Cevap: Yarın kıza açılıcam, reddedileceğimi bile bile. (SEVGİLİYİZ, GEÇMİŞİ..)

quote:

Orijinalden alıntı: Nightwish

Neyse arkadaşlar yeri gelmişken devam edeyim.

Geldi bana böyle böyle dedi. Sonra bir sessizlik oldu terasta. Gözleri doldu bir şey dememi bekliyor. Tuttum kolundan çektim kendime dedim gel buraya. Sarıldım. Bir süre öyle kaldık. Ben senin yanındayım hep, seni çok seviyorum tarzı şeyler söyledim. Aslında daha da fazlasını söyledim fakat o an inanın durmuştu beynim, hatırlamıyorum ne dediğimi.

Akşam oldu işte dershaneden çıktım eve gittim moralim alt üst olmuş. Hani diyebilirsiniz ne olmuş yani bu devirde artık bakirelik mi kalmış diye. Bilmiyorum moralim bozuldu bütün gün ağladım. Erkek olarak yakıştıramadım kendime. Ama inanın çok ağır oldu. Acayip derece de koydu bu olay bana.

Akşam falan aradı beni açmadım genellikle, açtıklarım da ise

-Napıyorsun
+İyi, sen.
-Ben de iyiyim öyle.
+Hıı
-...
+...
-Neyse görüşürüz.
+Görüşürüz.

Zaten ben olmuşum perişan, hala napıyorsun, nasılsın diye soruyor.

Neyse ertesi gün deneme sınavı vardı dershanede, gitmedim. Zaten o kafayla gitseydim, büyük ihtimal tökezlerdim ve sonuçlar yüzünden daha da kötü duruma düşerdim. İnanıyorum buna ben. Neyse deneme sınavı falan bitti 12.40 gibi bitmesi gerekiyordu zaten. O saatlerde telefonum çaldı. Kız arıyor, evdeydim bende.

Beni kalaylıyor. İşte niye dershaneye gelmedin de, sınava niye girmedin de falan oldu. Hiç falan dedim geçiştirdim. Kapattım telefonu. 10 dk geçmedi tekrar aradı. İşte seninle konuşmam lazım, lütfen dershaneye gel diye. Her neyse kalktım gittim. Geçtik boş bir sınıfa oturuyoruz. İşte hep böyle mi olucaz, beni böyle kabullenmek zorunda değilsin, istersen seni bir daha aramam sormam falan anlatıyor da anlatıyor. Bir süre dedim konuşmamamız iyi olabilir, çünkü bu yenilir yutulur bir olay değil. Gerçekten kaldıramayacağım tarzda bir şey, en iyisi ne sen üzül ne ben üzüleyim, biraz yalnız kalmamız iyi olacak dedim. Kalktım gittim.

Arkamdan ağlamış. Arkadaşlarım görmüşler bizzat. Her neyse o günün akşamı. Ekşi Duyuru'dan bir abi ile konuştuk dedim abi böyle böyle bir durumum var bana yardım et, çıkmazdayım. Tabi o sırada DH'den banlı olduğum için burada kimseyle iletişime geçemedim.

Abi ile bayağı bir konuştuk işte artık şöyle oldu da böyle oldu da. Bu bakirelik olayı tamamen bir tabu, işte birbirinizi seviyorsanız her şeyin üstesinden gelirsiniz falan filan bayağı bir konuştuk. Benim aklıma yattı tabi. Ulan dedim, ben bu kızı seviyor muyum? Evet, hem de çok. Ee geçmişte bir sevgilisiyle birlikte olmuş ne olacak yani? diye düşündüm. Her ne kadar yazarken utansam da kendi kendime bu durumu kabullenmem gerektiğini öğrendim.

Bir ertesi gün oldu, dershanede olacaktı biliyorum. Gittim dershaneye, o da orada. Oturduk konuşuyoruz. Bakirelik konusunu hiç açmadım. Sonuçta kız bana karşı geldi açık açık "ben böyleyim, istemiyorsan giderim" dedi. Bunun üstüne bir şey diyemem ben. Kızın bana beğenmiyorsan bsg deme hakkı var mıydı? Vardı ama demedi. O kadar bağırmama, çağırmama, aşağılamama rağmen sesini çıkarmadı.

Bunca zaman dedim, kendimce sebeplerim var diye beni oyaladın durdun. Artık biliyorum derdini. Senin derdin sınav değildi, başından beri farkındaydım bunun. Artık aramızda bilinmedik bir şey kalmadı. Sana son kez söylüyorum. Bu saatten sonra ya sevgilim olursun ya da herkes kendi yoluna gider bundan sonra dedim.

Biraz düşündü durdu. En sonunda kabul etti tabi ki. İlişkiye çok hızlı başladık. Ele ele tutuşmalar, sarılmalar, 2. gün ilk öpücük falan.

Kıza zerre kadar güvenim kalmadı ama inanın o kadar çok seviyorum ki elimden bir şey gelmiyor. Bakirelik olayını kafamda tamamen bitirdim zaten fakat kafama takılan tek şey şu ki; eski sevgilisi.

Evet bu arkadaş askerde. Nisan'da gelecek. Geldiği zaman kızın karşısına çıkarsa, kızın kafasını karıştırırsa, kızı benden almaya çalışırsa yetmezmiş gibi alırsa ben mahvolurum.

Ne yapacağımı bilmiyorum, çıkmazdayım, çöküşlerdeyim dostlarım.