Onursuz, omurgasız müteşairlerden uzakta...

Çölde bir gül bahçesine ömrünce bahçevan,

Ve gönlünce tarumar oldun,

Yandıkça aydınlattın geceyle sararmış yüzleri.

Kendine daima bir çilehane,

Cemiyete hep bir umut aşısıydı asil kalemin...

Evliya yüreğinden dökülen,

Dervişane mumlara hasret şimdi cümle fidan, 

Kevserde buluşuncaya dek, 

Buluşmalar maveraya özlemle miras kalmıştı. 

Hû desin canlar sonsuzun zerreleri adedince, 

Ne dem baki ne gam baki ey!

Aşkın haykırışıyla Hû, Hû, Hû... 

16.11.2022

Bilal Yavuz 

YUDUMSU

İcadiye tepesinde yalnız bir çiçek

Mihrimah sularıyla serilmiş yalnızlığa

Yüzünde Kuzguncuk hüznü durmadan

Üstünde Çamlıca zarafetiyle taçlanmış

Üsküdar güzelliği durmadan

Durmadan ve boyuna

Salınan kuğumsu boynun gibi

Kuğumsu ve alıngan

Ceylansı, tavşanlarca…

Seni sevmek acıyı çıplak elle tutmaktı

Acıyı, derinlerde alev alev hıçkıran

Seni sevmek seri katile kafa atmaktı

Durmadan ve boyuna hiç düşünmeden

Çünkü can verenlerdir en nadide aşıklar

Aşka en özel şiir canından geçmeklerdi

Yağmursu ve akışkan

Ormansı, ırmaklarca…

Şimdi bir emeği bölüşüyoruz gözlerinle

Bir bahçeyi büyütüyoruz tam yüreğinden

Gözlerinin içine bakıyoruz çocukların

Ciddiyetle dinliyoruz masum hevesleri

Bunca hırsız hırslıların tam ortasında

Fidanları gururla önemsiyorduk

Bir umut varsa çünkü onlardan fışkıracak

Henüz çağla kirlenmemiş körpecik dallarından

Martımsı ve atılgan

Aydınsı, yarınlarca…

10.10.2022

Bilal Yavuz

HAZANİYE

Sabahın haylaz gelini

Altı çeyrek vapurunda

Yüreğinden öptüm seni

Ekmeğini, aşını bölüştüğün

Yumurcak martıların şahid

Henüz kaybolmamış dolunay

Şahid günün ilk ışıkları

Göğüne kavuşmuş bütün denizler

Bakışında ne var biliyor musun

Hiç yaşlanmamış Kadıköy

Yorgun evler ve öksüz bulvarlar

Gelmeyeceğini bile bile bile

Güzel günler beklemekten usanmamak

Her gün altıyı buçuk vurunca

Gözlerinden öptüm senin

Gözbebeklerimiz şahid

Rıhtımda ağlayan yalnız çocuklar

Fenere dizilmiş sakin kuzgunlarca

Solgun konaklar

Durgun caddeler

Tarihi buruk ada

İhtiyar Kızkulesi

Hıçkırır mutluluktan İsyanbul

Yüreğin yüreğime dolunca

Çünkü sevmek kokardık dört koldan

Kundakta çiçek açan sabiye bile

Aşkın da padişahı temiz sevenlermiş

Gülüşün gülüşüme memleket

Ellerin ellerime saltanat

Yüzünde ne var biliyor musun

Bir yuvanın gün görmemiş cemresi var

Birbirine sığınmış yavru serçeler

Kanatları kırgın anne cesareti

Meğer bir evrenmiş

Dicle’si, Fırat’a…

Yüzünde ne var biliyor musun

Tüm yaşanamayanlara

Hazin şarkılar

Hazan besteler var

Sararmış boğazda yarım kalanlar

Yüzün yüzüme nedir duyuyor musun

Dilsiz yorgun umutlar

09.10.2022

Bilal Yavuz

GİRÂN

Acıyı sırtlanmak gözlerinde

Küfeci sabiler gibi ıssız ayaz

Katran kösnüler çarşısında

Yüreğini kusan ciğersizler öldü

Bir idam gibi gece ağır sessizlik

Uzak bir ümit gibi doğdun

Mayınlar döşenmiş olasılıklara

Emperyal amerikan tenteneli

Obez korseleri kafatasında

Canavar patronlar da ölecek

Kepaze yardakçılar da

Kör kılınçlar gibi çaresizsen

Kimsesizsen aç, susuz bir rüya gibi

Kaldıysan devrimsiz, tütünsüz, üryan

Hınçla sürdüysen çorak tarlasını umudun

Saray vantriloklarını vurmak hakkındır

Çeteci yoldaşlar uğurlardın

Asit kuyularında erimemiş künyesi

Gerilla hüznü kaplar kalbindeki Küba’yı

Puroların bile bir anlamı vardır şimdi

Bir mesajı vardır o yosma burjuvaya

Şu dağlarda deşildi ceninler

Neneler, bacılar kurşuna dizildiler

Şu pervazda tecavüz edildi

Mazlumların, gariplerin cesedine

Dönüştü rütbeliler, iblislere

Nahiyeler tutulmuş dört koldan

Eşkaller adressiz, eşkıya tetikte

Bakışlar namlu, bronşlar cinnet

Minik elleri üşür aşiret kızlarının

Bir idam gibi gece ağır sessizlik

JİYÂNÂ

Bereket İşhanında ihtiyar çocukluk

Kadim anılar tutar elinden götürür

Kavganın gözlerinden öperek

Saçaklarda gök nehirleri, sur rengi

Kongre zabıtları, manifesto bildirileri

Kuşatma, şahına kadar pulat

Ve çiğdemin toprağı paramparça edişi

Hırçın telaş, örselenmiş üstelik

Yine hangi sevdaya kuyulandın

Yine gömleğinin düğmesi kabir kıyamet

Fişlenmiş, atom gülleri

Dinamit gamzesi yollar ökse çubuğu

Erinmemiş serüven

Henüz çiğnenmemiş tarih

Kollar ardında bağlı

Yiğitler kanar her yandan, yorgun süvari

Hoyrat yelelerde bir hışım heves

Asuri ve Keldani

Yine hangi sevdaya kuyulandın

Gömleğinin düğmesi kabir kıyamet

Kevoklar kanatlanır buklelerinden

Gün gelir, biter kara kahır

Romantik burjuva solcuları

Din tüccarı sağcılar ölür

Kuşatma, şahına kadar pulat

Boş kovanlarda heba gençlik

Yeniden bulacak saadeti

Kavganın gözlerinden öperek

ZUHUR

Şevlerde, zistan kasvetleri davudî

Maşrık ve mağrib

Çözülmüş sonsuz gözlerinde aşkın

Sürgünler yaşamınla sevişirken

Sokulmuş koynuna acı gülüşler

Vurulmuş düşlerin

Mojende ok bahçesi

Hançerende hançerler

Rûberû sevdamız

Asit çukurlarında yiten fidanlara

Yakılan köylerin hatırasına hasret

Bir matem gibi saran yorgun geceyi

Bu ağırbaşlı surlar

Kardeş çocuklardır

Yan yana, omuz omuza

Süngülemez yâreni

Dağlarımız delila

Künyelerimiz dilan

Uzun Mehmed’in yüreği kaplar Dicle’yi

Yılmaz’ın zulme sıkılmış yumruğu

Yeşerir kollarında emekçi zarokların

Umudun Hevsel’i filizlenir

Deniz kirlenmez lağım sularıyla

İşkenceyle, kahpelikle boğuşan

Elmaslar kirlenmez

Düşmekle çamura

Elbet çiçeklenir Mezopotamya bir gün

Adaletle, cesaretle, sevdayla

Dilsizler, dile gelir

Susulanlar kusulur

İşte intikam mevsimi

Puşt yüreklerden

Öc almak gerektir

ROHAT

Siyasi çengiler bırakmaz yakanı

Sırtın maziye sıla, tüter cıgaran

Raconların gül ırzına geçilmiş

Mahallesiz caddelere dönülmüş

Adı büyük aşk olmuş orospuluğun

Kahpeye şeref olmuş

Hayın namussuzluk

Şimdi çeyiz sandıkları kan pınarı

Ve irin nehridir oyalı yazmalar

İhanetin mavzerine isyan türküsü

Zırhına erlik çekiçidir saplanan

Cengâverler, destanlar günüdür

Seğmenler tayfundur taylarında

Hey Karacadağlım

İşte senin vaktindir

Şimdi, şimdi ey Rohat

Es esebildiğin kadar yüceltilere

As asabildiğin kadar karanlıkları

Vur vurabildiğin kadar alçakları

Baharda, filizde, yazda, düştesin

Teke tek dövüşte yenilmeyensin

Kır kırabildiğin kadar

Boğ boğabildiğincesi

Zulüm ellerinde sönmek içindir

Küfür, çerağında ölmek içindir

Bırak depreşsin asi depremin

Bırak sarsılsın dehşetle köpek yürek

Gökçe canlar yoldaşındır

Fedaî güller haldaşındır

Kündeye getirmek senin işindir

Hey şahid olsun ulu dağlar dumanı

Arslanlar sırtlanlara

Onurlu kıyamlar sarmaktadır

HOZAN

Kınalı külhanbeyleri

Yanık efeler bağrı bu dağlar

Zalime amansız

Mazluma anne kucağı

Bu dağlar bre

Sarmaz iti, çakalı

Dar gelir sığ heveslilere

Karanlık hücrelerinde

Kırgın arzın

Şerefli bedenlerin çürür

Sen ruhumuzsun

Eğilmez hürriyet

Sen koynumuzun

Sıcak yüreği

Firari, fişlenmiş

Buruk savaşçıların

Zulmün zindanlarında

Şimdi kan ağlıyor

Külhanî sazlarımız

Sevdana kuyulanmış

Yorgun şarjörlerimiz

Mermine hasret

Gel artık ey asil istiklal

Gel ve doğrult

Bizi aşkla yeniden

Coplanmış yiğitlerin

Hasretini çığırır bre

Yankılanır paslı parmaklıklarda

Tetikler ümitsizdir

Gel artık gün senindir

Filize su verir gibi

Aşka umut aşıla

LİLİYAR

Işığı yeşerttik

Geceyi çatlata çatlata

Şahid Yıldız Dağları

Şahid Amed Kalesi

Bomba atar mermiler öldü

Riyakâr gaz fişekleri

Protez yargı süreci

Kırıtan boşbakanlar hep öldü

Doğduk kırgın dağlara

Kuşatarak karanlığı

Köylerimiz şen şimdi

Cıvıldıyor gözleri

Pırıldıyor argın yüreği

Çağıldıyor nazenin

Koşuyor sessizliği

Uçuyor çocuksu

Uçuyor yararcası feleğini

Ceylansı zalım dilber

Deşiyor çatal cevheri

Nurlarla karaları

Yüceyle alçakları

Doğruyor fütursuz

Doğruluyor canımız

Devasa halaylarda

Karanfiller iklimi serin

Duldasız Liliyar

Hey hey ah eyler beni

Kalleşnikoflar önü ayaz

Mazi silinmez kırağıda

Nekrofili paşalar davul zurna

Yakar güzellikleri

Kavrulur bozkır

Kurur çeşmeler

Susar bahçemiz

DİLEDA

Cigom benim

Mahzun ciğerim

İki gözümün gülü

İki gönlümün

Közümün, özümün

Ve sözümün

Dağlarında bahar

Hücrende perperoklar

Hürriyet kadar

Turnam öksüz

Turnam gariban

Tutsak kanatlarından

Arda kalan

Senin yorgun yüreğin

Yüreğindir

Maral maral göveren

Ağlatan hançerleri

Havar, havar yiğitler

Cigom yitmiş ellere

Cigom solmuş, sararmış

Toprağın kor bağrında

Susmuş mu

Susamış mı

Cigolar ağlamasın

Dağlanmasın dayeler

Gülünce gülüşelim

Güllerle güle güle

Gönlü kırıklarına

Bir deva ver ey Hüda

Yeşerelim sevdanla

Yeşerelim kahırsız

Yeşerip yeşerttikçe

Kök salalım

RONAHİ

Eflâtun karanfiller verir Aras

Hıncahınç yaşamak

Gürbüz kızanlarına

Körpe tomurcuklar salınır ekinde

Cehennem göğüslerde asi boran

Ciğerde iştiyak, çıldırasıya

Çatlıyor kısrağın

Kanıyor heyben

Kanıyor dudakları dikenli demirin

Sevdaya set çekmiş saygın çıyanlar

Kurulmuş vadilerine haramî

Görmemiş tarih böyle hayınlık

Böyle maval aynazı

Çekirge utanır istilasından

Tendürek dağına sor yüceltileri

Kato’ya, Cudi’ye, Karacadağ’a

Harnupların irkinç hışırtısı

Götürür hülyanı gidebildiği cana

Çığlığın, akçakavaklar

Çığlığın seyelan, külhani

Bin yıllık asırlardan mahzun miras

Fütursuz, ajitatör, Terme ormanı

Umular figanında yeşerir

Ronahi, yuvasıdır leylimin

Barışın bağını, bahçesini büyütür

82 burç, 82 destan

Dayanmış içerden onca yıkıma

Şarkın bülbülü şavkır Dicle’yi

Şavkın, en karanlık yerimi okşar

Türküsü başlar söylenemezlerin

Kuyumuz yurt olanda

Gözlerinin, gözlerinin nağmesi gelir

Uzaktan, en uzaktan

Ben sana Diyarbekir

Sen bana masum Dersim

BOTAN

Namusun namlusunda göverdiler

Eşit paylaşmanın lezzetine vurgun

Onurlu partizanlar

Bir ceylansı düşe beraber inandılar

Kahpeliğe secde eden engereklerden

Zamazingo puştlardan

Kaşkaval kümelerin

Pazarından, mezarından ırakta

Kalemle, sahneyle, sazla, aşkla, silahla

Dik durmanın kitabını yazdılar

Bilekleri Yılmaz

Yürekleri Kaya

Vicdanları Arif

İdrakleri Sezai

Bir ceylansı düşe beraber aldandılar

Canlarında azmin ve sabrın fişengi

Kana kana içtiler sevgiliyi

Sevdayla, düşle, umutla

Yeşerdikçe yeşerttiler erliği

Susmadılar susarcasına

Tetikte şarjörün mahiri

Alanlarda kavgasının çakırpençesi

Mermisi mavzerinde

Çıldırasıya tenha

Yiğitler dökülür dağların sırtlarına

İşte Ömer, diğeri Che

Biri Ali, Castro öteki

Kapital imansızın çöktüler gırtlağına

Civanmert, cengaver

Sıkılmış yumruklarla

Özgürlüğün marşlarını dinlettiler

Tanklara, füzelere kurşunlarıyla

Cesaretin cesaretiydiler

İhtilalcilerin bir mezarı bile yok tarihte

Onlarsa tarihin haysiyeti

Haysiyetin tarihi oldular

ROZA

Yoldular, soydular, kırıştılar

İnsanı insanla yıktılar

Aşna fişne iskandiller ağında

Bıçkınları puluçlarla oydular

Adındır, dudağımda asırlık

Esrarına amade yalım

Adındır, terk etmez, sıddık

Vurur yumruğunu

Sadrıma sadrıma

Hücremin başkenti suskunluğun

Gözlerin, yalın kılınç

Gözlerin ıssız, kallavi

Bir benim şimdi

Firari sensizliğin belasında

Bir benim tütsülü

Voltalı ahrazlığa

Şimdi yürek yorgun

Virane, ıssız

Ansızın yaşlanmış bir gecede

Yaşlanmış canına kadar

Orostopolluk

Sırtlanca, sefil

Yığınların tenhasında savrulmuş

Yırtılmış bir hecede

Kursağıma avazın gelmiş

Sevmişem, şahidim dağlar

Sevmişem Allah’ına kadar

Ölünceye dek değil

Ölümden sonra da

Yeşerinceye değin

Tutuşan ellerimiz

Seni yangın bağrımın

Avlusuna gömmüşem

BEJNA

Gözlerin savruk bozkırlar

Gözlerin hoyrat

Ceylansı, afacan

Sevimli taraçalar koylarda

Kalyonlar kanyonlarda

Herkesten sakladığım

Künyeni sayıklar

Gözlerin, gözlerin jiyan

Perçemin pençeler canı

Perçemin perva

Vahim, amansız

Çitlembikler taç olmuş saçlarına

Cimcime sekseklerin

Otağıma volkandır

Fezan; behişt, benefşe

Fezan saflık, insaniyet

Sen bana gürül gürül memleket

Ben sana hep gurbet kalmışım

Biz bizde Diyarbekir

Biz bizken masumiyet

Biz bizsizsek esaret

Bir gün sen de anlarsın

O gün sen de ağlarsın

Rengin nasıl da ateş Bejna

Teninde nehirler ve başaklar

Gülüşün nasıl da mermi

Nasıl da hançer bakışın

Vefakâr boranlara

Harfsiz vasiyetimdir

Kurutunca yokluğun

Beni simana gömsünler

SEVDE

Çifte dikiş gider sabanlar

Fersiz toprağın koynu

Fersiz, yetim, analar

Kuş uçan, kervan geçen

Bostanlar ölgün şimdi

Ölgün Dicle denizi

Ve çakırkeyif buğdaylar

Kahyalar körkandil çeper

Mösyölerde bir kültür

Nankör çıyanlık

Kepenekler mahzun

Bağlamalar öksüz

Kalleşlik mazinin töresine

Şimdi âdet diye bellenen

Hicapsız ikirciklik

Heybesiz bulvarlarda

Cartalı haybeciler salınır

Dümenci dubaralar

Ertekeden nümayiş

İmam kayığındayız sürgit

Façalar çiğnedik muttasıl

Erce, âdil, hilesiz

Bundandır kavlimizden kaçışı

Geçmişi tam kınalı

Piyazcı sendikalar

Kaparoz puştlarının

Çifte dikiş gider sabanlar

Cana bir çınar gerek

Yüreğin, yüreğin gibi serin

Derin kuyular içim

Mars olmuş, dumanaltı

Kaybolmuşam, gel artık

Karışsın közlerimiz

Karışsın yeşil…

HİVDA

Kül yutmaz kevaşeler hanında

Hancıyı vurmuş gibi yürek

Şimdi unutulmuş bir marştadır

Mavzerlerde mermiler hazan

Bir umuttur alnımızın çatında

Sevdalanmış sedanda salıncaklar

Ay ışığı kokar derin kuyuların

Gül Hivda… Gülşen Hivda…

Sen bende hür, ben sende parya

Ve keşmekeş; yaralar yaralarda

Babaçkolar rıhtımında bir mavi rüzgar

Aparıyor gönlünü çılgın enginlere

Bozuk çalsa da bozum havamız leyley

Çarkına tükürmüşüz bir kere

Kayarto kopillerin, dalkavuk hırboların

Ne çiçektir biliriz

Kokoz kokorozlar da

Vardakostalar zamazingo

Voliyi vurmuş godoş hırtapozlar kanişi

Hey gidi erlik hey şimdi şinanay

Zartayı çekmiş yiğitler

Mıshıtçı gebeşlerin melun insicamında

Sigortası atmış janti yürekler

Bilenmiş zırzoplara

Puskun, kıvam bekler

Ranzam, zulam, soluk resmin

Saplanır soluğuma

Can Hivda… Canan Hivda…

İşte böyle yazıyorum canına

Hatıran mermidir damarımda

Dışarda çılgın bir bahar

İçerde hep kış mevsimi

LEYLAN

Ilgım ılgım açar yediverenler

Ambarlarda yeşerir hamal fidan

Görsen her biri bir filinta

Pahabiçilemezdir burada alınteri

Helal ekmeğin verdiği memnuniyet

Emeğin kitabı, işhanlarında yazılır

Komşuluk destandır antik katlarda

Seni namusluca sevmeyi

İlkin buralarda öğrendim

Şırfıntılar sokağında tütün emekçisi

Avuçlar bilirim, ihtiyar, nasırlı

Memleketim gibi ak alınları vardır

Sen hep o küçeden gelirdin canıma

Eserdi terütaze hivbanu nefesin

Arzuhalcim, kadife karanfilim

Daya endamını santimantal bağrıma

Daya da dinle, çaylardan su içer gibi

Can feryad, can figan, can yangın yeri

Bayramlar, matemlere sapmış

Namlu yürek, aşka, sevdaya kıvrılmış

Nasıl, nasıl sevmişem bir sevebilsen

Anlarsın zehir zıkkım geceleri

Anlarsın, netameli oyundur, heba

Vurulur denizin, ırmaklarınca

Kaç dağdır aşılmaz olumuş içim

İçin için tüter kuyumda bir yara

Birden hüzünlenir bütün avlular

Cümle vadilerde zılgıtın kopar

Derin mutsuzluğun türküsüdür

Eser, eser korkunç albenin

Çekilir sürgüler demir koyaklara

Çekilir hayalimden asi bakışın

Gömülürüm kendime bir başına

Tek başına hırgür sensizliğim

Leylanım, nupelda pervinim

KAMER

Birlik aktarında ne burcular vardır ne burcular

Sürgülenmiş, geçmiş yürek yüreğe

Aşktan baygın rayihalar, ıtırlar

Teklik semaverinde fokurdar

Güzelliğin görgüsü

Buhurdanlar çağıldar buruk koylarda

İşte nezaketin zarafeti Sevgilimiz

Nasıl da salınır incelikler deryasında nasıl

Hasretiyle kavrulmuş

Gönüller meclisimiz

Nasıl da kıvranıyor ateşin firdevsinde nasıl

Can feryad, can figan, can yangın yeri

Kâinatın kalbi aşkınla taşar durur

Çalkalanır gök deryası

Susar şemsler tekkesi

Coşar zahirler ardında görklü ehad denizi

Caşar da deşer ruh dağını

Dağlaya, dağdağa

Vur mızrabı canın canına, mühürle ey

Sırların sırrında belirmiş aşkın karası

Gömülmüş susuzluğun göğsüne

Uçsuz umman

İns aynalarının hirasında

Bu aynasızlık da ne

Bu mahşeri ıssızlık kalbe nerden musallat

Gel dindir gecemizi

Ölsün sessizliğimiz

GİRÂN

Acıyı sırtlanmak gözlerinde

Küfeci sabiler gibi ıssız ayaz

Katran kösnüler çarşısında

Yüreğini kusan ciğersizler öldü

Bir idam gibi gece ağır sessizlik

Uzak bir ümit gibi doğdun

Mayınlar döşenmiş olasılıklara

Emperyal amerikan tenteneli

Obez korseleri kafatasında

Canavar patronlar da ölecek

Kepaze yardakçılar da

Kör kılınçlar gibi çaresizsen

Kimsesizsen aç, susuz bir rüya gibi

Kaldıysan devrimsiz, tütünsüz, üryan

Hınçla sürdüysen çorak tarlasını umudun

Saray vantriloklarını vurmak hakkındır

Çeteci yoldaşlar uğurlardın

Asit kuyularında erimemiş künyesi

Gerilla hüznü kaplar kalbindeki Küba’yı

Puroların bile bir anlamı vardır şimdi

Bir mesajı vardır o yosma burjuvaya

Şu dağlarda deşildi ceninler

Neneler, bacılar kurşuna dizildiler

Şu pervazda tecavüz edildi

Mazlumların, gariplerin cesedine

Dönüştü rütbeliler, iblislere

Nahiyeler tutulmuş dört koldan

Eşkaller adressiz, eşkıya tetikte

Bakışlar namlu, bronşlar cinnet

Minik elleri üşür aşiret kızlarının

Bir idam gibi gece ağır sessizlik

JİYÂNÂ

Bereket İşhanında ihtiyar çocukluk

Kadim anılar tutar elinden götürür

Kavganın gözlerinden öperek

Saçaklarda gök nehirleri, sur rengi

Kongre zabıtları, manifesto bildirileri

Kuşatma, şahına kadar pulat

Ve çiğdemin toprağı paramparça edişi

Hırçın telaş, örselenmiş üstelik

Yine hangi sevdaya kuyulandın

Yine gömleğinin düğmesi kabir kıyamet

Fişlenmiş, atom gülleri

Dinamit gamzesi yollar ökse çubuğu

Erinmemiş serüven

Henüz çiğnenmemiş tarih

Kollar ardında bağlı

Yiğitler kanar her yandan, yorgun süvari

Hoyrat yelelerde bir hışım heves

Asuri ve Keldani

Yine hangi sevdaya kuyulandın

Gömleğinin düğmesi kabir kıyamet

Kevoklar kanatlanır buklelerinden

Gün gelir, biter kara kahır

Romantik burjuva solcuları

Din tüccarı sağcılar ölür

Kuşatma, şahına kadar pulat

Boş kovanlarda heba gençlik

Yeniden bulacak saadeti

Kavganın gözlerinden öperek

ZUHUR

Şevlerde, zistan kasvetleri davudî

Maşrık ve mağrib

Çözülmüş sonsuz gözlerinde aşkın

Sürgünler yaşamınla sevişirken

Sokulmuş koynuna acı gülüşler

Vurulmuş düşlerin

Mojende ok bahçesi

Hançerende hançerler

Rûberû sevdamız

Asit çukurlarında yiten fidanlara

Yakılan köylerin hatırasına hasret

Bir matem gibi saran yorgun geceyi

Bu ağırbaşlı surlar

Kardeş çocuklardır

Yan yana, omuz omuza

Süngülemez yâreni

Dağlarımız delila

Künyelerimiz dilan

Uzun Mehmed’in yüreği kaplar Dicle’yi

Yılmaz’ın zulme sıkılmış yumruğu

Yeşerir kollarında emekçi zarokların

Umudun Hevsel’i filizlenir

Deniz kirlenmez lağım sularıyla

İşkenceyle, kahpelikle boğuşan

Elmaslar kirlenmez

Düşmekle çamura

Elbet çiçeklenir Mezopotamya bir gün

Adaletle, cesaretle, sevdayla

Dilsizler, dile gelir

Susulanlar kusulur

İşte intikam mevsimi

Puşt yüreklerden

Öc almak gerektir

ROHAT

Siyasi çengiler bırakmaz yakanı

Sırtın maziye sıla, tüter cıgaran

Raconların gül ırzına geçilmiş

Mahallesiz caddelere dönülmüş

Adı büyük aşk olmuş orospuluğun

Kahpeye şeref olmuş

Hayın namussuzluk

Şimdi çeyiz sandıkları kan pınarı

Ve irin nehridir oyalı yazmalar

İhanetin mavzerine isyan türküsü

Zırhına erlik çekiçidir saplanan

Cengâverler, destanlar günüdür

Seğmenler tayfundur taylarında

Hey Karacadağlım

İşte senin vaktindir

Şimdi, şimdi ey Rohat

Es esebildiğin kadar yüceltilere

As asabildiğin kadar karanlıkları

Vur vurabildiğin kadar alçakları

Baharda, filizde, yazda, düştesin

Teke tek dövüşte yenilmeyensin

Kır kırabildiğin kadar

Boğ boğabildiğincesi

Zulüm ellerinde sönmek içindir

Küfür, çerağında ölmek içindir

Bırak depreşsin asi depremin

Bırak sarsılsın dehşetle köpek yürek

Gökçe canlar yoldaşındır

Fedaî güller haldaşındır

Kündeye getirmek senin işindir

Hey şahid olsun ulu dağlar dumanı

Arslanlar sırtlanlara

Onurlu kıyamlar sarmaktadır

HOZAN

Kınalı külhanbeyleri

Yanık efeler bağrı bu dağlar

Zalime amansız

Mazluma anne kucağı

Bu dağlar bre

Sarmaz iti, çakalı

Dar gelir sığ heveslilere

Karanlık hücrelerinde

Kırgın arzın

Şerefli bedenlerin çürür

Sen ruhumuzsun

Eğilmez hürriyet

Sen koynumuzun

Sıcak yüreği

Firari, fişlenmiş

Buruk savaşçıların

Zulmün zindanlarında

Şimdi kan ağlıyor

Külhanî sazlarımız

Sevdana kuyulanmış

Yorgun şarjörlerimiz

Mermine hasret

Gel artık ey asil istiklal

Gel ve doğrult

Bizi aşkla yeniden

Coplanmış yiğitlerin

Hasretini çığırır bre

Yankılanır paslı parmaklıklarda

Tetikler ümitsizdir

Gel artık gün senindir

Filize su verir gibi

Aşka umut aşıla

LİLİYAR

Işığı yeşerttik

Geceyi çatlata çatlata

Şahid Yıldız Dağları

Şahid Amed Kalesi

Bomba atar mermiler öldü

Riyakâr gaz fişekleri

Protez yargı süreci

Kırıtan boşbakanlar hep öldü

Doğduk kırgın dağlara

Kuşatarak karanlığı

Köylerimiz şen şimdi

Cıvıldıyor gözleri

Pırıldıyor argın yüreği

Çağıldıyor nazenin

Koşuyor sessizliği

Uçuyor çocuksu

Uçuyor yararcası feleğini

Ceylansı zalım dilber

Deşiyor çatal cevheri

Nurlarla karaları

Yüceyle alçakları

Doğruyor fütursuz

Doğruluyor canımız

Devasa halaylarda

Karanfiller iklimi serin

Duldasız Liliyar

Hey hey ah eyler beni

Kalleşnikoflar önü ayaz

Mazi silinmez kırağıda

Nekrofili paşalar davul zurna

Yakar güzellikleri

Kavrulur bozkır

Kurur çeşmeler

Susar bahçemiz

DİLEDA

Cigom benim

Mahzun ciğerim

İki gözümün gülü

İki gönlümün

Közümün, özümün

Ve sözümün

Dağlarında bahar

Hücrende perperoklar

Hürriyet kadar

Turnam öksüz

Turnam gariban

Tutsak kanatlarından

Arda kalan

Senin yorgun yüreğin

Yüreğindir

Maral maral göveren

Ağlatan hançerleri

Havar, havar yiğitler

Cigom yitmiş ellere

Cigom solmuş, sararmış

Toprağın kor bağrında

Susmuş mu

Susamış mı

Cigolar ağlamasın

Dağlanmasın dayeler

Gülünce gülüşelim

Güllerle güle güle

Gönlü kırıklarına

Bir deva ver ey Hüda

Yeşerelim sevdanla

Yeşerelim kahırsız

Yeşerip yeşerttikçe

Kök salalım

RONAHİ

Eflâtun karanfiller verir Aras

Hıncahınç yaşamak

Gürbüz kızanlarına

Körpe tomurcuklar salınır ekinde

Cehennem göğüslerde asi boran

Ciğerde iştiyak, çıldırasıya

Çatlıyor kısrağın

Kanıyor heyben

Kanıyor dudakları dikenli demirin

Sevdaya set çekmiş saygın çıyanlar

Kurulmuş vadilerine haramî

Görmemiş tarih böyle hayınlık

Böyle maval aynazı

Çekirge utanır istilasından

Tendürek dağına sor yüceltileri

Kato’ya, Cudi’ye, Karacadağ’a

Harnupların irkinç hışırtısı

Götürür hülyanı gidebildiği cana

Çığlığın, akçakavaklar

Çığlığın seyelan, külhani

Bin yıllık asırlardan mahzun miras

Fütursuz, ajitatör, Terme ormanı

Umular figanında yeşerir

Ronahi, yuvasıdır leylimin

Barışın bağını, bahçesini büyütür

82 burç, 82 destan

Dayanmış içerden onca yıkıma

Şarkın bülbülü şavkır Dicle’yi

Şavkın, en karanlık yerimi okşar

Türküsü başlar söylenemezlerin

Kuyumuz yurt olanda

Gözlerinin, gözlerinin nağmesi gelir

Uzaktan, en uzaktan

Ben sana Diyarbekir

Sen bana masum Dersim

BOTAN

Namusun namlusunda göverdiler

Eşit paylaşmanın lezzetine vurgun

Onurlu partizanlar

Bir ceylansı düşe beraber inandılar

Kahpeliğe secde eden engereklerden

Zamazingo puştlardan

Kaşkaval kümelerin

Pazarından, mezarından ırakta

Kalemle, sahneyle, sazla, aşkla, silahla

Dik durmanın kitabını yazdılar

Bilekleri Yılmaz

Yürekleri Kaya

Vicdanları Arif

İdrakleri Sezai

Bir ceylansı düşe beraber aldandılar

Canlarında azmin ve sabrın fişengi

Kana kana içtiler sevgiliyi

Sevdayla, düşle, umutla

Yeşerdikçe yeşerttiler erliği

Susmadılar susarcasına

Tetikte şarjörün mahiri

Alanlarda kavgasının çakırpençesi

Mermisi mavzerinde

Çıldırasıya tenha

Yiğitler dökülür dağların sırtlarına

İşte Ömer, diğeri Che

Biri Ali, Castro öteki

Kapital imansızın çöktüler gırtlağına

Civanmert, cengaver

Sıkılmış yumruklarla

Özgürlüğün marşlarını dinlettiler

Tanklara, füzelere kurşunlarıyla

Cesaretin cesaretiydiler

İhtilalcilerin bir mezarı bile yok tarihte

Onlarsa tarihin haysiyeti

Haysiyetin tarihi oldular

ROZA

Yoldular, soydular, kırıştılar

İnsanı insanla yıktılar

Aşna fişne iskandiller ağında

Bıçkınları puluçlarla oydular

Adındır, dudağımda asırlık

Esrarına amade yalım

Adındır, terk etmez, sıddık

Vurur yumruğunu

Sadrıma sadrıma

Hücremin başkenti suskunluğun

Gözlerin, yalın kılınç

Gözlerin ıssız, kallavi

Bir benim şimdi

Firari sensizliğin belasında

Bir benim tütsülü

Voltalı ahrazlığa

Şimdi yürek yorgun

Virane, ıssız

Ansızın yaşlanmış bir gecede

Yaşlanmış canına kadar

Orostopolluk

Sırtlanca, sefil

Yığınların tenhasında savrulmuş

Yırtılmış bir hecede

Kursağıma avazın gelmiş

Sevmişem, şahidim dağlar

Sevmişem Allah’ına kadar

Ölünceye dek değil

Ölümden sonra da

Yeşerinceye değin

Tutuşan ellerimiz

Seni yangın bağrımın

Avlusuna gömmüşem

BEJNA

Gözlerin savruk bozkırlar

Gözlerin hoyrat

Ceylansı, afacan

Sevimli taraçalar koylarda

Kalyonlar kanyonlarda

Herkesten sakladığım

Künyeni sayıklar

Gözlerin, gözlerin jiyan

Perçemin pençeler canı

Perçemin perva

Vahim, amansız

Çitlembikler taç olmuş saçlarına

Cimcime sekseklerin

Otağıma volkandır

Fezan; behişt, benefşe

Fezan saflık, insaniyet

Sen bana gürül gürül memleket

Ben sana hep gurbet kalmışım

Biz bizde Diyarbekir

Biz bizken masumiyet

Biz bizsizsek esaret

Bir gün sen de anlarsın

O gün sen de ağlarsın

Rengin nasıl da ateş Bejna

Teninde nehirler ve başaklar

Gülüşün nasıl da mermi

Nasıl da hançer bakışın

Vefakâr boranlara

Harfsiz vasiyetimdir

Kurutunca yokluğun

Beni simana gömsünler

SEVDE

Çifte dikiş gider sabanlar

Fersiz toprağın koynu

Fersiz, yetim, analar

Kuş uçan, kervan geçen

Bostanlar ölgün şimdi

Ölgün Dicle denizi

Ve çakırkeyif buğdaylar

Kahyalar körkandil çeper

Mösyölerde bir kültür

Nankör çıyanlık

Kepenekler mahzun

Bağlamalar öksüz

Kalleşlik mazinin töresine

Şimdi âdet diye bellenen

Hicapsız ikirciklik

Heybesiz bulvarlarda

Cartalı haybeciler salınır

Dümenci dubaralar

Ertekeden nümayiş

İmam kayığındayız sürgit

Façalar çiğnedik muttasıl

Erce, âdil, hilesiz

Bundandır kavlimizden kaçışı

Geçmişi tam kınalı

Piyazcı sendikalar

Kaparoz puştlarının

Çifte dikiş gider sabanlar

Cana bir çınar gerek

Yüreğin, yüreğin gibi serin

Derin kuyular içim

Mars olmuş, dumanaltı

Kaybolmuşam, gel artık

Karışsın közlerimiz

Karışsın yeşil…

HİVDA

Kül yutmaz kevaşeler hanında

Hancıyı vurmuş gibi yürek

Şimdi unutulmuş bir marştadır

Mavzerlerde mermiler hazan

Bir umuttur alnımızın çatında

Sevdalanmış sedanda salıncaklar

Ay ışığı kokar derin kuyuların

Gül Hivda… Gülşen Hivda…

Sen bende hür, ben sende parya

Ve keşmekeş; yaralar yaralarda

Babaçkolar rıhtımında bir mavi rüzgar

Aparıyor gönlünü çılgın enginlere

Bozuk çalsa da bozum havamız leyley

Çarkına tükürmüşüz bir kere

Kayarto kopillerin, dalkavuk hırboların

Ne çiçektir biliriz

Kokoz kokorozlar da

Vardakostalar zamazingo

Voliyi vurmuş godoş hırtapozlar kanişi

Hey gidi erlik hey şimdi şinanay

Zartayı çekmiş yiğitler

Mıshıtçı gebeşlerin melun insicamında

Sigortası atmış janti yürekler

Bilenmiş zırzoplara

Puskun, kıvam bekler

Ranzam, zulam, soluk resmin

Saplanır soluğuma

Can Hivda… Canan Hivda…

İşte böyle yazıyorum canına

Hatıran mermidir damarımda

Dışarda çılgın bir bahar

İçerde hep kış mevsimi

LEYLAN

Ilgım ılgım açar yediverenler

Ambarlarda yeşerir hamal fidan

Görsen her biri bir filinta

Pahabiçilemezdir burada alınteri

Helal ekmeğin verdiği memnuniyet

Emeğin kitabı, işhanlarında yazılır

Komşuluk destandır antik katlarda

Seni namusluca sevmeyi

İlkin buralarda öğrendim

Şırfıntılar sokağında tütün emekçisi

Avuçlar bilirim, ihtiyar, nasırlı

Memleketim gibi ak alınları vardır

Sen hep o küçeden gelirdin canıma

Eserdi terütaze hivbanu nefesin

Arzuhalcim, kadife karanfilim

Daya endamını santimantal bağrıma

Daya da dinle, çaylardan su içer gibi

Can feryad, can figan, can yangın yeri

Bayramlar, matemlere sapmış

Namlu yürek, aşka, sevdaya kıvrılmış

Nasıl, nasıl sevmişem bir sevebilsen

Anlarsın zehir zıkkım geceleri

Anlarsın, netameli oyundur, heba

Vurulur denizin, ırmaklarınca

Kaç dağdır aşılmaz olumuş içim

İçin için tüter kuyumda bir yara

Birden hüzünlenir bütün avlular

Cümle vadilerde zılgıtın kopar

Derin mutsuzluğun türküsüdür

Eser, eser korkunç albenin

Çekilir sürgüler demir koyaklara

Çekilir hayalimden asi bakışın

Gömülürüm kendime bir başına

Tek başına hırgür sensizliğim

Leylanım, nupelda pervinim

KAMER

Birlik aktarında ne burcular vardır ne burcular

Sürgülenmiş, geçmiş yürek yüreğe

Aşktan baygın rayihalar, ıtırlar

Teklik semaverinde fokurdar

Güzelliğin görgüsü

Buhurdanlar çağıldar buruk koylarda

İşte nezaketin zarafeti Sevgilimiz

Nasıl da salınır incelikler deryasında nasıl

Hasretiyle kavrulmuş

Gönüller meclisimiz

Nasıl da kıvranıyor ateşin firdevsinde nasıl

Can feryad, can figan, can yangın yeri

Kâinatın kalbi aşkınla taşar durur

Çalkalanır gök deryası

Susar şemsler tekkesi

Coşar zahirler ardında görklü ehad denizi

Caşar da deşer ruh dağını

Dağlaya, dağdağa

Vur mızrabı canın canına, mühürle ey

Sırların sırrında belirmiş aşkın karası

Gömülmüş susuzluğun göğsüne

Uçsuz umman

İns aynalarının hirasında

Bu aynasızlık da ne

Bu mahşeri ıssızlık kalbe nerden musallat

Gel dindir gecemizi

Ölsün sessizliğimiz

Bilal Yavuz

Yazar Bilal Yavuz sözleri

1. Başarının en büyük düşmanı aceledir, zirveye ancak öçlüyle ve dengeyle tırmananlar ulaşır.

2. Öyle acılar var ki nice mutluluktan daha güzel, ancak acemiler acıyı bağırır, ustaların acıları bile derin, derinde definedir.

3. En büyük fakirlik açgözlülük, en büyük zenginlik kanaattir. İhtirasa değil berekete talip ol, tadına vardığın bir lokma, bilinçsizce tükettiğin bin lokmadan hayırlıdır.

4. Fani dünya mahkemelerinin adaletsizliği, ilahi mahkemede gerçekleşecek kusursuz ve sonsuz adalete en güzel delildir.

5. Dilediğin kadar edepli ol, eğer adaletsizsen ahlaksızsın demektir.

6. Hak etmeyeni af, ağır bir zulümdür, başkasının mahvına sebep olmaktır.

7. Dijital bir çağda kağıt israfı ihtiyaç değil katliamdır, ormanlara yük olduğumuz yetmedi mi?

8. Kıymetini bilen için gözyaşı da gülmek gibi büyük bir nimet...

9. Göğsünde yağmur yağmayanın gönlünde gökkuşağı açmaz.

10. Kendine güvenen akıl ancak serap görür, hakikate güvenen akılsa kalbiyle nice görülmezler görür, basiret budur.

11. Hayata bakış açıları da çehreler ve parmak izleri gibi çeşit çeşit bir bahçedir doğru bakanların ülkesinde.

12. Mütevazı ol, toprağa yakın olan düşmekten korkmaz.

13. Kendini aldatan başkasına asla dürüst olmaz.

14. Çok sevdiğin bir zevkten daha zevklisi onu alnının teriyle kazanıp yaşaman, zalim başlar, gençlikten işte bunu çaldı, emeğin leziz tadı...

15. Çalışkanlığı alışkanlık edeni hiçbir yarım kalmışlık yıkamaz.

16. İnsan mülke, mülk sevdası da insana terazi. Maddeye yaklaştıkça, manadan uzaklaşırsın.

17. Hedefin kadar değerli, vardığın kadar başarılı, uğruna mücadele ettiğin kadar gerçeksin! Unutma, amaçsızlık yaşayan leşlerin bataklığıdır.

18. Hayat adildir, anladığın kadar anlaşılırsın, kıymet verdiğin kadar kıymetlisindir.

19. Bir babanın en iyi öğretmeni çocuğudur, bir çocuğun en iyi öğrencisi annesi...

20. Saliha bir anneyi evliya kılacak olan çocuğudur, evladını sevdikçe, emanetin değerini bildikçe, Rabbine aşkı artar.

21. Düşünsene! Kimsenin ışığını çalmadan kendi fenerinle bir hakikati aramaya kalksan araştırma değil deneme derler, çaldığın fenerlerle ilerlesen araştırma derler, oysa gerçek tam tersi, aramak için kendinden yola çıkmak lazım, kendin araman gerek...

22. Hakk'a hakkıyla kulluk eden gönüllere alemler arkadaş, muhabbet sırdaş olur.

23. En güzel servet salih dostlardır, mesela iyi kitaplar... Dostluk engin bir deniz, cansızları dahi kapsayan! Yanında kitap gibi durmayanla dost olma, beraber külliyat olacağın kimseleri bul.

24. Kötü yoldaş ayakkabıda taş gibidir, yol boyu hedefe varmaman için oyalar da oyalar, çırpınır durur.

25. Zalim arkadaşın büyüsüne kapılırsan, gözlerini cehennemde açarsın, cahil gafile baka baka kararır.

26. Arzular vahşi bir at gibidir, dizginlersen bineğindir, dizginleyemezsen felaketindir.

27. Irkını öven ırkçı, ırkının tüm kötülerini de iyi görmüş olur, bundan hazin ahmaklık mı var?

28. Asaleti takvada ara, insan ancak ilahi muhabbeti kazanabildiği kadar asil, ruhuyla hakikilere akraba olabildiği kadar soylu.

29. Bir yürek taş kesilmişse dönüşü yok, üstünden milyon bahar geçse yeşermez, ölüp dirilse bile taş taştır, taş asla yeşermez, taşlaşan eriyemez, onu artık cehennem paklar, ancak zebaniler eritebilir!

30. Yavrusunu yiyen bir tavşan mı güzel yoksa yavrusunu koruyan bir karga mı? Güzellik özdedir! Kabuklar sadece çölde bir serap...

31. Çocuğa okumayı sevdirmek istiyorsan yazmayı da aşıla, tüketme ve üretme eş zamanlı olunca okumaları bile kaliteli olacaktır.

32. Senle bayat ekmeğe razı olacak biri varsa gerçek aşık o, aşkı hak eden odur. Asla terk etmez, sevdiğine kale olur, sözle değil özle konuşur, sadakati değişmez zira mülke köle olmayan özgürler ancak gerçek sevdaları anlayabilir. Köleye gökyüzünü anlatamazsın, özgürlüğü hissettiremezsin...

33. Gavurla asla bir şeyleri yarıştırma! Batıl kim ki hakikat ve hakikiler onunla yarışsın? Yalanlar gerçeklere rakip olamaz! İslam rakipsizdir.

34. En asil soydaşlık müminlerin iman akrabalığı, inanç kardeşliğidir.

35. Güneşin kalbini görmek istiyorsan, pişmeyi göze almalısın.

36. Umursama tekfirci teröristleri! Rabbinle bağını kuvvetlendir, koparma. İnsanı yükselten samimiyettir.

37. İnsan edebi kadar yürekli, yüreği kadar değerli, değeri kadar adam...

38. Ne kadar yükseğe çıkarsan o kadar geniş görürsün.

39. Mutlu mu olmak istiyorsun? O halde mutlu et! Başkasını güldürebildiğin kadar güle dönüşebilirsin. Gül kokmak kolay değil...

40. Rasulullah aleyhisselam kamerdi. Ulema ve evliya ve arifan o kamerin nezih aynaları... Peygamber ışığının yansımaları. Sultanlar sultanını övmek, o görklü sultanı değil, övenleri sultanlaştırdı.

Bilal Yavuz

EY

Aşkın sardı cana teni

Visalindi hayalimiz

Rızan cennetler cenneti

Hasretlerde nefesimiz

Meded göster bana beni

Kıymetlensin cevherimiz

Sensiz heryer cehennemdi

Senle ateş bile deniz

Şereflenir emrettiğin

Onurlanır söylettiğin

İzzetlenir her seçtiğin

En büyük lütuftu sevgin

Onlar hiç anlamadılar

Bir çöplüğe aldandılar

Oysa orda gerçek diyar

Bile bile koşmadılar

Mutluluğu hak etmeyen

Yürekleri bırak gönül

Senin yurdun sevda bahçen

Hakiki dostların hep gül

Aşkın vurdu bana beni

Depremlerde mecalimiz

Sevgin cennetler cenneti

Umutlarda çiçeğimiz

Varlık adınla aydınlık

Yokluk emrine amade

Sonsuz nurunla canlıydık

Hürlük Sana kulluk bize

Bilal Yavuz

HEY

Sevgin akar ilden ile

Yerden yere gökten göğe

Rahmet yağar candan cana

Lütfun damlar özden öze

Sevda içten içe pınar

İhsanın yağar yaşama

Dolanır gönüller zar zar

Dolup taşar ummanlarca

Sevdiğin hep dost aleme

Düşmanın düşman evrene

Geliş Senden dönüş Sana

Meded koma bizi bize

Kalleşlik sarmış cihanı

Kardeşlikler paramparça

Arar ciğerler felahı

Bir nefes elzem canlara

Nolur bahşet bahçemize

O solmaz aydın soluğu

Bahar insin hanemize

Çiçeklensin çağın ufku

Ahir zaman bozgunları

Yakıp yıktı ormanları

Doğa, doğal hep tükendi

Eridi insanlık dağı

Akar sevgin yelden yele

Arzdan arşa, arştan ferşe

Merhametin değer köze

Nurun can verir renklere

Aşkın sarmış evrenleri

Hasret rızana güzeller

Tesbihle bülbül zerreler

Cennet rızanla cennetti

Bilal Yavuz

Bilimin zalim gavurlar elinde yarardan çok zararı oluyor son çağda, ahlakın, insanlığın, müminliğin önemini bir kez daha anlıyoruz...

Atom bombaları, yüz milyonların öldüğü yaşanan büyük katliamlar hep dünya medyasının pohpohladığı siyonist, evanjelist bilim adamlarından geldi.

Dünyanın en büyük katilleri olan bazı diktatörler ve onların bilim adamları hala gençliğe sempatik gösterilmeye çalışılıyor.

Hakiki bilim adamı insanlığa sadece hizmet ve fayda için çabalayandır, güç ve şöhret için katliama sebep olacak işlerle uğraşanlar bilimin değil şeytanın adamları...

Atom, kimya şifa sektörü için var, onu alıp bombaya nakledene rağbet var oysa ki, ne yazık, dünya gerçekten kıyameti sonuna dek hak ediyor.

Korona diye bir musibet çıktı, ona da belki bilim adamları sebep oldu, ibret alınacağına haberler geliyor ki ABD bilin adamları mutasyona uğratmış, %80 öldürücü yeni bir korona virüs keşfetmişler deneylerle, sözde kazayla kimbilir ne zaman dünyaya yaymaya çalışacaklar.

Bu çağda bilim zalimlerin elinde silaha dönüşmüş durumda, hedefleri belli, siyonist ve evanjelist ortak inançları doğrultusunda el ele verip 8 milyar insanlığı 8 milyona düşürmek, haşa Mesih'in gelişini hızlandırma gayesiyle şeytani işlere soyunmak... Düşünsene Mesih aşığı sorsan hepsi, ama yaptıkları işler hep deccalsı...

Oysa Mesih İsa için hadisler ortada, İslam'ın komutanı olarak yeryüzüne inecek Allah'ın izniyle ve bu şeytanların ağababası deccalın hakkından gelecek inşallah... Nice ayetlerin ve hadislerin bildirdikleri hep gerçekleşti, sahih olan İsa ile ilgili hadisler de gerçekleşecek inşallah, gaybı ancak Allah bilir, dilerse dilediği kadar peygamberine bildirebilir. Nasılı, ayrıntısı, detayı... Elbette Allahualem...

İnsanlığın en alçaklarının en tepede görüldüğü bir çağ, bu da bir hadisin gerçekleşmesi...

Kıyamet hadisleri zahiri ile gerçekleşirse o zaman nüfusun azaldığını, savaşın da düşük teknolojiyle olduğu tahmininde bulunanlar var, yani korona gibi silahlardan ve yeni dünya savaşlarından sonra kalan azınlıklar içinde, bilemeyiz elbette Allahualem, ama şu kesin ki zalimlerin hedefi bu, insanlığı milyona indirmek...

O zaman bilim deyip fen deyip hemen herkese kanmamalı, hemen aydınlık görmemeli, insanlığa faydası yoksa, zararlıysa nice kitaplar dahi en vahşi en yobaz araçtır, nice alanlar dahil, zaten en büyük kötülükler, iyiliklerin en yoğun olduğu sahalardan çıkıyor.

Ayık olmalı, hayır ve fayda gözlüğüyle bakmalı olaylara, gerçek aydınlık, hakiki terakki hep karambolün içinde ayrı ayrı sahalarda azınlıkta, faydaları seçip arıtmalı, kendimize, neslimize öyle katmalı...

Albert'in sadece zekasından bahsetmek, neden olduğu katliamı görmemek objektif bakış olabilir mi?

Hakikat ve adalet aşığı önce kendisi hakiki ve adil olmalı, parlatılanların karanlık yanlarını da göstermeli gelecek nesillere, ibrete vesile olmalıyız...

Ahlakın, vicdanın yontmadığı bilgi aşkı sadece zulme götürür nefsi...

Bilal Yavuz

Yakın çağ edebiyatında beş büyük usta var ki, kendi pınarlarını akıtmışlardır.

Mehmed Akif, Nazım Hikmet, Necip Fazıl, Ahmed Arif, Sezai Karakoç...

Nazım ve Arif damarı Ahmet Kaya, Yılmaz Güney namuslu solcuların, ozanların, sanatçıların yetişmesine vesile oldu. Mehmed Uzun gibi Kürd Edebiyatı ustalarına da etkileri oldu.

Akif, Fazıl ve Karakoç damarı ise bugünkü mütedeyyin fikriyatın oluşum mimarıdır. Şahsi kanaatime göre Erdem Beyazıt, Cahit Zarifoğlu, Akif İnan, İbrahim Tenekeci gibi şairlerin şiirleri buram buram bu akımın burcusunu üzerinde taşır. Nuri Pakdil ise biraz daha farklıdır, şiir ikliminde Akif ve Nazım'ın izleri beraber görülür.

Kuşkusuz şiir iki tarzdan, edadan ilerleyecek artık... Sezai Karakoç gibi mânâ iklimine, metafiziğe çokça önem veren betimleyici serbest şiir... Ve Ahmed Arif gibi soylu bir isyan, başkaldırı kokan ekmeğin, emeğin, kavganın şiiri...

İkinci Yeni baştan sona bu iki kulvarda ilerledi. 2000-2010-2020 kuşağı Üçüncü Yeniye de başka bir yol görünmüyor.

Postmodern arayışlar hep beyhude kaldı, hiçbiri bir çeşme dahi oluşturmadı. Bir ihtimal istikbalde üçüncü bir pınar olarak yeniden Yahya Kemal edası güncel olabilir. Yeni nesillerin etkileşim sürecine bağlı o da...

Öykü, Roman tarzlarında yollar genelde hep Ahmet Hamdi Tanpınar, Sait Faik merkezinde kesişiyor. Hikayede yeni üsluplar elzem...

Edebiyat camiasında çok iyi akademisyenler de yetişti, yetişiyor. Kıymetinin bilinmesi gerek...

Eksik şu ki bir bağlantı yok, bir iletişim çatısı, etkileşim merkezi yok, çabalar hep parçalı bulutlu, ideolojik zümrelerin gölgesinde kalmış, edebiyatı tam bağımsız ve kendi kendini patlatacak bir düzeye getirmeliyiz.

İdeoloji gölgelerinde kalınmadan bir beraberlik oluşursa, kutuplaşma olmaz, ülkenin edebi sahası o zaman, gelişir.

İşte o zaman aziz vatana faydalı bir miras bırakılır.

Bilal Yavuz