18 YAŞINI DOLDURDUM AMA AİLEMDEN ÇEKİNİYORUM.

mezuna kaldığım sene bu yıl. bunu hissederidm ama bu mezuna kaldığım yıl daha fazla hisseder oldum.. en azından evde yemek yiyoruz 1 ekmeği bitiricnce yarım ekmek daha yiyeyim ya doymadım diyorum sonra babamın bunun için uğraştığı aklıma geliyor.

misal başka bir örnek daha vermek gerekirse dedim ya mezun senemdeyim işte diye hayatım boyunca hiç dersaneye gitmemiştim o yüzden dersaneye yazdırdılar sağolsun her dersaneye gidişimde sanki onlara minnet ediyormuşum gibi geliyor hele hele aidat ödeme zamanı geldiğinde babamın bugun aidat günü değil mi deyişi ve hersabah evden çıkarken paran varmı oğlum dediğinde he baba var param merak etme diyip (olsa da olmasada ) dersaneye gidiyorken...

dahada uzatılır liste eskiden bayramlık alırdık 14 yaşına varınca bayramlık almayı istemiyorum dedim ailem varlıklı bir aile değiller hatta birak varlıklıyı babamın net bi geliri bile yok aylık 2k kazandığını sanmıyorum ev dedemin diye zrolanmıyoruz bide üstüne küçük şehir olunca geçinilip gidiyor ama yukardaki yazdığım şeyleri düşününce insan ister istemez vicdan azabı çekiyor acaba bunlara layık olacakıyım acaba ilerde işsiz kalırsam ailemin emekleri çop olacak vs vs

sizler ne öneriirisiniz bu konu hakkında benden büyüklerin fikrini hep önemsemişimdir

@01001101 ne düşünüyorsun hocam bu konu hakkında ?

hocam aynı ben.yalnız değilsin merak etme.ben de geçen sene mezuna kaldım.türlü türlü ceremeler çektim.meyvesini de şuan yiyiyorum.benim ailem de varlıklı değil.hatta benim peder 68 yaşında, pazarcı.öyle kendi yaptığı malları gidiyo pazarlarda satıyo.ben de yardıma giderim cumartesi günleri.tezgah açmasına falan yardım ederim.ha allaha şükür evimiz barkımız var.benim valide de 54 yaşına bastı geçen gün.o da gündeliğe gidiyor haftada 2-3 gün.düşün yani yaşlı insanlar ve hala çalışıyorlar.bense 20 yaşındayım.aynı yollardan ben de geçtim.ama senin peder kadar iyimser değildi benim peder :D hala da değil. çok boş yapar, yok git bir yerde çalış zanaat öğren vs. vs. bir o kadar da melektir benim annem.annemin sayesinde bayağı iyi yol katettim.mezuna kaldığım sene annem beni çok destekledi sağolsun.söylediğim gibi peder de daha çok iş bulup çalışmam gerektiği kafasındaydı.babamla çoğu zaman ters düşmüşüzdür.velhasıl kelam şuan sakarya hukuktayım..ve kendimi geliştirmeye devam ediyorum.annemin 2 gün önce doğum günüydü.borsadan kazandığım parayla kendisine güzel bi telefon aldım.pedere de bi parfüm.sana vereceğim tavsiye şu olur; sen güzelce çalış, üniversiteni kazan, en güzel hediye o olur.onu misliyle ödersin işini eline alınca.bunları düşünmeyi bırakıp derslerine asıl dostum

hocam benzer durumdayız. her zaman ailemden para vs. istemekte çekinmişimdir. ailem için bu sene sıkıntılı bir sene maddi olarak. mezuna kalırsam kendimi ailem için yük olarak görmeye başlayacağım. zaten sınava çalışmamın en büyük sebeplerinden birisi ailemin bana verdiği emekler. verilen emekleri yüzüstü bırakmak istemiyorum. sınavı kazanamasam kendimden çok ailem mutlu olamadı, emeklerinin karşılığını veremedim diye üzülürüm. kazanamayıp vicdan azabı çekerim diye korkuyorum.

kazanmak sıkıntı değil hocam her türlü gönüllerini yapacağım bi bölüm kazanırım onlar için öğretmenlik hemşirelik bile güzel bölümler. onlara girsem bile çok sevinirler fakat benim netlerim iyi değil son 3 ay kala ayağım kırıldı martın başından beridir (03.03.2021) ayağım kırık evde yatıyorum nisanın 5inde ayağım alçıdan çıkacak. çok az ders çalıştım bu yüzden ötürü. şidmi sınava 3 aydan daha az bi süre kalmış. bilmiyorum tüm ümitlerim yok oldu diyebilirim hem bunlardan çekindiğim gibi onlara layık olamama korkusundan adaakıllı bişeyde yapamayacağım. şimdilerde arkadaşlarım dersanede gece etütlerinde saat 9 10lara kadar çalışırken ben gün içinde max 3 saat çalışabiliyorum. bu çok zoruma gidiyor açıkcası. bilmiyorum sonu ne olacak.

29 90 mıydı hocam senin no.?

-

anladım hocam geçmiş olsun.

aman be hocam boş yere kafa silkmeye gerek yok ya. boşverelim zaman herşeyin ilacı.

anlıyorum hocam her konudaki fikrinizi gerçekten büyük merakla okuyorum gerçekten yaşam tecrubesi çok olan bi insansınız.

teşekkür ediyorum cevabınız için sağolun.

hocam ben seni çok iyi anlıyorum. serüvenimde de anlattım... ben 54 günde manyak bir şey başardım.sadece 54 gün ya.ama bunun için sağlam psikoloji gerekli.. seni senden başka kimse ayağa kaldıramaz, gazlayamaz, kamçılayamaz. şimdi baktım da 80 gün kalmış sınava.sen zaten aktif olarak da çalışıyormuşsun.kendini tanıyorsan eğer, nasıl anladığını, potansiyelini vs. 80 günde çok rahat istediğin bölümü kazanırsın.a üniversitesi olmaz b üniversitesi olur.ama istediğin yer olur. yani ben öyle herkese yazmam.insanlar o kadar iğrenç ki.. kılımı bile kıpırdatasım gelmiyor.ama dediğim gibi senin şu an yaşadığını ben misliyle 2 yıldır yaşadım.ama şimdi geldiğim yerde mutluyum.hatta senin yazını görünce de kendi kendime "ulan ne eziyet çekmişim, nelere katlanmışım, helal olsun bana" dedim ve kendimi ödüllendirdim. bunu kendimi pohpohlamak için yazmıyorum.sen de seneye böyle diyeceksin. velhasıl kelam, dediğim gibi kardeşim.foruma çok girmiyorum, haftadan haftaya aklıma geldikçe bakıyorum.şurada az bir zaman kalmış, iyi değerlendir, mutlaka program yap.programsız hiçbir halt olmaz. planlamada problem yaşarsan veya kafanda herhangi bir sorun olursa yaz, yardımcı olmaya çalışırım.selametle

Okul hayatınız stresliyken bir kendine ekstra stresler yaratma, sen elinden gelenin en iyisini yap, sonucunda bunları düşünürsün, yolun başında düşünmeye başlarsan o yolu tamamlayamazsın.

Anne baba emeğinin karşılığını vermek demek, elinden gelenin en iyisini yapmaktır. Diğer yandan ailen bence güzel bir evlat yetiştirmiş, böyle bir düşünce yapısında olduğunu görseler gurur duyarlar, ben çevremde senin yaşlarında çok az sorumluluk sahibi insan görüyorum. Fakat bu durumun aleyhine işlemesine izin verme...

teşekkür ediyorum hocam düşünceleriniz için. hayatım boyunca hep mahçup bi yaşantım oldu yani herhangi birşeyi tam keyfi keyfine yaşayamadım. yaşadığım yaşantımdan dolayı herhalde.

dedikleriniz kafama yattı doğrusu hocam şurada 70 küsür günlük bi süreç var önümdeelimden gelenin en iyisini yapmaya çalışayım 70 günde bişey olurmu bilmem ama eğer olursa bu hissettiğim duyguyu az da olsa yaşantımdan hafifletecğim bi nebze. hayırlısı bakalım.