173 gün kalmış ve boş geçen günü telafi etmeye üşeniyorum

istediğim seviyede olmayan, boş geçen ve yine gecesi vicdan azabıyla dolu bir başka gün daha geçip gitti

uyumak istiyorum diye bunu telafi etmek istemiyor olmam..

bu mentaliteyle sınav falan kazanılmaz

geçen sene çokça dinlendim, çokça uyudum

artık fedakarlık yapma zamanı gelmedi mi?

kendimden nefret ediyorum

bu özdisiplinsizlik halinden nefret ediyorum

bir daha böyle bir gece yaşamak istemiyorum

yeter artık

hay s*keyim

demek istediğini anlıyorum fakat mümkün değil, zaten antidepresanla zar zor duruyorum ayakta, bu seneyi mental açıdan geçirebilmem oldukça zor iken sadece derslere enerji harcayabilirim maalesef

hocam kendinize çok baskı yapmayın. elinizden geldiği kadar çalışın sonra arttırırsınız.

hocam asıl antidepresan alarak kendini mahvetmişsin

Vazgeçmeyin hocam. Geçen sene bu zamanlarda netlerim artmayınca çok az çalışmaya başladığımı hatırlıyorum. Sonra sınava 1 ay kala saldığım için pişman olup tekrar gaza gelmiştim. Bu günlerde gelip geçecek sadece sabırlı olmamız gerek. kolay gelsin.

Şu tedavi amaçlı psikolojik ilaçlara ön yargınız yüzünden gerçekten ihtiyacı olan insanlar bile kullanmaya çekiniyor, bilmediğiniz hassas konularda yorum yapmayın abicim

antidepresan kullanım oranı 2018'den 2019'a artışı yüzde 1.8 iken 2019'dan 2020'ye artış oranı yüzde 9.6 olmuş

artık ilaçlara daha kolay erişim yüzünden ve insanların bu sorunların temeline inmek yerine ilaçtan medet umması yüznden millet

mal oluyor çevremde kullanan insanlar var hepsinde unutkanlık baş göstermiş mal mal dolaşıyor eğer bu arkadaşta dertlerini buraya yazabiliyorsa durumu kritik değil ve 17 18 yaşındaki bir gencin beyne doğrudan müdahale eden bir ilacı kullanması doğru mu sizce bu çocuk şizofren değilki ilaçla tedavi yolunu seçsin ben yanlış olduğunu düşünüyorum

1- Sadece antidepresan değil her türlü psikolojik ilacın kullanım oranı artıyor sürekli çünkü bilinç artıyor aynı zamanda insanların stres seviyesi de artıyor.

2- İlaçlara erişimin kolaylaşmasının, bazı ilaçların kötü niyetle kullanıldığının, bazı insanlara ise yanlış ilaç reçete edildiğinin farkındayım ve bununla ilgili bir şey demedim zaten. Dediğim şey sen ve senin gibilerde öyle bir ön yargı var ki bu tip ilaçlı herhangi bir tedaviye gerçekten ihtiyacı olan insanlar ya bunu toplumdan saklıyor ya da kendisine de o ön yargı geçtiği için kullanmıyor doktorunu dinlemiyor vs. Güvendiğin bir doktorun varsa ve sana bu ilacı reçete etmeyi uygun gördüyse DH forumdaki 1-2 kişiyi dinlemek yerine doktoru dinlemek mantıklı olur insanların kafasına girme diyorum sadece, sandığından daha karmaşık büyük olabiliyor bu işler.

3- Arkadaş buraya bi konu açtı diye durumu kritik değil çıkarımı nerden çıktı veya sadece tedavi için kritik durumda mı olmak gerekiyor.

4- İşini bilen düzgün bir uzman zaten bu durumu iyice analiz edip kar ve zararını hesaba katıp ilaca ona göre başlar, hadi onu da geçtim diyelim ki gerçekten çok büyük sıkıntıları olan bir genç var tedavisinde antidepresan kullanılması doğru görülmüş ve başlamış senin şu saçma yorumunu görüp ilacı bıraksa kafasına göre birdenbire, o kişinin başına gelecekleri, ya da yaşayacağı şeyleri sırtlanacak mısın o zaman.

2 yıl boyunca (11. ve 12. sınıf) temel ihtiyaçlarımı karşılamak haricinde odamdan dışarıya çıkmadım, evden dışarıya ise hiç çıkmadım. istisnasız her günüm en az 6 saati din felsefesi üzerine okumalar yapmakla geçti.

psikoloji üzerine tükettiğim içerikler üzerinden kendime majör depresyon tanısı koydum. yaşadığım ruhsal acının tarifi imkansızdı, bu süreçte 20 kilo verdim, sağlıklı bir uyku düzenim yoktu zaten sabah 06-07 gibi uyuyor öğleden sonra 16-17 gibi uyanıyordum.

beyin kimyam tahmin edebileceğin üzere alt üst oldu. bu sürecin sonunda haliyle mezuna kaldım, dershaneye başladım. dışarıya açılmak biraz iyi geldi fakat düşüncelerimdeki çarpıklık bir türlü geçmedi.

depresyonun 3. senesinde bu gidişatı değiştirmek için her şeyi denedim. kendime dair bilmediğim, yabancısı olduğum pek bir özellik yok diyebilirim çünkü kendimi tanıma yolunda çokça emek harcadım. bahsettiğin üzere sorunun kaynağına inmek falan hikaye yani, faydasını görenler olmuştur fakat bende bir işe yaramadı.

hal böyle olunca piyasadaki en az yan etki yapan antidepresanı araştırdım ve ona başladım. minimum dozda yaklaşık 2-3 haftadır kullanıyorum, plasebo etkisi olmadığından emin bir şekilde söyleyebilirim ki kendime koyduğum depresyon, okb ve sosyal anksiyete sorunlarını hafifletti. defalarca duygusal çöküş yaşamıyorum artık, zikzaklı bir ruh halinden daha dengeli ve stabil bir ruh haline girdim. artık üzülemiyorum hiçbir şeye mesela fakat bu durumdan rahatsız değilim, hassasiyetimin beni olumsuz etkilemesine başka bir çözüm yolu bulmam mümkün değil zaten.

birkaç hafta sonra dozumu yükseltebilirim, gidişata göre bakacağım artık. doktor kontrolünde değilim, kendime bakabiliyorum, kendimi anlayabiliyorum, kendimle ilgili öngörülerim oldukça gelişti.

durum böyle yani hocam, şimdilik iyi gidiyor diyebilirim. artık derslerime, ilgi duyduğum diğer alanlara daha çok odaklanabiliyorum çünkü zihnen arınmış hissediyorum. biraz enerjim düşük, onu da gidişata göre ayarlayacağım, ilacı yavaşça bırakabilirim de yani, henüz bir şey belli değil.

son olarak uyarmam gerekir ki, bu mesajdan etkilenip de kendi başına bir şeyler yapacak kişiler benim yaptığımı yapmasınlar. herhangi bir sorumluluk kabul etmiyorum, kendinizi benimle bir tutmayın, herkeste süreç ve etkiler değişiklik gösteriyor çünkü. hiçbirimiz aynı değiliz.

anladım hocam din felsefesi derken inandığınız dini mi sorgulamaya başlamıştınız hocam buna benzer durumu10. sınıfta yaşamıştım evden çıkmadan okula gitmeden inandığım dini sabah akşam durmadan sorgulamaya başlamıştım artık beynimdeki kayış kopma noktasına gelmişti ailem neyse ki bulunduğum durumdan kurtarmıştı yani yaşandığınız duruma düşmedim ama ramak kalmıştı bir de hocam bu yaşadığınız durum uyuma saatlerinize bakarsak genelde yazın mı oldu

çok şanslısınız, iyi ki çıkmışsınız bu çukurdan. sizin adınıza çok sevindim.

evet, bahsettiğim tempo yazın içine girdiğim düzensizlikti. zaten koleje gittiğim için devamsızlığı sorun etmiyorlardı, genelde haftaiçileri 2-3 gün gidiyordum, gittiğim günlerde de sadece uyuyordum.

çevresel faktörler sebebiyle inanç duyduğum dine dair başladı sorgulayış sürecim. bakış açım, algılayış şeklim, akıl yürütmelerim ve daha nicesi tamamen değişti. tüm arkadaşlarımı hayatımdan çıkarttım, ailemle bağımı sadece maddiyat temelinde ilerletiyorum. hayatıma tamamen yeni insanlar girdi. yeni bir ilişkiye başladım, ciddi ve düzgün bir ilişki. neyse ki beni anlıyor, bu yollardan geçmiş, birbirimize destek olabiliyoruz.

bu sene sınavı kazanırsam hayatım büyük oranda toparlanmış olacak, umarım kazanabilirim fakat bu tempoyla mümkün değil, yavaştan hızlanmak gerek.

siz nasılsınız, hayat nasıl gidiyor?

çok iyi hocam

neyse hocam bence dozu artırmayın depresyondan çıksanız bile yan etkilerini atlatamayan çok kişi var üstteki arkadaşında yazdığı gibi aklınıza tekrardan bir şeyleri sorgulama hissiyatı bile gelse en azından bu dönemler için sorgulamayın

hep beraber hocam, umarım.. teşekkür ederim.

Sınav noldu? Hayat nasıl?