Profil: cancin98 | DonanımHaber Forum

cancin98 (Can Aybalık) · Müzik genel altına konu açtı. 7 yıl

Eğer Bukowski Rapçi Olsaydı?

Yanıt Yok

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

cancin98 (Can Aybalık) · Konu Dışı Özel altına konu açtı. 8 yıl

3 Genç Tatilde Kız Tavlamaya Çalışır (Kemik Tayfa - wattpad hikayesi)

Yanıt Yok

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

cancin98 (Can Aybalık) · Konu Dışı altına konu açtı. 8 yıl

Kemik Tayfa! 3 Bölümlük İlginç Bir Hikaye

Yanıt Yok

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

cancin98 (Can Aybalık) · Konu Dışı altına konu açtı. 8 yıl

1.BÖLÜM
Alarmın sesiyle uyandım. Gözlerimi açtım ve yataktan kalktım. Sıradan bir iş gününe
sıradan bir şekilde uyandım. Yüzünü yıka, gömleğini giy, o güne özel kravat seç ve kahvaltı et.
Her sabah tekrarladığım bu eylemleri yaptıktan sonra iş yerime gitmek için evden çıktım. Basit
bir hayatım vardı ve çok beklenti içine girmeyen, hırs yoksunu bir heriftim. İş yerime
vardığımda yapacağım işler masada hazırdı ve kahvemi bile söylemeden işe koyuldum.
İmzalamak ve iletmekten ibaret olan sıkıcı işim beni bir robot gibi hissetiriyordu her zaman.
Sonuçta basit bir memurum. Koklamak, koku... Burnuma gelen bu koku ne böyle? Kahve ve
oda spreyi kokusuna alışkın burnum bu farklı kokuyu algılayınca kalp ritmim artmaya başladı.
Çok hoş bir kokuydu. Ardından topuklu ayakkabının ritmik seslerini duydum. Ve karşıma çıktı
sonunda. Hoş bir bayan. Ama ne güzel!. Eşcinsel bir erkek bu kadını görseydi eminim
seçiminden vazgeçerdi. Elini bana uzattı ve tanıştık. Adı Yeşim. Yeni başlamış buradaki işine.
Dosyalardaki düzenlemeleri almak için gelmiş yanıma. Dosyaları verdim. Verirken yüzüne
bakamadım, utandım çünkü. O da benim gibi bir herife bakacağını hiç sanmıyorum zaten.
Kara gözlü, hafiften kel ve sıska bir adamdım sonuçta. O ise altın oranın vücut bulmuş haliydi.
İçimi tekrardan bir hüzün kapladı. Ne kadar istesem de bu kızın bana bakmayacağını
biliyordum. Ama kendime engel olamadım. Bu kızın benden hoşlanmasını istiyordum, çünkü
ben ondan hoşlanmıştım.

Son düzenlediğim kağıdı müdürümün eline bizzat kendim verdim. Bu günlük mesaim
bitmişti. Paltomu aldım ve asansöre bindim. Tam asansör kapısı kapanacağı sırada koşup
yetişmeye çalışan birini fark ettim. Bu kişi o kişiydi. O an heyecandan asansörün kapı açma
düğmesine bile basamadım. Neyse ki kapılar sensörlüydü ve Yeşim kolunu ileriye atarak
kapının tekrar açılmasını sağladı. Asansörün içinde zaman bana öyle yavaş geliyordu ki kat
numaralarını gösteren ekrandaki rakamlar hiç değişmiyor, yoksa asansör takılı mı kaldı diye
düşünüyordum. Sonunda "0" gözüktü. Önden çıkması için Yeşim'e yol verdim ve çıkarken
gülümsediğini fark ettim. Yan yana yürümemek için yavaş adımlarla haraket ederek Yeşim'in
gerisinde kalmayı planlamıştım fakat Yeşim de benim hızımla gidiyor hatta sanki beni
bekliyordu. Sonunda durdu ve bana baktı. Bu sefer gözlerinin için bakıyordum. Gözleri yeşildi.
"Hiç doğru dürüst tanışamadık, pek arkadaşım da yok, bir yerde oturup bir şeyler içelim mi ne
dersin ? " dedi. "Ne ?" dedim. O ise "Ne ne ?" dedi. Sonra ikimizde gülmeye başladık. Bu
saçma diyaog beni rahatlatmıştı. "Tabii ki gidelim." dedim. O an içimde uzun zamandır
hissetmediğim bir duyguyu hissetim. Özgüven.

Gittiğimiz yer çok gürültülüydü. Bu kadar gürültüye rağmen Yeşim'in kahkahalarını
duyabiliyordum. Esprilerime çok yüksek sesle gülüyordu. Uzun zamandır bir kızı bu kadar
eğlendirememiştim. Bana bu kadar gülen tek kişi annemdi o da esprilerime değil halen yalnız
yaşamama karşı imalı bir gülüştü. Eğer şu an yanımda olup bu kızla olan durumumu görseydi
ya gerçekten güler ya da gerçekten ağlardı. Annemi hiç bir şekilde üzmememe rağmen hiçbir
zaman onun istediği gibi bir evlat olamamıştım. Annemi ve geçmişimi düşününce biraz keyfim
kaçtı. Hiçbir işi başaramadığım gibi bu kızla da bir ilişki kurmayacaktım. Sonra kıza baktım, o
da bana bakıyormuş. Sohbete tekrar devam ettik. Güzel olduğu kadar da akıllı bir kız.
İstanbul'da İktisat okumuş. İngilizce ve Almanca biliyor, amatör olarak da piano çaldığını
söyledi. Ben mi ? Çirkin olduğum kadar da aptalım. Dandik bir üniversitede İstatistik okudum,
Türkçeyi bile zor konuşurum ve müzik dinlemek çoğu zaman başımı ağrıtır. Tek bir tane iyi bir
özelliğim vardır. O da gerçekten soğukkanlı olmam. Babam öldüğünde bile çok üzülmeme
rağmen gözyaşı dökmedim. Elalem cenazede "hayırsız evlat" bakışlarıyla beni süzerken bile
ağlama numarası yapmak istemedim.

Yeşimle sohbet çok hızlı geçti. Saat gece yarısını geçmişti ve masadan kalktık. Tam kapıdan
çıkacağımız sırada Yeşim tuvalete gideceğini söyledi. Onu dışarıda bekledim. Onu beklerken
gökyüzündeki yıldızlara baktım. Nokta birleştirme bulmacalarında olduğu gibi yıldızları
birleştirdim ve başladığım yıldıza geri döndüğümde ortaya ilginç bir şekil çıkmıştı. Kalp. Kısa
bir süre sağ elimde bir temas hissetim. Sıcak ve hoş bir temasdı bu. Yeşim elimi tutmuştu.
Karşıma geçti ve bana bakmaya başlamıştı. Hayatı boyunca istediklerimi başaramayan ben
daha bu sabah gördüğüm bir kızı kendime aşık etmeyi başarmıştım. O anki duygu
sarhoşluğuyla bazı önemli detayları fark edemedim. Bu kız niye benim gibi bir heriften
hoşlanmıştı? Ve neden bu kadar hızlı gidiyordu ?

2 YIL SONRA...

Uyandım. Yatağın diğer kısmı boştu, muhtemelen Yeşim çoktan kalkmıştı. İçerden
gelen piano seslerini duydum ve oraya yürüdüm. Piano çalarken onu izledim. Elleri pianoda
usulca kayıyordu. Rahatsız etmesin diye parmağındaki yüzüğü çıkarmıştı. Nedense sebebini
bilmeme rağmen elini yüzüksüz görünce biraz keyfim kaçar. O yüzüğü 1 sene önce annemle
beraber seçmiştik. Sonra gözüm Yeşim'in karnına takıldı. Karnı gerçekten şişmişti. Bebeğimiz
4 aylık olmuştu ve cinsiyetini daha geçen hafta öğrenmiştik. Kızım olacaktı. Ardından mutfağa
geçtim. Hamileliğinden beri kahvaltıları ben hazırlıyordum. Masayı hazırladıktan sonra Yeşim'i
çağırdım. Karnını tutarak ve bıkkın bir şekilde oturdu masaya. Son zamanlarda fazla
keyifsizdi. Ona elimden geldiği kadar iyi davranmaya çalışsam da bir türlü keyfini yerine
getiremiyordum. Maddi anlamda sıkıntıdaydık açıkcası. Yeşim doğum izni almıştı ve ben de
maaşı düşük olan bir işe geçmek zorunda kalmıştım. Yeşim bana derdini pek anlatmasa da
ben onun derdini anlamıştım. Yakında doğacak olan kızımız için para gerekiyordu ve benim
gelirim bunun için yetersizdi. İşyerindeki kompleksli patronların ağız kokusunu çekmekten
bıkmıştım. Bir robot gibi günde 8 saat çalışmama rağmen aldığım 2.000TL maaş evimizin
kirası, yemek, giysi derken eriyip gidiyordu. Ya bu işe çare bulacaktım, ya da gerçekten kötü
şeyler başıma gelecekti.

İşyerine keyifsiz bir şekilde vardım. Patronum dediğim herif işyerindeki güzel kızları
etrafına toplamış onlarla sohbet ediyordu. O an boğazımda şiddetli bir düğüm hissetim. Bu
adamı deli gibi kıskanmaya başladım. Gerçekten akıllıydı ve çok iyi para kazanıyordu. Şirketin
patronuydu sonuçta. Daha doğrusu eski patronun damadı yeni patron. Erkeksi bir vücudu
vardı ve kendine çok iyi bakıyordu. Kıskanıyordum çünkü hayatında hiçbir sorun yokmuş gibi
gözüküyordu. En güzel kızları hem parası hem de fiziğiyle kendine bir mıknatıs gibi çekiyordu.
İstediği her şeye ulaşabilecek güçteydi. Benim en azından iyi bir eşim vardı. Fakat bu adamın
özellikle maddi durumunu çok kıskanıyordum. Bu düşünceleri kafamdan silip işime geri
döndüm, daha yapacak çok işim vardı. Ardından patron geldi. Kısık bir sesle "Buyrun Fırat
bey" dedim. "Bir çalışanımız bugün gelemedi, ondan kalan işleri sana bırakıyorum" dedi ve
gitti. Bunu hep yapıyordu. Karşı cinse ne kadar kibar davranıyorsa hemcinslerine de o kadar
sert davranıyordu. Emir verirken hep omzuma dokunur ve hafif sıkardı. Bir güç gösterisi
yapıyordu bana kendi çapında. Ya her şeyi geçtim ama bu herifin yaşı bile benden küçüktü.
Kendinden küçük bir adamdan emir almak ayrı bir sinir ediyordu beni. Tekrar işime döndüm,
herif kelimenin tam anlamıyla bana fazladan iş "kitlemişti". Muhtemelen ofisten en son çıkan
kişi ben olacaktım.

AYNI GÜN, SAAT 21:13

Son dosyayı da düzenledikten sonra arkama yaslandım. boynumdan "tık" diye hafif bir
ses geldi. 17:00'da çıkmam gereken bu binada fazladan 4 saat zaman geçirmiştim. Ama
işlerimi bitirmiştim. Paltomu aldım, telefonumun fenerini önceden açtım çünkü masa lambabı
kapattığım zaman her yerin karanlık olacağını sanıyordum. Masa lambamı kapattıktan sonra
telefon fenerine pek ihtiyaç kalmadığını anlamıştım. Çünkü ileride başka bir ışık yanıyordu!
Koridorun en sonundaki camlı ve afilli olan ofisten hafif bir ışık süzmesi yayılıyordu. Bu oda
onun odasıydı. Büyük patron Fırat Bey'in odası. Çok çalışmaktan gözlerim mi bozuldu diye
düşündüm. Ama gerçekten o ofisteki ışık yanıyordu. Korka korka oraya gitmeye başladım.
Belki Fırat denen herifin de işleri uzamıştı ve çalışıyordu. Sonra mantıksız bir fikir olduğunu
anladım. Bizim patronun olayı kalan işleri birine kitleyip erkenden tüymekti, fazladan çalışmak
ona göre değildi. Giderek daha yaklaşınca sesler de duymaya başladım. Bir gıcırdama sesi
geliyordu. Muhtemelen bir masa filan sallanıyordu. Ardından kesik kesik nefes sesleri
duymaya başladım. Ofise iyice yaklaştığımda artık ne olduğu gayet anlaşılmıştı. Fırat denen
herif içerde biriyle cinsel ilişki yaşıyordu. Kan basıncım öylesine artmıştı ki kalp atışlarımı
kafamda hissediyordum. O an hiçbir şey olmamış gibi gitsem mi diye düşündüm. Sonra aklıma
ilginç bir fikir geldi. Akıllıca bir fikir.

Kapıyı açtığım anda ikisi de bağırmaya başladı. Kız hemen masanın arkasına saklandı,
Fırat ise aşırı bir hızla giyinmeye başladı. Masanın arkasındaki kız bizim işyerinden Sibel
olmalıydı. Solumdaki koltukta montunu görünce anladım, yanındaki Sibel idi ve ısrala masanın
altından çıkmıyordu. Sırtımı dikleştirdim ve Fırat'ın gözünün içine baktım. "Eğer bunu sevgili
kayınpederin duyarsa ne hallere düşersin biliyorsun değil mi? " dedim. Kendinden emin bir ses
tonuyla ve gözlerimi ondan kaçırmadan söylemiştim. Benim gibi birinden böyle bir atak
beklemediğinden afallamıştı. Kem küm etmeye başladı, o kadar gergindi ki cümle değil kelime
kuramıyordu. Bu arada masanın altından hıçkırma sesleri de gelmeye başladı. Tekrar aynı ses
tonuya şöyle devam ettim: "Bir anlaşma yaparsak burada gördüklerimi kimseye söylemem"
dedim. Kabul eder mi, etmez mi diye düşünmedim. Kabul etmek zorundaydı. Kayınpederi bu
şirketin asıl sahibiydi ve çok değer verdiği kızının böylesine sapık bir adamla bir arada
yaşamasını kesinlikle karşı çıkardı, aynı zamanda şirketinden de düşünmeden kovardı.
Sandığım gibi de oldu. "Ne istiyorsan söyle yaparım" dedi. Kafamda 2 tane istek vardı : "Para
ve Terfi". "Öncelikle 25.000 lira vereceksin ve beni başka bir şubede, daha yüksek maaşlı bir
işe yerleştireceksin" dedim. 25.000 lira dememin nedeni nerdeyse 1 yıllık maaşıma denk
gelmesiydi. Başka bir şube istiyordum çünkü bu herifi bir daha görmek istemiyordum. Fırat
bana baktı, masanın altındaki kıza baktı ve sonra tekrar bana baktı. O an parayı biraz az mı
istedim diye düşündüm. Lafımdan geri dönemezdim çünkü Fırat yeterince gergindi.
Gömleğinin düğmelerini tam kapatamamıştı ve karnındaki kaslar terden daha çok belli
oluyordu. Biraz korktum, üzerime atlasa beni oracıkta öldürürdü. Odanın köşesindeki dolaba
doğru yürüdü ve dolabı açtı. İçerisinde büyük bir kasa vardı. Şifresini girmeye başladı. Şifresi
diğer kasalar gibi 4 karakterli değildi ve durmadan yanlış şifre giriyordu - heyecandan olsa
gerek -. Bu sırada tekrar etrafıma baktım. Kız halen masanın altındaydı. Yerde kızın
ayakkabısı ve çantası vardı. Koltukta ise bembeyaz montu duruyordu. Ardından kasanın
açılma sesi geldi -tık-, gözümü Fırat'a çevirdim ve bana silah tutuyordu! "Beni öldürürsen
hayatın mahvolur" dedim. Yüksek ve kendinden emin bir sesle "Benim kim olduğumu bilmiyor
musun, seni öldürürüm ve suçu başkası üstlenir, bunu yapacak tanıdıklarım var ayrıca
yaptıracak param da var." O an Fırat beni gerçekten tuş etmişti. Beni vururdu ve hiçbir şey
olmamış gibi hayatına devam ederdi. "Ofisin kamerasında seni bulurlar" dedim. "Seni
sokaktan geçen bir adam vuracak ve suçunu itirat edecek -polis öyle sanacak-, polisin ofis
kamerasıyla işi olmaz gerizekalı, burada bu olayı bilen 3'ümüz varız ve kız benim tarafımda"
dedi. Kız ilk defa masanın altından çıktı. Fırat'a "Adamın parasını ver, bu iş bitsin uzamasın"
dedi. Fırat ise "Böyle tipler verdikçe daha fazlasını ister" dedi. Kız "Fırat bırak şu silahı!" diye
bağırdı. Fırat silahı bırakmamakta niyetliydi fakat kız çok korkmuştu. Masanın yine altına girdi.
Fırat silahı tekrar bana doğrultu. O sırada ilginç bir olay oldu. Kız masanın altından
ayakkabısını alıp Fırat'ın silah tuttuğu eline attı. Fırat'ın kolu yana kaydığı an ofisinden kaçtım.
Koridor boyunca koşmaya başladım. Fırat da arkamdan geliyordu ve biraz daha
koşmaya devam edersem beni yakalayacaktı, benden daha atletikti. Ofisimizin koridoru
çember şeklindeydi, yani koridordan koşmaya devam edersem aynı yere tekrar varacaktım.
Ben de öyle yaptım. Koşmaya devam ettim ve tekrar Fırat'ın ofisine geldim. Kız ofisten
çıkıyordu, hemen Fırat'ın ofisine girip bir şey aldım. Sonra ben de kızın olduğu yöne doğru
koşmaya başladım. Fırat arkamızdaydı ve ikimizi de görüyordu. TAK! Silah sesi duyuldu. Ben
koşmaya devam ediyordum. Kafam çok iyi çalışmıştı. Ofisten aldığım şey onun montuydu.
Kızın montunu üstüme giydim ve kızla yanyana koşmaya başladım. Ofis karanlıkı ve beyaz
mont belli oluyordu. Fırat beni Sibel sandı ve diğerini vurdu, yani Sibel'i.
Fırat kızın yanında durmuş bekliyordu. Kızın hiç sesi çıkmıyordu, ölmüştü. Fırat
kızı ofisine götürdü, bu sırada onu arkasından takip ediyordum. Kızı koltuğa oturtup
boynundan nefes alıp almadığına baktı ve sonra o da ağlamaya başladı. Bu sırada telefonumu
çıkarıp ikisinin resmini çektim. Fotoğraf çekme sesi çıkınca Fırat beni fark etti. Muhtemelen
artık umrunda bile değildim, Fırat gerçekten hüngür hüngür ağlıyordu-kızı gerçekten
seviyormuş-. "Bu olayı hiçkimse duymayacak" dedim, "Ama bir şartla," -kasaya doğru ilerledim
ve paraların bir kısmını aldım-hepsini alırsam şirket çapında şüphe oluşturabilirdi-. Eğer bana
bir şey yaparsan fotoğraf yayınlanır. Fotoğrafı bir arkadaşıma gönderdim ve benden haber
alamaz ise ifşa etmesini söyledim -yalan söylüyordum- . Fırat "Tamam" dedi. Sesi titriyordu.
Ofisten paralarla çıkıyordum.

Sibel ölmüştü, Fırat ağlıyordu ve ben ise gülüyordum.

BÖLÜM SONU

5 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

cancin98 (Can Aybalık) · DotA 2 Genel altına konu açtı. 11 yıl

Dota 2 'de Heroların Hayat Hikayeleri.

Dota'ya yeni başladığımdan her zaman bi heroyu seçecek iken önce internetten rehberini okur , sonra oynarım . Ve bu rehberleri okurken en çok eğlendiğim şey ise Heroların biyografileri. İşte en ilgimi çeken Hero-Biyografilerinden bazıları :

RIKI :

Riki, büyük Tahlin hanedanının ortanca çocuğu olarak dünyaya geldi. Tahta sahip çıkması için seçilen bir abisi ve şımartılıp üstüne düşülen bir kardeşi olan ortanca çocuk Riki, doğuştan görünmezlik sanatı için yaratılmış gibiydi. Kendisinin geliştirdiği ve bir gece ansızın kendi halkı tarafından ihanete uğrayıp ailesi katledildiğinde onun hayatını kurtaran sanat buydu. Tüm kraliyet hanedanı içinde bir tek o, sessizce, hızla ve dumanı kendine siper olarak kullanarak kaçabildi. Düşman savaşçılarını gafil avlayarak ve boğazlarını birer birer keserek hanedan topraklarını terketti. Artık hanedana karşı sorumluluklarından arınmış olan Riki, yeteneklerini yeni bir geleneğe hizmet için kullanıyor: Gizli Suikast. Düşmanlarını susturuyor, yeteneklerini geliştiriyor ve ailesini öldürenler ile vatandaşlık hakkını elinden alanlardan bir gün intikam almayı umuyor.

-- Vay be. Riki abimizin zamanında çekmiş. Vefalı adam.

ZEUS :

Cennetin kralı, tanrıların babası Zeus, tüm kahramanlara sanki onun şımarık isyankar çocuklarıymış gibi davranır. Bilinmeyen zamanların birinde ölümlü bir kadınla birlikte kaçamak yaparken yakalandıktan sonra, onun ilahi eşi sonunda ona son cevabını verir: 'Eğer ölümlüleri seviyorsan, git ve onlardan biri ol. Eğer olur da bana sadakatini kanıtlayabilirsen, bana ölümsüz kocam olarak geri dönebilirsin. Öbür türlü, git ve yaratıklarının arasında geber.' Zeus, onun mantığının (ve büyülerinin) etkilenemez olduğunu bilir ve onun planını kabul eder. O her zaman ölümlülere iyi davranan biriydi. Ancak kendisi de ölümlü olduğundan ve ebedi eşine olan sadakatini kanıtlayabilmek için savaş alanında zafer peşinde koşturmaya devam etmek zorunda.

--Zeus sen de tam abazaymışın..

SNIPER :

Kardel Sharpeye, Knollen'in dağlık vadilerinin derinliklerinde doğdu. Hatırlanmayan zamanlardan beri halkı, köylerinin üstündeki kayalıklarda dolanan garip yokuşavcılarını öldürerek hayatta kalıyordu. Uzaktan onları öldürüp cesetlerini topluyorlardı. Sharpeye bu garip halkın en iyilerindendi; silahını sanki bir uzvuymuş gibi kullanır ve hissederek ateş ederdi. Sharpeye, köydeki itibarının yükseleceği çağrılma gününde kadim bir teste tutuldu: vadiden atılan tek bir atış ile kayalıklardaki bir yokuşavcısını avlamak. Iskalamak onursuzluktu. Tüm köylü pür dikkat ona bakarken o atışını yaptı. Bir yokuşavcısı düştü, halk coşkuyla karşıladı. Ne var ki cesedin yanına geldiklerinde halk sustu; çünkü köyün yaşlıları, merminin, yaratığın gözbebeğini delip çenesine doğru gittiğini farkettiler. Bu apaçık karanlık kehanetin dediği şeydi ve kehanete göre böyle bir atışı yapan avcı hem mükemmeldi, hem de sürgün edilmeliydi. Sniper Sharpeye, kendi mahareti yüzünden halkından ayrılmak zorunda kaldı ve kehaneti tamamlayıp savaş alanında efsanevi olmadan geri dönmesi kesinlikle hoş karşılanmayacak

-Adam tam bir tetikçi..

JUGGERNAUT:

Kimse Juggernaut Yurnero'nun maskesinin altındaki gerçek yüzü şimdiye kadar görmedi. Bir yüze sahip olup olmadığı dahi tartışmalıdır. Yurnero, yozlaşmış bir efendiye başkaldırdığı için Maskeler Adası'ndan sürüldü. Bu ceza, aslında onun hayatını kurtardı çünkü ada daha sonra bir intikam büyüsü ile geceleyin dalgalar altında kayboldu. Adanın ayin ve kılıç ustalığından oluşan Juggernaut geleneğini sürdürebilecek tek kişi olarak o hayatta kaldı. Sanatının son temsilcisi olan Yurnero'nun kendine güveninin ve cesaretinin kaynağı, onun sonsuz çalışma ve alıştırma azmi. Yaratıcı kılıç tekniği, hiçbir zaman kendine meydan okumaktan vazgeçmediğinin kanıtı. Dürtüleri, hâlâ yüz ifadesi kadar anlaşılmaz. Her şeyini iki kez kaybetmiş bir kahraman olmasına rağmen, galibiyet kaçınılmaz bir sonuçmuş gibi savaşır.

--V for Vendetta'yı anımsattı.

Benden bu kadar. Sizin de Hero Biyografilerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum.

15 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

cancin98 (Can Aybalık) · Mizah / Eğlence altına konu açtı. 11 yıl

Beyblade Kavgası [MİZAH YAZISI] (Ben Yazdım)

Can Aybalık 28.01.2014 – Salı

Evveet.. Canım yazı yazmak istedi şu an. Şu an evin balkonundayım ve hafa yağmurlu. Pencereden dışarı izlerken aynı zamanda da yazı yazacamm. Hadi hayırlısı.

BEYBLADE KAVGASI

Eski apartmanımda , Daha 6 yaşındayken benden 1 yaş büyük komşumla bizim çardağa inip beyblade oynardık. Benim beyblade çakmaydı ve dönmüyordu bile. Atıyordun yere çatttt. Taştan farkı yoktu anlayacağınız. Benim komşunun ise beyblade’i hem orijinal hem de en daşşaklısıydı. Bi fırlatıyodun akşama kadar durmasını bekliyoduk. Bi gün dedimki çocuğa :”La beyblade’ini verde azcık biz çevirahk”. Sonra çocuk dedi ki “Bu bayblade’yi sadece usta bayblade’ciler çevirebilir.Yoksa dönmez dedi (Ustalığını siqem) . Ben bu bebeye hafiften gıcık olmaya başladım. Ama bu bebenin askerden gelen bi abisi vardı . Tank gibi adamdı yeminediyom. Belki de değildir ben o zaman küçük olduğumdan öyle geliyodur. Bu abisi bizim çocuğun yanına gelip “Bulaşan var mı lan” diyip duruyodu. Kavga arıyodu bildiğin. Bu yüzden biraz çekiniyordum.Çocukta bizim bi üst katta oturuyodu ve beyblade’i her yere atışında ses bizim eve geliyodu. O uzun soluklu dönme sesinin benim bayblade’mde olmasını o kadar istiyodum ki… Bir gün mahalleye düşman mahalleden 3-5 abi geldi. Dediler ki :”Var mı lan bizle bayblade kapıştıracak.” Bizim komşu çıktı meydana dedi ki :”Ben varım ulan!” (abisi hemen yanında) . Artık bu iş bir namus meselesine dönüşmüştü. Mahalledeki yaşlı kadınlar bile pencereden izliyordu. Kurallar çok basitti . 2 beyblade’den hangisi daha önce durursa kaybedecek diğeri ise kazanacaktı. Ve maç başladı . 2 beyblade’de hızla dönmeye başladı. Bizim komşu kendinden çok emin bir şekilde gülümsüyor. Diğeri ise gergin bir şekilde bekliyordu. Aradan 3-5 dakika geçti ve beybladeler hafiften yavaşlamaya başladı. Bizim komşu halen kendinden emin ve hırsının verdiği güvenle pis pis sırıtıyordu. Ve beybaldeler artık çok yavaşladı. Ve durdu .Hangisi mi durdu ? İKİSİ DE . Evet.. ikisi de aynı anda durmuştu. Ve karşı mahalleden bir yardakçı bağırdı. BİZ KAZANDIK! Bizim komşunun abisi de çok garip bi şey söyledi (muhtemelen küfür) düşman mahalleden biri de bu sefer daha garip bir şey söyledi (yine küfür.. ) Ve herkes tekme tokat birbirine girmeye başladı. Bizim komşu ağlıyor sızlıyor . “Lan beyblade’m Lan!” diyor. Ama onu takan mı var .. Sonra bi bakıyoruz ki apartmanların kapıcıları çıkmış kavgayı ayırıyor.. Evet kavga bittiğinde yerde sadece 2 tane kırılmış beyblade vardı………
ERTESİ GÜN :
Bizim mahalle bugün çok sessizdi. Dışarda ne beyblade sesleri ne de koşuşturan çocuklar vardı.Evet beyblade devri kapanmıştı. Her şey gibi beyblade’nin de modası geçmişti.. Ben ise taşa benzettiğim beyblade’yi alıp biraz çardakta antrenman yapıyım dedim. İndim aşşa. Tüm gücümle fırlattım.. Ve dönmeye başladı. Evet!. 2 saniyeden fazla ayakta duramayan benim bayblade şimdi şaha kalkmış bir at gibi ,kan kokusunu alan köpekbalığındaki enerji gibi dönmeye başlıyordu.Belki diğer arkadaşlarımın beyblade’si gibi 3-5 dakika dönmedi . Ancak 30 saniye dönmüştür. Ama 30 saniye bana bir ömür gibi geldi. 30 saniyenin içine öyle zevkler sığdırdım ki…..
SON SÖZ : Bu hikayenin yarısı uydurmasyon olsa da yarısı bizzat ben tarafından yaşanmıştır. Çıkarılcak mesaj ise : “Hayatta her zaman sizden üst mevkide , daha iyi imkanlara sahip olan insanlarla karşılaşırız. Onları kıskanmak yerine kendi yolumuza bakmalıyız. Hırsla yükselen insanlar ne kadar çabuk yükselmişlerde o kadar da çabuk dibe batarlar. Ancak sabır,azim ve umudun dibe batma gibi bir lüksü yoktur. Sadece zamana ihtiyacı vardır. Zamanı geldiğinde yükselirsiniz ve sizi kimse aşşağı çekemez.”

2 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

Eğer Bukowski Rapçi Olsaydı?

3 Genç Tatilde Kız Tavlamaya Çalışır (Kemik Tayfa - wattpad hikayesi)

Kemik Tayfa! 3 Bölümlük İlginç Bir Hikaye

-bir hikaye yazdım-

Dota 2 'de Heroların Hayat Hikayeleri.

Beyblade Kavgası [MİZAH YAZISI] (Ben Yazdım)