Çocukken bastırılmışlık Yetişkinlikte nasıl düzeltilir?

Biraz googlede de baktım ama pek sonuç bulamadım, aklıma bura geldi uzun süreden sonra döneyim dedim umarım geri dönüş alırım. Neyse başlığa ek olarak bilgi vereyim. Çocuklukta sınıfın dışlananı, tuhaf çocuğu olan bir insandım (derslerin falan fena değildi ama sadece toplumsal baskı.). Üstüne şiddet gördüm sürekli ailem tarafından sindirildim. Yok sen başarısızsın, salak çocuk vs.. Zeki bir insan olduğum için bunların doğru olmadığını biliyordum ama insan hislerini değiştiremiyor işte. Ben de corona yı bahane bilip depresyonumdan dolayı devlet psikiyatrisine baş vurdum ve oradan psikoloğa yönlendirdiler. İlaçsız olarak destek aldım ve depresyon konusunda baya ilerleme kaydettim ama ilk başta baksettiğim etkenler beni yatalak bir insana dönüştürdü. Kendimi düzeltmek için kitaplar okuyorum, birkaç zihin egzersizi yapıyorum, arkadaşlarımla sohbet ediyorum ama içimdeki hiçbir şey yapmama sadece yatarak ölümü bekleme isteği geçmiyor. İntihar gibi bir düşüncem yok çünkü onu yapmaya bile enerjim yok. Ve bir gün bunu yapacak enerjim olmasından korkuyorum.

bu iki kitabın faydalı olacağını düşünüyorum, bilgi ve uygulama olarak bir çok yöntem var.

https://www.kitapyurdu.com/kitap/mod-terapisi-amp-diger-yollardan-gitmek/336211.html

https://www.dr.com.tr/Kitap/Duygu-Odakli-Terapi/Leslie-S-Greenberg/Egitim-Basvuru/Egitim/urunno=0000000632908

Üniversite 2. sınıf. Sadece yarım dönem üni okudum ^^. Sosyallik hat safada bu yüzden(!). Uzaktan eğitimlere değinmiyorum bile.

Duygu odaklı terapi kitabının attığın site üzerindeki açıklamasını okurken bile oldukça bir şeylerin farkına varmamı sağladı. Eskiden birisinden hoşlandığımda kendime "O insanı ileride zaten bir daha görmeyeceksin neden ilişki kurmaya çalışarak boşuna enerji kaybedesin ki" gibisinden düşüncelerim olurdu. Bu günlerde duygularımı dışa vurmak üzerine ufak ufak değişiklikler yapıyorum kendimde. Tabii ki aptal gibi sadece duygularıma yönelik hareket etmeyeceğim.

sucukken ineklemenin de etkisiyle okulun popüleriydim

mezun olduğum tüm okullarda gız nüfusu erkek nüfusunun 3-4 katıydı

ancak ben gız mevzularına girersem mezun olamam deyip kerhaneye giderdim henüz 14 yaşında

tipten dolayı kapıdaki polis kimlik sormazdı zaten

bir gün sınıfta 5 gız 2 erkek boş derste sohbet ederken gızlardan biri bana kerhaneye gidecene neden okuldan gız ayarlamıyon diye sordu

ben de profesyonel severim şeklinde saçma bir cevap vermiştim

emme üninin üçüncü sınıfının sonlarına doğru anam bir laf edince kafama dank etti

anam yakında mezun olacan okuldan gız ayarla da evlen dedi

sonra düşündüm hayatta hiç gız arkadaşım olmadı mezun olmama da ramak kaldı mezun olup bir an gızsız kalmanın düşüncesi epey korkuttu beni

ertesi gün ilk işim okulun kaşar gızlarından kanka olduğum gızına açılmak oldu yani ondan gız arkadaş ayarlamasını istedim hatta hedef gösterdim

konuşacağını söyledi bana ve ekledi mezuniyete az kaldı bence iş hayatında bulursun sen dedi

sonradan o gızın teklifimi red ettiğini öğrendim ve mezun olana kadar da bir daha arayışta olmadım

o kaşar gızın kehanet gibi sözü gerçek oldu bulduğum iş benim playboy gibim yaşamamı sağladı

heç mesarifim yoghtu altımda son model araç limitsiz kredi kartı tüm mesarifler şirketten

aylık maaş ve primler olduğu gibim bana kalıyordu onunla da likit fon oynuyordum

şirket pazarlama faaliyetleri gereği islambolun lüküs otellerinde davetler verirdi ayda bir

ben de piyasadan arakladığım gızlarla giderdim şanım olurdu gızlar ayran kalırdı

hayat benim için çok gözeldi evlilik aklımın ucundan bilem geçmiyordu

evlen diye baskı yapan aileme de memurluk gibim garanti iş olmadan evlenmem derdim

konumuzla ne alakası var

bir hobi edinebilirsiniz hocam, kitap okumak vs. gibi.