Şimdi Ara

BEYLER BİR DERDİM VAR YARDIM İSTİYORUM

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
20
Cevap
1
Favori
409
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Arkadaşlar ben 16 yaşındayım,benim bir derdim var.benim en küçük tartışmalarda bile(anne,baba,kardeş,arkadaş vb.) gözlerim doluyor.içimde ağlama hissi veya bir üzüntü olmuyor ama kızarıyor gözlerim,çoğundada ağlamak zorunda kalıyorum haliyle.biraz sinirli birisiyim fevri haraketlerim var.hayatıma dair Allah'a şükürler olsun hiçbir derdim yok,sosyal bir insanım çevrem geniş,spor yapıyorum,dış görünüş olarakta bir derdim yok sadece gürültülü kavgalı bir evde büyüdüm(kafanızda birbirine tekmeler atan bir aile canlanmasın).yani evde her zaman herkes yüksek sesle konuşurdu kavga ayarında.

    buna benzer derdi olan,atlatan,atlatamayan bilgi sahibi herkesten yardım ve yorum bekliyorum



  • bizde öyleydik daha gençsin zamanla geçer.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • bende ağlayan birini gördüğümde tutamam kendimi, bende ağlarım
  • Abdestsiz Hamam Böceği kullanıcısına yanıt
    kendim bildim bileli böyle ne zaman geçer ?
  • ben de öyleyim çok boktan bi durum hiç sorma
  • Ban eger cok sinirlenirsem ve siniriminicomde tutmam gerekirse oluyor. Etrafa zarar vermekten cok daha iyi nir yontem. Ama zamanla azalmaya basladi.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Bende de aynı durum var malesef. Ben de huzursuz, kavgalı bir ortamda büyüdüm. Küçüklüğümüzde başı şeyleri anlayamasak da, bazı durumlardan haberdar olmasak da, bunların bizi etkilemesi sonucu ortaya çıkan bir durum bana kalırsa. Yoksa en ufak bir tartışmada, en ufak bir ses yükseltmede gözlerin dolması normal bir şey değil. Evdeki olaylardan etkilendiğimiz için, belki de bebekliğimizde bu olayları duyduğumuzda hissettiğimizde ağladığımız için, bunu yapmaya alıştık.
  • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Daha Fazla Göster
  • O yaslarda bizde de oyle oluyordu , simdi kicimizdan terliyoruz

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • video koyamadım



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Guest-BBBAEA435 -- 23 Haziran 2013; 1:02:20 >
  • aynen
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Fizyopat

    Arkadaşlar ben 16 yaşındayım,benim bir derdim var.benim en küçük tartışmalarda bile(anne,baba,kardeş,arkadaş vb.) gözlerim doluyor.içimde ağlama hissi veya bir üzüntü olmuyor ama kızarıyor gözlerim,çoğundada ağlamak zorunda kalıyorum haliyle.biraz sinirli birisiyim fevri haraketlerim var.hayatıma dair Allah'a şükürler olsun hiçbir derdim yok,sosyal bir insanım çevrem geniş,spor yapıyorum,dış görünüş olarakta bir derdim yok sadece gürültülü kavgalı bir evde büyüdüm (kafanızda birbirine tekmeler atan bir aile canlanmasın).yani evde her zaman herkes yüksek sesle konuşurdu kavga ayarında.

    buna benzer derdi olan,atlatan,atlatamayan bilgi sahibi herkesten yardım ve yorum bekliyorum

     BEYLER BİR DERDİM VAR YARDIM İSTİYORUM




  • takam kafana
  • bazı hatalar var lütfen düzeltin
  • hll knk kullanıcısına yanıt
    iyi olmuş :D
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Yalnızlık Senfonisi

    bende ağlayan birini gördüğümde tutamam kendimi, bende ağlarım

    aynen

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Kavga et dayak yiyince geçer o.
  • Bionic. kullanıcısına yanıt
    dayak yediğimizde oldu geçmedi,kavga ederken sıkıntı olmuyor ama :D @Bionic.
  • Nerdesin turbolinea bu 2 oldu

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Kaçak Yolcu

    Nerdesin turbolinea bu 2 oldu

    burdayım kardeş
  • Çalıştığım konulardan birinde, çocukların doktor ziyaretindeki davranışlarını etkileyen faktörlerden aile ile ilgili olanlarda, bu konuyla ilgili dikkat çekici şeyler yazıyordu. Hepsini burada aktaramayacağım ancak konuyla ilgili küçük bir kısmını yazmak istiyorum.

    Çocuğunu yetiştirme tarzına göre sınıflandırılmış bir takım aile tipleri mevcut. Bunlardan

    -Aşırı koruyucu ve kaygılı ailenin çocukları, üzerlerine fazlasıyla düşüldüğü, gereğinden fazla ilgilenildiği ve zaman zaman bebekmiş gibi davranıldıkları için, genellikle utangaç ürkek olurlar. Kendi kendilerine karar vermede çoğunlukla güçlük çekerler.

    -İlgisiz ve reddedici ailenin çocukları, çok kırılgandırlar ve kabuklarına çekilirler. Bazıları endişelidir. Dikkat çekici davranışlarda bulunmaya meyillidirler ve genellikle kolay ağlarlar.

    -Kimlikleme* yapan ailelerin çocukları, genellikle kolay ağlarlar ve güven eksikliği hissederler.


    *Ebeveynlerin kendi yaşayamadıklarını çocuklarına yaşatmaya çalışmalarıdır. Kendilerine sağlanamamış imkanları çocuklarına vermek isterler. Çocuk ebeveynlerinin istediği şekilde yanıt vermezse, ebeveynler hayal kırıklığına uğrar ve bunun sonucunda da çocukta suçluluk duygusu gelişir.


    Şimdi, konuyu toparlayacak olursak, benim dikkatimi özellikle çeken "kimlikleme" davranışı oldu. Tabi ki aileniz şu şekilde davrandıysa siz de şu şekilde bir insan olursunuz denilemez, bunlar kesin yargılar değildir. Ancak kimliklemeyi ailem bana yaptı, "ne yazık ki" diyip dememekte kararsızım çünkü bugün olduğum yerde olmama sebep olan şeylerden biri de buydu sonuçta, iyi veya kötü, bilemiyorum. Ayrıca ebeveynlerimden birisi de aşırı koruyucu/kaygılı rolü üstlenmişti. Yani genel tablo, anlatılanlarla büyük ölçüde uyuyor. Çalışırken bu konu aklıma geldi ve sizleri de bilgilendirmek istedim. Umarım biraz da olsa işinize yarar.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Tremonster -- 7 Temmuz 2013; 11:21:47 >




  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.