Şehitlerimiz var, acımız büyük. Gencecik insanlarmız. Yiğit askerlerimiz ve polislerimiz, haince ve kalleşçe şehit ediliyor. Gözü dönmüş, insanlıktan çıkmış, kandan ve gözyaşından beslenen teröristler hemen hemen hergün saldırıyor. En iyi bildikleri yönetimi uyguluyorlar. O yöntemin adı vahşet. İnsanları hem de Kürt olan kişileri canlı kalkan olarak kullanmaktan bile çekinmiyorlar. Şehirler yanmış, yıkılmış bunların umrunda değil. Hangi dava, insan canından daha kıymetli olabilir ki? Hangi haklı mücadelenin yöntemi namertlik ve kalleşlikle belirlenebilir?