Hayatım berbat bir halde durumum gittikçe kötüye gidiyor (4. sayfa)

Evet, birlikte vakit geçirebileceğim kafa dengi bir arkadaş olsa iyi olurdu. Hem dertleşirdik hem de aktivite falan yapardık. Aslında ben yalnız vakit geçirmeyi seven birisiyim fakat sürekli olunca can sıkıcı oluyor.

23

Hocam en son doktora gittiğimde doktor benden umudu kesti resmen. ''X bey sizi toparlayamıcaz galiba'' dedi yüzüme resmen.

Tekrar gittiğimde sorayım ama direk ilaç istemek de tuhaf kaçar gibi bilmiyorum. Benim işime karışma falan bişey der. Tıp okuma konusunda da 23 yaşındayım seneye tıpı kazansam bile mezun olduğumda 30 yaşında olacam. 30 yaşında mezun olmak biraz fazla gibi.

2001

Aslında şu an açık öğretimden web tasarımı okuyordum. DGS den mühendislik kazanma planlarım vardı. Ben de kendime güvenemiyorum ki psikolojim yüzünden. Günlerimin çoğu kötü geçiyor. Yani bu halde hazırlanabilir miyim hiç bilmiyorum. Babam da zaten hevesli ve enerjimin olduğu yıllarda iyi bir şekilde çalışırken engel oldu bana sürekli. Tutturdu iş bulamazsın iş bulamazsın diye diye hevesimi kursağımda bıraktı. Hatta kavga falan etmiştim bu meseleler yüzünden onunla oralara hiç girmeyim. Yani milletin ailesi okusun diye destek olur benimki okuma diye baskı kurdu. Enerjimi de bir daha toplayamadım yani o ilk yıllardaki çalışma azmim babam yüzünden gitti. Babamden nefret ediyorum bu yüzden konuşmuyorum da. Derece hedefim vardı o zamanlar uçak mühendisliğine ilgi duyduğum için itü uçak mühendisliği ya da odtü havacılık mühendisliği istiyordum. İşte durum böyle.

Psikolojik sorunlar engel değil demek yüzeysel kalır. Hangi psikolojik sorun olduğu önemli. Hafif-orta derece depresyon aşılabilir ama majör depresyon, bipolar bozukluk, şizofreni gibi psikolojik sorunlar olduğunda işin rengi değişir.

Valla hocam benim gerçekten dayanacak halim kalmadı. Herkes değişik değişik yorum yapıyor ama yaşadıklarım şeyleri uzun süredir ve ağır bir şekilde yaşıyorum. Yani ruh halim bir iyi bir kötü fakat haftanın 6 günü kötüyse 1 günü normaldir iyi demiyorum normal. Lise bittiğinden beri sabrediyorum sabrediyorum ama nereye kadar. 6 yıldır kötüyüm. En son ne zaman depresyonda olmadığımı hatırlamıyorum bile o kadar yani. Ve bu yaşadığım ağır sorunlar benim potansiyelimi ortaya koymama da engel oluyor. Ben bundan 2 sene evvel içerik yazarlığına başlamıştım ve kısa sürede en çok satanlar arasına girdim. Şu anda da bir ajansa yazarlık yapıyorum fakat son 2 senedir çok şiddetlendi ve yani rezalet haldeyim o kadar kötüyüm ki hiçbir şey zevk vermiyor hiçbir şey yapasım gelmiyor. Yani inançlı bir insan olmasam direk intihar edecem. Yani ben şunu fark ettim uykuda ben daha huzurluyum ve sabah uyanmak istemiyorum. Yemin ederim eğer yok olacağımı bilsem yani cehennem cennet falan olmasaydı en acısız intihar yolları nedir onu araştırıp kendimi bu acıdan kurtarırdım. Çünkü şu an gerçekten yaşadığım şeyleri birçok kişi anlayamaz. Artık kendimde çıkış göremiyorum ben. Yani bu bir seçim herkes istediğini seçmekte özgür kimisi sabretmeye çalışır yaşadığı kötü şeylere rağmen kimisi de intihar eder. İntihar etti diye bu kişiye zayıftır denilmemeli. Herkes sonuçta eşit şartlarda yaşamıyor. Ayrıca kıyas yapmak da en nefret ettiğim şeylerden biridir. Ne zaman birisine bir derdimi anlatsam dertlerimi hafif görüp kendi yaşadıklarını anlatır yani bu da çok saçma.