Yeni Kayıt
Konudaki Resimler
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi birgüncesurolucam -- 8 Ocak 2023; 1:32:58 > |
En Beğenilen Resimler
Hızlı 
Bildirim
Özgüven eksikliği
Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla 
Bu Konudaki Kullanıcılar:
Daha Az 
2 Misafir - 2 Masaüstü
Giriş
Mesaj
-
-
Özgüvenini kırmak gibi olmasın ama bu şekilde upuzun paragrafsız bir şekilde yazılmış yazıyı kimse okumaz.
-
bu kadar uzun yazma kımse okumaz.
-
Yazmışsın bari devamını getir hocam, sonu bir yere bağlanmıyor. -
Manas destanı mübarek
-
Baya kötüymüş durumun hocam biraz ayna karşısında kendini kandır -
bence sende özgüvensizlik değil özgüvensiz olduğunu düşündüğün için oluşan beceriksizlik var
-
Devam edeyim. Kickboksa yeni başladım. Ama 3-4 ay boyunca eve kapanmam beni mahvetmişti. Kimsenin gözünün içine bakamıyordum korkumdan artık. Gözler her şeyi anlatır. İnsanın korkusu gözlerden başlar. Etrafına korkak bakarsan insanlar senin korkak olduğunu hemen anlıyorlar. İnsanlar benimle istedikleri gibi konuşuyorlar ama ben onlarla istediğim gibi konuşamamıyordum. İstediklerini söyliyebiliyorlardı. Antremanlarım benim akşamdı. Akşam antremana kafam eğik gidiyordum. Kimsenin gözünün içine bakamıyordum. ( ne bakin diyen o şeref yoksunu insan yüzünden). Haftanın 3 günü antreman vardı. Bizim eve yürüyerek 15 dakika sürüyordu. Bizim evin oraları ıssız olduğu için geceleri toplu halde gezen kekolar vardı. Antremana giderken hep korkarak giderdim. 5-6 kişilik bir gurup gördüğüm zaman yolumu değiştiridim laf atmasınlar diye. Antremandan sonra eve gelir elime kalem alır günlük yazardım. Zaten okulu bırakmıştım. Antremandan eve evden antremana. Evden çıkmadığımın 3-4 aylık kısımda vücudum baya gelişmişti kilo aldırıcı ile 70 kg olmuştum. Şimdi özgüveni geliştirme zamanıydı. 2019 yılına girmemize yaklaşık 2 hafta felan kalmıştı. Günler geçiyor ama ben hep mutsuzdum. Takıntılarım farklı boyutlara çıkıyordu. Örneğin biri bana birşey söylediği zaman anlamadıysam eğer bu bena küfretti yada gururuma dokunacak birşey mi söyledi diye takıntı yapıyordum kendi kendime. Bazen soruyordum öyle olmadığını söylüyorlardı takma kafana diyorlardı. Bazen çok mutlu oluyordum ama çok kısa sürüyordu bu zaman.Hemen sonrada moralim bozuluyordu. Namaz kılınca huzur buluyordum. Dua ederken huzur buluyordum. Telefonum yoktu. Babamın telefonundan hep donanım habere yada ekşi sözlüğe girip özgüvensizlik, okb,kavga etmek, hakkında hep yazıları okuyordum. Özellikle yaymadan önce youtubede bir tane video var. Bir erkeğin kavga hayatında mükemmel değişim diye onu izlerdim. Televizyondada seksenler diye bir dizi vardı onu izliyordum. 360 tv de tekrarı veriliyordu. Hep hayal kuruyordum. Ama hep boş hayaller. Gece yastığa kafamı yastığa koyduğum zaman hayal kurmaktan yatamıyordum. Çünkü icraat yapamıyordum. Hayal etmek bile güzeldi. Hep tekrardan düzelicekmiyim diye özgüvenim yerine gelecekmi diye düşünüyordum. Gün içinde pencereden dışarı bakıp insanların ne kadar mutlu oldularını sanırdım. Yağmurlu günleri çok severdim. Her günün yağmurlu olmasını istiyordum. Cesur bir hayatımın olmasını isterdim. Kendimden nefret ediyordum. Neredeyse 18 yaşıma girecem ama cesaret sıfır özgüven sıfır. 2019 inşallah bana mutlu huzurlu olmasını diliyordum. Bir söz öğrenmiştim elbise dolabımada yazıp asmıştım. Hatta yanlış öğnenmiştim sözüde. 'Sahneler hep cesur insanlar içindir tarih hiçbir zaman korkakları yazmadı" . Devam edeyim. Kickboksta antremanlara devam ettim. Her antreman yeni teknikler öğreniyordum. Bacaklarımı çok iyi kaldırabiliyordum. Özellikle sağ bacağımı adamın kafasına kadar kaldırıyordum. Antremanlar güzel gidiyordu çalışıyordum öğreniyordum. Birde stres attığım için bir nevi takıntılar kayboluyordu. Antremandan yorgun çıktığım için uyku sorunu yaşamıyordum. Dışarıya çıkıp ayakkabı elbise alamıyordum. Giyinişe pek önem veren biri değilim zaten. Ayakkabım yırtık olsada giyerim zaten.( Ailemin durumuda orta seviye. ) Yıl 2019 oldu artık.
-
Her zamanki gibi günlerim aynı şekilde devam ediyordu. Kuzenim hediye bir telefon yollamıştı. Onu aldım kullanmaya başladım. Öncelikle bir günlük indirdim play storeden. Günlük yazmasam olmuyordu rahatlamıyordum. Bu arada kickboksta her ay maç olur salonda. Kickboksa başlayalı bir ay olmuştu. Maça çıkacaktım. Rakipler dağıtlıdı bana yaklaşık 100 kilo belki daha fazla birini verdiler. Benden 1-2 yaş küçük. Maça çıkmadan önce baya heyecanlıyım. Çıkacağım rakibim daha önce 1-2 yıl muay thai yaptım demişti. ( muay thai aynı kickboks gibi. Zaten muay thai kickboksun atası gibidir. Çok eski bir spor dalı. Kickboks sonradan çıkarılmış bir daldır) . Ama hiç yapmışa benzemiyordu. Kaskları giydik koruyucuları taktık ve maça çıktık. Ben 70 kilo olduğum için karşısında sabit durup darbe yememen lazımdı yada full atak dövüşmem lazımdı. Bende full atak dövüşmeyi seçtim. Zaten hayatım boyunca kaybetmişim bunuda kaybetsem birşey kaybetmem. Yumrukları atmaya başladım hemen ardından bir tane sağ tekme attım kafasına değdi. Hoca maçı durdurdu varmı birşey dedi rakibime. Oda devam edecem dedi. Bende tekrardan yumruk atmaya başladım bir tane daha tekme attım ıskaladım. Maçın heyecanından zaten yaptığım vurduğum birçok hareketi hatırlamıyorum. Maçın bitmesine 10 saniye kala karnıma bir tane tekme oturttu gard almama rağmen canımı acıdı ama belli etmedim ve maçı kazandım. Antreman bittiğinde hoca beni çağırdı -senden beklentilerim var dedi maçlara hazırlanıcan dedi. -Tamam dedim hocam -önce lisansını çıkar dedi. 1 haftaya kadar lisansı çıkardım. Tabi özgüvenime bir etkisi oldu. Ama hala aynı şekilde devam ediyordum. Olumsuz olayları çok yaşadığım için olan olumlu olaylara sevinemiyordum. Aslında güçlü insanlar olumsuz olayları görmezden gelerek olumlu olaylara önem verdikleri için hep özğüvenli olurlardı. Mutlu olmak için savaşırlardı. Bende bu özellik yoktu yada varsada kullanmıyordum. Aslında kendi kendime zarar veriyordum.
-
Kendi kendimi hırpalıyordum. Zaman her zamanki gibi geçiyordu. Aşağıdaki resimlerdeki gibi bir vücuda sahiptim. Vücüdum baya iyi ama oözgüven olmayınca ne kasın nede bir kilonun önemi var. Günler geçmeye devam ediyordu. Bazı insanlar evde durunca sıkılırlar ben evde canım sıkılmazdı. Bir yere gittiğim zaman sessizce otururdum kimse sohbet etmeyinceye kadar sohbet etmezdim. Yaşadıklarımı kimseye anlatamazdım. Konuşurken yavaş konuşurum zaten. Hareketlerimde yavaş. Örneğin bir insanla sohbet ederken fazla kitap okumadığımdan dolayı tam iyi bir cümle kuramazdım bazen harfleride tam çıkaramazdım. Her yerden ofsayt. Sokağa çıkıp gezmek istemezdim , hep yatmak isterdim. İnşallah hemen ölürüm diye dua ederdim. Aradan yıllar geçtiği için pek bazı olayları hatırlayamıyorum. Bir insanla arkadaşlık yaparken hep saf yerine konulurdum. Paranın hesabını yapmazdım sinirlenmez kimseye kızmazdım. Eğlenceli bir hayatım yoktu.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi birgüncesurolucam -- 29 Şubat 2024; 7:49:52 >
-
Okuyamamış Orhan Pamuk.
-
Kör oldum awk.
-
Dediğim gibi bir gençliğim mahvoluyordu. Kimin yüzünden. Kendi yüzümden. Suçu hep kendimde aradım. Aslında kendi katilim bendim. En büyük düşmanım bendim yine. Neyse. Bir insan birşey söylediği zaman anlamasam bile gülerim. Bu beni samiyetsiz yapıyordu. Bir insan benimle konuştuğu zaman soğuk konuşurdum hissederdi karşımdaki benle sonra konuşmazdı. Sırf rezil olmayayım diye yaşadıgım olaylara ses çıkarmazdım daha çok rezil olurdum. Ben güçlüyüm derdim içinden 5 dakika sonra bir olaya yaşar ben korkağın tekiyim kendini kandırma derdim. Biri kırıcı laf söylediği zaman yanımdaki insanlar o adamı uyarırdı bende sıkıntı yok derdim. Halbuki içim içimi kemiriyordu niye sessiz kaldım diye. Kimsenin beni korumasını değil kendi kendimi korumak istiyordum ama nafile. Aslında güçlüydüm korkak değildim ama bir olumsuz olay olduğunda hemen etkilenirdim. Bunları niye anlatıyorum çünkü birçok kişi benim gibi. Söyleyemiyor kimseye derdini açıklayamıyor ve şu hayatın içinde kaybolup gidiyor. Ben yazmayı çok severim. Hergün günlük yazıyordum. Ama günlüklerimi açıp okumuyordum. Bir gün cesur olursam açıp okuyacağım derdim. Hep değişmek istiyordum. Sürekli televizyondan boks maçlarını takip ediyordum. Boks maçlarını izlediğim zaman rahatlıyordum. Bende onlar gibi olmak istiyordum ama olamıyordum. Bazen 2 saat boyunca hayal kurduğum olmuştur. Hatta kendi kendime bile konuşuyor kendi kendime güldüğüm zaman bile oluyordu. Telefonumda kimse mesaj atmıyordu kimse arayıp sormuyordu bende aramıyordum. Bulunduğum ilçenin neredeyse birçok yerini bilmiyordum. Hiç gezmediğim için. Bu durum devam etti. Kickboks antremanlarına devam ettim. Çalışıyordum tekmelerimi geliştiriyor tekniğimi geliştiriyordum. 2 . Ay oldu salon maçı vardı yine. Daha önce yaklaşık 2 yıl spor yapıp bırakan bir rakibim vardı. Salonun eski sporcusuymuş. Ben daha yeni tanımıştım kendisini. Maça çıktık çok az bir farkla kaybettim. Sonra gidip bir kenarda oturup üzgün üzgün oturdum. Kaybetmek istemiyordum ama kazanmak içinde emek harcamıyordum. Kaybetmek rezil olmak istemiyordum ama hem kaybediyor hemde rezil oluyordum. Ben 6.sınıfa giderken başka bir yere taşınmıştık. Benim bulunduğum okul baya kötü bir okuldu. Okulun arkasında çok kötü bir mahalle vardı. O mahallenin bütün çocukları benim gittiğim okula geliyordu. Ben yarı dönemde gelmiştim. Sınıfın en çalışkanıydım. Onun için beni sevmezlerdi ezmeye çalışırlardı. Ezdirirdim kendimi çok zayıf sıska bir insandım. Sınıfta hep sessiz biriydim en sessizlerinden. Ailemden hiç şiddet görmedim. Hatta babam beni çok severdi heryere birlikte giderdik. Sadece hayatım boyunca 1 kere vurmuştu oda 1 tokat attı oda çok yavaş. İstediğim herşeyi alırdı. Aslında bu özgüven sorunu küçüklükten beri vardı. Belkide genetiktir. Ailece bir ortama gittiğimizde hep sessisiz. 7. Sınıfa geçtiğimde yine aynı durumlar devam ediyordu. Sınıfın hep güçsüzleri ile arkadaşlık ederdim. Güçlü bir arkadaşım yoktu. Kimseyle kavga edemez beni ezmelerine izin verirdim. Hatta arkadaşım ile bir gün giderken 4. Sınıflardan biri bana tokat attı ses çıkaramadım. Arkamı döndüm bana gülüyordu bende boşver dedim ben 7. Sınıftım. Dayak yemekten korkmuştum rezil olmuştum. Hep öyle geçmişti 8. Sınıfta okul değişmişti ama durum aynıydı. Aynı şekilde ezilmelerle devam etti. Ama lise farklı oldu. İlk baştan herkese tepkimi koymaya başlamıştım. Sınıfta yine sessizdim hocalar hep ismimi bilmezdi konuşmaktan utanırdım korkardım ama sınıfta ezdirmezdim. Ta ki birgün yürürken bir tane 5 yada 6.sınıfa giden bir tane abisi sıkıntılı bir çocuk geldi. Ağzıma 1 tane yumruk attı abisinden korktuğum için çocuğa birşey yapamadım. Ondan sonra yine özgüvenim düştü. Kimseye anlatamıyordum çünkü ezik bir insandım. Ta ki sınıfta bir gün arkadaşımla yer kavgası ettim 1 yumruk o attı 1 yumrukta ben. O olaydan sonra kendime güvenim geldi. Lise 1 in yaz ayında ben 53 kg iken bir tane 90 kg olan biriyle kavga ettim. Onu dövmüştüm. Özgüvenim yerine geliyordu. Lise 2 ye geçtiğimde çok rahat bir zaman geçirdim. Bir kızı seviyordum ama o kız beni sevmiyordu. Çıkma teklifi yollamıştım ama kabul etmemişti. Halada etmiyordu. Lise 2 de fırlama birisi oldum. Arkadaş çevremde güçlü olmaya başladı. Kızlarla konuşuyordum. Saçlarımı uzatıp şekil veriyordum geziyordum. Lise 2 i çok güzeldi. Lise 2 nin sonuna doğru suratım sivilce doldu. İlaç tedavisi felan aldım. Lise 3 te sivilcelerim bitti. Lise 3 bazı arkadaşlarım sınıfta kaldı bazılarınında sınıfı değişti o yüzden yine sessizleştim. İşte o yukarıda anlattığım olaya kadar herşey iyi gitti. Sonrası zaten yazdığım gibiydi.
-
Devamı da varmış ya la -
Kickbokstan geldikten sonra çok rahat uyuyordum. Hatta suratıma sert bir darbe aldığım zaman mutlu oluyordum. Dayanıklı biriydim. Ne kadar darbe yersem yiyeyim etkilenmiyordum. Hayatın silseni yiyen biri dayanıklı olmaz mı. Gitgide güçleniyordum. Özgüvenim toparlanıyordu. Aynı zamanda namazlarıma devam ediyor dua ediyordum. ALLAHİM CESARET VER. Sokaktaki kekoların hepsinin özgüven sıkıntısını yaşadığını biliyordum. Çünkü güçlü bir insan güç gösterisi yapmaya ihtiyaç duymaz. Çok şükür onlarla arkadaşlık yapmıyordum. Hatta güçsüzleri ezenden nefret ediyordum. Sokakta kızlara bakan laf atan , yumruğuna güvenmeyip silah bıçak taşıyandan nefret ediyordum. Onlarla kavga etmek istiyordum ama nafile. Kavga ettiğimi hayal ediyorum ama icraate geldiği zaman boş teneke. Sahneleri boş bıraktığımız zaman böyle kötü insanlar sokaklara sahip oluyor diye düşünüyordum. İçlerinde bazıları mangal yürekli ama bazıları kahpe evladı. Adamlar vurdum duymaz insanlardı. Hıçbir işe yaramıyan insanlar. Hatta bazıları döl israfı. Artık kendime çeki düzen veriyordum yeni ayakkabı felan yeni bir telefon hattı aldım. Çalışmak istiyordum evde kitap okuyordum. Hatta kuran öğrenmeye başlamıştım. Kuran öğrenmek zordu. 7.sınıfta kurana gitmiştim ama çok uzun süre tekrar etmeyince unutmuştum. Benim konuşmam yavaş olduğu için okurken hoca anlamıyordu beni biraz geç gelişiyordum ama bırakmıyordum. Damlayan suyun kayayı delmesi misali. Bazen sıkılıyordu her gün gitmeye çalışıyordum. Aradan 1 ay geçti. Baktım beni dinleyen hoca telefonla oynuyor bir kaç ayeti bilerek yanlış okudum düzeltmedi. Dınlemediğini anladım beni hiçbirşey demeden çıktım bir daha da gitmedim. Başka bir camiye gittim oradaki hocadan rica ettim sağolsun oda kabul etti. Hemen hemen hergün gidip tecvidide öğrendim. Çok şükür hamdolsun. Hergün kuran okur kickboksa devam ederdim. Ama kimseyle konuşmak görüsmek istemiyordum. Özellikle akrabalarım. Çünkü niye okulu bıraktın diyorlardı. Evde niye oturuyon bir işe gir çalış diyorlardı. Yalan söylemekten bıkmıştım. Benim derdimi bir tek Allah ve ben biliyordum.
-
Artık halime şükrediyordum. Çünkü Allah insanları bir sınava tabi tutar. Kime insanı ailesinden birinin kaybı ile sınar kimi insanı parasıyla kimi insanı fakirlikle kimi insanıda vücudundaki aza (el, ayak vb.)yada organ eksikliği ile sınar. Ben halime şükrediyordum nefes alıyorsam vücudumdaki azalar eksiksiz ve sorunsuz çalısıyordu çok şükür. İyiki bu olaylar başıma gelmiş diyordum. Namaz kılmayı ibadet etmeyi öğrendim. Allaha yakınlaştım. Belkide bu olayları yaşamasam sokaktaki kekolardan biri bendim. İçki içip sarhoş olan milletin karısına kızına laf atan (küfür yazamıyom yazdım sayın) o insanlardan biri olacaktım. Hayatıma devam ediyor yavaş yavaş özgüvenim gelişiyordu. Takıntılarım azalmaya başlamıştı. Kötü olaylar yaşasam dahi çabuk unutuyordum. Günlük yazıyordum devam ediyordum. Artık yavaş yavaşta olsa tek başıma birşeyler yapabiliyordum. Geçmişim hep kafamı kurcalıyor birşeyler yapmam gerekiyor diyordum kendi kendime. Ama yapmaya cesaret edemiyordum. Keşke lafını çok kullanıyordum. Keşke şöyle yapsaydım keşke böyle yapsaydım diye kendi kendimi yiyiyordum. Artık kickboksta gelişiyordum. Kendime bir söz vermiştim onu uyguluyordum. CESUR OLACAM. Artık kendime kickboks ekipmanları felan almaya başlamıştım refleks topu felan. İşte hayallerimden biri kickboks türkiye şampiyonu olmak ,muhammed ali clay gibi biri olmak. Hayal işte. Her insan istediği gibi kurar. Her gün daha iyiye gidiyordum. Artık 5 aylık felan kickboksçuydum. Bedenim sağlam ve güçlü ama psikolojim zayıf ve gözlerim korkak. Salonda maç yapmayı çok seviyordum. Hem vurmak hemde dayak yemek hoşuma gidiyordu. Bir tane salona eski sporculardan biri geldi. Ben 13 yasından beri yapıyorum bu sporu dedi sonra bıraktım demişti. O zaman 22 yaşındaydı. Yaklaşık 9 yıllık sporcu. Tipini hiç beğenmedim. Keko karışımı birşey. Bende yeni 18 yaşıma girdim salonda 5 aylığım. Antreman bitti bu bana maç teklifinde bulundu. Tanımıyordum kendisini. Kabul ettim. Yumruk atıyorum isabet ettiremiyorum felan. Bu da dalga geçer gibi yumruk tekme atıyor. Aradan bir tane sert yumruk attım gardına geldi ama canını yaktım. Bu da yanındakine döndü bu beni tanımıyor ha dedi. Ben bunu sakat bırakırımda hoca bana kızar dedi. Bende istediğin gibi sert vur diyebildim. Bizde antreman bittiği için salonda sadece toplam 4 kişiyiz biri benim arkadaşım boks felan yapmıyor sadece benim yanıma gelmişti. Dığeri ise salonun sporcusu. Maça devam ettik tabi ben sinirlendim bu sözden sonra ölmek var maçı bırakmak yok. Bu bana 3 yada 4 tane bütün gücüyle tekme attı hepsini garda aldım. Son tekmeyi atarken ıskaladı bende buna sert bir tekme attım sırtına geldi maçı bıraktı bu. -Korkak gel devam edelim beni sakat bırakacaktın daha diyemedim. Bıraktı maçı. Maçtan sonra boynumda bir ağrı vardı aynaya baktığımda kan toplamıştı. Attığı tekmelerden biri yapmış olması lazımdı o heyecandan hatırlamıyorum. Güvenim kendime geliyordu.
-
Allah uçak kazası vermesin. -
Her güven kazandıkça takıntılarımın azaldığını farkettim. Kazanıyordum güven. Kickboksa devam ediyordum. Bulunduğumuz ilde 15 temmuz anısına şampiyona var ona katılacaktık tabi ki bende gidecektim salonda maç için çalısıyoruz artık. Haftanın 6 günü salon açıktı artık. Hergün en erken gelip en geç çıkardım salondan. Salonda maçlar yapardım. Bir maçımda salonun eski sporcularından biri vardı yumrukları çok iyiydi onunla maç yapıyorum. Kendi aramızda. Birazcık yaptıktan sonra kondisyonu bitmeye başladı bunun. Maç içinde dönerek mideme tekme atmaya çalısıyor ama hepsini ıskalatıyordum. bende bunu köşeye sıkıştırdım tam sert darbeler atacakken dönerek birden karaciğerime tekme geldi. Kickboksta bu tekmenin adı backkick. Tam karaciğerime oturdu bu tekme ve nefesim kesildi 1 dakika boyunca yere yığıldım nefes alamadım. Nakavt oldum yani. Sonra ayağa kalktım moralim bozuk tabi. Eve gittim yatamadım yenilmek zoruma gitmişti artık salondakiler bana yenildi gözüyle bakacaktı. Ertesi gün maça 2 hafta kala eski gittiğim boks salona gittim hani üstte anlatmıştımya o salon işte. İntikam almaya. Salona gittim hocası hala aynı. Hoş geldin emre dedi. 5 aydır yoksun dedi. Kickboksa başladım hocam dedim. İyi dedi niye geldin dedi. Antreman yapmaya dedim hocam. Tamam dedi ama kimseyle maç yapma mac yapmak yasak dedi. Anlamışti aslında niye geldiğimi. Tamam dedim. Antremana katıldım yenildiğim benden 2 yaş küçük olan çocukta oradaydı. Gel maç yapalım dedim. Oda kabul etti. Hocada bizi izliyordu. Hocanın göremediği bir yere gittik. Bana abi diyordu. Maç yapalım dedi ama tekme atma dedi. Tamam dedim. Tam maça başlıyacakken hoca bizi gördü kovuldun dedi. Niyetimi anlamıştı intikam almaya gelmiştim rezil olduğum gibi rezil etmeye gitmiştim. Yapamadım. Eşyalarımı toplayıp çıktım eve gittim. Akşamda kickboksa gittim. Tabi nakavt olduğum adam benle konuşmuyor beni takmıyordu. Hareketleri değişmişti bana karşı. Bende üzüldüm yani. Ama belli etmemeye çalısıyorum. Ama bu durumdan bir üzüntü duydum sonuçta bu bir spor yenmek te var yenilmekte. Sırf yendin diye bir insanı takmamak olurmu. İşte bana öyle davranmaya felan başladı. Bende ses çıkarmadım. Sadece sen bekle dedim içimden. ALLAH BÜYÜK. Aradan 1.5 hafta geçti. Maça gitmemize 5 gün felan vardı heralde. Hoca herkese maç yaptırıyor. Benide salonun en iyisiyle maça çıkardı. Ben 64 kiloydum oda 60 kilo. Çok iyi bir maç çıkardım. Sadece son dakika döner tekmeyi kafama yedim başım döndü ama bırakmadım. Sonra zaten maç bitti. Rakibim kazandı ama hoca heralde kalbimiz kırılmasın diye berabere bitti dedi. Ben koruyucuları felan indirdim. Su içmeye giderken hoca beni çağırdı tekrar maçın var dedi. İtiraz etmedim. Nakavt olduğum adamla maçım vardı. İşte fırsat. Maça başladık tekme kuyucusu taktık ama kafa koruyucusu kask takmadık. Yumruk felan attım bu geriye kaçmaya başladı dönerek tekme atacağını hissettim fazla üzerine gitmedim. Tekmeyi attıktan sonra fırsat bu fırsat deyip 3 -4 tane göstermelik yumruk atıp asıl darbe sağ tekmeyi suratına oturttum ve bayıldı. Ben yere düsünce şok oldum. Korkmaya başladım çünkü ilk defa insan bayıltıyorum. Hemen hoca müdahale felan etti. Dilini felan yutabiliyor insan bayıldığı zaman. Sonra aradan 3-4 dakika geçtikten sonra ayağa kalktı ama birşey hatırlamıyor. Hakkını helal et dedim. Sarıldık. Onun bana yaptığını ben ona yapmadım. Yapmak istemedim. Antreman bitti eve gidiyorum. Arkamdan iki adam geliyor. Arkamı dönüp baktım kim diye bizim oralarda ıssız olduğu için. Arkadan ne bakin sesi geldi. Ben tabi tekrar dönüp bakmadım ama yürürken yavaşladım bana yetişmeleri için tam geçerken dönüp baktım bunlara tekrar ne bakin dedi. Bunlar bizim evin ilerisinde oturan iki tane abi kardeş. İkiside benden büyük biri 21 diğeri 23 olması lazım ben 18. Bunlar içmişler sarhoş olmuşlar. Bende - ne diyon sen dedim. - tekrardan ne bakiyon öyle dedi - bak komşuyuz dedim uzatma - ne olmuş yani dedi bende - kickboks felan yaptım dedim o da - ne var bende futbol yaptım askerlik yaptım dedi. -tamam dedim gel dövüşelim dedim bu sefer o bana - komşuyuz ayıptır dedi. Tamam dedim kollarına girip onları evlerine kadar bıraktım. Adamlık ölmedi. Böyle bir gün. En mutlu olduğum günlerden biriydi diyebilirim.
-
O maçtan sonra bayıltığım adamla aram iyi oldu. Asla dalga geçmedim ve kimseyede söylemedim. Aslında bazı insanlar yaptıkları hareketleri söylüyerek egolarını tatmin ediyorlar onlarda ise psikolojik rahatsızlığa yakalanını görmedim. Çok değişik bir tipler sanki en güçlüleri kendileriymiş sanki kendileri herşeyi çok biliyor felan vb. Zaten siz daha iyi bilirsiniz ille karşılaşmısınızdır bu tip insanlarla. Neyse 5 gün sonra maçımız vardı. İlk defa başka salon dısından biriyle maça çıkacağım için çok heyecanlıydım ve korkuyordum. Bir gün önce tartı verdik ve 63.5 kilo çıktım. 63.5 kilo full contakta dövüşecektim. Ananons yapıldı rakibimle aynı memleketliyiz. İl bazında bir şampiyona ama dışarıdaki illerden de katılanlarda oluyor. Neyse maça çıktım baya heyecanlıyım ellerim felan titriyor. Ama maç başlayınca geçiyor bir süre sonra. Maça kötü başladım. İlk raunt rakibim bana yumruk atmaya başladı bende gardımı kapadım ama aradan yumruk atmadım maçı durdurdu saymaya başladı. Daha ne olduğunu anlamadım. Devam etcem dedim. Zaten ondan sonra rakibime full saldırdım. Bir yumruğumda dişliği uçtu İlk raundu hakemler bana verdi. 2. Raunt daha heyecanlı bol yumruklu bol tekmeli bir karşılaşma oluyordu. 2. Raunduda almasını bildim. 3.raunda geldik baya yorulduğum için artık atak yapmaktan daha çok savunma yapmaya başladım. Rakibimden uzak dövüsüyorum. Beni köşeye sıkıştırdı bende köşede ne yapcağımı çök iyi biliyordum. Beni bırakıp ringin ortasına doğru gitti bende ne yaptığını bilmeden takip ettim son 40 saniye vardı. öndeydim kazanmama ramak kalmıştı. Bilgisayarları bize çevirdikleri için kaç saniye kaldığını görebiliyordum. Bende peşinden ringin ortasına gidince çok ters bir sağ direk attı bir daha attı. Hakem durdurdu saymaya başladı. Başım döndü ama devam etcem dedim. Ama kondisyonum sıfır bırakmak istiyorum ama bırakamam diyorum. Devam ettim bir daha yumruk atmaya başladı ve yine ters bir yumruk darbesi aldım tekrardan hakem sayıyor bende o sıra tekrardan kaç saniye kaldığına baktım 18 yazıyordu. Bende devam etcem dedim maçı birden bitirdi hakem. Benim hocam sinirlendi bağırdi hakeme niye maçı bitiriyon dedi. Maçı son raunt hariç diğer rauntları ben almıştım. Son raunttada 2 kere saydırdı diye öne geçmişti zaten. Yenilmiştim. Kazansaydım eğer il 3. ünlüğünü garantiliyordum. İl bazlı bir şampiyona olduğu için fazla bir rakip yoktu. Ama sonuç yenilgiydi
-
milyon dolar ver yine okumam
En Beğenilen Yanıtlar
Tüm Yanıtları Genişlet
|
Özgüvenini kırmak gibi olmasın ama bu şekilde upuzun paragrafsız bir şekilde yazılmış yazıyı kimse okumaz. |
|
Manas destanı mübarek |
Benzer içerikler
- ankara"da sevişilecek yerler
- kaç tane polo markası var
- viski diş ağrısına iyi gelir mi
- direksiyon sınavını geçtikten sonra araba kullanabilir miyim
- mevlana pide nedir
- elektrikli bebek arabası
- para sayma makinesi bim
- türk çay emojisi
- kasım indirimleri ne zaman
- yeşil nasim
Ip işlemleri
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
