Şimdi Ara

Sosyal Fobimi Yenme Mücadelem 1. Gün

Bu Konudaki Kullanıcılar:
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
15
Cevap
5
Favori
989
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
5 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Merhaba
    Artık uzun zamandır kendime bile itiraf edemediğim sosyal fobimden delirecek kadar husursuz olmaya başlamıştım.
    İnsanlarla konuşmuyor, konuşmaya çekiniyorum, işim düşse bile artık sesim çıkmıyordu.Daha da var fakat bunları yazarken bile zorlanıyorum artık boğuluyorum.
    Dün psikiyatriye gittim ne derdim varsa anlattım boşalttım içimi bana antidepresan yazdı ve 1,5 ay sonra tekrar gelmemi söyledi ayrıca insanlarla iletişim kurmayı eşli dans, drama gibi sosyal faliyelerde bulunmamı söyledi.

    Antidepresan almayı istemiyorum fakat gerçekten zor durumdayım (halimi anca yaşayan anlar) artık kendime bir amaç, bir hedef bile bulamıyorum.Çaresizliğimi kelimelerle anlatamam.Ayrıca antidepresanlar için çok kötü yorumlar var.Bu ilaçları kullanıp belirli aralıklarla durumumu güncellemek istiyorum.

    Hem kendi tedavime yardımcı olurum ve bunu yaşayan veya yaşayacak arkadaşlara yardımcı olurum.

    Lütfen benim gibi arkadaşlar varsa benimle iletişime geçsin beraber konuşarak sıkıntılarımız atlatmaya çalışalım.Hatta mümkünse Ankara'da iseniz buluşabiliriz bile.


    Gün 1:Sabah antidepresanı ilk kez aldım ve şu ana kadar hafif mide bulantısı, ara sıra kulaklarda çınlama ve gayipten ses duyma var.
    Bugün evden çıkıp eşli danslar kursuna yazılacağım ve gelecek hafta stajım var insanlarla mümkün oldukça iletişimde kalmaya çalışacağım ve bu illetten kendimi kurtarıp normal insanlar gibi olmak için elimden geleni yapacağım.
    Ayrıca son 2-3 gündür(hastalığımın en ağır olduğu zamanlar galiba) soğuk soğuk terliyorum, zaman geçmiyor uyuyamıyorum, dizi izleyemiyorum, film izleyemiyorum yaşam sanki ağır çekim gibi vakit geçmiyor.

    1. hafta: ilk 2 gün antidepresan kullandım ve bıraktım.Bunun sebebi ilacın benim sorgulamamı ve sağlıklı düşünmemi engellemesi idi.
    Kendime hobi arıyorum,insanlarla konuşmam gerektirecek bir şey bunun için dans kurslarına baktım fakat vazgeçtim.Bu hafta tenis ve drama kurslarına bakacağım.
    Elimden geldiğince insanlarla iletişim kurmaya çalışıyorum çok zorlanıyorum buna alışık değilim sanki yeni insanlarla tanışma becerimi kaybetmiş gibiyim fakat bu konuda staj bana yardım ediyor.Butün gün aynı odanın içinde ister istemez iletişim kuruyorum ve kendime insan ne düşünür gibi bahane üretmiyorum.
    Şu an iyi miyim diye merak ederseniz kafam ara sıra hayatı sorgulamaya çalışıyor ve basit şeyleri takıntı yapıyor fakat kendimi durdurmaya çalışıyorum.

    Desteğiniz ve okuduğunuz için şimdiden teşekkür ederim.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Qwerto -- 7 Temmuz 2017; 13:48:13 >







  • Bu problem aşılmayacak bir sorun değil sadece biraz kendinize güvenmeniz lazım. Kendinize ve yapabileceklerinize güvenirseniz probleminizin üstesinden rahatlıkla gelirsiniz
  • Merhaba,

    Kendimi bildim bileli bende bu lanet hastalıkla uğraşıyorum.Kimi zaman geçiyor gibi oluyor,kimi zaman yaşamadığım kadar korkunç derecelere çıkıyor.Zaman geçse de bu lanet hastalık ne yazık ki geçmiyor.

    Ben "bu problem aşılamayacak bir sorun değil" tarzında yorumda bulunmayacağım.Belki motive edici bir cümle olabilir ama bana samimi gelmiyor.Seninde dediğin gibi,seni sadece şu dünyada bu lanet hastalığı çeken anlar.

    Uzmanlardan yardım almayı sakın bırakma,antidepresanlar bir işe yaramıyor gibi gelse de,doktorun söylemeyene kadar sakın bırakma (daha kötü oluyor her şey).En önemlisi dışarı çıkmayı,bir şeylerle uğraşmayı sakın bırakma.Dışarısı,evde olmaktan daha iyi.Belki tuhaf gelebilir ama evde kendini sürekli kuruyorsun çünkü.Ve en en önemlisi asla pes etme

    Bunlar bir tavsiye,tecrübe vs. şeyler değil,haddime de değil zaten.Sadece kader ortağıma yardım amaçlı.Umarım bu engelli yolda,tüm engelleri aşıp istediğin yere ulaşabilirsin.




  • Geçmiş olsun öncelikle şunu anlamalıyız kimseye kendimizi onaylatmak veya begendirmek zorunda değiliz kişisel gelişim kitapları okumanızı tavsiye ederim
  • Boks yapabilirsin bunuda bi düşün. Eşli dansda mükemmel olur.
  • Hocam ben de çok uzun zamandır senin gibiyim ben de bir ara psikiyatriye gitmek istiyorum. Konuyu elinden geldiğince uplayabilirsen sevinirim benim için de bir fikir oluşur. Bu arada geçmiş olsun gerçekten çok berbat bir illet bazen geçer gibi oluyor sonra herhangi bir olayda patlayıveriyor saçma birşey olsa da

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • bu sorundan muzdarip arkadaşlara bir sorum var bu konu vesilesiyle,acaba kendi kendinize konuşma alışkanlığınız var mı?
  • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Daha Fazla Göster
  • quote:

    Orijinalden alıntı: lordoff

    bu sorundan muzdarip arkadaşlara bir sorum var bu konu vesilesiyle,acaba kendi kendinize konuşma alışkanlığınız var mı?

    Sosyal fobim yok fakat bu alışkanlık bende var.Özellikle gece evde dolaşarak saatlerce kendimle konuştuğumu biliyorum.Fakat özellikle volta atıyor olmam lazım o an.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Lüzumsuz Adam


    quote:

    Orijinalden alıntı: lordoff

    bu sorundan muzdarip arkadaşlara bir sorum var bu konu vesilesiyle,acaba kendi kendinize konuşma alışkanlığınız var mı?

    Sosyal fobim yok fakat bu alışkanlık bende var.Özellikle gece evde dolaşarak saatlerce kendimle konuştuğumu biliyorum.Fakat özellikle volta atıyor olmam lazım o an.

    Son cümle dikkatimi çekti. Ben de volta atıyorum hep. Volta atarak müzik eşliğinde hayal kuruyorum. Kendi kendime de muhabbet ediyorum. 😀

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: VolcanoPower

    Boks yapabilirsin bunuda bi düşün. Eşli dansda mükemmel olur.

    Güzel öneri ama sosyal fobik biri cesaret edemez eşli dansa.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Sosyal fobim vardı eskiden. Şimdi ise kız arkadaşım var. Antidepresan kafasındayken oldu hepsi , belki bana denk gelmiştir bilmiyorum ama sanki kendi hayatımı 1. kişi bakış açısından izliyormuş gibi hissediyorum anitedepresan kullanırken.

    Size önerim markete girdiğinizde filan insanlara cevaplarını bildiğiniz halde sorular sormanız , durakta beklerken tanımadıklarınıza "otobüs ne zaman gelir bir bilginiz var mı ?" , "şu otobüs buradan geçiyor mu?" gibisinden 2-3 cümle de olsa en azından konuşmanız.
    Nereye giderseniz gidin sadece soru sormakla başlayın , espri yapmanız sıcakkanlı olmanız gerekmiyor zaten iki kısa garip cümleden sonra insanlar sizden uzaklaşıcaktır
    Bunu her girdiğiniz yerde deneyin , tanımadıklarınıza sorular sorun.
    Bir süre sonra alışkanlık haline getireceksiniz.




  • Dostlar şimdi karşı tarafla konuşurken çekindiğiniz konular neler? Rezil olma korkusu mu yanlış birşey derim falan mı?

    < Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı >
  • Ben bu illeti 2013 yilinda ilac falan kullanmadan atlattim.



    Psikolog bile demis bak. Sosyal olmaya calis, dansa, dramaya git diye. Ben 1.5 yıl salsa, bachata, tango yaptim. Yapamam dedikce, kendini zorlamadikca boyle kalirsin hayatin boyunca. Sosyal becerileri zayif olan birisi de basarili olamaz. Ha nerd olursun. Yaz kis baklava desenli kazagini giyer deli para kazanirsin. Ama parayi harcayacak bir tane arkadasin, ortamin olmaz.



    Tavsiyem; kendinizi zorlayin ama sosyallesin. Gerekirse dansin ortasinda aglayin. Sizi zorla gotursunler. Ama alismaya bakin.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Alonen kullanıcısına yanıt
    doktora içimi döktükten sonra çok rahatladım ne hissettiğimi anlar gibiydi ama kendini doktora gidecek seviyeye getirme.Ben getirdim ve yaşamak bile boş gelmeye başlamıştı.Bir arkadaşın dediği gibi dışarısı evden daha iyi geliyor. Kendi tabularını yıkmaya çalışıyorum.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Vay arkadaş bunun üzerinden çok zaman geçmiş şansa girip gördüm neler neler olmuş. Bunu okuyan bu hastalıktan muzdarip birisi varsa benim sanırım en büyük tavsiyem kendinizi konuşmaya zorlayacak rahat olmayan(aynı zamanda ağzınızı açabileceğiniz kadar rahat) bir ortama maruz bırakmak. Ben bunu yazdıktan sonra dershaneye başlamıştım ygs için falan orada küçük sınıflarımız vardı. Bana hocaların sorduğu sorular sınıftaki insanların benimle konusmaya çalışması falan beni yavaş yavaş açan şey oldu. Yavaş yavaş açılmak bir anda çığ gibi büyümüştü, fazla özgüvenli bir hale gelmiştim sokakta falan bağırıyordum hatta. Neyse dediğim gibi böyle bir ortam beni açmıştı dershane bir işe yaramadı ama beni bu illetten kurtardığı için değdi verdiğim paraya. Bence doktora gitseydim belki de çok daha erkenden halledebilirdim ama anti depresan falan kullanmak istemediğim için hiç başvurmamistim. Herkesin kendi ilacı var bence ama genel bir şekilde benim işime yarayan durumu açıklamak istedim. (bunun dışında bir sürü şey de oldu tabi ama üzerinden 4 yil geçmiş bana en büyük etkisi olan durum bu gibi geldi şu an düşününce). Buraya yazan insanlar da umarım kurtulmuştur onlar da hala dh kullanıyorsa umarım gelir yazarlar belki ortak bir seyler çıkabilir.




  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.