Sizin İçin Bir Cevap Benim İçin Bir Hayat

quote:

Orijinalden alıntı: Wuhu

Herkesin zor zamanları olmuştur eminim.Yardımınız için bu konuyu açtım benden büyük, tecrübelerine göre tavsiyeler verebilecek hayatımı tekrar düzene sokmamı sağlayabilecek kişiler belki de burdadır.

18 yaşım için aklımda olan 3 karar vardı : üniversite sınavında başarılı olmak, yüzmeye gitmeye devam etmek(küçüklükten beri yüzücüyüm) ve aradığım kızı bulmak. Okulda çok sevilirdim ama hep yaşıtlarımdan küçük göstermişimdir. Sınava çalışırdım hergün yüzmeme de haftada 3 gün giderdim kafamı dağıtmak için. Böyle her şey YGS'ye kadar güzel gitti. Abim diyordu bana YGS'de istediğin sonucu alamazsan üzülme çünkü o sınavda ne olacağı belli olmaz diye. Dershanede ve okulda derslerimde çok başarılıydım bu nedenle YGS'de ilk 5000 hedefimdi.Sonra sınava girdim , ağlayarak çıktım. Yapamamıştım istediğim gibi, en basit soruları yanlış yapmıştım. Sonucum 24 bin geldi. Kendimi o kadar inandırmıştım ki yapabileceğime ardından büyük bir çöküntü yaşadım. Sonra bir şekilde kendimi toplarladım ve LYS'ye hazırlandım. Oldukça iyi hazırlanmıştım ve sınavlarda da fulle yakın yapıyordum.LYS'den 2 hafta önce fizikte bir konuya çalışıyordum sonra birden içimden çalışmak gelmedi ve kalktım masadan. Bilgisayara oturdum. O kadar kötü hissettim ki bi an ama neden olduğunu anlamıyordum. Annemin dediğine göre bana nazar değmişti çünkü dershanedeki netlerim oldukça yüksekti ve hocalar hep benim hakkında bu çocuk yapacak diyorlardı.O iki haftada üzgünlükten başka hiçbir şey hissetmedim. Kimseyi yanımda istemiyordum. Geceleri oturuyordum.Hiçbir şey düşünmemek için de bilgisayar oyunlarını oynuyordum. Kafamı dağıtıyorlardı.Aileme ben sınava girmek istemiyorum seneye girmek istiyorum dedim. Onlar da o kadar yapıyordun ne oldu da böyle oldu gibi sorular sordular. Eve dershane müdürü geldi beni ikna etmeye çalıştı.Ama olmuyordum girersen yapacaksın diyorlardı ama ben kabul etmiyordum böyle girmeyi böyle yapmayı.O 3 hedefimin hiçbirini başaramadım. Yüzmeyi YGS'den sonra derslerime daha iyi çalışmak için bıraktım.Kızlar bana baktı ama ben beni sevmeyecek birini seçtim ve hayal kırıklığına uğradım.Tüm yaz beni ailem gezdirmeye düzeltmeye çalıştı.Ama psikolojim bozulmuştu hiçbir şey mantıklı gelmiyordu. Hergün kalkıyordum ve bilgisayara oturup ağlıyordum.

Ardından dershane başladı.O günlerde saat öğlen 3 te yatıp gece 10 da kalktığımdan gece uyumuyordum dershane giriş sınavında yine oldukça iyi bir sonuç yapmıştım. Ama sanki benim için önemli olan o değildi. Farklı bir şeyler arıyordum.Ardından dershaneye gitmek istemedim. Çünkü anlatılanları biliyordum.Derhaneyi bıraktım. Annem beni psikiyatriste götürdü ona sorunlarımı anlattım. Bio energy diye bir şey varmış ona da gittim biraz da olsa yardımı oldu.Böyle evde geceleri uyanık kalıp oyunlarla beynimi susturarak şuana kadar geldim.

Şuan mı? Annemin yüzüne, babamın yüzüne , abimin yüzüne bakamıyorum.Hala psikolojim bozuk. Günde 1.5 prozac alıyorum.Annemi çok üzdüm beyler bunun farkındayım. Sınava girmek istemiyorum bu senede. Ailem bir daha girmezsin o zaman diyor.Bilmiyorum bende ne olur.Yurtdışında okuyum diye araştırma yapıyorlar ama hiçbir şey beni etkilemiyor artık.Kararlarım hergün değişiyor. Birgün spora tekrar başlayacağım derken ertesi gün 1 gün yaptıktan sonra vazgeçiyorum. Bir zamanlar bir kızın beni bu durumdan çıkaracağına inanırdım. Ama artık o da zor gibi görünüyor. Bu süreçte tam 20 kilo aldım ve bedenim smalldan large a çıktı.Gerçekten üzücü şimdi bi dönüp bakıyorumda.Nerden bulacağım o kızı bilmiyorum. Ardından aklıma Türkiye'nin sorunları geliyor.Hepsi bir dert.Evde oturuyorum tüm gün, bitki gibiyim.Eski arkadaşlarıma bile bu durumda olduğumu söyleyemiyorum çünkü istemiyorum beni böyle tanımalarını hepsine sınava çalışıyorum diyorum. O da ayrı bir sorun. Ama en önemlisi annemi üzüyorum. Aklıma geliyor bazen bir gün gideceği beni böyle hatırlamasını istemiyorum.Şuan bile gözlerim doldu. Gerçekten beyler ne yapacağımı bilmiyorum. Lol oynuyorum şuan arada bir sarıyor ama genelde öylesine oynuyorum küfür yiyorum ordada.Durum böyle işte.Şimdi evdekiler uyuyor ben ise burda bunu yazıyorum. Dine yönelmem gerekiyor gibi hissediyorum.

NOT: Lütfen ciddi cevaplar verin.

quote:

Orijinalden alıntı: Wuhu

Herkesin zor zamanları olmuştur eminim.Yardımınız için bu konuyu açtım benden büyük, tecrübelerine göre tavsiyeler verebilecek hayatımı tekrar düzene sokmamı sağlayabilecek kişiler belki de burdadır.

18 yaşım için aklımda olan 3 karar vardı : üniversite sınavında başarılı olmak, yüzmeye gitmeye devam etmek(küçüklükten beri yüzücüyüm) ve aradığım kızı bulmak. Okulda çok sevilirdim ama hep yaşıtlarımdan küçük göstermişimdir. Sınava çalışırdım hergün yüzmeme de haftada 3 gün giderdim kafamı dağıtmak için. Böyle her şey YGS'ye kadar güzel gitti. Abim diyordu bana YGS'de istediğin sonucu alamazsan üzülme çünkü o sınavda ne olacağı belli olmaz diye. Dershanede ve okulda derslerimde çok başarılıydım bu nedenle YGS'de ilk 5000 hedefimdi.Sonra sınava girdim , ağlayarak çıktım. Yapamamıştım istediğim gibi, en basit soruları yanlış yapmıştım. Sonucum 24 bin geldi. Kendimi o kadar inandırmıştım ki yapabileceğime ardından büyük bir çöküntü yaşadım. Sonra bir şekilde kendimi toplarladım ve LYS'ye hazırlandım. Oldukça iyi hazırlanmıştım ve sınavlarda da fulle yakın yapıyordum.LYS'den 2 hafta önce fizikte bir konuya çalışıyordum sonra birden içimden çalışmak gelmedi ve kalktım masadan. Bilgisayara oturdum. O kadar kötü hissettim ki bi an ama neden olduğunu anlamıyordum. Annemin dediğine göre bana nazar değmişti çünkü dershanedeki netlerim oldukça yüksekti ve hocalar hep benim hakkında bu çocuk yapacak diyorlardı.O iki haftada üzgünlükten başka hiçbir şey hissetmedim. Kimseyi yanımda istemiyordum. Geceleri oturuyordum.Hiçbir şey düşünmemek için de bilgisayar oyunlarını oynuyordum. Kafamı dağıtıyorlardı.Aileme ben sınava girmek istemiyorum seneye girmek istiyorum dedim. Onlar da o kadar yapıyordun ne oldu da böyle oldu gibi sorular sordular. Eve dershane müdürü geldi beni ikna etmeye çalıştı.Ama olmuyordum girersen yapacaksın diyorlardı ama ben kabul etmiyordum böyle girmeyi böyle yapmayı.O 3 hedefimin hiçbirini başaramadım. Yüzmeyi YGS'den sonra derslerime daha iyi çalışmak için bıraktım.Kızlar bana baktı ama ben beni sevmeyecek birini seçtim ve hayal kırıklığına uğradım.Tüm yaz beni ailem gezdirmeye düzeltmeye çalıştı.Ama psikolojim bozulmuştu hiçbir şey mantıklı gelmiyordu. Hergün kalkıyordum ve bilgisayara oturup ağlıyordum.

Ardından dershane başladı.O günlerde saat öğlen 3 te yatıp gece 10 da kalktığımdan gece uyumuyordum dershane giriş sınavında yine oldukça iyi bir sonuç yapmıştım. Ama sanki benim için önemli olan o değildi. Farklı bir şeyler arıyordum.Ardından dershaneye gitmek istemedim. Çünkü anlatılanları biliyordum.Derhaneyi bıraktım. Annem beni psikiyatriste götürdü ona sorunlarımı anlattım. Bio energy diye bir şey varmış ona da gittim biraz da olsa yardımı oldu.Böyle evde geceleri uyanık kalıp oyunlarla beynimi susturarak şuana kadar geldim.

Şuan mı? Annemin yüzüne, babamın yüzüne , abimin yüzüne bakamıyorum.Hala psikolojim bozuk. Günde 1.5 prozac alıyorum.Annemi çok üzdüm beyler bunun farkındayım. Sınava girmek istemiyorum bu senede. Ailem bir daha girmezsin o zaman diyor.Bilmiyorum bende ne olur.Yurtdışında okuyum diye araştırma yapıyorlar ama hiçbir şey beni etkilemiyor artık.Kararlarım hergün değişiyor. Birgün spora tekrar başlayacağım derken ertesi gün 1 gün yaptıktan sonra vazgeçiyorum. Bir zamanlar bir kızın beni bu durumdan çıkaracağına inanırdım. Ama artık o da zor gibi görünüyor. Bu süreçte tam 20 kilo aldım ve bedenim smalldan large a çıktı.Gerçekten üzücü şimdi bi dönüp bakıyorumda.Nerden bulacağım o kızı bilmiyorum. Ardından aklıma Türkiye'nin sorunları geliyor.Hepsi bir dert.Evde oturuyorum tüm gün, bitki gibiyim.Eski arkadaşlarıma bile bu durumda olduğumu söyleyemiyorum çünkü istemiyorum beni böyle tanımalarını hepsine sınava çalışıyorum diyorum. O da ayrı bir sorun. Ama en önemlisi annemi üzüyorum. Aklıma geliyor bazen bir gün gideceği beni böyle hatırlamasını istemiyorum.Şuan bile gözlerim doldu. Gerçekten beyler ne yapacağımı bilmiyorum. Lol oynuyorum şuan arada bir sarıyor ama genelde öylesine oynuyorum küfür yiyorum ordada.Durum böyle işte.Şimdi evdekiler uyuyor ben ise burda bunu yazıyorum. Dine yönelmem gerekiyor gibi hissediyorum.

NOT: Lütfen ciddi cevaplar verin.