Babasıyla Arası Kötü Olan Var Mı ? (2. sayfa)

Arası iyi olan var mı desen daha mantikli olurdu

Sen şaka mısın gerçek mi? Empatiden yoksun. Senin baban iyi diye herkesin mi iyi?

Bu durum biraz da yaşla ilgili, insanlar yaşlandıkça duygusallaşıyorlar. Ben 29 yaşımda askere gittim babam hayatımda ilk defa o zaman otogardan beni uğurlarken sarıldı. Üniversite hayatım boyunca hiç araşmadık, ne ben ne o aramadık sorunda yoktu. Simdi 10 gün aramiyim kendisi arıyor ve üzgün(kırgın) olduğunu anlayabiliyorum. Zamanla düzelebilir senin durumunda, bizimki düzeldi. Simdi rakı masası fotoğrafları atıyoruz whatsapp'tan karşılıklı  

dövmüşlüğm var pekekenti :D

yalnız değilsin kardeşim ben de seninle aynı durumları yaşıyorum hatta sana bir şey diyeyim mi daha fazlasını artık baba değilde benim için sıradan birisi gibi geliyor sadece arkamda olup bana destek olmasını , yaşıtız bu arada beni maddi yi geçtim de manevi olarak yanımda olmasını çok isterdim. hep böyle kendimi fazlalık gibi hissettim evde sanki ölsem gitsem umurlarında olmaz gibi sadece annem için yaşıyorum bana bir şey olsa annem çok üzülür diye sanmıyorum babamın üzüleceğini,

Babamla bende kuşak farkından dolayı pek anlaşamazdık. Kızardım sinirlenirdim dediğin gibi başkalarının baba-oğul ilişkilerini kıskanırdım. Sen sen ol babanı kırmamaya bak. Ne kadar anlaşamazsak ta bizim iyiliğimizi düşünürler her zaman. Ben geç oldu bunu anladığımda. Ne zaman mı anladım ? babamı kaybettiğimde... yokluğunu öyle bir hissediyorsun ki keşke demeye başlıyorsun ... keşke yaşasaydı ağzıma s...saydı... diyorsun.

Babamla aram kötü değil çünki ben 10 yaşında iken vefat etti, telefon rehberime babam diye kaydetmeyi çok isterdim. Yaşasaydı nasıl olurduk bilmem ama isterdim.

acıyorum lan sana. sen her sorunda hatayı kendinde arıyorsan bitmişsin.

Seninle aynı gibiyiz.

Ama ben artık kendi evimde kalıyorum.

Hayat sana güzel yılmaz

Ben Senin 31 yaş halinim :)

2 ay önce vefat etti 10 dakikada gömdük 31 senede 1 yıl + 2 kere anca görmüşümdür.

Yaşadığında hayatımda bir etkisi olmadı öldüğünde ise hala uğraşıyorum.

Bir şey değişmeyecek muhtemelen sende benim gibi olacaksın.

Alışıyorsun.

Tek tavsiyem ayakta kal dostum.

Babam ölmeden önce hastanede gördüm onu en son tanımadığı oğluyla gurur duyuyordu öyle vefat etti.

Ben de aynı şeyleri yaşadım üstadım, emin ol yalnız değilsin bu hayatta. Babam çocukluğumda ailesi ile pek ilgilenmeyen ve ailesi dışında herkese oldukça iyi görünen biriydi. Çocukluğumda bana ya da kardeşime bir kere bile sarıldığını, güzel bir söz söylediğini hatırlamıyorum. Güzel söz duymayı bıraki babam geldiğinde kardeşim ile ayrı bir odaya geçer ve orada otururduk sırf durup dururken azar işitmemek ve ağlamamak için. Bu iş ta ki kardeşim ile beraber aynı sene üniversiteyi kazandığımızda değişti. Biz üniversiteyi kazandık ve babamızın aklına baba olduğu geldi. O günlerin üzerinden 20 yıldan fazla geçti, babam şimdi bizden ayrı memleketinde yaşıyor ve ara ara geliyor eve. Ama ne ben ne de kardeşim yokluğunu hissetmiyoruz bile. Ama ne olursa olsun babamdır, saygımı yitirmem, sevgim kalmamış olsa da. Ayrıca babam bu hayat için bana büyük bir şey öğretti ki; o da nasıl bir baba olmamam gerektiği. Sırf bu sebepten bile babama minnettarım:) 13 yaşında bir oğlum var. Onunla gülüyorum, eğleniyorum, oynuyorum, sarılıyorum, öpüyorum. Çünkü hayat kısa ve beni ileride iyi hatırlasın, benimle güzel hatıraları olsun istiyorum.

Haklısın hocam katılıyorum sana.