SOSYAL FOBİ : Müsait bir yerde kurtulabilir miyim ?(Burada ses çatallaşıyor)

quote:

Orijinalden alıntı: Prochnow

Evrim süreci işliyor ezikler siliniyor.

quote:

Orijinalden alıntı: alfatymej

Sosyal fobisi bulunupta bu başlığı okuyan kardeşlerim üzülmeyin kesinlikle çözümü var. Birçoğunuz bu satırları okuyupta yazı dahi yazamıyor ama inanın karamsarlığa kapılacak hiçbirşey yok. Büyük oranda bu (ufak) hastalığı yenmiş biri olarak konuşuyorum. Tam katregorileri varmı yada her sosyal fobili aynımı bilemiyorum ama ben kendiminkini az buçuk anlatayım.Biyolojik bir sorun arkadaşlar, doğuştan gelen bir sıkıntı üzerine hayatı o şekilde yaşayıp bazı şeyleri yanlış inşa ediyorsunuz sorun bu. İlaçsız tedavi malesef olabiliceğini sanmıyorum ve doktorumda buna yakın birşeyler söylemişti. Tenefüste insanlar bakar diye sıradan kalkamayıp tuvalete gidemediğim zamanları, sözlü olduğu zamanlar okula gelmediğim zamanları, okula girerken tanıdığım bir kız olmasında sınıfa sıraya kadar gidip hemen oturuyum diye yaşadığım o gerilimleri heyecanları, bir kız yoldan gidiyorsa onun yakınından geçmemek için yavaşlamaları,vs vs...
Bu kadar zorluğa rağmen en azından hiç yılmadım ve eğitimimi tamamladım.öyle böyle derken bir şekilde üniversite bile bitti.Neler yaşadığımı daha detaylı anlatsam ağlarsınız
Neyse şöyle düşünün ilaç kullanımı biyolojik sorunu bastırıyor(Tam olarak ortadan kaldırmıyor. 30 lu yaşlara kadarda kullanabilirsin ömür boyuda dedi doktorum.Durumuma göre değerlendiricek.) ama iş ilaçlarla bitmiyor.Hayatınızın normale dönmesi için yanlış öğrendiğiniz şeyleri tekrar öğrenmeniz gerekiyor. Zamanında sıcak bir sobaya dokundunuz ve eliniz yandı şimdi yakınından bile geçmiyosunuz korkuyorsunuz. halbuki ilaç o sobayı södürdü ama sizin bunu öğrenmeniz için hayatın akışında o sobaya tekrar dokunmanız gerekecek.Eliniz yanmadığında tekrar tekrar dokunuyorsunuz ve o artık hayatınızda bir sorun olmaktan çıkıyor.Kız gördüğünde yolunu değiştiren adam okulun son aylarında kızlarla derslerde rahatlıkla yanyana oturup takılabiliyodum daha rahat bir şekilde konuşabiliyodum.Malesef okulum bitti artık iş hayatında denemelerime normal bir yaşantıya dönmeye devam edicem
Yani üzülmeyin o sosyal fobiyi evire çevire mikiyosunuz sadece güvendiğiniz bir doktor ve doğru antidepresan ilacını bulmanız gerekiyor
Ben 3 ay boyunca 2 ilaç denedim ilkinden tam verim alamadım 2. sinede çok popüler olmasına reğmen 10 gün dayanabildim. 3. ilaçta tam olarak sorunun çözüldünü hissettim aslında doktor neredeyse her gün, 2 günde bir telefonla kontrol ediyordu beni.buda sizi çok rahatlatıyor.(Kesinlikle ve kesinlikle doktor kontrolü olmadas ASLA bu ilaçları kullanmayın.)
Şimdi yurtdışına çıkıp çalışıcam bir miktar para biriktirip abd veya başka bir ülede yüksek lisans yapıcam.Hatta para biriktirebilirsem ki bu çok küçük bir ihtimal Avrupa şampiyonasınsa gidicem beyler

Aslında doktora sosyal fobim var diye gitmedim.Pasaport alıp gezmek istiyordum ama pasaport almaya gidemiyordum.Nasıl ya nasıl olur diyorum ama gidemiyorum.Ailem dişinden tırnağından arttırıp para verdi zor günler geçirdiğimi biliyorlardı ama ben gidip pasaport çıkarttıramadım.
Yani su içiceksiniz ama eliniz bardağa gitmiyor zorluyorsunuz ama elinizi kontrol edemiyorsunuz arık kafayı yemek üzereydim ucundan döndüm en sonunda bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine doktorumla tanıştım.
Bu sorunu anlatırken sana hiç sosyal fobili olduğunu söyleyen oldumu dedi. şaşırdım kaldım
Bundan hiç bahsetmemiştim ve ben asosyal olduğumu zannediyordum.
Pasaport konusunda da bilinçaltında yurtdışına gidemeyeceğini bildiğin için böyle bir olay yaşamışsın dedi. Sınıfta kızlar tenefüse çıkmadı diye tuvalete gidemeyen, korkan adam yurtdışına nasıl gitsin dimi
Burda anlatmıyacağım çok güzel şeyler yaşadım hayatta yapamam dediğim birsürü şey yaptım.Ama bitmedi asıl çalışmaya başlayınca yardırıcam hayata

Üzülmeyin herşeyin çaresi var bu hayatta,sadece ne olursa olsun okuyun biliyorum zor ama başka bişey yaptığımız yok zaten bali okuyun bir şekilde aq

quote:

Orijinalden alıntı: alfatymej

Peki yollayayım ama bilmeniz gereken şey doktorun ne kadar iyi olduğu değil.Doktorla aranızdaki bağ.Doktora güvenmeniz lazım. Psikolojik bir hastalık kendi kendimizin yönetebiliceği bir şey değil(tabi benim anladığım kadarıyla).Ben kendimden söyleyeyim herşeyi kontrol altında tutmaya çalışırdım.Hayatımda kontrol dışı şeyler bir sosyal fobili için çok zor ve kötü senaryolardır. 0 risk olmalı ki biraz daha rahat edebilsin. Düşünün ilaç kullanıcaksınız ilk defa ve nasıl bir sonuç vereceğini bilmiyorsunuz ha birde bu ilaçla insan içine çıkıcaksnız okula gidiceksiniz. Basşta ilaç kesinlikle kullanmam diyordum ama konuyu açan arkadaşında dediği şeyee geldi olay.Dibi görmüştüm artık ne olucaksa olsun dedim doktorada güvendim bir baba gibi yaklaştı bana sağolsun. Hemen hemen hergün belirli bir saat aralığında görüşüyorduk ve başımdan geçenleri anlatıyordum anlatabiliyordum diyeyim. Annemle babamla bile ilaç kullanmaya başladıktan sonra gerçek anlamda yakınlaştık aslında. Neyse vs vs işte.Sakın işin peşini bırakma dostum emin ol hayatında çok şey farkediyor

quote:

Orijinalden alıntı: alfatymej

Ben ankara da yaşıyorum doktorum da ankarada. Şöyleki benim doktorumun elinde sihirli bir değnek flan yok bu hastalığın çözümü var zaten arkadaşlar. Ama ilaçı deneme yanılma ile bulmak gerekiyor.Her ilaç her insanda farklı tepkilere sebep oluyor. Dünyanın en popüler antidepresanına 10 gün dayanabildim ben mesela Doktoru özelden atıyım sana kardeşim.Parası olmayan arkadaşlara içinde bir yöntem önereyim.Ben ild önce devlet hastanesine gitmiştim benimle 10 15 dk ilgilenen bayan doktor beni isterse bir arkadaşıyla tanıştırabiliceğini ona ücretsiz muayene olabiliceğini söylemişti. Daha sonra beni aradı ve Yıldırım beyazıtta mesai saatleri dışında 2 randevumuz oldu.(Tahminim tusta psikologluğu kazanıp bir yandanda kendini geliştirmek isteyen doktor arkadaşlardan bir tanesi idi).Aslında herşey normaldi ve profosyönelceydi sıkıntımı anlatıyordum en ince detayına kadar doktorla paylaşıyordum 2 seans sonunda bir daha görüşmedim görüşmek istemedim ortada hiçbir sebep yokken.
Peki kendi düşünceme göre bu doktor arkadaşımızın eksiğini söyleyeyim mi? Bana ilaç önerdi ama beni ikna etmek istermiş gibi bir tutumu yoktu ve bana o güveni veremedi. Aynı olayı psikoloğumla da yaşadım istemedim ilaç kullanımını sonra bi 15 20 dk sonra seanstan çıkarken ilaç ismini yazmasını bekliyordum
Yani tecrübesi banim ona karşı güven kazanmamı sağlamıştı üstelikte sohbet arasında.
Bu antidepresanlar çok abartılıcak şeyler değil arkadaşlar abd nin 1/3 ünün aktif olarak kullandığını okumuştum hatta.Sadece tedaviye ve doktora güvenip hayatınızı yaşarken değişimi beklemeniz gerekior.

quote:

Orijinalden alıntı: alfatymej

ilaç kullandım genelde bu tip ilaçların yan etkilerine flan bazı sölüklerde baktım abartıyolarda abartıyolar. Ben 3 ilacın 3 ündede böle şeyler yaşamadım.
İlk ilacın neredeyse hiç yan etkisi olmadı ha içiyorum ha içmiyorum farketmiyordu.Sadece biraz biraz olumlu yanlarını gördüm o kadar.
ikinci kullandığım ilaç beni robotlaştırmıştı.bunu hissedip anlayabiliyosunuz zaten doktorada kendimi günlük anlattığım için daha rahattım ters bişeyler oluyosa bile birisi beni takipteydi.
3. ilacı içtiğimin 2. günü sabah bir uyandım abi görmen lazım şok etkisi yapmıştı adeta. Garip bir yoğunluk vardı ruhumda böyle dolu doluydu.Bu ilacında tek olumsuz yanı doyduğumu hissetmiyordum o kadar. Mesela ben uyandıktan 2 saat sonra flan birşeyler atıştırabilirdim kesinlikle ondan öncesinde ağzıma birşey süremezdim.Şimdi uyanır uyanmaz öküz gibi yiyebiliyorum
Diğer iki ilacı bıraktığım gibi bu 3. ilacında bırakma sürecini yaşadım sınav dönemimde.Sadece arada gözlerini hareket ettirdiğinde ellini kağıdın üstünde gezdiriyormuşsun gibi bir hışırtı sesi geliyo ama çok çok az bir ses.Onun haricinde hiç yoksunluğunu hissetmedim.Mesela şuanda da kullanmıyorum diplomayı alana kadar derse çalışmak için ara verdim kendi kararımla. Yine toplum içinde hiçbir sebep yokken garip garip terlemeler(ki atletim suya batırıp çıkarmış gibi oluyor) bir kasiyer kıza para uzatırken elektrik yemişcesine elde zangır zangır titremeler geri döndü.
Bıraktıktan sonrasında bir artısını da gördüm.Ben normalde gelip buraya aa ben hastayım yaa yazamazdım.Böyle forumu şunu bunu takip edip kendi düşüncelerini dile getiremiyecek derecede bir sosyal fobiliydim.(Ki bunun çok daha fazlalarıda var.Bazı insanlar sadece gece dışarı çıkabiliyor.Eğitimini devam ettiremiyor insanlarla diyalog kuramıyor) vs vs .
İnsanlar yardım isterse elimden geldiğince yardımcı olmak isterim tabi.En azından derdini anlayabilicek biriyle paylaşmak bile güzel

quote:

Orijinalden alıntı: montevo

yanlış anlama am aiçenden daha güzel kafan.ilaçlar kişiye göre etki etmekte olup ilk kullanımda ani farklılık olduğundan,ilk aşk gibi, bi hoş olma normal.kafandaki çoğu olumsuz düşünce,ki onlar düşünce değil birer duygu, kayboluyor.dışardan sert bi darbe gelmedikçe o kafayla gidiyorsun.ancka sana ilk gördüğün kızı yatağa atacak kabiliyeti vermez.fiğer insanların b.. gibi olduğunu düşünürse rahatlıyorsun.kaldıki çoğunluğu öyle