karar verdim . Ama bu kararım gereğinden uzun sürdü. Yazmaya korkuyordum ama yazmakta istiyordum. Çok zor bir durumdaydım . Sıktığımın farkındaydım, sinirlerini yıprattığımın. Ben bu düşünceler içinde kaybolurken dışardada bir hayat devam ediyordu. Birgün ailemiz bir yemeğe davet edildi. Gittik herşey güzel hoş muhabbet sohbet. Bir abime rastladım. Benim uzun uzadıya dinler, herzaman en mantıklısını söylerdi bana. Değer veriyordu yani yaşadıklarıma. Herşeyi anlattım baştan sona. Ve bana dediki ;
Neden korkuyosun emre? Neden uzaklaşıyosun. Ona nasıl şeyler yaşadığıdan bahset , nasıl beklediğini onu , neden onca kişinin içinden onu seçtiğini söyle, kendinin farkına var. Birşeye başlarken şartlandırma ne yaşayacağını. Bırak adına ne o ne sen koy zaman koysunuz aranızdaki şeyin ismini.

İlerde yaptıkların için değil yapmadıkların için pişman olacaksın gibi şeyler . Uzun bir mesaj yazdım.

- Sana yaşattıklarım için üzgün değilim. Özür dilemeyeğim ayrıca. Yaptığım herşeyin arkasındayım. Hissetiklerimi yaşadım çünkü. Ama şuan önceki gibi hissetmiyorum. Şuan kendimi veya seni şartlandırmıyorum şu olsun. Hiçbirşeyin olarak başlamak istiyorum. Seni çölde bir damla su bekleyen sıcaktan kavrulmuş bir gül gibi bekliyordum demeyi çok isterdim ama beklediğimi bil.

Gelen cevaplar birşeyi değiştirmedi. Senin hoşlandığını bile bile seninle arkadaşlık yapamam diyordu. Anlamıyordu yani beni. Gerçekten anlamıyordu hiçbirşekilde anlamayada çalışmıyordu. Uzun bir konuşma geçti yine aramızda ama elimde hiçbirşey yoktu. Pes edemezdim ama, etmek istemiyorudum . Böyle bir insanı kaybetmek istemiyordum. Yine bir süre yazmadım. Sonraları yazmaya başladım. Basit basit konuşuyorduk sadece . Tek düze cevaplar veriyordu. Geçiştiriyordu beni. En son patladı. Konuşmak istemiyorum , yazmanı istemiyorum senide istemiyorum dedi. Ne kadar bencil olabileceğini kanıtladı bana . istemediğinden uzaklaşmak için yapacaklarını gösterdi. Kalbimi kırdı, üzdü beni. Bıraktım bende yazmayı. Uzun uğraşlarımdan sonra aklımada gelmiyordu. Ama çok kolay değil tekrar hissetmeye başladım onu. Ve bunu yazmak istedim. Akıl almak için. Herşeyi anlatmadım, anlatmak istemedim çünkü. Bazı yerlerde yazamadım, yaşadıklarım kalbimi sızlatıyor çünkü. Ulaşamıyorum çünkü. Sevdiği oğlan aklıma geldikçe ne kadar güçsüz olduğumu düşünüyorum. Bu duygular yazmamı engelledi. En son aramızda geçen birebir konuşmayı atmak istiyorum size.

Ben ; Hiçbirzaman böyle seveceğimi düşünmezdim. Ailemden başkasını sevmedim ben. Hiçkimseyi bu kadar düşünmedim. Sevmedim bile gerçekten sevmedim. Bu kadar acı çekeceğimi kalbimin bu kadar ezileceğini hiç düşünmedim. Ben hiçbirşeyi unutmam. Ben gerçekten unutmam. 10 yıl önce yaşadığım bi olayı bile şimdi yaşamış gibi hissederim. Ve sen ne kadar benden uzaklaşırsan uzaklaş, ben seni herzaman hissedeceğim. Saçlarının rengini hayal edeceğim. Diyeceğimki sınavdan çıktığımda yanlışlıkla saçının bir teline deymiştim. O zaman hissettiğimi hep hissedeceğim. Yemek yerken seni düşüneceğim su içerkende seni. Sende yemek yemek su içmek gibi bir ihtiyaçsın çünkü. Seni her düşlemek istediğimde düşleyeceğim, gözlerin her aklıma geldiğinde bana baktığını hissedeceğim. Çünkü ben normal değilim . Ben unutmam. Sen her aklıma geldiğinde boğazım düğümlenecek. Ağlayacağım belki. Sonra ağladığım için kendime kızacağım. Yazdığın şeyleri kaydettim. Açıp açıp okuyacağım. Değiştireceğim bazen. Sonra kendime kızacağım. Yazın yastıktan aldığın soğukluğu hissedeceğim. Gece çatıda yatarken duyduğun kedinin nefes alıp verişini bende duyacağım. Ben sen olacağım aslında. Asla unutmayacağım seni asla . Hep beynimin ve kalbimin içinde olacaksın. Ve birgün seveceksin. Ha beni ha başkasını hiçbişey değişmeyecek. Aynı yastığa baş koysakta aynı gökyüzüne baksakta ilk günkü gibi seveceğim seni . Bende seni tanıdığıma memnun oldum, herkesten farklı şeyler hissettirdin bana rutin şeylerden kurtadığın için aşkın nasıl bişey olduğunu öğrettiğin için. Seni seviyorum tek istediğim bunu unutma..
-Aslı ; Öyle olsun. Zaten bi gün sıkılacaksın, karşılık almamaktan, sevmekten... O güne kadar benden uzak dur, kendim için değil senin için söylüyorum. Ben bu yollardan geçeli yıllar oldu, senin iyiliğin için söylüyorum vazgeç. 40 yıl düşünsem benim düştüğüm duruma bi başkasının benim yüzümden düşeceği aklıma gelmezdi. Keşke elimde olan bi şey olsa ama gerçekten üzgünüm, böyle olmanı istemezdim, o da böyle olmamı istemezdi... Bir gün tekrar seveceğemi biliyorum. Bilmediğim şey bunun ne zaman olacağı ve istediğim şey bu sefer bu kadar kötü sonuçlanmaması. Sen de seveceksin buna adım gibi eminim, sadece zaman, her nasip vaktine esirdir. Muhtemelen iki hafta sonra hesabımı dondururum ve benimle ilgili herhangi bi şeye maruz kalmazsın. Tanıştığıma gerçekten memnun oldum, sen gerçekten orijinal ve iyi bi insansın, arkadaş kalmak isterdim.

Okuyan duygularımı paylaşan herkese çok teşekkür ederim. Fikirlerinizi eksik etmeyin...

< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi kitaptakikurt -- 7 Ağustos 2015; 22:24:47 >

Yürüyen Ölü

Yüzbaşı

982 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

selamgunaydın

Binbaşı

1084 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Şehmistan

Yüzbaşı

946 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

optimizatio3n12123

Yüzbaşı

574 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Guest-2380D2E6A

Binbaşı

1686 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

afordisman

Teğmen

189 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Muhafız.

Yüzbaşı

955 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

480mrt

Binbaşı

1918 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

kitaptakikurt

Yüzbaşı

382 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

kitaptakikurt

Yüzbaşı

382 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

kayyumrektör

Teğmen

139 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Placeb0

Yarbay

2192 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Vegola

Yüzbaşı

373 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

kitaptakikurt

Yüzbaşı

382 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

kitaptakikurt

Yüzbaşı

382 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

afordisman

Teğmen

189 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

defansın bel kemiği

Teğmen

229 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Belki basit ve sıkıcı olabilir ama bunlar benim yaşadıklarım(devamını ekledim)

Benzer içerikler