Kendi Kendime...

Duygularımın artçıları seni zikrederken, beni de tetikledi her gece..

iste sana gerçek!
Hayat kaderin karşısına dikilip, verdiklerini geri almakmış..
Ben seninim!
Gelip alsana beni...

Biliyorum!
Senin bana kavuşmak için çırpınamayacağın köhnemiş krallığında deli
danalar gibi
dönüp durduğun yavan gerçeklerin var..
Oysa hiç biri benim umurumda değil!
Ben senden öte adımlamadım ki
Ruhumu saran bizlikten hiç çıkamadım ki

Söyler misin?
çıkalım mi bizsizliğin kuyusundan?
Yoksa kuyu ben miyim?

Seni hiç özlemeyeceğim her yere, seni sana bırakarak, kendimi alıp
gitsem diyorum kendimce..

Gerçek sevgi,
Büyük bir cesaretle yarınların arkasına doğru koşanların olurmuş!..
..................Ve
Hiç sönmeyen bir ateşi geride bırakmak!.
Seven ruhlar böyle can bulurmuş gittikleri her alemde..

Soruyorum sana
Bize var misin?
Ne dersin
Alnımızın yazısını kaşıyalım mi birlikte?
Sevdamızı demleyelim mi; sen çaydanlık ben demlikte?
Ruhum öyle isindi ki sana
ölüm de haber yollamaz oldu bana

Sana gelmek istediğim yerlerde yoksun.
Hiç olmadın..
Bu yüzden karar verdim
Aşkımız için; bizi özgür bırakacağım!..
içimde bir nihavent çalıyor..

Ömrümün baharları nereye gittiniz bensiz?
Kışlar bana niçin ağlıyor?

Ruhunla oynaşmayı öyle sevdim ki senin!.
Son kez uzat ne olur
Benim olan ellerini öpeyim.
Seveyim
Bütün acılarını...
Sonra mı?..
Sonra senin vazgeçemeyeceğin hayatının kıyılarından uzaklaşacağım...

Sen benim
Kalp tacım,
Sevdiğim,
Göz bebeğimsin..

Asla dönmeyeceğim bu hayata zar atacağım benimle.
Şiirlerimizi sular misin seninle?

içinde senin geçmediğin tüm sözleri saçlarıma gizledim...
ellerimi sürgüne yolladım...sen yoksan varlığımdan utanırım!
al bendeki suçları,yargıla...darağacına sür umutlarımı....
yorulmak nedir öğret yollarıma ve öğret yüreğine sebepsiz dönmeyi....
yakma saçlarını şimdi!!!!gelemem yanına...
yeşerteceğim hayatlar var....
bekleme beni......ister çığlık ol,ister susku...ben gideyim sen sancılar tut
ben gideyim,sen gel!!! çağırma beni kumrular can çekişir...
ah kendine kalmış gün kokan kuğum....
kalmadım sana da bana da...
kal deme bana...eksikliğim kapanacak gibi değil!!!
derdim çarelere küskün bu bahar da!!!!..

Hoş geldin.
Bir kere geldin artık.
Bir kere girdin o kapıdan.
Hoş geldin ömrüme, hoş geldin hudutlarıma.
Buralar benim hayatım.
Şu çizgiler alnımdaki, benim hayatımın hudutları.
Aslında uzun zamandır bir sürü hudut karakolu dikip, bir sürü asker koymuştum.
İzin vermiyordum topraklarıma girilmesine.
Sen öyle masum ve sade bir ritimle girdin ki,
''Tamam" dedim, "Buyursun girsin ömrüme..".

Hoş geldin.
Gelir gelmez yağmur yağdı farkındayım.
Allah'ın hikmeti işte.
Elimizde olmaz bazen her şey.
Ya da bahane ederiz işte böyle.
Aslında bulamaz mıydım bir şemsiye?
Bal gibi de bulurdum da, işime gelmedi.
Özlemişim yağmurda ıslanmayı.
İyi de geldi bu serinlik yangınına yüreğimin.
Sen gelmeseydin istemezdim yağmur falan yağsın.
Sen girdin ya o kapıdan içeri, değil yağmur taş yağsa koymaz artık.
Hoş geldin.
Simdi geç otur bakalım şöyle köşesine alnımdaki çizgilerin.
Artık nasıl olduğunu biliyorum, telaş etmiyorum farkındaysan.
Gençliğimde bende bir telaş, her gelen memnun olsun diye yer açardım da,
Her giden bir çizgi daha atar giderdi alnıma.
Şimdi bana kırış kırış gelen alnıma, bir çizgi de sen atacaksın anlaşıldı.

Hoş geldin.
Boş ver adını, gözlerini göster bana.
O çizgiler boşuna olmadı. Gözlerine baksam anlarım derdini, üzme kendini.

Hoş geldin.
Bil ki bir kere girdin mi o kapıdan, bu hudutlar bırakmaz adamı.
Artık benden biri olur çıkarsın.
Tehlikelidir ama zevklidir benden biri olmak.
Benden olmak, benimle ıslanmak demek.
Eğlenirken zatüre olmayı da göze alabilmek demek.
Ama ağlarsan gecenin bir yarısı,
Kaf Dağı'nda bile olsa kopup gelecek bir omuz demek sorgusuz yaslanılacak.

Hoş geldin ömrüme.
Hoş geldin hudutlarıma.
Hoş geldin yağmuruma.
Hoş geldin hayatıma.
Hoş geldin dünyama.

SEN YOKTUN
sen yoktun binlerce adım attım
bu kentin sokaklarında
her köşede
her kaldırım tazında senin adını aradım

ama sen yoktun