Şimdi Ara

Kurtarın beni (aşk acısı)

Bu Konudaki Kullanıcılar:
2 Misafir (1 Mobil) - 1 Masaüstü1 Mobil
5 sn
6
Cevap
1
Favori
339
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • 21 yaşındayım üniversitede 4.yılım (2 yıl hazırlık okudum ) okulu kazandığım ilk sene ilk gün bir kızla tanıştım. 6,7 aylık seviyeli bir sohbetten sonra sevgili olduk ve 2 yıllık bir ilişkimiz oldu. Okulumuz aynı, oturduğumuz yerler birbirine çok yakın, Allaha şükür durumumda fena değil ve arabam olduğu için her Allahın günü bi yerlere gidip gezerdik eğlenirdik.
    Arkadaşlarım vs herkes "olum bu kız sana niye bakıyo lan" derdi çünkü kendisi güzelliğinin yanında, oyuncuydu (okul yüzünden bizim ilişkimiz esnasında yapmadı ancak foxtv kanald gibi kanallarda oynamış bir kişi) , aklınıza gelebilen hemen hemen her enstrümanı çalabiliyordu, sesi güzeldi şarkı söylüyordu, sıcak kanlı hemen herkesle kaynaşıyordu vs vs..
    Ben ise onun tam zıttıyım. Müzik, sanat bu tarz şeylere hiç bir ilgim yoktur, kaba birisiyimdir, sinir problemim var, romantik değilim kısacası tam bir odunum ancak ben böyle olduğum için beni terketmedi 2 yıl boyunca sürekli beni düzeltmeye çalıştı. "ben böyle mutsuzum dayanamıyorum artık" tarzı cümleler söylüyordu ben hep söz veriyordum düzeliceğime dair ama düzelmedim.
    9 ay öncesinde ise beni haklı olarak terketti. İlk başta kabullenmem çok zor oldu idrak edemedim. 2ayda 10 kilo verdim, günde sadece su çorba ve 2 paket sigara içiyordum, geceleri uyuyamıyordum, kimseyle görüşmüyordum. Tabi bu süreçte bana dönmesi için elimden gelen herşeyi yaptım. En sonunda böyle yaşanmaz diyerek toparlanmaya karar verdim. Doktora gittim uyuyamadığım için tedavi gördüm, kilomu toparladım, sürekli olarak dışardayım ancak aklımdan bir an olsun çıkmıyordu. Bundan 2 ay öncesine kadarda artık acı çekmiyordum ama yinede aklımdan çıkmıyordu. Son 2 ayda ise sanki ayrılalı 2 gün olmuş gibi yaşıyamıyorum. Eve sadece geceleri giriyorum, sürekli geziyorum, başka kızlarla görüşüyorum, erkek arkadaşlarımla yapılıcak tüm aktiviteleri yapıyorum ama bir an olsun aklımdan çıkmıyo. Bunu lafın gelişi söylemiyorum, halısaha yapıyoruz orda bile aklımda.
    Barışma ihtimalimiz hiç bir şekilde yok, Allah aşkına bana yardım edin, yaşıyamıyorum, sürekli dışarıya gülüyorum ama hergün içim içimi kemiriyo, unutmak istiyorum, düşünmek istemiyorum ama yapamıyorum







  • Senin ilacın zamanda hocam...
  • Kurtuluşu yok, aşk hastalıktır.
  • Zaman

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Bak dostum ben 19 yaşındayım beni bi kardeşin olarak dinle.Hemen hemen senin kadar şiddetli olmasada ben de bu dönemden geçtim.Benim de 7-8 aylık bir ilişkim vardı ve çok seviyordum artık mantıklı düşünmeyi yitirmiştim resmen kör gibiydim,kız beni yok yere bırakıp gitti soğudum bahanesiyle sonra pat diye benim eski arkadaşımla çıktı.Ben kafayı yemiştim hergün içiyordum kafamı dağıtmaya çalıştıkça daha da batıyordum,pes oynarken bile ulan ara pas atıyorum gole gidicem pat aklıma geliyor en saçma şeylerde bile onu hatırlıyordum düşün.Günler geçti herkese döktüm içimi gittim sabah 6 da beşiktaş sahilde aldım biralarımı tinercilere bile anlattım parkta yanıma oturan amcalarla bile konuştum sonrasında arkadaşlarıma falan derken gittikçe rahatladım,hafifledim diyelim.



    Şimdi burda biz sana ne desek boş belli ki canın çok yanmış ve yanıyorda,zamanla geçicek bunu sende biliyorsun geçmiyecek gibi geliyor ama geçiyor işte.Dök içini sen de rahatla biraz ilişkiniz senden ötürü bitti diye düşünme böyle düşünürsen bu girdaptan hiç çıkamazsın,çok iyi bir kız olabilir çok güzel bir kız da olabilir ama emin ol daha iyilerini illa ki tanırsın hayatında bir daha böyle biri bulamam diye düşünme.



    Son olarak herkesin kısaca yazdığı gibi evet zaman...Acından kahrolsan da,umursamasan da zamanla geçip gidiyor sonra gülüyorsun bu günlerine,hatta bu çektiğin acıyı bile özlüyorsun zamanla

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >




  • zaman derim başka da bişey demem.
    2 yıllık bir ilişkim vardı. 26 yaşında askerden gelince ayrıldım. aradan biraz zaman geçti facebook hesabında profil fotosunu gördüm bir erkekle. ilk 6 ay ağlamadığım gözlerimin dolmadığı gece yoktu. günün her anı aklımdaydı. 73 kilo geldiğim askerden sonra 61 kilo olmuştum. uykusuzlukmu desen kaygı bozukluğu mu desen neler başladı bende neler. ama kendi kendime ettim tabi. olur olmadık yerde açıp profil fotosuna bakıyordum. farklı fotolar atıp duruyordu ara ara. hangi akla hizmetse girip bakıyordum. her baktığımda bişeyler tık tık ilerliyordu ikisi arasında. ben de kafayı yiyordum. yüzük takmalar ailelerle çekilmiş fotolar, tatil fotoları, nişan fotoları vs. 7-8. aydan sonra ara ara krizlerim tutuyordu. tam unuttum derken yine bişeyler kıpraşıyordu oturup hüngür hüngür ağlıyordum. hatta yere damlamış gözyaşıma topuğumla basıp düşmüştüm evde desem olayın vehametini tahmin edersin

    ama unutuluyor inan. hem de tamamen kusursuzca unutuluyor. oyuncu olması, enstrüman çalması, güzel olması vs vs saydığın bütün bunlar unutmanı engelleyecek şeyler değil.

    unutana kadar kafandan şu düşünceler geçecek büyük ihtimalle. çünkü herkes genelde aynı şeyi düşünüyor. ben de dahil.

    bir daha karşıma öyle biri çıkmayacak (evet çıkmayacak ama farklı biri çıkıyor ve daha farklı seviyosun)
    bütün hata benim. hayatımın en büyük yanlışını yaptım (unuttuğunda yaptıklarının yanlış olduğu aklına bile gelmeyecek hatta yanlış mı doğru mu olduğunu düşünmeye gerek bile duymayacaksın)
    hayatımda artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak (çarpık saçma düşüncelerden bir diğeri. evet eskisi gibi olmuyor, eskisinden daha güzel bile olabiliyor)
    benim şanssızlığım. böylesi acı verici bir durum başka kaç kişinin başına gelebilir ki (evet sen seçilmiş kişisin. tanrı tarafından cezalandırıldın dostum. Tanrı her şeyi bir tarafa bıraktı ve şu joalvess e gününü bi göstereyim hele dedi)

    bunlar daha çoğaltılabilir. sen kendini daha iyi tanırsın. bu çarpık düşüncelerini bir kağıda yaz ve üzerine düşün.
    bu acıyı yaşayacaksın. ama şunu unutmasan iyi edersin. bir gün gerçekten unutuluyor. benimki biraz uzun sürmüş olabilir 1 yılı biraz aşkın bir süre. ama o da benim obsesifliğim takıntılı davranışlarım yüzünden. onla olan bütün anıları yok et. fotoları hediyeleri yak. her aklına geldiğinde de yılmadan bıkmadan usanmadan başka bişey düşün. ertelenen davranışlar gibi ertelenen düşünceler de zamanla sönme eğilimine girer.




  • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    aşk acısı[çare]
    18 yıl önce açıldı
    aşk acısı nasıl geçer
    2 yıl önce açıldı
    Aşk acısı
    8 yıl önce açıldı
    Daha Fazla Göster
    
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.