Ailesinden birini kaybeden var mı?

Ölüye, Kur'an-ı kerim, salevatlar, tesbihler okunup sevabı gönderilir, dua edilir, kurban kesilir, onun adına nâfile hac yapılır, sadaka verilir, çeşme, cami gibi yapılan hayırların sevabları gönderilir. Hazret-i Enes, (Ya Resulallah, ölülerimiz için yaptığımız dua, verdiğimiz sadaka, ettiğimiz hac gibi şeyler, onlara ulaşıyor mu?) diye sorunca, (Evet, ölülere ulaşır. Birinize tabakla bir hediye gelince nasıl sevinirse, öyle sevinirler) buyurmuştur. (Redd-ül-muhtar)

(Ölü toprak olmuştur) sözü de mânasızdır. Sevab bedene mi gider? Sevablar ruha gider. Ruhlar ise ölmez. Kabirde toprak olmuş ölü, kendine verilen selamı alır. Çünkü ölen bedendir, ruh değildir. Bir hadis-i şerif şöyledir:

(Ölü, kendisini ziyaret edeni tanır ve selamını alır.) [İbni Ebi-d-dünya]

Ölüye Kur’an okununca sevabları çoğalır. Ölü çok günahkâr olup azabı şiddetli ise, Kur’an okununca azabı hafifler. Bir hadis-i şerif şöyledir:

(Ölüye Yasin okunursa, azabı hafifler.) [Deylemî]

Mümin ölülere gönderilen dua, hayır hasenat ve her çeşit sevab onlara ulaşır.

hadis-i şerif meali şöyledir:

(Ölü, mezarda, denize düşmüş, boğulurken imdat diye bağıran kimseye benzer. Boğulmak üzere olan, kendisini kurtaracak birini beklediği gibi, ölü de, ana baba, kardeş ve arkadaşından gelecek bir duayı gözler. Ona bir dua gelince, dünya ve dünyadakilerin hepsine kavuşmaktan daha çok sevinir. Allahü teâlâ, yaşayanların duaları sebebiyle, ölülere dağlar gibi çok rahmet verir. Dirilerin, ölülere hediyesi, onlar için dua ve istigfar etmektir.) [Deylemî]

Üstteki arkadaş gibi şimdi dinden minden girişmeyeceğim çünkü sadece yakınını kaybeden bilir. Dün de benim babamın ölümünün 3. yıl dönümüydü hala ilk günkü gibi ben de sizin gibi çok vicdan azabı çekiyorum. O beyninde dönenler keşke şunu yapsaydım keşke böyle değilde şöyle olsaydı diye düşünmekten kendini kemiriyorsun. vicdan azabı çektiğim şeyler çok. ben de babamı yaşatamadım. böbrek kanserinden vefat etti. gözümün önünde eriyip gitti babam hiç bir şey yapamadım. bu ülkenin doktorlarının umrunda bile olmadı. kanserden dolayı bitkinlik düştü diye hastaneye götürdük zorla. corona var diye müşadeye aldılar.

3 kere test yaptılar 3 üde negatif çıktı ve tekrar teste soktular. hiç bir şekilde dışarıdan kanser ilacının sokulmasına izin vermediler. ne mi oldu? 1 hafta sonra negatif çıktı diye babamı saldıkları zaman babamı tanıyamaz oldum. o babam gitmişti. benimle konuşabilen babam artık konuşma yetisini de kaybetmişti. hepsinin Allah belasını versin göz göre göre babamı öldürdüler. burada bile 3 yıldır sürekli düşünüyordum birşeyler yapsaydım da babamı oradan çıkarabilseydim diye. ne mi yapacaktım? doktor mu dövecektim hemşireye mi saldıracaktım. babamı zorla tuttular ve babamı ben orda kaybettim.

Benzer süreçlerden geçip aynı şeyleri yaşamışız, başınız sağolsun babanızın mekanı cennet olsun sizinle aynı duyguları paylaşıyorum.Benim de annemde bir kötü huylu tümör çıktı.Gittiğimiz doktorlar hep büyük hastanelere yönlendirdi, çok ciddi durumu dediler.Götürdük istanbul'un en büyük devlet hastanesine, aldılar içeriye bir sürü test yaptılar mr tomografi şu bu bir sürü cihaza sokup bir sürü ilaç verdiler fakat bir kanser tanısı koyamadılar.Ardından kadın daha fazla dayanamadı inme indi konuşma yetisini de kaybetti.

Bir sürü kan aldılar test yapıcaz diye kadının tüm kanını çeke çeke vampir gibi emdiler bitirdiler, sonra da hastada anemi var kansızlık var kan alamıyoruz demeye başladılar.Ulan o kadar kanı benden alsanız bende de kan kalmaz.Sonra hastanın kan değerleri düşük kan lazım demeye başladılar, gittim ben kan verdim eş dost geldi kan verdi.Fakat gördüm ki verdiğimiz kanların hiçbiri anneme gitmedi.Sonra zaten çok geçmedi iki gün sonra yoğun bakıma girdi ertesi gün de vefat etti.

O kadar beklettiler hastanede nörolojide 17 gün yattı yanlış hatırlamıyorsam, 17 gün sonra iyileşmemiş kadını tamam iyiye gidiyor düzelecek zamanla konuşması diye taburcu ettiler.Peki taburcu ediyorsun da ayağındaki tümör ne olacak ? Onun için randevu alıp gelecekmişiz.Neyse aradan 1 hafta geçmiyor tekrar inme iniyor bu sefer 10 gün daha yatıyor ve vefat ediyor.Bu süreç zarfında çok bekledim doktorlar hemşireler her test yapmaya geldiğinde bir bildikleri vardır sonunda illa ki bir tedavi uygulayacaklardır dedim kendi kendime.Fakat gördüm ki bir halt bildikleri yokmuş, tek yaptıkları bizi oyalamakmış.

Annem nörolojide yatarken baktım ki doktorlar ayağındaki tümörle ilgilenmiyorlar, o hastanede yatarken aynı binada iki kat altta gittiğimiz ortopedi doktoruna gidip durumu anlatayım gelip ilgilenir dedim.Adam önümüz bayram ben senin hastana bakamam diyerek sırf tatile gidecek diye uğraşmamak için beni kapı dışarı edip kovdu.Ben ailemden gördüğüm terbiye üzerine ağzımı açıp tek bir kötü söz söylemedim.Ne yapmamız lazımdı illa televizyondaki magandalar gibi saldırıp doktoru dövmemiz mi lazımdı yoksa bizimle ilgilenmeleri için çok mu zengin olmamız ya da mevki makam sahibi mi olmamız lazımdı ? Hiçbirine hakkımı helal etmiyorum.

Keşkelerim hiç bitmiyor sizin de söylediğiniz gibi.Keşke diyorum o hastanede ortalığı birbirine katsaydım keşke diyorum bağırıp haykırsaydım.Aslında yapmak istedim ama bizi hastaneden kovarlar annemi tedavi etmezler diye hep son ana kadar her türlü rezilliği kepazeliği içime atıp yutkundum.Sonumuzun böyle olacağını bilseydim susmazdım ama elden bir şey gelmiyor işte, ipin ucu puştun eline geçmiş bir kere istedikleri gibi oynatıyorlar bizi.

Hemşireler inme inen ağır hastaların beklediği noroloji servisinin gözlem bölümünde disko müziği açıp alkış tutup oynuyor çekirdek çitliyor gözümüzün önünde keyif çatıp kahkahalar patlatıyor, annem konuşamadığı halde yarım yamalak kendini ifade ederek sesten rahatsız olduğunu söylüyor ama ben bize ters davrandım diye bakmazlar tedavi etmeler diye susmak zorunda kalıyorum.Orada biz laf söylesek eminim ki kavga çıkacak, sonra bilim düşmanı sağlık çalışanlarına saldıran magandalar olarak televizyonda damgalanıcaz.

Anneme yatış veriliyor, kadın iki gündür bir lokma yememiş.Aynı odada kaldığımız suriyelilere hasta yemeği geliyor hem de iki çeşit fakat bize gelmiyor.Neden diyorum size sabah gönderilecek diyorlar.Kadın sabaha kadar açım diye bağırıyor.Sabah oluyor bu sefer kahvaltı diye ağzını bile zor açıp kapatan sıvı dışında hiçbir şey tüketemeyecek durumda olan kadına kabuklu domatezle salatalık ve bir dilim ekmek gönderiyorlar.Şaka mı lan bu ? Kendi cebimde üç kuruş paramla gidip kantinden anneme çorba alıp getirmesem kadın açlıktan ölecekti.

Daha ne rezillikler yaşadım anlatsam iki sayfa sürer fakat zaten çok uzun oldu yazım kusura bakma ama çok doluyum ondan uzattım biraz daha fazla da uzatmak istemiyorum.Uzun lafın kısası tüm bu olanlardan sonra işte bu keşkeler insanın içini yiyip bitiriyor.O işini düzgün yapmayan alçakların elinde çaresizce beklemiş olmanın ve sonucunda en sevdiğin insanı kaybetmiş olmanın acısı çok ağır.Ne yaparsam yapayım onu geri getiremem biliyorum ama onun için hiçbir şey yapamamış olmam beni bitiriyor.

Seninle aynı şeyleri yaşamışız aynı duyguları hissediyoruz, sen söyle kanka nasıl başa çıkarız bu keder ve pişmanlıklarla ? Ben kendimi başka şeylerle oyalamaya çalışıyorum ama boş kaldığım ilk saniyede aklıma düşüyor bir anda o yaşadıklarım ve anında vicdan azabı üzerime çöküyor.Sen üç yıl oldu geçmedi diyorsun bu acı, sonsuza dek bu azabı çekecek miyiz ? Bazen keşke ölen ben olsaydım diyorum, geride kalıp sonsuza kadar bu vicdan azabını çekecek olmak beni çıldırtıyor.

Neyse çok çenem düştü tekrar kusura bakma, tekrar başın sağolsun.

Hocam sizinde başınız sağolsun öncelikle biliyorum sizin için zor bir durum olduğunu. Sadece kaybeden sizi anlar. Milletin gelip yok dinden öğüt vermesi yok ölümlü dünya herkes ölümü tadacak sen önüne bakıcaksın geçmiş geçmişte kaldı gibi klişe lafları duyunca seni boğduğunu da tahmin ediyorum.

Anlattıklarınızın hepsini ben yaşadım. Babamın sabit doktoru var her Allahın günü oraya gidiyoruz her gittiğimde hastanın ismi ne hastalığı neydi diye soruyor. Babam kanser hastası yürüyemiyor diyorum adam her seferinde babanda kan yok kağıda bişeyler yazıyor 3 tüp kan alıyor her gün. Odaya girmemizle çıkmamız 30 saniye bile sürmüyor. Direk def ediyorlar seni. Her gün tekirdağ çerkezköyden - şişli okmeydanı hastanesine gittik. arabamız yok. servisle 1 saate yakın beylikdüzüne oradan metrobüsle şişliye ve aynı şekilde dönüyorduk. kaç kere ayakta geldiğini biliyorum babamın yer bile veren olmadı.

Dedim bu böyle olmaz adam gözümün önünde eriyip gidiyor aldım babamı uçakla memleketteki araştırma hastanesine götürdüm. Meğersem kalp tarafı 1.5 kilo su toplamış. Babam yürüdüğü zaman kalp atışı arttığı ve kalp çevresinde su topladığı için 2-3 yürümede yere yığılıyormuş. 2 gün boyunca koroner yoğun bakımda suyu çıkarttılar hortumla. Biz 6 aydır boşuna uğraşıyormuşuz.

Candy Crush oynayan doktoru gördüm (doktor biliyordum meğersem temizlik görevlisiymiş, doktorun yerine oturmuş bana 3 tüp kan yazıyor) keşke hastaneyi şikayet etseydim keşke bunlarında vicdan azabını çekiyorum.

Bu ülkede düzgün tedavi görmen için özel hastane şart. Devlet hastanesinde iyileşmen mümkün değil. benim çalıştığım iş yerinden ötürü özel sağlık sigortam var. çoğu şeyi karşılıyorlar ve ilgi alakayı ben özelde gördüm. parasızlığın gözü kör olsun. belkide param olsaydı babam uzun yıllar yaşayabilirdi.

Allah rahmet eylesin, size de bol bol sabır versin.

Boşuna vicdan azabı çekiyorsunuz gibi geldi bana. Hani, elinizde imkan vardı da yapmadınız mı? Böyle bir durum da yok, işini yapması gereken insanların dertlerini siz boşuna taşımayın. Asıl vicdan azabı çekmesi gerekenleri de Allah ıslah etsin ne diyelim.

Vallahi çok zormuş be.

Etrafta ve sosyal medyada olmamış, çiğ mahlukat çok fazla. Bunların aptal saptal sözlerini kafanıza takıp kendine dert etmeyin. O an için öyle hareket etmeyi uygun görmüşsünüz. Annenizde hem hastalıktan, ilaçlardan hem de durumlardan bir anlık öfkeyle söylemiştir bir şeyler. Siz de insansınız, olayın kendisinden maddi manevi yorulunca söylenmişsinizdir sizde.

Klişe olacak ama artık bunun üzerine bu kadar düşünmek yıpratır sizi.

9 Yaşında babayı kaybettik. Telefon rehberine Baba kelimesini hiç kaydedemedim yani ben baba'mı hiç arayamadım. Yanı sıra 2 dede,babaanne,anneanne,kuzen kayıplarımda oldu.

Sana yazdığım o bilgiler birer nakildir, kendim yazmadım... Neden bunları naklettiğime dair gerekli detayları uzunca yazdım ama bu külüstür, hurda site mesajı bi hata oldu yayınlamadı ve o bilgilerin hepsi silindi gitti. Ben de sadece yukardaki nakiller aktardım ve bıraktım.

O bilgiler uçup Gitmeseydi, muhtemelen hakkımda önyargılı olmazdın..

Benim hakkımda zerre kadar bi bilgin olmadığı halde, sen nerden biliyorsun aynı veya benzer acıları çekmediğimi ve senin halinden hiç anlamadığımı?...Bir insan kendisine nasihat verene böyle bir önyargıda bulunursa o halde benim de sana " ne halin varsa gör" deme hakkım da otomatik olarak var demektir.

Sen, 24 saat boyunca ömür boyu kan ağlasan, kendini odaya kapatsan, bunun ne sana ne de ölüp gidene zerre kadar faidesi yoktur.. Sana zararı olduğu gibi ölüye de bir yararı yok.

Bu saatten sonra babanı sevindirmek istiyorsan ne yapman gerektiğini naklettik. "Allahü teala razı olsun kardeşim" demek yerine, hiç beklemediğim bir tepki karşısında, o zaman ben de sana ne halin varsa gör diyorum.

İstediğin kadar vicdan azabı çek bakalım bu işin sonu nereye varıyor, o zaman anlarsın.

Yukardaki din düşmanı görünümlü üyenin dolduruşuna gelirsen, seni doldurup da başka mecralara çekenler daha çooooook olur...Bu yüzden böyle dost görünümlü sinsi varlıklardan kaçacaksın... Bu saatten sonra yapacağın tek şey bol bol onun arkasından dua etmek. Vicdan paklama ve azabından ancak bu şekilde kurtulabilirsin...

ben kaybettim hayatımın en boktan gününü yaşıyorum son sürat motorla duvara çarpasım var. hissettiğim sadece bu

Ediyorum zaten hocam yasin tebareke amena resulu ne varsa ne biliyorsam internet araştırıp öğrendiklerim vs. her duayı okuyorum, onun için dua ediyorum sürekli.Her gece yatmadan önce oturup dua ediyorum yine.Fakat yine de içimdeki pişmanlık acı huzursuzluk geçmiyor.Annem normalde hep konuşurduk bu konuları ben de arada sırada helallik alırdım hep hakkını helal ederdi, fakat hastalandıktan sonra çok değişti hakkını da helal etmedi.Bazen rüyamda görüyorum yine hakkını helal etmediğini söylüyor felan.Çok ağır ya nasıl anlatayım bilmiyorum çok ağır geliyor işte.Bazen hiç doğmamış hiç yaşamamış olmayı diliyorum, bazen ölmeyi diliyorum Allah'tan bu acım dinsin diye.