Şimdi Ara

Ortada kaldım.Lütfen yardım edin!

Bu Konudaki Kullanıcılar:
6 Misafir (2 Mobil) - 4 Masaüstü2 Mobil
5 sn
29
Cevap
1
Favori
1.898
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
2 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 12
Sayfaya Git
Git
sonraki
Giriş
Mesaj
  • 19 yaşındayım.Seferihisarda yaşıyorum.Koü denilen sözde üniversite gerçekte ise üniversite adı altında bina yığınında okul öncesi öğretmenliği denen boş bölümde okuyordum.Gecmiste bir intihar girişimim oldu.Eylul 2019'da İzmirden İzmite gelip okula başladım.Bir ay doğru düzgün bir şey yemedim.Mide kanaması geçirdim.Kocaeli devlet hastanesi psikiyatrınin tavsiyesi üzerine depresif ve somatik belirtiler (taşikardi,g.agrisi,n.darligi) dolayısıyla kaydımı dondurdum ve İzmire dönüp iki ay deü psikiyatri servisinde majör depresif bozukluk tedavisi gördüm.Kötü bir aliskanligim yok.Annem babam eğitimsiz,vasıfsız kişiler.Babam şuan ufak bir sucu bayiinde çalışıyor.Annem ise huzur evinde temizlikçinin yapıyor,karantinada.Lustral 100 mg kullanıyorum.Kitap okuyorum.İşte popüler bilim kitapları,Rus klasikleri vs.Gerci bu aralar odaklanamadigimdan okuyamıyorum.B12,demir,d vitamini eksikliğim var,dengesiz beslemekten.Arkadaşım yok.Çok yalnızım.Annem babam çok fakir.Gün geliyor yemeye ekmek bulamıyoruz.Babam sürekli bana küfür ve beddua ediyor.Bıçak çekiyor.Kendisi şizoaffektif bozukluk hastası,suan ilaç kullanmıyor.Kac yasina geldin git evden diyor.Polisi arayacağım diyorum.Sen deli ilacı kullanıyorsun sana mı inanacaklar bana mı diyor.Geçenlerde ortada hiçbir şey yokken boynumu kırmaya çalıştı,kafama bardakla vurdu.Polisi aradım hastaneye gidip darp raporu aldım.Kafama vurduktan sonra kolunu ısırmıştım,birde gidip utanmadan darp raporu aldı!Komisere ortada hiçbir şey yokken gelip kolunu ısırdığımı,küfür ve beddua ettiğimi,bıçak cektigimi,hastanede yatmış bir akıl hastası olduğumu söyledi.Depresyon herkesin başına gelebilecek bir seyken,şizoaffektif bozukluğun çok nadir ve ciddi olduğunu bilmeyecek kadar cahildir kendisi. Polis ikimizinde ifadesini alıp serbest bıraktı.Cahil ailemden ve tüm insanlardan nefret ediyorum.Her şey çok kötü ve kasvetli geliyor.Yaşamak bir eziyet gibi.Intihar etmeyi düşünüyorum.Son birkaç aydır benliğimi ele geçiren ölüm korkusu olmasa çoktan etmiştim bile.Dini bir inancımda yok.Ya o kötü üniversitenin önemsiz bölümünde okuyup mutsuz olacağım ya da burada alakasız bir işte çalışıp yarın işsiz kalacağım yine mutsuz olacağım.Sürekli ağlıyorum.Tanidigim biri yok.Cepte para yok,Maddi,manevi imkanım yok.Gidecek yerim yok,büyük ihtimal uzaklaştırma alacağım evden nereye gideceğim?Kimsenin de umrunda falan değilim?

    Ben ne yapayım?Yalvarıyorum.Akıl verin!Lütfen..



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Prefrontal kortekssiz -- 10 Haziran 2020; 10:49:32 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >







  • Angarya bir işte çalışmamı söyleyenlere cevabım şimdiden yazmayın.Benim yedi sülalem hep o işlerde çalıştı.Ailemde okumuş tek biri bile yok.Soyadim meydancı zaten.Bugune kadar berber,bakkal,lokanta böyle yerlerde hep çalıştım zaten.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Lütfen öne çıkarın.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Zormuş.Aile dışında benim hayatımda üç aşağı beş yukarı aynı.Valla 12 senedir hastayım.İnternetin altını üstüne getirdim daha derdime çare bulamadım.Söylenilen çareleri yapmak için de güç lazım.O da ben de kalmadı.Şehirin bir ucundan diğerine söve söve koşmak istiyorum.Böyle hayatın ta içine edeyim.Geberip gitmek istiyorum artık.Bu öyle bir çukur ki kaldıkça ruhunu emiyor.Acele et.Kalan gücünle kendini kurtarmaya çalış.Sonra benim gibi aynı yerde uluya uluya dönersin.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Cerade -- 10 Haziran 2020; 2:17:22 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Daha kötüleri var ya.Şükret ya.Onlar senin annen baban ya.Bütün suç sende ya.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Prefrontal kortekssiz

    Daha kötüleri var ya.Şükret ya.Onlar senin annen baban ya.Bütün suç sende ya.
    Hocam yapamadığınız ama imkan olduğunda yaptığınız zaman sizi motive edecek uğraşlarınız var mı?

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • İmkanım olsa bilime hizmet etmek isterdim.Iyi bir üniversitede fizik,matematik,felsefe tarzı bölüm okuyup yurtdışına gitmek isterdim.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Bana Yardım Edin
    4 yıl önce açıldı
    Daha Fazla Göster
  • akraban falan yokmu yardımcı olabilecek
  • Böyle durumlarda mesleğini eline alman gerekiyor.Ya okulu bitirip atanacaksın yada memlekette iş bakıcaksın.Olmazsa uzman erbaşlık dene.En azından 6-7 sene çalışıp daha sonra maddi manevi hayatına bakarsın.Gerekirse tekrar okursun.
  • FollowTheLight kullanıcısına yanıt
    Yok

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • BiletlerBiletxD kullanıcısına yanıt
    Okuduğum bölümden utanıyorum.Asker olmak istemiyorum.Kafamda bir meslek yok.Özel bir yeteneğim hiç yok.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Prefrontal kortekssiz

    Okuduğum bölümden utanıyorum.Asker olmak istemiyorum.Kafamda bir meslek yok.Özel bir yeteneğim hiç yok.
    Daha yaşın genç.Bir şeyler ucundan tutarsan 1-2 yıla ustalaşabilirsin.Okuduğun bölümde utanılacak bir bölüm değil.Atamaları fena değil.
  • tam aynı durumda olmasakta seni cok iyi anlıyorum, cok fena dipteyim 4-5 senedir bende, hic bisey yapasım yok, hic birseyden zevk almıyorum, üniversiteyi zorla okuyorum, hic birseye motivasyonum yok, arkadasım yok gibi birsey benimde, inanılmaz yalnız hissediyorum, herkes cok yapmacık geliyor kimseyle iletisim kurmak dahi istemiyorum. Hic bir umudum yok hayattan. Beklentimde yok. Ölmekten korkuyorum. Ama acı cekerek ölmekten. Hic birsey hissetmeden varlığımı silebilme secenegim olsa direk kabul ederim. Senle farkımız benim bir seyler yapmaya imaknım var. Maddi durumumuz cok kotu degil fakat ben hic birsey yapmak istemiyorum, isteyemiyorum. Etrafımdaki samimi arkadas gruplarını yada sevgilileri gorunce kıskanıyorum. Sokağa dahi cıkmak istemiyorum. Hayatım kıskanmak ve üzülmek üzerine devam ediyor. Durmadan bu iki döngü icindeyim. Uyandığımda inanılmaz mutsuz uyanıyorum, yatarken kafamdaki kıskanclık duygularıyla uyuyorum



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi FollowTheLight -- 11 Haziran 2020; 3:38:39 >
  • hocam bir işe girip evden taşınmayı-kaçmayı düşündün mü hiç?

    o evden kurtulup yeni bir hayata başlangıç yapabilirsin bence

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • PONRO kullanıcısına yanıt
    İşe girmek derken,kendimi geliştirebileceğim,geleceğim dünyasında olan (malum endüstri 4.0) bir meslekte uzmanlaşmak isterim.Ama öyle bir iş,Çehov hikayelerinde ve Nbc filmlerinde anlatılan taşradan kat be kat daha taşra olan seferihisar denilen tanrının unuttuğu lanet olası kasabada yok.Angarya bir işe hiç işe gitmek istemiyorum.Keşke ortaokula bu bilinçle dönüp,iyi bir lisede okuyup,temel bilim (fizik,matematik,felsefe) okusaydım.Okudugum lisede buranın en iyi lisesi ve sadece 90 kişiden 16'si üniversite kazandı.En iyi yeri kazanan deü inşaat düşünün seviye nasıl yerlerde..Okudugum bölüme gelince,ne kadar istihdamı ve ataması olsun (zaten o yüzden yazdirdilar) ben okumak istemiyorum.Dört yıl teknolojinin,temel bilimlerin bu kadar hızlı geliştiği bir çağda,60 tane varoş çocuğuyla,vasıfsız hocalardan saçma sapan bilimden ve gelecekten uzak dersler (ıstatistik,felsefe,inkilap,Türk dili) görüp zaten boşa harcanmış,19 yıla 4 yıl daha eklemek istemiyorum.Yapmam gereken tek şey intihar edip oksijeni boş yere harcamamak olmalı.Ama bir türlü ölüm korkusundan yapamıyorum.Şuan elimde olan üç kuruşla durmadan bira içip,geleceğimi kara kara düşünüyorum.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • quote:

    Orijinalden alıntı: Prefrontal kortekssiz

    İşe girmek derken,kendimi geliştirebileceğim,geleceğim dünyasında olan (malum endüstri 4.0) bir meslekte uzmanlaşmak isterim.Ama öyle bir iş,Çehov hikayelerinde ve Nbc filmlerinde anlatılan taşradan kat be kat daha taşra olan seferihisar denilen tanrının unuttuğu lanet olası kasabada yok.Angarya bir işe hiç işe gitmek istemiyorum.Keşke ortaokula bu bilinçle dönüp,iyi bir lisede okuyup,temel bilim (fizik,matematik,felsefe) okusaydım.Okudugum lisede buranın en iyi lisesi ve sadece 90 kişiden 16'si üniversite kazandı.En iyi yeri kazanan deü inşaat düşünün seviye nasıl yerlerde..Okudugum bölüme gelince,ne kadar istihdamı ve ataması olsun (zaten o yüzden yazdirdilar) ben okumak istemiyorum.Dört yıl teknolojinin,temel bilimlerin bu kadar hızlı geliştiği bir çağda,60 tane varoş çocuğuyla,vasıfsız hocalardan saçma sapan bilimden ve gelecekten uzak dersler (ıstatistik,felsefe,inkilap,Türk dili) görüp zaten boşa harcanmış,19 yıla 4 yıl daha eklemek istemiyorum.Yapmam gereken tek şey intihar edip oksijeni boş yere harcamamak olmalı.Ama bir türlü ölüm korkusundan yapamıyorum.Şuan elimde olan üç kuruşla durmadan bira içip,geleceğimi kara kara düşünüyorum.
    hocam bu şekilde düşünürseniz hiçbirşey yapamazsınız.

    ilk önce ne olursa olsun işe girmelisiniz, sevip sevmenize bakmadan girmelisiniz. Para kazanmanız şart.

    Ardından parayla ayrı bir eve çıkmanız gerek.

    ondan sonra bir bilgisayar alıp kendinizi geliştirmeye başlayabilirsiniz.

    sonrasında da İstanbul'a taşınıp iş aramak falan diye devam edersiniz.

    ama böyle hayıflanarak devam ederseniz intihardan başka yol bırakmıyorsunuz kendinize.

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >




  • Sana tavsiyem askere gitmen, hem 12 ay askerlik yapar kafa dinlersin, hemde askerde 6. aydan sonraki alacağın asgari ücret kadarki maaşı biriktirirsin, seni askerden gelince bir süre idare eder.Askerlik yapınca iş bulmanda kolay olur.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Polis veya zabıta ol

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Allah yardımcın olsun zorrr..
  • Siz mi beni anlamıyorsunuz,ben mı kendimi anlatamadim.Neyse tek çare olarak intihar kaldı.Zaten bir üçüncü dünya ülkesinde yaşayan,vasıfsız,eğitimsiz,düşük iqlu biriyim.Ölsem kimse önemsemez,kimsesizler mezarlığına defnederler.Ya ben bu yaşadığım hayatı anlayamadım ya da bu hayatın gerçekten bir anlamı yoktu.Yanlis hayat doğru yaşanmaz.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Prefrontal kortekssiz -- 15 Haziran 2020; 23:39:7 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • 
Sayfa: 12
Sayfaya Git
Git
sonraki
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.