toplum içinde rahat olamıyorum..

quote:

Orijinalden alıntı: en birinci ben oldum
okulda filan biraz rahat olabiliyorum ama ne biliyim bir avm'ye ya da farklı kalabalık ortamlara gittiğimde bunalıyorum, kalabalık arkadaş ortamlarında rahat olamıyorum..

yeni tanıştığım bir insanla muhabbet kuramıyorum.. konuşurken kasılıyorum..

eğlenmeyi bilmiyorum.. mesela kızlı erkekli bir kaç arkadaş gidip bowling oynamak sıkıcı bunaltıcı geliyor, bunlar bana çok uzak.. gitar kursuna gitmek, sınıfın içinde şarkı söylemek hiç yanımdan geçmez..

uzun vadede bu özelliklerimden kurtulup başka biri olmak da çok uzak geliyor..

mesela evlenmek de uzak geliyor.. geleceğe dair hayal kurduğumda, çocuklarıma iyi bir baba olabilmek, iyi bir koca olabilmek, manevi açıdan yetebilmek konusunda kendime hiç güvenemiyorum..

bazen de ben mi bunları büyütüp sorun haline getiriyorum diyorum ama sonra diğer insanlardan biraz farklı olduğumu anlıyorum..

sessiz bir yapım vardır zaten.. aramın iyi olduğu arkadaşlarımla konuşurken pek problem olmaz gibi ama genelde sessizimdir..

şimdi 15 gün tatile gireceğiz telefonum çalmayacak büyük ihtimalle

var mı benim gibi olan, değişebilir miyim sizce? ya da değişmeli miyim?

not: yaş 17..

quote:

Orijinalden alıntı: Ateşle Barut

8-9 senedir aynı durumdayım. 20 yasindayim ve bu sekilde yalniz olmaktan, Icine kapanik olmaktan son derece mutluyum.

quote:

Orijinalden alıntı: BBoYSySTR

Kendini değerlendir ve ona göre hayata yeniden başla. Bir kaç yıl kaybı göze almalısın. Yoksa ömür boyu mutsuz olabilirsin.
Edit: Değişmene gerek yok. Sadece yaşadığın hayatı kendine uydur. Değişmeye çalışırsan zorlanırsın.

quote:

Orijinalden alıntı: Wasell

Ben de öyleyim. Normal olan biziz. Susmak ağırbaşlılıktır.

quote:

Orijinalden alıntı: en birinci ben oldum

quote: Orijinalden alıntı: Wasell Ben de öyleyim. Normal olan biziz. Susmak ağırbaşlılıktır.

bunu biz mi seçtik acaba.. ben bu kadar sessiz olmak istemezdim..

hayatım boyunca pısırık kalmak istemiyorum..

quote:

Orijinalden alıntı: en birinci ben oldum

quote: Orijinalden alıntı: Wasell Ben de öyleyim. Normal olan biziz. Susmak ağırbaşlılıktır.

bunu biz mi seçtik acaba.. ben bu kadar sessiz olmak istemezdim..

hayatım boyunca pısırık kalmak istemiyorum..

quote:

Orijinalden alıntı: en birinci ben oldum

quote: Orijinalden alıntı: Wasell Ben de öyleyim. Normal olan biziz. Susmak ağırbaşlılıktır.

bunu biz mi seçtik acaba.. ben bu kadar sessiz olmak istemezdim..

hayatım boyunca pısırık kalmak istemiyorum..

quote:

Orijinalden alıntı: en birinci ben oldum

okulda filan biraz rahat olabiliyorum ama ne biliyim bir avm'ye ya da farklı kalabalık ortamlara gittiğimde bunalıyorum, kalabalık arkadaş ortamlarında rahat olamıyorum..

yeni tanıştığım bir insanla muhabbet kuramıyorum.. konuşurken kasılıyorum..

eğlenmeyi bilmiyorum.. mesela kızlı erkekli bir kaç arkadaş gidip bowling oynamak sıkıcı bunaltıcı geliyor, bunlar bana çok uzak.. gitar kursuna gitmek, sınıfın içinde şarkı söylemek hiç yanımdan geçmez..

uzun vadede bu özelliklerimden kurtulup başka biri olmak da çok uzak geliyor..

mesela evlenmek de uzak geliyor.. geleceğe dair hayal kurduğumda, çocuklarıma iyi bir baba olabilmek, iyi bir koca olabilmek, manevi açıdan yetebilmek konusunda kendime hiç güvenemiyorum..

bazen de ben mi bunları büyütüp sorun haline getiriyorum diyorum ama sonra diğer insanlardan biraz farklı olduğumu anlıyorum..

sessiz bir yapım vardır zaten.. aramın iyi olduğu arkadaşlarımla konuşurken pek problem olmaz gibi ama genelde sessizimdir..

şimdi 15 gün tatile gireceğiz telefonum çalmayacak büyük ihtimalle

var mı benim gibi olan, değişebilir miyim sizce? ya da değişmeli miyim?

not: yaş 17..

quote:

Orijinalden alıntı: VitoScalatte

Bak kardeşim,
ben kuzey korede yaşayan bir
çiftçiyim. adım ming huo. belki
biliyorsundur komünist rejim burda
halkın dış dünyayla bağlantı
kurmasını, interneti, yabancı
televizyonları yasaklamış durumda.
inanır mısın dünya kupasında
yenildiğimiz maçları bile 2 gün sonra
izledik milletçe. ancak ülkemin
güney kore'ye yaptığı son nükleer
füze saldırısı sonrasında garip bir
şeyler oldu ve oğluma yılbaşında
amerikadan kaçak getirttiğim
iphone ile şu an internete
bağlanabiliyoruz. ama her internete
girdiğimizde acaba gizli polis
peşimizde midir, farkedip bizi içeri
atarlar mı diye büyük korku
yaşıyoruz. ama inanır mısınız bu
siteyi buldum ve artık gizli polis
falan umrumda olmamaya başladı.
muson yağmurları yüzünden telef
olan pamuk tarlamı bile unutuyorum
bu siteye girince, inanılmaz deşarj
oluyorum. ama kardeşim bir haftadır
bu huzurum da kalmadı, kardeşim
diyorum çünkü kuzey kore'de biz
herkese kardeşim diye hitap ederiz.
kardeşim uzun süredir seni takip
ediyorum, açtığın bu başlıklar beni
delirtiyor, geceleri uyuyamıyorum,
çocuklarıma şiddet uyguluyorum
senin yüzünden. senin açtığın
başlıklar ve verdiğin capsleri
düşünmekten belimi doğrultamaz
oldum,hele o yanmayan ayağına
bakıp osbir çekmekten 7 kilo verdim,
kocalık görevimi yerine
getiremediğim için karım güney
kore'deki akrabalarının yanına kaçtı.
şimdi kardeşim bu başlığını,
kore'den türkiye'ye giden bir yük
gemisinin gizli bölmesinden
yazıyorum . evimi barkımı sattım
50.000 kuzey kore won'unu
birleştirdim ve bu ülkeden kaçmanın
bir yolunu buldum. kuzey kore polis
teşkilatında internet biriminde
çalışan amca oğlum sayesinde ip'ni
ve adresini tespit ettim. sen
perişanlığın feryadı sen yuvamı
yıktın, psikolojimi bozdun benim.
ama bunların hepsini ödeyeceksin
bu gemi türk kara sularına girdikten
sonra. seni bulacağım ve senin
açtığın einstein zekasına sahip
başlıkların, bana bir liseli gibi
hakaret etme çalışmalarının
hepsinin bedelini teker teker
ödeyeceksin. şeref yemini içtim
liselim. artık benden kork, o
yanmayan ayağını kökünden
kesmeye g-e-l-i-y-o-r-u-m