Şimdi Ara

Özgüven eksikliği (2. sayfa)

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
78
Cevap
5
Favori
4.111
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
3 oy
Öne Çıkar
Sayfa: önceki 1234
Sayfaya Git
Git
sonraki
Giriş
Mesaj
  • Geçtim oturdum diğer maçları izlemeye başladım. Yenilginin verdiği üzüntü vardı. Rakibim diğer maçta yenilip 3.üncü oldu. Bizim salonda giden çoğunluğu madalya aldı hatta rakibi olmayıp 1. Olan bile vardı. Şansızlık heralde benimki dedim. 2019 un ağustosun ilk günleriydi bu maç olduğunda. 15 temmuzda yapılacaktı maç ama ertelemişlerdi maçı. Maçtan sonra eve geldim saat 23.30 du. Abdest alıp namaz kıldım ve yattım. Madalya elimden kaçmıştı. O madalyaya cok ihtiyacım vardı ama olmadı. Sabah uyandım o gün pazar gününe denk geliyordu. O gün dinlendim. Ertesi gün antremana gittim. Sonra hoca beni yanına çağırdı. Seninle ilgili planlarım var dedi. Türkiye şampiyonasına hazırlanıcaz dedi. Çok çalısman lazım dedi. Tamam dedim. Yarın çalıştığım yere gel sana nasıl antreman programını söyliyecem dedi. Tamam dedim. Gittim ertesi gün haftanın 6 günü her sabah koşuya çıkcan her gün 200 şınav 200 mekik dedi. Nasıl yaparsan yap dedi. İtiraz etmedim. Koşuya çıkmaya korkuyordum çünkü yaşadığim travma yüzünden. İnsanı aslında travmalar çok etkiliyor. Ertesi gün koşuya çıkacaktım. Her sabah namaza kalkıyorum zaten. Koşuya kalkmak sıkıntı olmadı benim için. Ama çok heyecanlıydım ve korkuyordum. İlk yazdığım yazıda yavşak oğlu yavşak diyen adamla yine karşılaşırsam diye. Neyse koşuya başladım zaten 13 dakika koştum. İlk gün diye fazla zorlamadım kendimi. Gücüm ve güvenim vardı artık. Ama daha yeterli değildi. Hala özgüven sıkıntısi çekiyordum. Bu aslında sporla geçecek birşey değil. Bunu ilk önce insanın kafasında bitirmesi gerekiyor. Birçok insan tanıdım cılız ama mangal gibi yüreği var. Ne spor yapıyor ne de bir kilosu var. Psikolojisi güçlü olan aslında güçlüdür. Bedenin güçlü olması bir şeyi değiştirmiyor. Ama hem bedenin hem de psikolojin güçlü olursa senden iyisi yok bu dünyada

    < Bu ileti Android uygulamasından atıldı >




  • Bedenen güçlüydüm ama psikolojikmen sıfırdım neredeyse. Güçlüydüm salonda güreşte felan baya iyiydim. Güreşi cok seviyordum ama bizim orada güreş eğitimi veren yoktu. Antremanlara devam ettim. Aynı zamanda arkadaşlarım oluyor salondada bir itibara sahiptim. Adam bayıltığım salonda yayılınca kimse benle maça çıkmak istemiyordu. Bir yandan hoşuma gidiyor bir yandanda üzülüyordum. Çünkü gücüm için benle arkadaş olmaya çalısıyorlardı hepsini biliyordum. Neyse bir gün antreman çıkışı yanımda 2 arkadâşım ile eve gidiyoruz. İkiside kickbokstan. Biri benden 6 yaş küçük diğeri benimle yaşıt benden önce ikisi spora başlamış. saat 22 de. Mezarlıktan geçiyoruz. Önümüzde 4 tane genç var bunlar yavaşlamaya başladı. Bizde bunları geçtik. Arkamızdan gelir iken birini üzerime fırlatmaya başladılar ama fırlatıyorlar değmiyor bana değse kavga etmekten başka bir şansımız yok. Arkadan gülüyorlar ama laf atmıyorlar. Sataşmaya çalışıyorlar. Sadece ben 4 tabesini indirecek bir güce sahibim ama nerde cesaret. Bende görmezden gelmiş gibi yapıyorum. Ama içimde bir korku var. Neyse mezarlıktan çıktık. Onlar yoluna gitti bizde yolumuza gittik. Eve gittim. Keşke kavga etseydim niye görmezden geldin diye kendime kızıyorum. Herşey güzel giderken bu olay baya canımı sıktı. Hep öyle olur zaten birşeyler güzel gidiyorsa bilki o mutluluk fazla sürmez. Gururum incidi onurum kırıldı.

    < Bu ileti Android uygulamasından atıldı >




  • Aslında benim sıkıntım beni ezenlere karşı sinirli olamamam.ondan kaybediyordum. Öfkelensem bir yumruk patlatsam devamı gelirde olmuyordu. O zaman özgüven sıkıntısi çekceğimi düşünmüyordum. Bana sataşmalarına izin vermem ve sessiz kalmak çok önemli bir faktör. Ne kadar güçlü dayanıkli olsanda psikojikmen veya mental olarak zayıfsan kaybetmeye mahkumsun. Örneğin bir komutan bir bölüğü gücünle değil psikolojikmen yönetir. Bağırarak çağırarak herkesin önünde rezil ederek( askerlik yaptım oradan biliyorum sıra onada gelecek ilerki yazılarımda ) İşte bu yüzden kaybediyordum hep. Küçükken ve lisede yaşadığım olaylar hepsiyle bağlantılı idi. Derdimin dermanı psikiyatride değil bendeydi. Psikiyatriler zaman kaybı benim düşünceme göre. Her şey insanın kendisinde biter. Zaman geçiyor her sabah koşuya çıkıyordum. İnsanlar tabi koşarken ters ters bakıyordu bana. Hatta birgün parkta koşarken biri osuruk sesi çıkarmıştı dönüp birşey diyememiştim. Zaten birşey diyemediğim için başıma olaylar geliyor. Neyse. Namaz kılıyor her sabah koşuya çıkmadan önce kuran okuyordum. Yaklaşık olarak 30 dk ya yakın tempolu koşuyordum. Antremanlar haftanın 6 günü idi. Bu arada yazın bizim orada yevmiye işi var 10 gün gidip çalıştım. Para kazandım. Günler geçiyordu. Salonda antremanlar güzel geçiyor baya çok çalısıyordum. Her gün erken gider en geç çıkardım. Kaslı bir vücüda sahiptim ama cılız bir psikolojiye. Eylül ayı olmuştu artık yarım bıraktığım liseyi açıktan bitireyim dedim. Açığa yazıldım. Oda çıksın aradan. Ailem ısrar etmeseydi onuda yapmayacaktım. Neyse artık hızlı bir şekilde devam edeyim. Evet 2020 yılı oldu hemen 10 ocakta türkiye şampiyonası var. Kaydımızı yapacaz ama bir sıkıntı var. Benim gençlerde çıkmam lazımdı maça 16-18 yaş. Ama yeni yıla girdiğimiz için 19 yaşından gün aldığım büyüklerde çıkmam lazım imiş. 19-40 yaş arası. Kararsız kaldım gidimmi gitmim mi diye ama git dedim. Çünkü büyüklerde hem profesyenel sporcu var hemde geneli şampiyon sporcu. kayıt yaptıranları görebiliyorum kickboks un sayfasından bir tane 63.5 ta dünya 3. Sü var bayada türkiye şampiyonluğu var. İkinci ve üçüncü oldukları madalyaları hiç yazmamış bile. 67 kiloda çıkacakmış. Bende 67 de çıkacaktım. Full contackta. Bir tane daha var tsk spor gücünden türkiye şampiyonluğu 2.liği, 3.lüğü vardı adamın. Bir tanede profosyenelde maça çıkmış biri vardı. Morelim bozuldu diğerlerini araştırmadım. Göt korkusu başladi bende. Ama gidicem dedim kayıt yaptırdım. Maç antalyada. Neyse maça gittik tartıyı verdim 65.5 kilo. Kiloyu tutturdum daha da eksiğim var. Ertesi gün mac var gece rakipler açıklandı. Ben bakamadım kokudan yoksa sabaha kadar yatamazdım. Ertesi gün oldu maçlar 9 da başladı benim maç saat 11 yada 12 gibi. Nakavt olanları gördükçe moralim bozuluyordu. Neyse benim sıram geldi koruyucuları taktım kırmızı köşeyim. Rakibimi gördüm cılız birşey ben bunu belki döverim dedim. Ringe çıktık heyecan en üst seviyede kalbim küt küt atıyor. Elim ayağım titriyor ne olacaksa olsun dedim maça başladık. Bu adam beni bir dövmeye başladı neye uğradıgımı şaşırdım tekme yumruk dönerek tekme. Bu baya ileri seviyeydi. Başım dönmeye başladı ama yere düşmedim. Ne kadar darbe yedimse dayandım. Neye uğradığımı şaşırdım. Ben sadece sadece 2 tekme 2 yumruk atabilidim sadece. O dövdü ben izledim. Yumruk atmaya korkuyordum. Bana 1. Rauntta 2 kere saydırdı. Çok ciddi darbeler attı. Raunt bitti. Köşeme geldim hocam niye atak yapmıyorsun dedi aldığım darbede başım döndü dedim ondan dolayı dedim. Maç bitti dedi yoksa beyin kanaması geçirecen dedi. -yok hocam ben devam etmek istiyorum bitirmeyin %1 olsa bile kazanma şansım var ama bitirirseniz hiç kazanma şansım yok dedim. Hakemi çağırdı maç bitti dedi. Kızdım bende. Ama nafile hakem dinlemedi maç bitti. Ve yine. YENILGİ. Ringten indim oradaki doktorlar baktı birşey yok dediler ve geçtim oturdum bir yere. Şok içerisindeydim onca emek ver onca çaba sarfet ve onursuzca gurursuzca yenil. Ağlamak istedim ağlayamadım. Yıne korkmuştum. Rezil olmuştum. Rakibim türkiye şampiyonu oldu. Benden sonra 2 kisıyi nakavt etti. Finaldede dünya 3. Cüsu dediğim adamı raund vermeden yendi. 6 yaşında spora başlamış birçok şampiyonluğu vardı. Babası kendi antrönörü. Farketmezdi cesur olsam belkide beni alkışlayacaklardı iyi bir maç çıkardım diye ama rezil oldum. Yine boynumu büktüm. Yıne ve yine kahretsin. Ölene kadar savaşmam lazımdı ama nafile mac bitmişti. Ne desek boş. Maçtan sonra gidip öğle namazıni kıldım ve şükür ettim. Sen böyle uygun gördüysen vardır bir bildiğin rabbim.

    < Bu ileti Android uygulamasından atıldı >




  • Bu yazdıklarımı kimseye anlatamadım hayatım boyunca. Nasıl ki bir erkek gururuna yediremiyorsa birşeyleri bende yediremedim. Korkak olmak onuruma dokunuyordu. Bu lekeyle yaşamak istemiyordum. İntihara bile kalkıştım ama olmadı yapamadım. Ezilmek onuruma dokundu alttan almak erkekliğe sığmaz dedim. Erkek olan korkak olmaz dedim. Kaçmaz dedim. Benim gibi birçok insan olduğunu biliyorum. Yaşayıpta anlatamayan bu ayıbımı kimse duymasın diyen.Yada ben cesurum diye kendini kandıran. Ben kendimi kandıramadım bu hallere düştüm keşke kandırsaydım diyorum ama o zamanda ne namaz kılar nede şükrederdim. Şuan bulunduğum zamana gelemezdim. Şuan üniversite okuyorum hemde 2 tane biri açıktan diğeri örgün. 2022 de kazandım .Allaha hamdolsun. O günlerden kurtuldum. Belki benim gibi birileri vardır onlara yardımcı olamaya çalısıyorum. Bugün yazmaktan yoruldum. Bu hafta sınavlarım var belki yazamayabilirim ama devamı gelecek. Biraz uzun yazıyorum ama okumaya değer bence. Yazının altına yazacağınız yorumları bana özelden atarsanız konu bölünmeden tamamen yazabilirim. Şuan namaz kılıp rabbime birdaha şükredeceğim. Yazdığımın daha devamı gelecek en son 2020 kaldık.

    < Bu ileti Android uygulamasından atıldı >




  • Bunları okuyacak olursam kafama sıkın

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Biri bu çocuğu durdursun.

  • Pankreasına Talibim kullanıcısına yanıt

    Boşuna mı yazdı 1 gününü ayırsan rahat biter

  • kimse okumaz bunu :D

  • Azıcık Türkçe be...

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • bunları buraya yazma.

  • Kardeş git kitap çıkar

    < Bu ileti Android uygulamasından atıldı >
  • Devamı gelsin hocam beklemedeyiz

    < Bu ileti iOS uygulamasından atıldı >
  • Scroll ettikçe boğulma hissi geliyor...

    < Bu ileti Android uygulamasından atıldı >
  • Amma yazmışsın be hocam, kim okuyacak bu kadarını biraz özet geç .d

  • Hep cesur olmak istedim ama olamadım. Cesur taklidi yaptım ama hep rezil oldum. Arkadaşlarım olsun dedim dışlandım. Bir şeyler yoluna girdi dedikten 5 dakika sonra herşey yine tersine döndü. Ben hakediyorum ben hakediyorum. Yumruklarım güçlüydü ama psikolojim asla. İnsanlar benimle istedikleri gibi konuşabilirlerdi ama ben onlara istediğim gibi konuşamaz hep haksız ben olurdum. Haklı olsam dahi kendimi ifade edemediğim için yine haksız olurdum. Kickboks maçları bitti otelde süremiz bitti. Eve döneceğiz. Ama benim kafa yerde dünyam başıma yıkılmış. Kimse ile konuşmak istemiyorum. Canım sıkkın. Korkaklığın bedelini ödüyorum. Kendime güvenim bitmişti. Bir banka oturduk arkadaşlarla. Bir arkadaşım bir şey konuşurken bende konuşmaya dahil oldum. Sonra ben o arkadaşa espiri yapıp gülünce o da anama küfretti. Donup kaldım. Yanındaki 2 arkadaşım gülmeye başladı. Hemen şakalaşmaya devam ettim. Ama içim içimi yiyiyor tepki veremedim diye. İşte korkaklık. Anam küfrettiği anda ağzını burnunu kırmam lazımdı ama sadece gülüp geçtim. Sinirlenemedim. Dayak yerim diye korktum ama daha beteri oldum. Rezil oldum korkum yüzünden. İşin kötü tarafı ben kimsenin anasına küfredemem ,şahsına küfredemem, salak , mal gibi iğneleyici sözler kullanamam. Ama insanlar bana rahatça kullanabiliyor çünkü tepki veremiyorum. Yanlızlığı çok seviyorum. Bir ortamda çok sessizim. Yatmayı çok severim. Yanlız kaldığımda hep birileriyle kavga ettiğimi hayal ederim saatlerce. Hep insanlar bana cesur desin hayal ederim ama insan içine çıkınca yeniden korkak olurdum. Eve döndükten sonra kickboksa gitmek istemedim. Korkakça dövüştüm ve yenildim salondada antrenöründe gözünde değerim kalmadı. Antrenörün yanına gittiğimde sana yakıştımı dedi bu şeilde yenildin. Kafamı eğdim ve üzüldüm. Zaten hergünum öyle geçer. Kickboksuda bırakma kararı almıştım. Yani pes ediyordum. Zaten araya covid hastalığıda girince salonlar kapandı tamamen bıraktım. Korkaklığın bedeli.

    < Bu ileti Android uygulamasından atıldı >




  • Merakla takip ediyorum yazmaya devam et. Hatta sohbet etmek istersen sosyal medya hesabin varsa verebilirsin

    < Bu ileti iOS uygulamasından atıldı >
  • Oyun böük yien

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Covid hastalığı Türkiyeye geldiğinde 2020 Mart ayıydı. Salonlar kapandı. Ondan sonra kickboksu bıraktım zaten. Bir işe gireyim çalışayım dedim. Covid te bazı işyerleri kaçak olarak açıyordu. Küçük bir işyeriydi. Günlük 60 tl veriyordu gidim çalışayım dedim. Bir yakınım sayesinde işe girdim çalışmaya başladım. Hep yere bakar çalısırdım biri bir soru sormasa cevap vermezdim. Konuşmam yavaş olduğu için konuşmak bile istemezdim kimseyle. Zaten muhabbet ederken hep karşı taraf sıkılırdı. Herkes birbiriyle iyi anlaşır ama benimle kimse anlaşmazdı. Saf , salak insan derler ya o bendim işte. Namazlarımı asla kaçırmazdım. Her namaz sonrası Allaha cesaret vermesi için dua ederdim. Güzel bir olay yaşadığım zaman o gün en mutlu kişi bendim. Zaten o güzel olaylarda kısa sürerdi. Ne istediğimi bilmiyordum. İstesemde yanlızca hayalde kalıyordu. Hep insanlar ne kadar mutlular diye içimden geçirir mutsuz olurdum. Yaşadığım olaylara bakinca başka bir insan olsa ne tepki verirdi diye hep düsünürdüm. Kimseye anlatamazdım.

    < Bu ileti Android uygulamasından atıldı >




  • En iyi öğrendiğim şey kimseyi kınamayın. Ben çok kınardım yaşanan olayları. Önümde bir kavga yaşansa yada birinin hakkı yense benim başıma gelse ağzını burnunu kırarım derdim. Benim başıma geldiğindede korkaklık yapardım. Aslında vücut gücünden çok psikolojik güç önemli. Psikolojikmen çökmediğin zaman en güçlü sensin. Nerede bir insan görsem ben vurdum der. Bir arkadaşım bir olay yaşamıştı okuldayken. O olayı bende görmüştüm. Arkadaşım korkaklık etmişti o olayda. Aradan 3 yıl geçtikten sonra o olayı anlattı. Ama olayı benim gördüğümü bilmiyordu. Arkadaşım o olayda karşı tarafın korktuğunu kendisinin vurduğunu söyledi. Ama tam tersiydi. Birçok insan hep aynı şekilde ya abartarak olayı anlatır yada olayın tersini anlatarak ben guçlüyüm der. Çünkü karşı taraf onun korkak olduğunu düşünmesin diye kendini aldatır. Ben böyle bir şekilde anlatamam. Ya korkağımdır yada cesurumdur. Yalan söylemeyi, yalakalık yapmayı , sokakta durup kızlara bakmayı, birinin hakkını yemeyi sevmiyorum. Böyle insanlarıda sevmiyorum arkadaşlık yapmıyorum. Kickboksta salonun en iyilerindendim birgün bile birini ezmeye kalkmadım. Bu yüzden ne kimseyle tartıştım ne de kavga ettim. Birisi laf söylediği zaman alttan aldığım için hep sevilen insan oldum. Ama kötü günümde yanıma gelen kişi yoktu. Ama hep özgüven sıkıntısı çektim. Kendimi cesurum diye kandıramadım. Hergün kendime korkaksın diye diye gerçektende korkak bir insan oldum. Aslında kendi kendimin katiliydim.

    < Bu ileti Android uygulamasından atıldı >




  • 
Sayfa: önceki 1234
Sayfaya Git
Git
sonraki
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.