Yeni Kayıt
Konudaki Resimler
önceki
|
Hızlı 
Bildirim
Bilimsel atmasyon: Karbon Testi (6. sayfa)
Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla 
Bu Konudaki Kullanıcılar:
Daha Az 
2 Misafir (1 Mobil) - 1 Masaüstü, 
1 Mobil
1 Mobil
Giriş
Mesaj
-
-
quote:
Orijinalden alıntı: neommy
Bazılarının Foruma girişi ömür boyu yasaklanmalı, özelliklede Gargamet gibi kim olduğu belli feyklerin, alıntı yaptığı prof. bile feyk adamın!
noktayı koymuşsun 
-
OLayın özü ingilizce alıntıysa buyrun.
Neommy kişisel algılama ama bu konularda pek bir bilgin yok. Cevap verme tenezzülünde bulunmama neden olacak kadar esaslı yorumlarla gelin lütfen.
Bu arada ingilizce yazıldığı zaman kaynak göstermekten muaf olmuyorsunuz.
Üstesinden gelemeyince yasaklasınlar dersin tabi. Bu yasakçı zihniyet yüzünden ülkemiz geri kalmaktadır.
Aşın yasakçılığı, çağdaş ve modern dünyaya uyum sağlayınız.
Webbie lütfen ispatlayınız, benim iddia ettiğiniz kişi olduğumu!
People who ask about carbon-14 (14C) dating usually want to know about the radiometric[1] dating methods that are claimed to give millions and billions of years—carbon dating can only give thousands of years. People wonder how millions of years could be squeezed into the biblical account of history.
We will deal with carbon dating first and then with the other dating methods.
How the Carbon Clock Works
Carbon has unique properties that are essential for life on earth. Familiar to us as the black substance in charred wood, as diamonds, and the graphite in “lead” pencils, carbon comes in several forms, or isotopes. One rare form has atoms that are 14 times as heavy as hydrogen atoms: carbon-14, or 14C, or radiocarbon.
Carbon-14 is made when cosmic rays knock neutrons out of atomic nuclei in the upper atmosphere. These displaced neutrons, now moving fast, hit ordinary nitrogen (14N) at lower altitudes, converting it into 14C. Unlike common carbon (12C), 14C is unstable and slowly decays, changing it back to nitrogen and releasing energy. This instability makes it radioactive.
Ordinary carbon (12C)is found in the carbon dioxide (CO2) in the air, which is taken up by plants, which in turn are eaten by animals. So a bone, or a leaf or a tree, or even a piece of wooden furniture, contains carbon. When the 14C has been formed, like ordinary carbon (12C), it combines with oxygen to give carbon dioxide (14CO2), and so it also gets cycled through the cells of plants and animals.
We can take a sample of air, count how many 12C atoms there are for every 14C atom, and calculate the 14C/12C ratio. Because 14C is so well mixed up with 12C, we expect to find that this ratio is the same if we sample a leaf from a tree, or a part of your body.
In living things, although 14C atoms are constantly changing back to 14N, they are still exchanging carbon with their surroundings, so the mixture remains about the same as in the atmosphere. However, as soon as a plant or animal dies, the 14C atoms which decay are no longer replaced, so the amount of 14C in that once-living thing decreases as time goes on. In other words, the 14C/12C ratio gets smaller. So, we have a “clock” which starts ticking the moment something dies.
Obviously, this works only for things which were once living. It cannot be used to date volcanic rocks, for example.
The rate of decay of 14C is such that half of an amount will convert back to 14N in 5,730 years (plus or minus 40 years). This is the “half-life.” So, in two half-lives, or 11,460 years, only one-quarter of that in living organisms at present, then it has a theoretical age of 11,460 years. Anything over about 50,000 years old, should theoretically have no detectable 14C left. That is why radiocarbon dating cannot give millions of years. In fact, if a sample contains 14C, it is good evidence that it is not millions of years old.
However, things are not quite so simple. First, plants discriminate against carbon dioxide containing 14C. That is, they take up less than would be expected and so they test older than they really are. Furthermore, different types of plants discriminate differently. This also has to be corrected for.[2]
Second, the ratio of 14C/12C in the atmosphere has not been constant—for example, it was higher before the industrial era when the massive burning of fossil fuels released a lot of carbon dioxide that was depleted in 14C. This would make things which died at that time appear older in terms of carbon dating. Then there was a rise in 14CO2 with the advent of atmospheric testing of atomic bombs in the 1950s.[3] This would make things carbon-dated from that time appear younger than their true age.
Measurement of 14C in historically dated objects (e.g., seeds in the graves of historically dated tombs) enables the level of 14C in the atmosphere at that time to be estimated, and so partial calibration of the “clock” is possible. Accordingly, carbon dating carefully applied to items from historical times can be useful. However, even with such historical calibration, archaeologists do not regard 14C dates as absolute because of frequent anomalies. They rely more on dating methods that link into historical records.
Outside the range of recorded history, calibration of the 14C "clock is not possible.[4]
Other Factors Affecting Carbon Dating
The amount of cosmic rays penetrating the earth's atmosphere affects the amount of 14C produced and therefore dating the system. The amount of cosmic rays reaching the earth varies with the sun's activity, and with the earth's passage through magnetic clouds as the solar system travels around the Milky Way galaxy.
The strength of the earth's magnetic field affects the amount of cosmic rays entering the atmosphere. A stronger magnetic field deflects more cosmic rays away from the earth. Overall, the energy of the earth's magnetic field has been decreasing,[5] so more 14C is being produced now than in the past. This will make old things look older than they really are.
The flood buried a huge amount of carbon, which became coal, oil, etc., lowering the total 12C in the biosphere (including the atmosphere—plants regrowing after the flood absorb CO2, which is not replaced by the decay of the buried vegetation). Total 14C is also proportionately lowered at this time, but whereas no terrestrial process generates any more 12C, 14C is continually being produced, and at a rate which does not depend on carbon levels (it comes from nitrogen). Therefore, the 14C/12C ratio in plants/animals/the atmosphere before the flood had to be lower than what it is now.
Such a re-calibration makes sense of anomalous data from carbon dating—for example, very discordant “dates” for different parts of a frozen musk ox carcass from Alaska and an inordinately slow rate of accumulation of ground sloth dung pellets in the older layers of a cave where the layers were carbon dated.[7]
In summary, the carbon-14 method, when corrected for the effects of the flood, can give useful results, but needs to be applied carefully. I
Other Radiometric Dating Methods
There are various other radiometric dating methods used today to give ages of millions or billions of years for rocks. These techniques, unlike carbon dating, mostly use the relative concentrations of parent and daughter products in radioactive decay chains. For example, potassium-40 decays to argon-40; uranium-238 decays to lead-206 via other elements like radium; uranium-235 decays to lead-207; rubidium-87 decays to strontium-87; etc. These techniques are applied to igneous rocks, and are normally seen as giving the time since solidification.
The isotope concentrations can be measured very accurately, but isotope concentrations are not dates. To derive ages from such measurements, unprovable assumptions have to be made such as:
The starting conditions are known (for example, that there was no daughter isotope present at the start, or that we know how much was there).
Decay rates have always been constant.
Systems were closed or isolated so that no parent or daughter isotopes were lost or added.
There Are Patterns in the Isotope Data
There is plenty of evidence that the radioisotope dating systems are not the infallible techniques many think, and that they are not measuring millions of years. However, there are still patterns to be explained. For example, deeper rocks often tend to give older “ages.” Creationists agree that the deeper rocks are generally older, but not by millions of years. Geologist John Woodmorappe, in his devastating critique of radioactive dating,[8] points out that there are other large-scale trends in the rocks that have nothing to do with radioactive decay.
“Bad” Dates
When a “date” differs from that expected, researchers readily invent excuses for rejecting the result. The common application of such posterior reasoning shows that radiometric dating has serious problems. Woodmorappe cites hundreds of examples of excuses used to explain “bad” dates.[9]
For example, researchers applied posterior reasoning to the dating of Australopithecus ramidus fossils.[10] Most samples of basalt closest to the fossil-bearing strata give dates of about 23 Ma (Mega annum, million years) by the argon-argon method. The authors decided that was “too old,” according to their beliefs about the place of the fossils in the evolutionary grand scheme of things. So they looked at some basalt further removed from the fossils and selected 17 of 26 samples to get an acceptable maximum age of 4.4 Ma. The other nine samples again gave much older dates but the authors decided they must be contaminated and discarded them. That is how radiometric dating works. It is very much driven by the existing long-age world view that pervades academia today.
A similar story surrounds the dating of the primate skull known as KNM-ER 1470.[11] This started with an initial 212 to 230 Ma, which, according to the fossils, was considered way off the mark (humans “weren't around then"). Various other attempts were made to date the volcanic rocks in the area. Over the years an age of 2.9 Ma was settled upon because of the agreement between several different published studies (although the studies involved selection of “good” from “bad” results, just like Australopithecus ramidus, above).
However, preconceived notions about human evolution could not cope with a skull like 1470 being “that old.” A study of pig fossils in Africa readily convinced most anthropologists that the 1470 skull was much younger. After this was widely accepted, further studies of the rocks brought the radiometric age down to about 1.9 Ma—again several studies “confirmed” this date. Such is the dating game.
Are we suggesting that evolutionists are conspiring to massage the data to get what they want? No, not generally. It is simply that all observations must fit the prevailing paradigm. The paradigm, or belief system, of molecules-to-man evolution over eons of time, is so strongly entrenched it is not questioned—it is a “fact.” So every observation must fit this paradigm. Unconsciously, the researchers, who are supposedly “objective scientists” in the eyes of the public, select the observations to fit the basic belief system.
Those involved with unrecorded history gather information in the present and construct stories about the past. The level of proof demanded for such stories seems to be much less than for studies in the empirical sciences, such as physics, chemistry, molecular biology, physiology, etc.
Williams, an expert in the environmental fate of radioactive elements, identified 17 flaws in the isotope dating reported in just three widely respected seminal papers that supposedly established the age of the earth at 4.6 billion years.[12] John Woodmorappe has produced an incisive critique of these dating methods.[13] He exposes hundreds of myths that have grown up around the techniques. He shows that the few “good” dates left after the “bad” dates are filtered out could easily be explained as fortunate coincidences.
What Date Would You Like?
The forms issued by radioisotope laboratories for submission with samples to be dated commonly ask how old the sample is expected to be. Why? If the techniques were absolutely objective and reliable, such information would not be necessary. Presumably, the laboratories know that anomalous dates are common, so they need some check on whether they have obtained a “good” date.
Testing Radiometric Dating Methods
If the long-age dating techniques were really objective means of finding the ages of rocks, they should work in situations where we know the age. Furthermore, different techniques should consistently agree with one another.
Methods Should Work Reliably on Things of Known Age
There are many examples where the dating methods give “dates” that are wrong for rocks of known age. One example is K-Ar “dating” of five historical andesite lava flows from Mount Nguaruhoe in New Zealand. Although one lava flow occurred in 1949, three in 1954, and one in 1975, the “dates” range from less than 0.27 to 3.5 Ma.[14]
Again, using hindsight, it is argued that “excess” argon from the magma (molten rock) was retained in the rock when it solidified. The secular scientific literature lists many examples of excess argon causing dates of millions of years in rocks of known historical age.[15] This excess appears to have come from the upper mantle, below the earth's crust. This is consistent with a young world—the argon has had too little time to escape.[16] If excess argon can cause exaggerated dates for rocks of known age, then why should we trust the method for rocks of unknown age?
Other techniques, such as the use of isochrons,[17] make different assumptions about starting conditions, but there is a growing recognition that such “foolproof” techniques can also give “bad” dates. So data are again selected according to what the researcher already believes about the age of the rock.
Geologist Dr. Steve Austin sampled basalt from the base of the Grand Canyon strata and from the lava that spilled over the edge of the canyon. By evolutionary reckoning, the latter should be a billion years younger than the basalt from the bottom. Standard laboratories analyzed the isotopes. The rubidium-strontium isochron technique suggested that the recent lava flow was 270 Ma older than the basalts beneath the Grand Canyon—an impossibility.
Different Dating Techniques Should Consistently Agree
If the dating methods are an objective and reliable means of determining ages, they should agree. If a chemist were measuring the sugar content of blood, all valid methods for the determination would give the same answer (within the limits of experimental error). However, with radiometric dating, the different techniques often give quite different results.
In the study of the Grand Canyon rocks by Austin, different techniques gave different results.[18] Again, all sorts of reasons can be suggested for the “bad” dates, but this is again posterior reasoning. Techniques that give results that can be dismissed just because they don't agree with what we already believe cannot be considered objective.
In Australia, some wood found the Tertiary basalt was clearly buried in the lava flow that formed the basalt, as can be seen from the charring. The wood was “dated” by radiocarbon (14C) analysis at about 45,000 years old, but the basalt was “dated” by potassium-argon method at 45 million years old![19]
Isotope ratios or uraninite crystals from the Koongarra uranium body in the Northern Territory of Australia gave lead-lead isochron ages of 841 Ma, plus or minus 140 Ma.[20] This contrasts with an age of 1550-1650 Ma based on other isotope ratios,[21] and ages of 275, 61, 0,0,and 0 Ma for thorium/lead (232Th/208Pb) ratios in five uraninite grains. The latter figures are significant because thorium-derived dates should be the more reliable, since thorium is less mobile than the uranium minerals that are the parents of the lead isotopes in lead-lead system.[22] The “zero” ages in this case are consistent with the Bible.
More Evidence Something is Wrong—
14C in Fossils Supposedly Millions of Years Old
Carbon Dating in many cases seriously embarrasses evolutionists by giving ages that are much younger than those expected from their model of early history. A specimen older than 50,000 years should have too little 14C to measure.
Laboratories that measure 14C would like a source of organic material with zero 14C to use as a blank to check that their lab procedures do not add 14C. Coal is an obvious candidate because the youngest coal is supposed to be millions of years old, and most of it is supposed to be tens or hundreds of millions of years old. Such old coal should be devoid of 14C. It isn't. No source of coal has been found that completely lacks 14C.
Fossil wood found in “Upper Permian” rock that is supposedly 250 Ma old still contained 14C.[23] Recently, a sample of wood found in rock classified as “middle Triassic,” supposedly some 230 million years old, gave a 14C date of 33,720 years, plus or minus 430 years.[24] The accompanying checks showed that the 14C date was not due to contamination and that the “date” was valid, within the standard (long ages) understanding of this dating system.
It is an unsolved mystery to evolutionists as to why coal has 14C in it,[25], or wood supposedly millions of years old still has 14C present, but it makes perfect sense in a creationist world view.
Many Physical Evidences Contradict the “Billions of Years”
Of the methods that have been used to estimate the age of the earth, 90 percent point to an age far less than the billions of years asserted by evolutionists. A few of them follow.
Evidence for a rapid formation of geological strata, as in the biblical flood. Some of the evidences are: lack of erosion between rock layers supposedly separated in age by many millions of years; lack of disturbance of rock strata by biological activity (worms, roots, etc.); lack of soil layers; polystrate fossils (which traverse several rock layers vertically—these could not have stood vertically for eons of time while they slowly got buried); thick layers of “rock” bent without fracturing, indicating that the rock was all soft when bent; and more. For more, see books by geologists Morris[26] and Austin.[27]
Red blood cells and hemoglobin have been found in some (unfossilized!) dinosaur bone. But these could not last more than a few thousand years—certainly not the 65 Ma since the last dinosaurs lived, according to evolutionists.[28]
The earth's magnetic field has been decaying so fast that it looks like it is less than 10,000 years old. Rapid reversals during the flood year and fluctuations shortly after would have caused the field energy to drop even faster.[29]
Radioactive decay releases helium into the atmosphere, but not much is escaping. The total amount in the atmosphere is 1/2000th of that expected if the universe is really billions of years old. This helium originally escaped from rocks. This happens quite fast, yet so much helium is still in some rocks that it has not had time to escape—certainly not billions of years.[30]
A supernova is an explosion of a massive star—the explosion is so bright that it briefly outshines the rest of the galaxy. The supernova remnants (SNRs) should keep expanding for hundreds of thousands of years, according to physical equations. Yet there are no very old, widely expanded (Stage 3) SNRs, and few moderately old (Stage 1) ones in our galaxy, the Milky Way, or in its satellite galaxies, the Magellanic Clouds. This is just what we would expect for “young” galaxies that have not existed long enough for wide expansion.[31]
The moon is slowly receding for the earth at about 4 centimeters (1.5 inches) per year, and this rate would have been greater in the past. But even if the moon had started receding from being in contact with the earth, it would have taken only 1.37 billion years to reach its present distance from the earth. This gives a maximum age of the moon, not the actual age. This is far too young for evolutionists who claim the moon is 4.6 billion years old. It is also much younger than the radiometric “dates” assigned to moon rocks.[32]
Salt is entering the sea much faster than it is escaping. The sea is not nearly salty enough for this to have been happening for billions of years. Even granting generous assumptions to evolutionists, the sea could not be more than 62 Ma years old—far younger than the billions of years believed by the evolutionists. Again, this indicates a maximum age, not the actual age.[33]
Dr. Russell Humphreys gives other processes inconsistent with billions of years in the pamphlet Evidence for a Young World.[34]
Then What Do the Radiometric “Dates” Mean?
What the do the radiometric dates of millions of years mean, if they are not true ages? To answer this question, it is necessary to scrutinize further the experimental results from the various dating techniques, the interpretations made on the basis of the results and the assumptions underlying those interpretations.
The isochron dating technique was thought to be infallible because it supposedly covered the assumptions about starting conditions and closed systems.
Geologist Dr. Andrew Snelling worked on “dating the Koongarra uranium deposits in the Northern Territory of Australia, primarily using the uranium-thorium-lead (U-Th-Pb) method. He found that even highly weathered soil samples from the area, which are definitely not closed systems, gave apparently valid “isochron” lines with “ages” of up to 1,445 Ma.
Such “false isochrons” are so common that a whole terminology has grown up to describe them, such as apparent isochron, mantle isochron, pseudoisochron, secondary isochron, inherited isochron, erupted isochron, mixing line and mixing isochron. Zheng wrote:
Some of the basic assumptions of the conventional Rb-Sr [rubidium-strontium] isochron method have to be modified and an observed isochron does not certainly define valid age information for a geological system, even if a goodness of fit of the experimental results is obtained in plotting 87Sr/86Sr. This problem cannot be overlooked, especially in evaluating the numerical time scale. Similar questions can also arise in applying Sm-Nd [samarium-neodymium] and U-Pb [uranium-lead] isochron methods.[37]
Clearly, there are factors other than age responsible for the straight lines obtained from graphing isotope ratios. Again, the only way to know if an isochron is “good” is by comparing the result with what is already believed.
Another currently popular dating method is the uranium-lead concordia technique. This effectively combines the two uranium-lead decay series into one diagram. Results that lie on the concordia curve have the same age according to the two lead series and are called “concordant.” However, the results from zircons (a type of gemstone), for example, generally lie off the concordia curve—they are discordant. Numerous models, or stories, have been developed to explain such data.[38] However, such exercises in story-telling can hardly be considered as objective science that proves an old earth. Again, the stories are evaluated according to their own success in agreeing with the existing long ages belief system.
Andrew Snelling has suggested that fractionation (sorting) of elements in the molten state in the earth's mantle could be a significant factor in explaining the ratios of isotope concentrations which are interpreted as ages.
As long ago as 1966, Nobel Prize nominee Melvin Cook, professor of metallurgy at the University of Utah, pointed out evidence that lead isotope ratios, for example, may involve alteration by important factors other than radioactive decay.[39] Cook noted that, in ores from the Katanga mine, for example, there was an abundance of lead-208, a stable isotope, but no Thorium-232 as a source for lead-208. Thorium has a long half-life (decays very slowly) and is not easily moved out of the rock, so if the lead-208 came from thorium decay, some thorium should still be there. The concentrations of lead-206, lead-207, and lead-208 suggest that the lead-208 came about by neutron capture conversion of lead-206 to lead-207 to lead-208. When the isotope concentrations are adjusted for such conversions, the ages calculated are reduced from some 600 Ma to recent. Other ore bodies seemed to show similar evidence. Cook recognized that the current understanding of nuclear physics did not seem to allow for such a conversion under normal conditions, but he presents evidence that such did happen, and even suggests how it could happen.
Anomalies in Deep Rock Crystals
Physicist Dr. Robert Gentry has pointed out that the amount of helium and lead in zircons from deep bores is not consistent with an evolutionary age of 1,500 Ma for the granite rocks in which they are found.[40] The amount of lead may be consistent with current rates of decay over millions of years, but it would have diffused out of the crystals in that time.
Furthermore, the amount of helium in zircons from hot rock is also much more consistent with a young earth (helium derives from the decay of radioactive elements).
The lead and helium results suggest that rates of radioactive decay may have been much higher in the recent past. Humphreys has suggested that this may have occurred during creation week and the flood. This would make things look much older than they really are when current rates of decay are applied to dating. Whatever caused such elevated rates of decay may also have been responsible for the lead isotope conversions claimed by Cook (above).
Orphan Radiohalos
Decaying radioactive particles in solid rock cause spherical zones of damage to the surrounding crystal structure. A speck of radioactive element such as Uranium-238, for example, will leave a sphere of discoloration of characteristically different radius for each element it produces in its decay chain to lead-206.[41] Viewed in cross-section with a microscope, these spheres appear as rings called radiohalos. Dr. Gentry has researched radiohalos for many years, and published his results in leading scientific journals.[42]
Some of the intermediate decay products—such as the polonium isotopes—have very short half-lives (they decay quickly). For example, 218Po has a half-life of just 3 minutes. Curiously, rings formed by polonium decay are often found embedded in crystals without the parent uranium halos. Now the polonium has to get into the rock before the rock solidifies, but it cannot derive a from a uranium speck in the solid rock, otherwise there would be a uranium halo. Either the polonium was created (primordial, not derived from uranium), or there have been radical changes in decay rates in the past.
Gentry has addressed all attempts to criticize his work.[43] There have been many attempts, because the orphan halos speak of conditions in the past, either at creation or after, perhaps even during the flood, which do not fit with the uniformitarian view of the past, which is the basis of the radiometric dating systems. Whatever process was responsible for the halos could be a key also to understanding radiometric dating.[44]
Conclusion
There are many lines of evidence that the radiometric dates are not the objective evidence for an old earth that many claim, and that the world is really only thousands of years old. We don't have all the answers, but we do have the sure testimony of the Word of God to the true history of the world.
Footnotes
Also known as isotope or radioisotope dating.
Today, a stable carbon isotope, 13C , is measured as an indication of the level of discrimination against 14C.
Radiation from atomic testing, like cosmic rays, causes the conversion of 14N to 14C.
Tree ring dating (dendrochronology) has been used in an attempt to extend the calibration of the calibration of carbon-14 dating earlier than historical records allow, but this depends on temporal placement of fragments of wood (from long dead trees) using carbon-14 dating, assuming straight-line extrapolation backwards. Then cross-matching of ring patterns is used to calibrate the carbon “clock”—a somewhat circular process which does not give an independent calibration of the carbon dating system.
K.L. McDonald and R.H. Gunst, “An Analysis of the Earth's Magnetic Field from 1835 to 1965,” ESSA Technical Report IER 46-IES, 1965, U.S. Government Printing Office, Washington D.C., p. 14.
B.J. Taylor, “Carbon Dioxide in the Antediluvian Atmosphere,” Creation Research Society Quarterly, 1994, 30(4):193-197.
R.H. Brown, “Correlation of C-14 Age with Real Time,” Creation Research Society Quarterly, 1992, 29:45-47. Musk ox muscle was dated at 24,000 years, but hair was dated at 17,000 years. Corrected dates bring the difference in age approximately within the life span of an ox. With sloth cave dung, standard carbon dates of the lower layers suggested less than 2 pellets per year were produced by the sloths. Correcting the dates increased the number to a more realistic 1.4 per day.
J. Woodmorappe, The Mythology of Modern Dating Methods (San Diego, CA: Institute for Creation Research, 1999).
Ibid.
G. WoldeGabriel et al., “Ecological and Temporal Placement of Early Pliocene Hominids at Aramis, Ethiopia,” Nature, 1994, 371:330-333.
M. Lubenow, “The Pigs Took It All,” Creation, 1995, 17(3):36-38.
M. Lubenow, Bones of Contention (Grand Rapids, MI: Baker Books, 1993), pp. 247-266.
A.R. Williams, “Long-age Isotope Dating Short on Credibility,” CEN Technical Journal, 1992, 6(1):2-5.
Woodmorappe, The Mythology of Modern Dating Methods.
A.A. Snelling, “The Cause of Anomalous Potassium-argon 'Ages' for Recent Andesite Flows at Mt. Nguaruhoe, New Zealand, and the Implications for Potassium-argon 'Dating,'” Proc. 4th ICC, 1998, pp.503-525.
Footnote 14 lists many instances. For example, six cases were reported by D. Krummenacher, “Isotopic Composition of Argon in Modern Surface Rocks,” Earth and Planetary Science Letters, 1969, 6:47-55. A large excess was reported in D.E. Fisher, “Excess Rare Gases in a Subaerial Basalt in Nigeria,” Nature, 1970, 232:60-61.
Snelling, “The Cause of Anomalous Potassium-argon 'Ages'…,” p. 520.
The isochron technique involves collecting a number of rock samples from different parts of the rock unit being dated. The concentration of a parent radioactive isotope, such as rubidium-87, is graphed against the concentration of a daughter isotope, such as strontium-87, for all the samples. A straight line is drawn through these points, representing the ratio of the parent:daughter, from which a date is calculated. If the line is of good fit and the “age” is acceptable, it is a “good” date. The method involves dividing both the parent and daughter concentrations by the concentration of a similar stable isotope—in this case, strontium-86.
S.A. Austin, editor, Grand Canyon: Monument to Catastrophe (Santee, CA: Institute for Creation Research, 1994), pp. 120-131.
A.A. Snelling, “Radiometric Dating in Conflict,” Creation, 1998, 20(1):24-27.
A.A. Snelling, “The Failure of U-Th-Pb 'Dating' at Koongarra, Australia,” CEN Technical Journal, 1995, 9(1):71-92.
R. Maas, “Nd-Sr Isotope Constraints on the Age and Origin of Unconformity-type Uranium Deposits in the Alligator Rivers Uranium Field, Northern Territory, Australia, Economic Geology, 1989, 84:64-90.
Snelling, “The Failure of U-Th-Pb ‘Dating’…”
A.A. Snelling, Stumping Old-age Dogma. Creation, 1998, 20(4):48-50.
A.A. Snelling, “Dating Dilemma,” Creation, 1999, 21(3):39-41.
D.C. Lowe, “Problems Associated with the Use of Coal as a Source of 14C Free Background Material,” Radiocarbon, 1989, 31:117-120.
J. Morris, The Young Earth (Green Forest, AR: Master Books, 1994).
Austin, Grand Canyon: Monument to Catastrophe.
C. Wieland, “Sensational Dinosaur Blood Report!” Creation, 1997, 19(4):42-43, based on M. Schweitzer and T. Staedter, “The Real Jurassic Park,” Earth, June 1997, pp. 55-57.
D.R. Humphreys, “Reversals of the Earth's Magnetic Field During the Genesis Flood,” Proc. First ICC, Pittsburgh, PA, 1986, 2:113-126.
J.D. Sarfati, “The Earth's Magnetic Field: Evidence That the Earth Is Young,” Creation, 1998, 20(2):15-19.
L. Vardiman, The Age of the Earth's Atmosphere: A Study of the Helium Flux through the Atmosphere (San Diego, CA: Institute for Creation Research, 1990).
J.D. Sarfati, “Blowing Old-earth Belief Away: Helium Gives Evidence That the Earth is Young,” Creation, 1998, 20(3):19-21.
K. Davies, “Distribution of Supernova Remnants in the Galaxy,” Proc. Third ICC, R.E. Walsh, editor, 1994, pp. 175-184.
D. DeYoung, “The Earth-Moon System,” Proc. Second ICC, 1990, 2:79-84, R.E. Walsh and C.L. Brooks, editors.
J.D. Sarfati, “The Moon: The Light That Rules the Night,” Creation, 1998, 20(4):36-39.
S.A. Austin and D.R. Humphreys, “The Sea's Missing Salt: A Dilemma for Evolutionists,” Proc. Second ICC, 1990, 2:17-33.
J.D. Sarfati, “Salty Seas: Evidence for a Young Earth,” Creation, 1999, 21(1):16-17.
Russell Humphreys, Evidence for a Young World (Answers in Genesis, 1999).
A review of Teaching about Evolution and the Nature of Science (National Academy of Science USA, 1998) by Dr. Will B. Provine, online athttp://fp.bio.utk.edu/darwin/NAS_guidebook/provine_1.html, February 18, 1999.Z
See Woodmorappe, The Mythology of Modern Dating Methods, for one such thorough evaluation.
Y.F. Zheng, “Influence of the Nature of Initial Rb-Sr System on Isochron Validity,” Chemical Geology, 1989, 80:1-16 (p. 14).
E. Jager and J.C. Hunziker, editors, Lectures in Isotope Geology, “U-Th-Pb Dating of Minerals,” by D. Gebauer and M. Grunenfelder (New York: Springer Verlag, 1979), pp. 105-131.
M.A. Cook, Prehistory and Earth Models (London: Max Parrish, 1966).
R.V. Gentry, Creation's Tiny Mystery (Knoxville, TN: Earth Science Associates, 1986).
Only those that undergo alpha decay (releasing a helium nucleus).
Gentry, Creation's Tiny Mystery.
Ibid.
K.P. Wise, letter to the editor, and replies by M. Armitage and R. Gentry, CEN Technical Journal, 1998, 12(3):285-90.
An international team of creationist scientists is actively pursuing a creationist understanding of radioisotope dating. Known as the RATE (Radioisotopes and the Age of The Earth) group, it combines the skills of various physicists and geologists to enable a multi-disciplinary approach to the subject. Interesting insights are likely to come from such a group.
Don Batten, Ph.D. / Ken Ham, Jonathan Sarfati, and Carl Wieland, from The Revised & Expanded Answers Book (Master Books, 2000).
Küçük insan olmayınız diye öğüt veriyorum hala devam ediyorsunuz kişileri konuşuyorsunuz.
Raskol sende kendi çapında espiri yapmaktansa ,
@ar_tryk
arkadaşımızın sorusuna yanıt ver bakalım.
Yanıt vermeye gelince yok.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi gadgamet -- 13 Nisan 2010; 2:07:33 >
-
quote:
Orijinalden alıntı: neommy
@LeVel;
Birşey mi dedin? Yoksa verdiğin Linki bir okuyana mı rastladın sonraki yazanlar arasında?
Teşekkürler neommy,
İçimden hergün diyorum zaten. Adamlara kronoloji kursu attim bir üniversitenin daha ben ne yapayim. Verdiğim linklere bakmiyorlar ve üstün körü tartışmaya devam ediyorlar. Büyük ihtimalle yabanci dilleri yok , yanliz bendede kursu çevirecek kadar zaman yok.
Bilinmesi gereken seninde dediğin gibi sonucun doğrusuna ulaşmak için teknikler olduğu , hatali ölçümleri bu şekilde aşıyorlar. Ha bunu nasil yapiyorlar derseniz verdiğim kursu açın bakin ya.
quote:
Bilimsel makale ve kaynak olmaksızın yazılan yorumlara cevap verme tenezzülünde bulunmuyorum.
Bu arada ne idiğü belirsiz, hangi amaca hizmet ettiği belli olmayan (kopyalayanların kendilerinin dahi fikri olmadığı), siteler kaynak değildir. Bende yüzlerce site açar, oturur kafama göre kurgularım bu çok zor değil.
Adam gibi kaynaklarla geliniz, bilimsellikten kesinlikle ödün vermeyeceğime emin olabilirsiniz!
Kaynak verdilerde adam gibisini kaldı ya! benimkide laf.
Bu ne ya , hiç mi haberin yok sonu edu edu.tr le biten sitelerin büyük bir bölümü üniversite sitesidir. :/
Bu mesajdan sonrasini okusamda yanit vermeyeceğim. Benim için olay burda bitmiştir. ( DEMEME RAĞMEN YANIT VERDİM
)
İngilizce bir sözlükten chronology diye bakin kurs neyle ilgilimiş.
Şu linkleri bir daha koyayim:
http://www.c14dating.com/
Ayrica Arkeolojile ilgili bir kurs buldum :
http://id-archserve.ucsb.edu/anth3/courseware/Chronology/02_Introduction.html
Merak edenler sıkılmadan okuyabilir.
Türkiyede kaynak sıkıntısı var malisef. Ben türkçe kaynaklarda araştırma yapamıyorum yada aradığımı bulamiyorum o yüzden yabanci üniversite kaynaklarindan faydalaniyorum.Sizin yabanci diliniz yoksa bilmeniz gereken bunun eğitimi verilirken bunda çıkıcak hatalarin nasil aşılcağınında eğtimini veriyorlar ve verdiğim kurstada öle bir bölümde mevcut.
Boşa uğraşıyorsunuz aslinda. Gerçekten büyük bir açık buldum mu sandiniz
Biliminsanlarini fazla hafife aliyorsunuz oysa onlar 4 sene lisans 2 sene yüksek 2 sene doktora bu böle gider....
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi LeVeL -- 13 Nisan 2010; 3:38:05 >
-
Sen peki yukardaki alıntıyı okudun mu?
Sen peki yukardaki sorulara yanıt verdin mi?
yok neymiş, ne kadar yabancı dilde link varsa vermiş ya cevaplamasa da olur.
bişi araştıracam diye yabancı siteleri olduğu gibi kopyalayıp, herhalde yabancı dilleri yok diye sığınacak bir dal arıyorsun ve bunun yabancı dili olmamasına bağlıyorsun ya bittiğim an bu andır.
Sen birde almanca dilinde bişiler araştırıp ne kadar link bulursan koy.
Seviyesizce yazılan yorumları muhatap almayacağım arkadaşlar
-
quote:
Orijinalden alıntı: gadgamet
Sen peki yukardaki alıntıyı okudun mu?
Sen peki yukardaki sorulara yanıt verdin mi?
yok neymiş, ne kadar yabancı dilde link varsa vermiş ya cevaplamasa da olur.
bişi araştıracam diye yabancı siteleri olduğu gibi kopyalayıp, herhalde yabancı dilleri yok diye sığınacak bir dal arıyorsun ve bunun yabancı dili olmamasına bağlıyorsun ya bittiğim an bu andır.
Sen birde almanca dilinde bişiler araştırıp ne kadar link bulursan koy.
Seviyesizce yazılan yorumları muhatap almayacağım arkadaşlar
Koyduğunuz yazidan haberiniz yok:
In summary, the carbon-14 method, when corrected for the effects of the flood, can give useful results, but needs to be applied carefully. I
Bunun türkçesi bizim 10-20 mesajdir yazdiğimizdir. Yani:
Özet olarak , carbon 14 methodu , doğru yapılırsa kullanılabilir sonuçlar verir , fakat doğru uygulanmasi gerekir.
Ayrıca Geno , milyon yillar milyar yillar nasil belirleniyor diye sormussun , hatirladığım kadarila sende ingilizcede vardi ve konuya attiğim ilk mesajlarda bu yöntemlerden bazilari ve ne kadar zamani hesaplayabildiği yaziyordu. Neden okumadan geçiyorsunuz anlamiyorum.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi LeVeL -- 13 Nisan 2010; 2:56:31 >
-
quote:
Orijinalden alıntı: gadgamet
Karbon-14 testi
canlı varlıkların bünyelerinde bulunan tek radyoaktif madde Karbon-14'tür.
Arkadaşlar birbirimizi yormayalım. Buna itirazınız var mı? Konu Karbon 14.
Karbon 14 metodu yerine uzun süre için şu yöntem var diyorsanız yazın. Linklerde pek bilgi yok ve benzer şeyler.
Bakın 2 milyon yıllık kemikler var ve insanlar seyrediyor. Karbon yerine neyle ölçtüler.
gadgamet in canlı varlıkların bünyelerinde bulunan tek radyoaktif madde Karbon-14'tür sözü sizce gerçek değil mi?
Gerçek değil diyorsanız ne var. Bazı şeyler var linkte ama ne iddia ediyorsunuz. İddialaşmayı bırakalım konu açıklığa kavuşsun. Evrim açısından almayalım. Bu metotlar doğru mu gerçeğe ulaşalım.
-
quote:
Orijinalden alıntı: ar_tryk
quote:
Orijinalden alıntı: gadgamet
Karbon-14 testi
canlı varlıkların bünyelerinde bulunan tek radyoaktif madde Karbon-14'tür.
Arkadaşlar birbirimizi yormayalım. Buna itirazınız var mı? Konu Karbon 14.
Karbon 14 metodu yerine uzun süre için şu yöntem var diyorsanız yazın. Linklerde pek bilgi yok ve benzer şeyler.
Bakın 2 milyon yıllık kemikler var ve insanlar seyrediyor. Karbon yerine neyle ölçtüler.
gadgamet in canlı varlıkların bünyelerinde bulunan tek radyoaktif madde Karbon-14'tür sözü sizce gerçek değil mi?
Gerçek değil diyorsanız ne var. Bazı şeyler var linkte ama ne iddia ediyorsunuz. İddialaşmayı bırakalım konu açıklığa kavuşsun. Evrim açısından almayalım. Bu metotlar doğru mu gerçeğe ulaşalım.
İnanmiyorum size ya. Konuya attiğim ilk mesajda yaziyor zaten bu kadar mi görmezden geliyorsunuz...
Because the half-life of carbon-14 is 5,700 years, it is only reliable for dating objects up to about 60,000 years old. However, the principle of carbon-14 dating applies to other isotopes as well. Potassium-40 is another radioactive element naturally found in your body and has a half-life of 1.3 billion years. Other useful radioisotopes for radioactive dating include Uranium -235 (half-life = 704 million years), Uranium -238 (half-life = 4.5 billion years), Thorium-232 (half-life = 14 billion years) and Rubidium-87 (half-life = 49 billion years).
carbon-14 up to about 60,000 years old
Potassium-40 half-life of 1.3 billion
Uranium -235 (half-life = 704 million years), Uranium -238 (half-life = 4.5 billion years), Thorium-232 (half-life = 14 billion years) and Rubidium-87 (half-life = 49 billion years).
Ayrica:
Radyo Karbon:
http://id-archserve.ucsb.edu/anth3/courseware/Chronology/08_Radiocarbon_Dating.html
Potasyum-Argon:
http://id-archserve.ucsb.edu/anth3/courseware/Chronology/09_Potassium_Argon_Dating.html
Obsidian Hydration Dating :
http://id-archserve.ucsb.edu/anth3/courseware/Chronology/10_Obsidian_Hydration.html
Devamida orda . Malisef linkler ne üdüğü belirsiz ||| All contents copyright © 1990-2000, The Regents of The University of California. All rights reserved ||| 'sinden
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi LeVeL -- 13 Nisan 2010; 3:08:49 >
-
@LeVeL
Özet olarak , carbon 14 methodu , doğru yapılırsa kullanılabilir sonuçlar verir , fakat doğru uygulanmasi gerekir
Diyorsunuz. Yakın zamanlarda proplemler çıkmış okuduysanız. Güney Afrikada kaya resimleri bulunmuş ve 1300 yıllık demişler. Bir kadın görünce kaya resimlerini tanımış ve yeni yaptığı resimlerin bahçesinden çalındığını anlatmış. Kadın resimlerin 1300 yıllık olduğunu okumasa ve resimleri görmese 1300 yıllık kaya resimlerimiz olacaktı. Yakın zamanda bile şaşırtıcı sonuçlar var. Doğru uygulamamışlar demekle kurtulamazsınız. HY yapsaydı derdik Batılı hoca yapmadı, batılı üniversite ve uzmanlar yapmış testi.
Karbon 14 testi 2 milyon yaşında iskeleti ölçemiyor bunu kabul edelim. Başka bir yöntem yazılarınızda göremedim. Gözümden kaşçmış olabilir.
canlı varlıkların bünyelerinde bulunan tek radyoaktif madde Karbon-14'ten başka tek radyoaktif madde var mıdır 2 milyon yaşında olduğunu ölçmemize yarayacak.
-
quote:
Orijinalden alıntı: ar_tryk
@LeVeL
Özet olarak , carbon 14 methodu , doğru yapılırsa kullanılabilir sonuçlar verir , fakat doğru uygulanmasi gerekir
Diyorsunuz. Yakın zamanlarda proplemler çıkmış okuduysanız. Güney Afrikada kaya resimleri bulunmuş ve 1300 yıllık demişler. Bir kadın görünce kaya resimlerini tanımış ve yeni yaptığı resimlerin bahçesinden çalındığını anlatmış. Kadın resimlerin 1300 yıllık olduğunu okumasa ve resimleri görmese 1300 yıllık kaya resimlerimiz olacaktı. Yakın zamanda bile şaşırtıcı sonuçlar var. Doğru uygulamamışlar demekle kurtulamazsınız. HY yapsaydı derdik Batılı hoca yapmadı, batılı üniversite ve uzmanlar yapmış testi.
Karbon 14 testi 2 milyon yaşında iskeleti ölçemiyor bunu kabul edelim. Başka bir yöntem yazılarınızda göremedim. Gözümden kaşçmış olabilir.
canlı varlıkların bünyelerinde bulunan tek radyoaktif madde Karbon-14'ten başka tek radyoaktif madde var mıdır 2 milyon yaşında olduğunu ölçmemize yarayacak.
Başka yöntem göremediniz mi? Potasyum-Argon a bakin madem.
Emin olun bilimadamlari bu tekniklerin sinirlarini burdaki herkesten çok daha iyi biliyor ve bu sınırlara rağmen nasıl doğru sonuçlar alabileceklerinide burdaki herkesten çok daha iyi biliyorlar.
Karbon 14'ün limitleri:
quote:
The Limitations of Carbon 14 Dating
Using this technique, almost any sample of organic material can be directly dated. There are a number of limitations, however.
First, the size of the archaeological sample is important. Larger samples are better, because purification and distillation remove some matter. Although new techniques for working with very small samples have been developed, like accelerator dating, these are very expensive and still somewhat experimental.
Second, great care must be taken in collecting and packing samples to avoid contamination by more recent carbon. For each sample, clean trowels should be used, to avoid cross contamination between samples. The samples should be packaged in chemically neutral materials to avoid picking up new C-14 from the packaging. The packaging should also be airtight to avoid contact with atmospheric C-14. Also, the stratigraphy should be carefully examined to determine that a carbon sample location was not contaminated by carbon from a later or an earlier period.
Third, because the decay rate is logarithmic, radiocarbon dating has significant upper and lower limits. It is not very accurate for fairly recent deposits. In recent deposits so little decay has occurred that the error factor (the standard deviation) may be larger than the date obtained. The practical upper limit is about 50,000 years, because so little C-14 remains after almost 9 half-lives that it may be hard to detect and obtain an accurate reading, regardless of the size of the sample.
Fourth, the ratio of C-14 to C-12 in the atmosphere is not constant. Although it was originally thought that there has always been about the same ratio, radiocarbon samples taken and cross dated using other techniques like dendrochronology have shown that the ratio of C-14 to C-12 has varied significantly during the history of the Earth. This variation is due to changes in the intensity of the cosmic radiation bombardment of the Earth, and changes in the effectiveness of the Van Allen belts and the upper atmosphere to deflect that bombardment. For example, because of the recent depletion of the ozone layer in the stratosphere, we can expect there to be more C-14 in the atmosphere today than there was 20-30 years ago. To compensate for this variation, dates obtained from radiocarbon laboratories are now corrected using standard calibration tables developed in the past 15-20 years. When reading archaeological reports, be sure to check if the carbon-14 dates reported have been calibrated or not.
Finally, although radiocarbon dating is the most common and widely used chronometric technique in archaeology today, it is not infallible. In general, single dates should not be trusted. Whenever possible multiple samples should be collected and dated from associated strata. The trend of the samples will provide a ball park estimate of the actual date of deposition. The trade-off between radiocarbon dating and other techniques, like dendrochronology, is that we exchange precision for a wider geographical and temporal range. That is the true benefit of radiocarbon dating, that it can be employed anywhere in the world, and does have a 50,000 year range. Using radiocarbon dating, archaeologists during the past 30 years have been able to obtain a much needed global perspective on the timing of major prehistoric events such as the development of agriculture in various parts of the world.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi LeVeL -- 13 Nisan 2010; 3:20:43 >
-
Kiziyorum ama sayenizde bizde öğreniyoruz , gönül isterdiki sizde öğrenin.
-
Kaya Resmi ve isim 1. sayfada yazılmış. Bugün yapılan kaya Resmi 1200 yaşında çıkabiliyorsa aynı sistemle çok eski fosillerin ölçümünde daha büyük yanlışların çıkabileceğini unutmayalım. Sistem farklıysa bakarız
2 milyon yaşındaki çocuğun babasının bize Oğlum 2 milyon yaşında deyil farklı bir yaştadır, yanlışlık olmuş deme şansı yok, kaya örneğinde oldugu gibi.
http://www.sizinti.com.tr/konular/ayrinti/dunyanin-yasi-ve-uranyum-kursun-metodunun-problemleri.html
Linkte Karbon 14 tn Baska diğer yöntemlerinde hatalarından bahsedilmişti zaten. Linkte uranyum kurşun metodunun proplemlerinden bahsediliyor. Metot değişik değilde ömürleri farklı radyoaktif maddelerin. link çalışmıyor, az önce çalışıyordu [sm = s20.gif]
İnsan vucudunda Karbon dan Baska radyoaktif madde var diye duyduk böylece. iyi Geceler.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi ar_tryk -- 13 Nisan 2010; 8:55:41 >
-
Link çalışmaya başladı. Yine bozulursa diye ekliyorum. Biraz yer kaplayacak, kusura bakmayın
Dünyanın Yaşı ve Uranyum-Kurşun Metodunun Problemleri
Prof. Dr. Ömer Said GÖNÜLLÜ
Dünya kaç yaşındadır? Yaşını ölçmek mümkün müdür? Eğer mümkünse, bu hangi metodlarla olmaktadır? Bunların sıhhat derecesi nedir? Hata payı ne kadardır? Dünya’nın yaşı sadece bilime konu olan bir mesele midir, yoksa ideolojik bir yanı da var mıdır?
Dünya’nın yaşını ölçme metodları
Bütün zaman ölçme metodları aynı temel prensibe dayanır: süreklilik arzeden bazı tabiî süreçlerin hızını hesaplamak. Bugün en gelişmiş kronometri metodlarından biri, elektrik potansiyel uygulandığında başlayan kuvars kristali titreşiminin hızıdır. Birçoğumuzun kolunda taşıdığı kuvars kristalli saatler bunun en bilinen örneğidir. Diğeri ise radyoaktif elementlerin bozulma hızıdır.
Fakat ölçülecek süreçlerin elimizin altında olması tek başına yeterli değildir. Geçen zamanı doğru ölçmek için üç önemli şartın yerine gelmesi gerekir. Bunlardan ilki, gözlem yapmadığımız zamanlarda bile süreçlerin sabit ve değişmez kalmasıdır. İkincisi, saatin başlangıçtaki değerinin bilinmesidir; su saati çalışmaya başladığında içinde ne kadar su vardı veya yanmaya başlamadan önce mumun boyu ne kadardı? Üçüncüsü, süreç işlemekte iken bazı dış faktörlerin karışmamasıdır; meselâ, biz dışarıda gezintide iken bir elektrik kesintisinin elektrikli saatimizi durdurması gibi.
Bütün bu şartlar bugün zaman hesaplamalarında uygulanıyor. Fakat iş jeokronometriye gelince; seçilen süreç tarih öncesi zamanlarda başladığından ve biz sözkonusu zamanları doğrudan gözleyecek, doğruluğunu teyid edecek bir metoda sahip olmadığımızdan, yukarıdaki üç şartın bugün olduğu gibi geçmişte de biraraya geldiğinden mümkün olduğunca emin olmamız gerekiyor; problem de burada başlıyor.
Meselâ, Dünya’nın kaç yaşında olduğunu anlamanın bir yolu olarak, okyanusların artan tuzluluğunu ele alalım (bu, 1898’de İrlandalı jeolog John Joly tarafından geliştirilen bir metoddur). Okyanusların başlangıçta tatlı sudan oluştuğu, mevcut tuz birikiminin kara parçalarının yağmur etkisiyle erozyona uğraması ve suda çözülen tuzun nehirlerle denizlere taşınmasından ileri geldiği varsayıldığından, bu ümit vâdeden bir metod gibi gözüküyor. Daha da cesaret veren husus, bugün karaların yağmur etkisiyle aşınma hızının her yıl sâbit kalıyor olmasıdır –yılda yaklaşık 540 milyon ton tuz. Buradan, denizlerde bugünkü ortalama tuz konsantrasyonunu (litrede 32 gram), bundan da, bütün okyanuslardaki toplam tuz miktarını hesaplayalım (yaklaşık 50 katrilyon ton), ve Dünya’nın yaşını yıl cinsinden bulmak için, bu toplamı, okyanusa her yıl giren tuz miktarına bölelim.
Joly bu metodu kullanarak 100 milyon yıl gibi bir yaş buldu. Başta sözü edilen üç şart uygulandığında, bu metodun kusurları hemen görülür. Öncelikle, jeolojik geçmişte her yıl okyanuslara erimiş tuz girişinin daima sabit kaldığından emin olamayız. İklim şartlarının ve dünyanın yıllık yağış bütçesinin geçmişte çok farklı olabileceğini düşünmek için de mâkul sebepler var –buzul çağları, büyük kuraklıklar, aşırı yağışlar gibi–, ve bunların hesaplanamayacak etkileri olmuş olabilir. İkinci olarak, başlangıçta denizlerde sıfır tuz olduğu da kesin değil; bir miktar tuz mevcut olmuş olabilir (Atlantik’teki son araştırmalar tuzun okyanus havzalarına yerkabuğunun altındaki magmadan da girmiş olabileceğini akla getiriyor). Ve üçüncü olarak, sabit gözüken bir prosese aslında dış faktörlerin tesir etmiş olduğu ortaya çıkıyor. Büyük miktarlarda tuz atmosferde tekrar ber tekrar sirkülasyona girmektedir, ve yeni elde edilen deliller, denizlerdeki tuzun bugün sabit hâle gelmiş olabileceği intibaını vermektedir. Nehirlerle taşınan tuz denizde birikir birikmez, aynı hızla havaya geçmekte ve sonra tekrar karalara çökelmektedir. Büyük miktarda tuz biyolojik proseslerle buharlaşmakta, daha fazla bir miktar ise “saatimizi” bozan kimyasal proseslerle derin deniz tortullarının yapısına girmektedir.
Uranyum–Kurşun metodu
Dünya’nın yaşını ölçen bütün bu metodlar belli bir dereceye kadar aynı kusurlarla malûldür. 4,5 milyar yıllık muazzam yaşa ulaşmak için kullanılan “radyometrik yaş tayini” tekniği, çok uzun yarı–ömre sahip olan ve çok uzun süre radyoaktif kalan elementlerin radyoaktif bozulmasıyla ilgili metodları içine alır. Bu elementler helyum ve kurşuna bozulan uranyum ve toryum; stronsiyuma bozulan rubidyum; argona bozulan potasyumdur. Fakat ileride de göreceğimiz gibi bilhassa evrimciler tarafından uranyum–kurşun metodu zaman içinde ön plana çıkarılmıştır.
Temel prensip şudur: radyoaktif uranyum 238, uranyum 235 ve toryum 232 atomları çok uzun zaman periyodlarında kendiliklerinden ve yavaş yavaş çeşitli kurşun atomlarına (uranyum 238 ayrıca helyum gazına) dönüşür. Herbirinin bozulma hızları dikkat çekici şekilde sabittir. Kararsız uranyum ve toryum atomları periyodik olarak alfa taneciği neşreder. Fakat hangi atomun ne zaman bozulacağı önceden bilinemez. Bir uranyum yığışımında milyarlarca atom bulunur ve böyle çok sayıda olayla istatistikî olarak tahmin edilebilen sonuç ortaya çıkar.
Teorinin önemli kısmı, radyoaktif uranyum 238’in nihayette dönüştüğü radyoaktif olmayan kurşun çeşidinin (radyojenik kurşun 206), kayalarda mevcut olan, fakat radyoaktif ve radyojenik olmayan olağan kurşundan (kurşun 204) kimyasal olarak farklı olduğudur. Bir kayanın yaşını hesaplamak için bundan örnek alınır ve radyoaktif uranyum miktarı ile radyojenik kurşun miktarı ölçülür. Bozulma hızı bilindiğinden, uranyumun ne kadar zamandan beri bozulmakta olduğunu, yani kayanın yaşını hesaplamak mümkündür.
Kullanılan başlıca izotoplardan uranyum 238’in yarı–ömrü 4,5 milyar yıl olarak hesaplanmıştır. Bu demektir ki, belli miktar uranyum 238’in yarısı 4,5 milyar yıl sonra kurşun 206’ya dönüşür. Meselâ, ölçümler bir kayanın yarısının uranyum 238’den, diğer yarısının ise onun son ürünü olan kurşun 206’dan oluştuğunu gösterirse, bu sonuç kayanın 4,5 milyar yıl yaşlı olduğu anlamına gelir (bu, her ne kadar doğrudan ölçümle değil, öteleme ile elde edilmiş olsa da, Yerkabuğu için bulunan ortalama rakamdır). Fakat radyokarbon tekniğinde olduğu gibi, son araştırmalar bu metodun güvenilirliği hakkında da önemli şüpheler doğurmuştur.
Eğer radyojenik kurşunlar –uranyum 238’den gelen kurşun 206, uranyum 235’den gelen kurşun 207 ve toryum 232’den gelen kurşun 208– gerçekten sadece radyoaktif bozulmanın son ürünü olarak oluşuyorlarsa, bu durumda, Yerkabuğu kayalarının ilk oluştuklarında henüz hiçbir radyojenik kurşun ihtiva etmediği varsayılabilir ve bu, hesaplamalar için güvenilir bir başlangıç noktası olabilir. Aynı şekilde, radyojenik kurşunun kayalara başka yollarla giremeyeceği, dolayısıyla bozulma prosesinin sonuçlarını bozamayacağı da söylenebilir. Fakat yakından bakıldığında, durumun böyle olmadığı anlaşılır. “Olağan” kurşunun “radyojenik” kurşundan deneyle ayırtedilemeyen bir şekle dönüştüğü ayrı bir sürecin varlığı da belirlenmiştir (Cook, 1966). Bu dönüşüm serbest nötronların olağan kurşun tarafından tutulmasıyla olmaktadır. Bu nötronlar olağan kurşunu radyojenik kurşuna dönüştürecek enerjiye sahip atom tanecikleridir. Peki, serbest nötronların kaynağı ne olabilir?
Kurşun 208 nereden geliyor?
Bu kaynak, tabiî fisyon (uranyum atomu çekirdeğinin ikiye bölünmesi) hâdisesinin meydana geldiği radyoaktif bir maden yatağında bulunur (Gabon’daki uranyum yatağında böyle bir tabiî fisyon meydana gelmiştir). Uranyum yatağında, bazı uranyum 238 atomları kurşun 206’ya doğru dönüşürken, bazı uranyum 238 atomları da tabiî fisyonla ikiye bölünürken nötron açığa çıkarırlar. Bütün bu nötronlar çevrede bulunan olağan kurşunu (kurşun 204) ve radyojenik kurşunu (kurşun 206) kademe kademe kurşun 208 izotopuna eş zamanlı olarak dönüştürür. Bu izotop, toryum 232’nin alfa bozunmasının radyojenik bir ürünü olan kurşun 208’den deney ve ölçümle ayırt edilemez. Böylece iki yoldan kurşun 208 izotopu meydana gelir. Fakat Darwinciler tespit edilen kurşun 208’in hepsinin toryum 232’nin radyojenik ürünü olan kurşun 208 olduğunu, yani çok fazla miktarda “radyojenik” kurşun bulunduğunu, dolayısıyla bu prosesin uzun zamandan beri süregeldiğini iddia etmekte, ve bu da ölçümleri mânidar şekilde “yaşlı” bir Dünya lehine eğip–bükmektedir.
Nötron yakalama prosesinde, kurşunun izotopik değerleri sistematik olarak değişir: kurşun 206 bir nötron yakalayarak kurşun 207’ye, bu da bir nötron tutarak kurşun 208’e dönüşür. İlginç olan husus, kurşun 208’in herhangi bir yatakta mevcut kurşunun genellikle yarısından fazlasını oluşturmasıdır. Bu, normal olarak, kurşun 208’in ata elementi olan toryumun sözkonusu yatakta çok olağan olduğu, yani kurşun 208’in sadece toryum 232’nin radyoaktif bozulma ürünü olduğu anlamında değerlendirilir. Fakat dünyanın en büyük iki uranyum yatağındaki –Zaire ve Kanada’da– kurşun muhtevasını inceleyen Melvin Cook, bunların toryum 232 ihtiva etmemesine rağmen önemli miktarda kurşun 208 içerdiğini, bu durumda kurşun 208’in ancak kurşun 207’nin nötron yakalamasıyla ortaya çıktığını, bütün radyojenik kurşunun aynı temele dayanarak açıklanabileceğini ve maden yatağının esas olarak modern orijinli olabileceğini söylemektedir.
Cook yaratılışa inanan bir bilim adamı olduğundan, onu ve araştırmalarını gözden düşürmek için bazıları girişimlerde bulundu. Bunlardan biri U.S. Geological Survey’den jeolog Brent Dalrymple idi. Ancak, serbest nötron seviyesinin yataklardaki kurşun izotopları oranında önemli bir değişime yolaçamayacak kadar düşük olduğunu ileri süren Dalrymple ve diğerleri dünyanın en büyük iki uranyum yatağında toryum 232 bulunmadığı halde önemli miktarda kurşun 208’in nasıl bulunduğuna tatminkâr bir izah getiremediler. Böylece, uranyumun bozulması hem güvenilir bir jeokronometri metodunun en önemli kriterini değersiz kılmakta, hem de “seçilen prosesin düzgün işleyişine dışarıdan hiçbir faktörün karışmaması” kriterini gözden düşürmektedir. Tabiatta metalik şekilde değil de oksid olarak oluşan ve bu haliyle suda yüksek erime kabiliyeti gösteren uranyum yeraltı sularının etkisiyle orijinal yatağından büyük miktarlarda uzaklaşır. Bunun yaş tayinine ne ölçüde tesir ettiği, maden yatağının bazı kısımları fakirleşirken bazı kısımları zenginleştiği için önceden bilinememektedir.
Helyum problemi
Uranyum 238’in bozulma prosesinin son ürünü kurşunun yanısıra, atom ağırlığı 4 olan radyojenik helyum gazıdır. Dünya atmosferindeki toplam helyum miktarının Dünya tarihinin büyük bölümünde cereyan eden bozulma prosesiyle oluşmuş radyoaktif kökenli helyum olduğu sanılmaktadır. Eğer uranyum–kurşun yaş tayin tekniği güvenilir ise, Dünyanın yaşı konusunda, atmosferdeki radyojenik helyum miktarı Yerkabuğu’ndaki radyojenik kurşun miktarı ölçümlerinin verdiği yaşla uyumlu bir rakam vermelidir. Fakat yaşlar telif edilemeyecek kadar farklıdır. Eğer Dünya 4,5 milyar yıl yaşındaysa, atmosferde kabaca 10 trilyon ton radyojenik helyum 4 bulunmalıdır. Fakat, bugün sadece 3,5 milyar ton mevcuttur (olması gerekenden binlerce defa daha az). Cook, Dünya üzerindeki bu eksik radyojenik helyuma dair Nature’da yayınlanan makalesinde şunları belirtmişti: “...Başlangıçtan bu yana 100 trilyon tondan fazla helyum kabuktan atmosfere geçmiş olmalıdır. Atmosfer sadece 3.5 milyar ton helyum 4 ihtiva ettiğinden, yaygın varsayım 100 trilyon ton civarında helyum 4’ün ekzosferden dışarı çıktığı, ve hâlen atmosferden kaçış oranının kabuktan atmosfere serbestlenme oranını dengelediği şeklindedir.”
Bazı jeologlar bu farklılığı, kalan % 99.96’lık kısmın Dünya’nın çekim alanından uzaya kaçtığını varsayarak açıklamaya çalışmışlardır, fakat bu proses gözlenmemiştir. Dalrymple ise, helyum 4 eksikliğini açıklayabilecek bir mekanizma öne sürdü ve Cook’un iddiasına 1984’de şu karşılığı verdi: “Banks ve Holzer göstermişlerdir ki, kutup rüzgarları bir saniyede bir santimetrekareden 2 ilâ 4 milyon iyon miktarınca helyum 4’ün kaçmasına yolaçabilir. Bu, bir saniyede bir santimetrekareden tahminen 1 ilâ 4 milyon atom miktarlık ürün akışına neredeyse eşdeğer bir rakamdır.”
Banks ve Holzer’in bulgularını Dalrymple’in bunları uydurmaya çalıştığı amaçlar açısından geçersiz kılan iki husus var. Birincisi, Dünya gerçekten 4,5 milyar yıl yaşındaysa, eksik helyumu açıklamak için, atmosferin bir saniyede bir santimetrekareden yaklaşık 1016 atom oranında, yani Dalrymple’in verdiği rakamdan on kat daha hızlı bir şekilde helyum kaybetmesi gerekmektedir (1020 gramdan daha fazla miktarda kayıp helyum aradığımızı hatırlayalım). İkinci husus, Dalrymple’in kullandığı rakamların yaklaşık otuz yıl öncesine ait olmasıdır; o dönemde uzay bilimcilerin büyük kısmı Dünya’nın uzay boşluğunda hareket ettiğine (atmosferi boş uzaydan başka birşeyin çevrelemediğine), hafif hidrojen ve helyum atomlarının boşluğa kaçtığına inanıyordu. Yeni çalışmalar ise, helyum kaybetmek bir yana, atmosferin hâlâ hatırı sayılır miktarda helyum kazanabildiğini gösteriyor. Güneş’in etrafında döndüğü için, Dünya sadece boş uzayda değil, Güneş’teki nükleer proseslerden ileri gelen, esas olarak hidrojen ve helyuma dayalı ince bir Güneş atmosferi içinde de hareket etmektedir. Yukarı atmosferdeki ölçümlere göre, Dünya bu yolla helyum kazanmaktadır.
Uzay bilimci James Lovelock 1987’de yayınlanan kitabı Gaia: Yeryüzü’ndeki Hayata Yeni Bir Bakış’ta şunları ifade ediyor: “Havanın en dış tabakasını teşkil eden ve santimetre küpte sadece birkaç yüz atom ihtiva edecek kadar seyrek özellik gösteren eksozferin aynı şekilde ince olan Güneş’in en dış atmosferi içine karışıp kaybolduğu düşünülebilir. Eksozferden hidrojen atomu kaçışının Güneş’ten hidrojen akışıyla dengelendiği veya telafi edildiği kanaatindeyiz.” Lovelock hidrojenden bahsediyor, helyumdan değil. Helyum hidrojenden dört kat daha ağırdır, ve Güneş’teki nükleer füzyon prosesinin esas ürünü olduğundan Güneş atmosferinde çok bol bulunmaktadır. Eğer hidrojen kaybolmadı, tam aksine kazanıldıysa, aynı şey helyum için de geçerli olacaktır. “Eğer helyum 4’ün atmosferde ölçülen miktarını alır ve radyoaktif yaş tayin tekniğini buna uygularsak” diyor Cook, “Dünya için 175 bin yıl civarında bir yaş buluruz. Bu bizim güvenilirlik kriterlerimizi geçersiz kılar; çünkü helyum 4’ün dışarıdan muhtemel girişi bu prosesi bozmaktadır.”
Cook yalnız değildi. Önemli dergilerde yayınlanan makalelerde de benzer şüphelere yer verilmişti. Hawaii Jeofizik Enstitüsü’nden Funkhouser ve Naughton, Mount Kilauea yanardağına ait volkanik kayaların yaşını potasyum–argon metoduyla hesaplamış ve 3 milyar yıla kadar yaşlar bulmuşlardı –halbuki bu kayaların 1801’deki püskürme sırasında oluştuğu biliniyordu. Avustralya Millî Üniversitesi’nden McDougall Yeni Zelanda’da 1,000 yıldan daha genç olduğu bilinen lavlar için 465,000 yıla varan yaşlar bulmuştu (Milton, 1997).
Neticede, radyoaktif bozulmaya atfedilen saat hakemi rolü tehlikeye girmiş bulunuyor; çünkü ölçülen değer bozulma hızı değil bozulma ürünlerinin miktarıdır ve bunların menşei konusunda kesin birşey söylemek mümkün değildir. Bu yüzden, bütün radyoaktif jeokronometri metodları oldukça kusurlu ve uygulamada da güvenilir değildir. Uranyum–kurşun ve uranyum–helyum yaşları arasındaki uyumsuzluktan ortaya çıkan tek güvenilir sonuç, bu şekildeki bir radyoaktif yaş tayin metodunun güvenilir olmadığıdır. Potasyumun argona, rubidyumun stronsiyuma bozulmasına dayanan metodlar da kendi problemlerinin yanısıra, yukarıdaki kusurlardan bazılarını da barındırmaktadır. Fakat, bazı bilim adamları tek bir düşünceyi, daha doğrusu peşin bir hükmü savunmaya çabalıyor: evrim. Ve evrim lobisi, oluşturduğu baskı atmosferiyle Cook ve Milton gibi cesaretli bilim adamlarının sesini kısmakta, prestijlerini sarsmakta, diğerlerine de gözdağı vermektedir. Çünkü, Dünya’nın yaşını hesaplamak için geliştirilen bütün jeokronometri metodlarında bazı belirsizlikler mevcuttu. Fakat bunlardan sadece biri (uranyum ve benzer elementlerin radyoaktif bozulmasına dayanan teknik) Dünya için milyarlarca yıllık bir yaş veriyordu. İşte bir tek bu teknik Darwinciler tarafından coşkuyla desteklenirken, diğerleri görmezden gelindi. Çünkü Darwinci teoriye göre evrim, sonuçlarını uzun zaman ölçeğinde veren bir süreç olduğundan ona uzun bir jeolojik geçmiş gerekiyordu. Bu reklam kampanyası Darwinciler açısından öyle başarılı oldu ki, bugün diğer alanlarda çalışan bilim adamları da dahil neredeyse herkes, evrensel bozulma sabitinden dolayı, radyoaktif yaş tayininin dikkate değer ve tenkit edilemez tek metod olduğuna inanır olmuştur. Ancak yukarıda da gördüğümüz gibi, geniş kabul gören bu inanışların aslında hiçbiri delille desteklenmiş değildir. .
Kaynaklar
– Cook, M.A., 1966 – Prehistory and Earth Models. Max Parrish, London. Lovelock, J.E., 1987 – Gaia: A New Look at Life on Earth. Oxford University Press.
– Milton, R., 1997 – Shattering the Mythes of Darwinism. Park Street Press, Vermont.
-
Çeviri çok kötü olmuş. -
quote:
Orijinalden alıntı: LeVeL
quote:
Orijinalden alıntı: ar_tryk
@LeVeL
Özet olarak , carbon 14 methodu , doğru yapılırsa kullanılabilir sonuçlar verir , fakat doğru uygulanmasi gerekir
Diyorsunuz. Yakın zamanlarda proplemler çıkmış okuduysanız. Güney Afrikada kaya resimleri bulunmuş ve 1300 yıllık demişler. Bir kadın görünce kaya resimlerini tanımış ve yeni yaptığı resimlerin bahçesinden çalındığını anlatmış. Kadın resimlerin 1300 yıllık olduğunu okumasa ve resimleri görmese 1300 yıllık kaya resimlerimiz olacaktı. Yakın zamanda bile şaşırtıcı sonuçlar var. Doğru uygulamamışlar demekle kurtulamazsınız. HY yapsaydı derdik Batılı hoca yapmadı, batılı üniversite ve uzmanlar yapmış testi.
Karbon 14 testi 2 milyon yaşında iskeleti ölçemiyor bunu kabul edelim. Başka bir yöntem yazılarınızda göremedim. Gözümden kaşçmış olabilir.
canlı varlıkların bünyelerinde bulunan tek radyoaktif madde Karbon-14'ten başka tek radyoaktif madde var mıdır 2 milyon yaşında olduğunu ölçmemize yarayacak.
Başka yöntem göremediniz mi? Potasyum-Argon a bakin madem.
Emin olun bilimadamlari bu tekniklerin sinirlarini burdaki herkesten çok daha iyi biliyor ve bu sınırlara rağmen nasıl doğru sonuçlar alabileceklerinide burdaki herkesten çok daha iyi biliyorlar.
Karbon 14'ün limitleri:
quote:
The Limitations of Carbon 14 Dating
Using this technique, almost any sample of organic material can be directly dated. There are a number of limitations, however.
First, the size of the archaeological sample is important. Larger samples are better, because purification and distillation remove some matter. Although new techniques for working with very small samples have been developed, like accelerator dating, these are very expensive and still somewhat experimental.
Second, great care must be taken in collecting and packing samples to avoid contamination by more recent carbon. For each sample, clean trowels should be used, to avoid cross contamination between samples. The samples should be packaged in chemically neutral materials to avoid picking up new C-14 from the packaging. The packaging should also be airtight to avoid contact with atmospheric C-14. Also, the stratigraphy should be carefully examined to determine that a carbon sample location was not contaminated by carbon from a later or an earlier period.
Third, because the decay rate is logarithmic, radiocarbon dating has significant upper and lower limits. It is not very accurate for fairly recent deposits. In recent deposits so little decay has occurred that the error factor (the standard deviation) may be larger than the date obtained. The practical upper limit is about 50,000 years, because so little C-14 remains after almost 9 half-lives that it may be hard to detect and obtain an accurate reading, regardless of the size of the sample.
Fourth, the ratio of C-14 to C-12 in the atmosphere is not constant. Although it was originally thought that there has always been about the same ratio, radiocarbon samples taken and cross dated using other techniques like dendrochronology have shown that the ratio of C-14 to C-12 has varied significantly during the history of the Earth. This variation is due to changes in the intensity of the cosmic radiation bombardment of the Earth, and changes in the effectiveness of the Van Allen belts and the upper atmosphere to deflect that bombardment. For example, because of the recent depletion of the ozone layer in the stratosphere, we can expect there to be more C-14 in the atmosphere today than there was 20-30 years ago. To compensate for this variation, dates obtained from radiocarbon laboratories are now corrected using standard calibration tables developed in the past 15-20 years. When reading archaeological reports, be sure to check if the carbon-14 dates reported have been calibrated or not.
Finally, although radiocarbon dating is the most common and widely used chronometric technique in archaeology today, it is not infallible. In general, single dates should not be trusted. Whenever possible multiple samples should be collected and dated from associated strata. The trend of the samples will provide a ball park estimate of the actual date of deposition. The trade-off between radiocarbon dating and other techniques, like dendrochronology, is that we exchange precision for a wider geographical and temporal range. That is the true benefit of radiocarbon dating, that it can be employed anywhere in the world, and does have a 50,000 year range. Using radiocarbon dating, archaeologists during the past 30 years have been able to obtain a much needed global perspective on the timing of major prehistoric events such as the development of agriculture in various parts of the world.
şu yazıların türkçe çevirisini de koysanız çevirileri yoksa madem biliyorsanız çevirin de koyun.anladık ingilizce biliyorsunuz...ama bilmeyen de var..copy paste ile geçiyor arkadaş hayatınız...
-
Sevgili İlker arkadaşım,
İsterseniz sizinle bir anlaşma yapabiliriz. Öncelikle size şunu belirterek başlayayım; Evrimden anlamam, ilgimi de çekmez ama ateistim. Bu durumda, sizinle birlikte bir çalışma yapalım ve hangi tarafın haklı olduğunu birlikte görelim istiyorum.
Sizin referans siteniz olan sitedeki çeviriler var ya, onların orjinal metnini (yani ilk yazılan yabancı dildeki halini) bulun ve buraya kopyalayın. Ardından da kopyaladığınız sitenin adresini gösterin ve ben de sizin için onları Türkçe'ye çevireyim.
Bunu yapmak istememin nedeni, daha önce birkaç konuda denk geldiğim ve insanların ingilizce bilmemesinden faydalanılarak o sitede bir metin kaynak gösterilip bambaşka bir çevirinin ortaya konulmasıdır. Eğer bunu yaparsak, ben çeviririm ve eğer yanlış çevirirsem de birileri mutlaka uyarır.
İsterseniz bunu sadece ikimiz yapabiliriz ve bunu sadece sizin ortaya koyacağınız, kaynağı bilimsel olan metinler için yapmak isterim.
Saygılar...
-
quote:
Orijinalden alıntı: neommy
@Raskolnikov;
Boşyere arama, o tipin neci olduğunu taraftarlarından ( Gennosuke, gargamet, alikuşçu vs. ) bilen kimse yok! Yukarda da bahsettim, adamın İngilizce-fransızca-almanca bilimsel araştırması yok! Türkçede evrenin sınırlarına gidip gelmiş valla!
Ahmaklık!
İngilizce makale yazmayana kız vermiyorlar olayı gibi, yani ingilizce yayınlanmış bir makalen yoksa olmuyor mu?
Kitabı yabancı dilde yayınlayınca mı bilimsellik kazanıyor?
Evrim Teorisi hakkında kaç tane ingilizce, fransızca, almanca yayınlanmış kitap okudun?
Kim gerçekten ahmak çıkacak ortaya. -
Arkadaşlar çeviri yapmak cidden zor iş. Bu çeviren kişiler ekip olarak çevirmekteler ve buna rağmen bile ya hata yapmaktalar yada bilerek kesmekteler. Bense bunu yapacak zamana sahip değilim. Ama özet olarak söyleyebileceğim o methodlarin hatalari vardir , fakat o hatalara rağmen doğru sonuca ulaşmanin yöntemleride vardir.
Siz bazi hatali sonuçlarin örneklerini veriyorsunuz fakat neden öle bir hata yaptiklarini nerde hata yaptiklarini biliyormusunuz? Bende bilmiyorum çünkü ortada bir iddia var yanliz koyulan kaynaklara erişim sınırlandırılmış.....
Bu kaynaklara bakin bakin diyen adam kendi açıp bakmadiğindan bilmiyor herhalde science'in yazilarini okuyabilmek için abone olmak gerektiğini. -
quote:
Orijinalden alıntı: LeVeL
Ayrıca Geno , milyon yillar milyar yillar nasil belirleniyor diye sormussun , hatirladığım kadarila sende ingilizcede vardi ve konuya attiğim ilk mesajlarda bu yöntemlerden bazilari ve ne kadar zamani hesaplayabildiği yaziyordu. Neden okumadan geçiyorsunuz anlamiyorum.
Okudum level okudum da verdiğin link benim soruma cevap değil..
Yaş konusunda sadece karbon 14 yöntemi olmadığınıda biliyorum..hatta forumda diğer yöntemlere dair bir örnekte ben verdim.
asıl mesele şu ..acaba mevcut bulgulara uygulanan yaş bulma yöntemi hangisi..
son 70 yılı ele alacak olursak hangi yöntem ele geçen bulgulara tatbik edildi..
mesela ar_tryk eklediğ yeni bulgu ...afrikada ele geçen ..yaş tespiti konusunda karbon-14 yönteminin kullanılmadığını net şekilde kim söyleyebilir..
dahada önemlisi ki meselenin asıl inceliği burada yatmakta
ardi ve lucy neden 25 seneye yakın bekletildi ..insanlara sunumda
şarap mı bu bekledikçe değeri artsın biri 74 de ele geçti ilk olarak diğer sanırım 80 lerin sonunda
evrime inanılmaz ivme kazandıracağı iddaa edilen bu iki fosil neden senelerce bekletildi..yoksa değerleri anlaşılamadı mı ..
dünya çapında evrimin sönmeye yüz tutmuş çehresine tazelik kazandırma gayretinin ardında yatan gaye ortada değil mi..
not: bu konuya daha önce yazdığım cevap silinmiş..kim neden hangi gerekçe ile sildi bilmiyorum
-
quote:
Orijinalden alıntı: LeVeL
Arkadaşlar çeviri yapmak cidden zor iş. Bu çeviren kişiler ekip olarak çevirmekteler ve buna rağmen bile ya hata yapmaktalar yada bilerek kesmekteler. Bense bunu yapacak zamana sahip değilim. Ama özet olarak söyleyebileceğim o methodlarin hatalari vardir , fakat o hatalara rağmen doğru sonuca ulaşmanin yöntemleride vardir.
Siz bazi hatali sonuçlarin örneklerini veriyorsunuz fakat neden öle bir hata yaptiklarini nerde hata yaptiklarini biliyormusunuz? Bende bilmiyorum çünkü ortada bir iddia var yanliz koyulan kaynaklara erişim sınırlandırılmış.....
Bu kaynaklara bakin bakin diyen adam kendi açıp bakmadiğindan bilmiyor herhalde science'in yazilarini okuyabilmek için abone olmak gerektiğini.
Ben ingilizce bilmiyorum sana zahmet çevirirsen öğrenebiliriz. Bir ton ingilizce yazı var ben birşey anlamadım
Ip işlemleri
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
