Profil: cemalkulu | DonanımHaber Forum

cemalkulu (fatih cemalkulu) · Mizah / Eğlence altına konu açtı. 16 yıl

İbret Verici Bir Hayat Hikayesi

Herkese merhaba sevgili takipçilerim.Öncelikle eski arkadaşlarıma tekrar teşekkür etmek istiyorum.Beni tanıyanlar vardır aranızda mutlaka.Eski GırGır,hoşaf,leman dergileri onlara beni hatırlatmıştır çoktan ve hafif bir tebessüm ile okuyorlardır bu yazımı..Eminim sizde şimdi eski bir dostu uzun zaman sonra görmüş gibi seviniyorsunuz.size önce kendimden biraz bahsedeyim dostlarım.

Bu hale gelmek için çok çaba sarfettiğimi söylemeliyim.Elimden tutan kimse olmadı benim.Kendi ayaklarımın üzerınde durmaya başlayana kadar çeşitli firmalarda(başta yimpaş,migros,et balık kurumu)hırsızlık yaptım.O yıllar benim için altın zamanlarımdı.Hiç bukadar zengin olmamıştım.Gözümü para hırsı bürümüştü. Bu uğurda birkaç akrabamı da öldürmekten çekinmemiştim tabiki. Benim için para her şeyden önemliydi. Varımı yoğumu satıp paraya çevirdim. Yetmedi… daha çok para istiyordum.. gidip tüm paramı OSMAKAMİ siketi’ne çevirdim. Ozamanlar bir OSMAKAMİ siket’i 0.917 tl’ye denk geliyordu. Ne kalıcak yerim ne içecek suyum vardı ki bir de yalnızlık eklendı bunun uzerıne.. cunku canım arkadasım rizamettin uzun bir seyahate cıkmıstı. Yıllar sonra OSMAKAMİ diye bir ülkenın olmadıgını,buna en cok benzeyen yerelesım yerinin :OSMANKAMİL köyü oldugunu ve bu paranın o köydede gecmedigini hatta köy halkının cok agresif olup benim gibi adamları cok fena patakladıklarını anladım..rizamettinin bana verdigi 50 trilyon OSMAKAMİ siketini 1 ekmekciye 1 pide karsılıgında sattım ama yeni birsey ogrenmıstım kı oda gazete kagıdı ıle para arasında kı farktı.

Hırsızlıga geri donmek ıstedım ama devlet hırsızlıga universite bitirme şartı koymustu.. bende sınava hazırlanmaya karar verdım. Fakat sınava girme şartı olarakta lise diploması ıstedıler. Lise gittigimde de ortaokul diploması ıstedıler. Ortaokulda ilkokul diploması istediginde artık canıma tak etmişti.herşeye en baştan başlamaya karar verdim. Rahmetli annemin mezarı önünde temsili bir dogum töreni yaptım ve bekçinin kıçıma indirdigi sopalarla agladım bu sefer…. Aglamasaydım ölebilirmişim dostlarım buna inanabiliyormusunuz?????????

Bu dogumda annem öldügü ıcın bir cocuk esirgeme kurumuna yazıldım(gizlice mudurun odasına girip kendımı kayıt etmem hıcte kolay olmadı). Ama burada aradıgım huzuru bulamadım. Cunku cocuklar benı dıslıyor yanına aldıklarında ıse sureklı tacız edıyor ve benden harac alıyolardı. Bakıcıların attıgı dayakda buna eklenice burası cekılmez oluyordu. Derken birgün kacmaya karar verdım. Uzerımdekı bu sacma sapan gömlekle kacmak oldukca zor oldu.. nıhayet 21. denememde kanalizasyon sistemini kullanarak kactım. Tum bu zorluklar bana cok zarar vermıstı. Ama yeni birsey ogrenmıstım; cocuk esirgeme kurumu ile deliler hastanesi arasındaki fark……..

Sonra ki 6 sene boyunca bir ekmekçide (bana pide satmıştı yaa) un taşıyan hamal olarak çalıştım. Ama kollarımı kullanamadığım için çuvalları ağzımla taşıyordum. Ustam beni çok seviyordu , eşek gibi çalıştırıyordu. 6. senenin sonunda gömleğin ipleri çürüdü ve koptu. Artık ellerim serbestti. Koşa koşa ustamın yanına gittim ve müjdeyi verdim. Ama o beni hiçte iyi karşılamadı ve artık bana ihtiyacı olmadıgını söyleyerek beni kovdu. O gün yeni bir şey daha öğrendim ; kollarınız yok diye sizi seven ustanız sizi her an yarı yolda bırakabilir.

Artık yapacak bir şeyim yoktu. Hiçbir umudum kalmamıştı. İntihar etmeye karar verdim ki birden aklıma ustadan çaldığım paralar geldi. 6 yıl boyunca her gün kasadaki paranın yarısını çalmıştım ve artık zengindim. Aklımda ise tek bir şey vardı ; ustadan intikam almak…..

Ancak işler yine umduğum gibi olmadı. Para beni zevk ve sefaya itmişti. Bütün paramı mastürbasyona harcıyordum. Yıllarca keşfedemediğim cinselliğimi bulmuştum artık. Derken bir gün uyuşturucuya başladım. Beni uyuşturucuya başlatan kişi İngiltere de benden aldığı tüm parasını bitirip geri yanıma gelen RİZAMETTİN idi. Aslında ona teşekkür etmeliyim. Çünkü uyuşturucu sayesinde tüm kötü anılarımı siliyordum beynimden. Bana yaşamadığım zevkler yaşatıyordu. Birgün rizamettin bana bir çuval uyuşturucu satıp tekrar ingiltereye gitti. Yine hiç param kalmamıştı.

Bu uyuşturucu çuvalı bana birkaç hafta yetmişti. Ama bittikten sonraki halim tek kelimeyle perişandı. Soluk alıcak halim bile yoktu, sadece titriyordum. Hiç param olmadığından yenisini de alamıyordum. Mezarları açıp ölülerin altın dişlerini çalmaya başladım. Günlerce çaldım çaldım çaldııım. Artık yine çok param vardı ama uyuşturucu nereden alınır bilmediğim için alamadım. Artık dayanacak gücüm kalmamıştı. Bir gün sokaklarda gezerken bir dükkanın vitrininde duran televizyonlarda polislerin uyuşturucu baskınını izledim ve düşündüm. Bu polisler yakaladıkları uyuşturucuları ne yapabilirlerdi ki??? Elbette satarlardı. Hemen mezarlıktaki kulubeye koştum. Ve cebimden avuçlayıp çıkardığım dişleri hafif bir tebessümle bekçiye uzattım ve bugünki operasyonda ele geçirdikleri malların tamamını satın almak istedim ve hiç bu kadar dayak yediğimi hatırlamıyorum. O gün bir bekçilerin polislikle alakasının olmadığını anladım.

Bekçi dayı elimden tutup beni bir rehabilitasyon merkezine götürdü ve beni bırakıp , dişleri de alıp gitti. Buradakilerin amaçları bana az az uyuşturucu verip sonunda bırakmamı sağlamaktı. Lakin verdikleri mal hiç benim kullandığıma benzemiyordu. O gün yepyeni bir şey öğrendim ; uyuşturucu ve un arasındaki fark….. tabi bunu merkezdekiler de öğrendi ve beni uyuşturucu bağımlısı yaptıkları için vicdan azabı çekip beni serbest bıraktılar. Bende bekçi amcaya beni buradan bıraktıklarını söylememelerini, eğer öğrenirse çok üzüleceğini söyleyip oradan ayrıldım...

Alıntıdır...

6 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

cemalkulu (fatih cemalkulu) · Konu Dışı altına konu açtı. 16 yıl

İbret Verici Gerçek Bir Hayat Hikayesi (espriden anlamayan okumasın)

Herkese merhaba sevgili takipçilerim.Öncelikle eski arkadaşlarıma tekrar teşekkür etmek istiyorum.Beni tanıyanlar vardır aranızda mutlaka.Eski GırGır,hoşaf,leman dergileri onlara beni hatırlatmıştır çoktan ve hafif bir tebessüm ile okuyorlardır bu yazımı..Eminim sizde şimdi eski bir dostu uzun zaman sonra görmüş gibi seviniyorsunuz.size önce kendimden biraz bahsedeyim dostlarım.

Bu hale gelmek için çok çaba sarfettiğimi söylemeliyim.Elimden tutan kimse olmadı benim.Kendi ayaklarımın üzerınde durmaya başlayana kadar çeşitli firmalarda(başta yimpaş,migros,et balık kurumu)hırsızlık yaptım.O yıllar benim için altın zamanlarımdı.Hiç bukadar zengin olmamıştım.Gözümü para hırsı bürümüştü. Bu uğurda birkaç akrabamı da öldürmekten çekinmemiştim tabiki. Benim için para her şeyden önemliydi. Varımı yoğumu satıp paraya çevirdim. Yetmedi… daha çok para istiyordum.. gidip tüm paramı OSMAKAMİ siketi’ne çevirdim. Ozamanlar bir OSMAKAMİ siket’i 0.917 tl’ye denk geliyordu. Ne kalıcak yerim ne içecek suyum vardı ki bir de yalnızlık eklendı bunun uzerıne.. cunku canım arkadasım rizamettin uzun bir seyahate cıkmıstı. Yıllar sonra OSMAKAMİ diye bir ülkenın olmadıgını,buna en cok benzeyen yerelesım yerinin :OSMANKAMİL köyü oldugunu ve bu paranın o köydede gecmedigini hatta köy halkının cok agresif olup benim gibi adamları cok fena patakladıklarını anladım..rizamettinin bana verdigi 50 trilyon OSMAKAMİ siketini 1 ekmekciye 1 pide karsılıgında sattım ama yeni birsey ogrenmıstım kı oda gazete kagıdı ıle para arasında kı farktı.

Hırsızlıga geri donmek ıstedım ama devlet hırsızlıga universite bitirme şartı koymustu.. bende sınava hazırlanmaya karar verdım. Fakat sınava girme şartı olarakta lise diploması ıstedıler. Lise gittigimde de ortaokul diploması ıstedıler. Ortaokulda ilkokul diploması istediginde artık canıma tak etmişti.herşeye en baştan başlamaya karar verdim. Rahmetli annemin mezarı önünde temsili bir dogum töreni yaptım ve bekçinin kıçıma indirdigi sopalarla agladım bu sefer…. Aglamasaydım ölebilirmişim dostlarım buna inanabiliyormusunuz?????????

Bu dogumda annem öldügü ıcın bir cocuk esirgeme kurumuna yazıldım(gizlice mudurun odasına girip kendımı kayıt etmem hıcte kolay olmadı). Ama burada aradıgım huzuru bulamadım. Cunku cocuklar benı dıslıyor yanına aldıklarında ıse sureklı tacız edıyor ve benden harac alıyolardı. Bakıcıların attıgı dayakda buna eklenice burası cekılmez oluyordu. Derken birgün kacmaya karar verdım. Uzerımdekı bu sacma sapan gömlekle kacmak oldukca zor oldu.. nıhayet 21. denememde kanalizasyon sistemini kullanarak kactım. Tum bu zorluklar bana cok zarar vermıstı. Ama yeni birsey ogrenmıstım; cocuk esirgeme kurumu ile deliler hastanesi arasındaki fark……..

Sonra ki 6 sene boyunca bir ekmekçide (bana pide satmıştı yaa) un taşıyan hamal olarak çalıştım. Ama kollarımı kullanamadığım için çuvalları ağzımla taşıyordum. Ustam beni çok seviyordu , eşek gibi çalıştırıyordu. 6. senenin sonunda gömleğin ipleri çürüdü ve koptu. Artık ellerim serbestti. Koşa koşa ustamın yanına gittim ve müjdeyi verdim. Ama o beni hiçte iyi karşılamadı ve artık bana ihtiyacı olmadıgını söyleyerek beni kovdu. O gün yeni bir şey daha öğrendim ; kollarınız yok diye sizi seven ustanız sizi her an yarı yolda bırakabilir.

Artık yapacak bir şeyim yoktu. Hiçbir umudum kalmamıştı. İntihar etmeye karar verdim ki birden aklıma ustadan çaldığım paralar geldi. 6 yıl boyunca her gün kasadaki paranın yarısını çalmıştım ve artık zengindim. Aklımda ise tek bir şey vardı ; ustadan intikam almak…..

Ancak işler yine umduğum gibi olmadı. Para beni zevk ve sefaya itmişti. Bütün paramı mastürbasyona harcıyordum. Yıllarca keşfedemediğim cinselliğimi bulmuştum artık. Derken bir gün uyuşturucuya başladım. Beni uyuşturucuya başlatan kişi İngiltere de benden aldığı tüm parasını bitirip geri yanıma gelen RİZAMETTİN idi. Aslında ona teşekkür etmeliyim. Çünkü uyuşturucu sayesinde tüm kötü anılarımı siliyordum beynimden. Bana yaşamadığım zevkler yaşatıyordu. Birgün rizamettin bana bir çuval uyuşturucu satıp tekrar ingiltereye gitti. Yine hiç param kalmamıştı.

Bu uyuşturucu çuvalı bana birkaç hafta yetmişti. Ama bittikten sonraki halim tek kelimeyle perişandı. Soluk alıcak halim bile yoktu, sadece titriyordum. Hiç param olmadığından yenisini de alamıyordum. Mezarları açıp ölülerin altın dişlerini çalmaya başladım. Günlerce çaldım çaldım çaldııım. Artık yine çok param vardı ama uyuşturucu nereden alınır bilmediğim için alamadım. Artık dayanacak gücüm kalmamıştı. Bir gün sokaklarda gezerken bir dükkanın vitrininde duran televizyonlarda polislerin uyuşturucu baskınını izledim ve düşündüm. Bu polisler yakaladıkları uyuşturucuları ne yapabilirlerdi ki??? Elbette satarlardı. Hemen mezarlıktaki kulubeye koştum. Ve cebimden avuçlayıp çıkardığım dişleri hafif bir tebessümle bekçiye uzattım ve bugünki operasyonda ele geçirdikleri malların tamamını satın almak istedim ve hiç bu kadar dayak yediğimi hatırlamıyorum. O gün bir bekçilerin polislikle alakasının olmadığını anladım.

Bekçi dayı elimden tutup beni bir rehabilitasyon merkezine götürdü ve beni bırakıp , dişleri de alıp gitti. Buradakilerin amaçları bana az az uyuşturucu verip sonunda bırakmamı sağlamaktı. Lakin verdikleri mal hiç benim kullandığıma benzemiyordu. O gün yepyeni bir şey öğrendim ; uyuşturucu ve un arasındaki fark….. tabi bunu merkezdekiler de öğrendi ve beni uyuşturucu bağımlısı yaptıkları için vicdan azabı çekip beni serbest bıraktılar. Bende bekçi amcaya beni buradan bıraktıklarını söylememelerini, eğer öğrenirse çok üzüleceğini söyleyip oradan ayrıldım...

Alıntıdır........

3 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0